Είπε πως θα μετατρέψει τους «αμφισβητίες» σε πιστούς και το έκανε, δημιουργώντας μια παραμυθένια πορεία σε έναν γιγαντιαίο σύλλογο. Ο Γιούργκεν Κλοπ αποχαιρετά τη Λίβερπουλ και το Gazzetta συλλέγει τις πιο ξεχωριστές του στιγμές στους Ρεντς.
«Το να δίνεις μέχρι και την τελευταία σταγόνα αυτών που έχεις μέσα σου δεν σου εξασφαλίζει τίποτα. Μα μόνο έτσι έχεις πιθανότητες να κερδίσεις κάτι», είπε πριν κάποια χρόνια. Και αυτό ακριβώς έκανε. Έδωσε τα πάντα, κατέκτησε τα πάντα και θριάμβευσε. Και ίσως για αυτό ο Γιούργκεν Κλοπ... άδειασε. «Έχω ξεμείνει από ενέργεια», είπε στο σοκαριστικό του «αντίο» προς τους φίλους της Λίβερπουλ, παγώνοντας ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Η κλεψύδρα γύρισε και η άμμος αρχίζει να αδειάζει. Μένουν τέσσερις μήνες μέχρι τη στιγμή που ο σπουδαίος Γερμανός θα αποχαιρετήσει μια και καλή την ομάδα με την οποία δέθηκε όσο ελάχιστοι άλλοι. Την ομάδα που παρέλαβε στον πάτο και ανέβασε στην κορυφή με τον δικό του τρόπο, τη δική του πίστη και τους δικούς του τόνους ιδρώτα.
«Πρέπει να μετατραπούμε από "αμφισβητίες" σε πιστούς, τώρα», δήλωσε στην πρώτη του συνέντευξη ως προπονητής των Ρεντς και κάπως έτσι παρέσυρε έναν γιγαντιαίο σύλλογο σαν τη Λίβερπουλ στην πιο παραμυθένια εννιαετία της σύγχρονης ιστορίας της. Και λίγο πριν το «αντίο» του, το Gazzetta συλλέγει τα πιο ξεχωριστά ορόσημα αυτής της πανέμορφης πορείας.
Η πρώτη... υπόσχεση
Η παρθενική παράσταση των «mentality monsters»
«Ο σοσιαλισμός στον οποίο πιστεύω...»
Το ευρωπαϊκό double κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι
Όταν η Λίβερπουλ... καταβρόχθισε την Μπαρτσελόνα
Το έκτο πετράδι
Η απόλυτη λύτρωση του πρωταθλήματος
Τετράδα κόντρα σε όλες τις πιθανότητες
Το ασύλληπτο μα... μισό 2022
Ταπεινώνοντας την απόλυτη έχθρο
Είχε εντυπωσιάσει στη Μάιντς, είχε λάμψει ακόμα περισσότερο στην Ντόρτμουντ. Το «βάρος» της Λίβερπουλ όμως, ήταν διαφορετικό. Ο Γιούργκεν Κλοπ βέβαια δεν δίστασε να υποσχεθεί πως θα επανέφερε το club στο πραγματικό του επίπεδο μετά από χρόνια ξηρασίας και εσωστρέφειας. «Αν σε τέσσερα χρόνια βρίσκομαι εδώ πέρα, το πιστεύω ακράδαντα πως θα έχουμε καταφέρει να επιστρέψουμε στους τίτλους», είπε. Όχι στον... αέρα, αλλά μια ξεχωριστή αύρα που έπειθε πως τα καλύτερα ήταν πράγματι μπροστά. Και όντως, ακριβως τέσσερα χρόνια μετά, η αρχή είχε γίνει, η Λίβερπουλ θα ανέβαινε στην κορυφή της Ευρώπης και θα πανηγύριζε το πρώτο τρόπαιό της επί Κλοπ.
Απρίλης του 2016. Στους πρώτους μήνες του Κλοπ στην Αγγλία, η Λίβερπουλ βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο μέσα στο σπίτι της κόντρα στην... πρώην του, Ντόρτμουντ, στα προημιτελικά του Europa League. Οι Βεστφαλοί - με το πρώτο ματς να έχει λήξει 1-1 - παίρνουν γερό προβάδισμα κάνοντας το 2-0 στα πρώτα εννιά λεπτά. Με τη συμπλήρωση μιας ώρας προηγούνται με 3-1 και είναι αγκαλιά με την πρόκριση. Αλλά τα περίφημα «τέρατα ψυχολογίας» του Κλοπ δεν το έχουν βάλει κάτω. Πετυχαίνουν τρία τέρματα από το 66' μέχρι το 90' και παίρνουν την πρώτη επική πρόκριση του καιρού τους. Το «Άνφιλντ» παραληρεί και καταλαβαίνει για πρώτη φορά στην πράξη πως αυτός ο τύπος και η ομάδα του είναι... διαφορετικοί.
