• Η τολμηρή αποδόμηση και το νέο παζλ
• Το σχήμα και η ρευστότητα εντός ενός αυστηρού πλαισίου
• Υψηλό ταβάνι, πολύτιμα όνειρα

«Αν έχεις αμφιβολίες, προχώρα μπροστά». Με αυτές τις λέξεις συμβουλεύει συχνά τους ποδοσφαιριστές του ο Άγγελος Ποστέκογλου. Με αυτό το μότο κινήθηκε σε όλη του τη ζωή και την καριέρα. Από την Αυστραλία και τη Β' Εθνική Ελλάδος, στην Ιαπωνία και την Premier League, ένας προπονητής-συνώνυμο της σκληρής δουλειάς και του όμορφου ποδοσφαίρου. Μόνο που το να προχωρήσει τόσο μπροστά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα κι αυτή τη φορά, ήταν πέραν και των πιο αισιόδοξων προβλέψεων.

Η δική του Τότεναμ - διόλου τυχαία όπως θα δούμε - στέκεται αήττητη στην κορυφή του πρωταθλήματος και το παιχνίδι της ενθουσιάζει. Το δικό του «Angeball» - όπως αποκαλούν το ποδόσφαιρό του - έχει πλέον καταφτάσει στο υψηλότερο επίπεδο, στον κόσμο της Premier League, την ώρα που κανένας άλλος προπονητής δεν είχε ποτέ περισσότερους βαθμούς από εκείνον μετά από εννιά αγωνιστικές στην πρώτη κατηγορία στην Αγγλία. Και το Gazzetta με τη βοήθεια του Wyscout, της κορυφαίας ποδοσφαιρικής ανάλυσης, ρίχνει το βλέμμα του στο φοβερό ξεκίνημα του Ελληνοαυστραλού κόουτς στην Τότεναμ, στο ποδόσφαιρο για το οποίο μιλά όλο το Νησί.

Η τολμηρή αποδόμηση και το νέο παζλ

Φυσικά, η Τότεναμ δεν... προσγειώθηκε στην κορυφή από το πουθενά και η αξία της παρούσας κατάστασής της αυξάνεται αν ανατρέξει κανείς στην αφετηρία της, στο πού την παρέλαβε ο Ποστέκογλου. Οι Σπερς την περυσινή σεζόν θύμιζαν περισσότερο συνονθύλευμα παικτών παρά ομάδα. Ο Ελληνοαυστραλός κάθισε σε έναν πάγκο-ηλεκτρική καρέκλα, που είχε αποβάλει τους Μουρίνιο και Κόντε πριν λίγο καιρό, με μόνο στόχο το απόλυτο restart. Κι αν αυτό δεν ήταν ήδη αρκετά δύσκολο, η αποχώρηση του Χάρι Κέιν έσκασε σαν κερασάκι στην τούρτα. Μόνο που για τον Ποστέκογλου τίποτα από το παρελθόν δεν είχε την παραμικρή σημασία.

Τέσσερις παίκτες που για καιρό θεωρούνταν κάτι παραπάνω από βασικοί κατέληξαν είτε μακριά από την ομάδα, είτε - στην καλύτερη - αναπληρωματικοί. Ο Κέιν πήρε τη μεταγραφή του αλλά οι Ντάιερ και Γιορίς επί της ουσίας «κόπηκαν» από τον Ποστέκογλου, ενώ ο Χόιμπιεργκ είναι πλέον απλά μια αλλαγή. Κάθε αναδόμηση ξεκινά από το ξεσκαρτάρισμα και στην περίπτωση αυτής της Τότεναμ, το... σκούπισμα ήταν ηχηρό, χρειάστηκε τολμηρές αποφάσεις.

Οι βασικές μεταγραφές της δεν τράβηξαν τα βλέμματα. Ο Βικάριο ήρθε από την Έμπολι για το τέρμα, ο 22χρονος Φαν Ντε Φεν από τη Βόλφσμπουργκ για τα στόπερ, ο Τζόνσον της Νότιγχαμ για την επίθεση και ο Τζέιμς Μάντισον για τη μεσαία γραμμή. Χώρο στον νεαρό Ολλανδό αμυντικό, στους Σαρ και Μπισούμα, ευκαιρίες στον Ουντότζι, ελευθερία στον Μάντισον και - τρομερά κομβικά - μετακίνηση του, αρχηγού πλέον, Σον κεντρικά, στην κορυφή της επίθεσης.

Ο Νοτιοκορεάτης είναι ξανά ο ελίτ εαυτός του και όλοι οι προαναφερθέντες δείχνουν να «κουμπώνουν» τέλεια, να έχουν σχεδόν απρόσμενα θέση στο κορυφαίο επίπεδο. Ο Ποστέκογλου πρώτα διέλυσε το προηγούμενο παζλ κι έπειτα τοποθέτησε προσεκτικά κάθε δικό του κομμάτι στο καινούριο παζλ της νέας Τότεναμ. Φρόντισε κάθε μέρος του να βρεθεί στις καλύτερες συνθήκες για να λάμψει, ακόμα κι αν με την πρώτη ματιά δεν έδειχνε τόσο λαμπερό, και με βάση τα... ταπεινά υλικά του, έχτισε μια νέα δομή που συχνά λειτουργεί τέλεια και αποδίδει μέχρι στιγμής εξαιρετικά.

Το σχήμα και η ρευστότητα εντός ενός αυστηρού πλαισίου

Ο Ποστέκογλου πάντα λέει πως αυτός που τον ενέπνευσε να παίζει όμορφο και επιθετικό ποδόσφαιρο ήταν ο πατέρας του, πάντα τον έβαζε πάνω από τον Κρόιφ ή τον Γκουαρδιόλα. Μα οι επιρροές τους στο δικό του παιχνίδι είναι φανερές. Επιρροές βέβαια που πάντα εκφράζονται στο χορτάρι με τον τρόπο του Ποστέκογλου, κι αυτό είναι φανερό στο δικό του build-up, την ανάπτυξη του παιχνιδιού, ειδικά στο μεσαίο τρίτο του γηπέδου.

Ο Πεπ εισήγαγε το σχήμα του 2-3-5 ή 3-2-5 σε φάση ανάπτυξης, βάζοντας έναν από τους ακραίους του αμυντικούς να κλίνει προς το κέντρο, δίπλα στον χαφ και δημιουργώντας τον… περίφημο ρόλο του inverted fullback. Το twist του Ποστέκογλου ωστόσο τοποθετεί και τους δύο ακραίους του πιο ψηλά στο γήπεδο, τους φέρνει σε χώρους οκταριών και εν τέλει δημιουργεί ένα βασικό σχήμα ανάπτυξης το οποίο, όπως φαίνεται και παρακάτω, μοιάζει με ένα 2-2-3-3.

Ο Ρομέρο και ο Φαν Ντε Φεν βρίσκονται στα στόπερ και μπροστά τους έχουν τους δύο χαφ, τον Σαρ και τον Μπισούμα. Ο Πέδρο Πόρο και ο Ουντότζι, οι δύο μπακ δηλαδή, αφήνουν το πλάτος στα εξτρέμ (η κάμερα δεν τα πιάνει στο συγκεκριμένο στιγμιότυπο) και συγκλίνουν προς τα μέσα, κοντά στον Μάντισον.

Το σχήμα αυτό βοηθά την Τότεναμ να φτιάχει υπεραριθμίες στη μεσαία γραμμή και να αναπτύσσεται από τον κεντρικό άξονα. Στη συγκεκριμένη φάση για παράδειγμα, ο Μπισούμα και ο Σαρ συνδυάζονται και σπάνε το πρέσινγκ της Λίβερπουλ, γεγονός που, με τους μπακ στα εσωτερικά κανάλια, δημιουργεί αριθμητικό πλεονέκτημα, αφού ο Μακ Άλιστερ έχει βρεθεί μόνος του με τρεις παίκτες.

Δυο απλές πάσες – από τον Σαρ στον Μάντισον, κι από αυτόν στον Ριτσάρλισον – και μερικά δευτερόλεπτα μετά, η ομάδα του Ποστέκογλου έχει βρεθεί στην αντίπαλη περιοχή, με πέντε ή κι έξι παίκτες έτοιμους να τη γεμίσουν. Είναι μια από τις χαρακτηριστικές κινήσεις της φετινής Τότεναμ αυτή.

Χαρακτηριστική επίσης είναι και η ρευστότητά της, μέσα σε αυτό 2-2-3-3. Ο Μάντισον πολλές φορές θα κατέβει χαμηλά για να πάρει την μπάλα ή θα αλλάξει θέση με τον μπακ και τον εξτρέμ στα αριστερά. Το ίδιο κι από την άλλη πλευρά. Ο Ποστέκογλου έχει φτιάξει μια αυστηρή δομή, όμως μέσα σε αυτή οι παίκτες κινούνται με ελευθερία και άνεση στους χώρους που δημιουργούνται.

Ο Ουντότζι και ο Πόρο για παράδειγμα είναι δύο φοβερά σημαντικοί παίκτες για τους Σπερς. Το σχήμα της ομάδας αναγκάζει τον αντίπαλο να «στενέψει» την πίεσή του κι αυτό αφήνει χώρο στα εσωτερικά κανάλια. Τους διαδρόμους δηλαδή στους οποίους κατά κανόνα κινούνται οι δύο ακραίοι αμυντικοί και τους οποίους εκμεταλλεύονται για να δημιουργήσουν. Στην παρακάτω φάση ο Πόρο έχει βρεθεί εσωτερικά με πολύ χώρο.

Παίρνει την μπάλα από τον Μάντισον και όλο το μεσοδιάστημα είναι δικό του για να φτιάξει κάτι καλό. Με άψογη μεταβίβαση βρίσκει την κίνηση του σέντερ φορ Σον, ο οποίος σκοράρει στο τετ α τετ.

Ο Ποστέκογλου έχει βρει έναν σχηματισμό που τον βοηθά να πετυχαίνει όσα θέλει στο γήπεδο. Υπεραριθμίες, απομόνωση των εξτρέμ με τα αντίπαλα μπακ, ρευστότητα και συνεχείς κινήσεις. Πάνω σε αυτόν έχει κολλήσει τα κομμάτια του παζλ που μπορούν να τον υπηρετήσουν όπως πρέπει και ήδη τα αποτελέσματα είναι κάτι παραπάνω από εμφανή.

Υψηλό ταβάνι, πολύτιμα όνειρα

Και με το «αποτελέσματα» δεν εννοούμε ούτε τις νίκες, ούτε το αήττητο, ούτε την κορυφή. Σε αυτή τη φάση η 1η θέση ή η όποια πορεία πρωταθλητισμού δεν έχει τόση σημασία για την Τότεναμ. Βρίσκεται σε φάση αναδόμησης και το σημαντικό είναι άλλο: Η αλλαγή της εικόνας της, η απόδοσή της. Αυτή τη στιγμή - ακόμα και με το μικρό δείγμα αγώνων - είναι με απλά λόγια μια από τις καλύτερες ομάδες της Premier League. Χάρη στις ιδέες του Ποστέκογλου και χάρη στην τέλεια εκτέλεση των παικτών του, τόσο με την μπάλα όσο και χωρίς αυτή. Και οι επιδόσεις της - όσο νωρίς κι αν είναι - είναι εντυπωσιακές.

Η Τότεναμ φέτος στις πρώτες 9 αγωνιστικές της Premier League:

• Είναι η 2η πιο απειλητική ομάδα (19,9 xG)
• Είναι 2η σε ποσοστά κατοχής (60,5%)
• Έχει τα περισσότερα σουτ (159)
• Έχει τις περισσότερες ενέργειες με την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή (305)
• Έχει το μεγαλύτερο challenge intensity (6,6)
• Έχει το καλύτερο PPDA (8,1)

Οι δύο τελευταίοι δείκτες φανερώνουν πως είναι το ίδιο εξαιρετική και χωρίς την μπάλα, όταν αμύνεται. Το challenge intensity μετρά την ένταση μιας ομάδας όταν προσπαθεί να κάνει δική της την μπάλα. Η Τότεναμ με απλά λόγια επιχειρεί 6,6 αμυντικές ενέργειες (μονομαχίες, αναχαιτίσεις τάκλιν) ανά λεπτό κατοχής του αντιπάλου της. Και το PPDA (passes per defensive action) μετρά την πίεσή της. Οι αντίπαλοί της δηλαδή αλλάζουν μόνο 8 πάσες πριν η Τότεναμ κλέψει, αναχαιτίσει ή πραγματοποιήσει μια αμυντική ενέργεια.

Η εικόνα εντυπωσιάζει, τα νούμερα επιβεβαιώνουν πως δίχως αμφιβολία ο Άγγελος Ποστέκογλου φτιάχνει κάτι πραγματικά καλό στο Βόρειο Λονδίνο. Κόντρα στην Κρίσταλ Πάλας (27/10-22:00) η ομάδα του έχει την ευκαιρία να φτάσει τις οκτώ νίκες στις δέκα πρώτες αγωνιστικές. Καμία άλλη ομάδα που το έκανε αυτό δεν έχει χάσει την τετράδα εδώ και περίπου 60 χρόνια. Το Champions League θα ήταν το τέλειο επιστέγασμα μιας σεζόν που μπορεί να αποδειχθεί ονειρική για την Τότεναμ της νέας εποχής.

Όμως ακόμα είναι νωρίς. Οι Σπερς του Ποστέκογλου έχουν κερδίσει το δικαίωμα να ονειρεύονται. Τα υπόλοιπα θα τα φανερώσει ο χρόνος, ακόμα κι αν το ταβάνι αυτής της προσπάθειας δείχνει πολύ υψηλό. Για τώρα, τα όνειρα αρκούν και είναι πολύτιμα, δηλωτικά της τρομερής δουλειάς που ο Ποστέκογλου έχει κάνει στην ομάδα και σε ολόκληρο τον οργανισμό της που ήδη τον λατρεύει. Άλλωστε, οι φίλοι της Τότεναμ το ομολογούν τραγουδώντας δυνατά και περήφανα στη μελωδία του Angels του Ρόμπι Γουίλιαμς: «Everywhere we go, we're lovin' big Ange instead».

IM LOVING BIG ANGE INSTEAD 🎶💙 pic.twitter.com/LfreCUrilH

— Harrison 🏴󠁧󠁢󠁥󠁮󠁧󠁿 (@N17Harrison) October 1, 2023