Είναι σαφές πως ο Γιούργκεν Κλοπ δεν θα μπορούσε να λάβει το θρυλικό status του στο Μέρσισαϊντ μόνο για όσα συμβαίνουν στο χορτάρι, ειδικά σε έναν σύλλογο όπως η Λίβερπουλ, τον πιο πολιτικοποιημένο στην Αγγλία. Η μοναδική σύνδεση του Γερμανού με τον κόσμο της ομάδας ήρθε και λόγω των «πιστεύω» του, που εξ αρχής ήταν ευθυγραμμισμένα με αυτά των Ρεντς. «Ο σοσιαλισμός στον οποίο πιστεύω εγώ δεν έχει να κάνει μόνο με πολιτική. Είναι τρόπος ζωής, ανθρωπιά. Πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος για να ζήσεις και να είσαι πραγματικά επιτυχημένος είναι η συλλογική προσπάθεια, με όλους να εργάζονται ο ένας για τον άλλον, όλοι να βοηθούν ο ένας τον άλλον και όλοι να έχουν μερίδιο από τις ανταμοιβές στο τέλος της ημέρας. Μπορεί να ζητάω πολλά, αλλά είναι ο τρόπος που βλέπω το ποδόσφαιρο και ο τρόπος που βλέπω τη ζωή», είπε το 2017. Και τότε μπορεί να μην το ήξερε, μα ήταν από τις πρώτες φορές που κέρδισε τις «κόκκινες» καρδιές για αυτό που είναι ως άνθρωπος.
Χρειάστηκαν δύο χρόνια, μα ο Κλοπ το 2017 τα κατάφερε και έβγαλε ξανά τη δική του Λίβερπουλ στο Champions League. Η σεζόν ήταν ονειρική, οι Ρεντς έφτασαν μέχρι τον τελικό, πριν «πληγωθούν» από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Μα αν υπήρξε ένα ευρωπαϊκό highlight, αυτό δεν ήταν άλλο από τις δύο νίκες στα προημιτελικά απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι. Οι Ρεντς πετούσαν... φωτιές και διέλυσαν με συνολικό σκορ 5-1 τους πανίσχυρους Πολίτες του Πεπ Γκουαρδιόλα, βροντοφωνάζοντας πως δεν... αστειεύονται και πως σύντομα η κορυφή θα τους ανήκε. Μια πρόκριση συνώνυμη της πίστης που γιγαντωνόταν στο Μέρσισαϊντ.
Δεν το πίστευε κανείς. 3-0 από το πρώτο ματς στη Βαρκελώνη. Σαλάχ και Φιρμίνο εκτός. Μια τρελή πρόκληση, μια ακόμα πιο τρελή ομάδα και μια επική πρόκριση. Τον Μάιο του 2019, η Λίβερπουλ του Κλοπ, χρησιμοποιεί τη δική του ενέργεια και κάνει αυτό που καμία άλλη ομάδα δεν έχει καταφέρει να κάνει μέχρι τότε. Με μια ασύλληπτα ψυχωμένη εμφάνιση, το «Άνφιλντ» καταβροχθίζει την Μπαρτσελόνα του Μέσι και του Σουάρες και με το 4-0 παίρνει το εισιτήριο για τον τελικό του Champions League, σε μια από τις πιο παρανοϊκές βραδιές στην ιστορία της διοργάνωσης.
Τέσσερα χρόνια μετά, η υπόσχεση τηρήθηκε. Η Λίβερπουλ πανηγυρίζει στη Μαδρίτη το έκτο Champions League της ιστορίας της και τον πρώτο της τίτλο επί Κλοπ. Χρειάστηκε να μοχθήσει, να ηττηθεί στον τελικό της προηγούμενης σεζόν, μα η ώρα της είχε έρθει και με το 2-0 απέναντι στην Τότεναμ βάζει κι επίσημα πλώρη για την πιο «χρυσή» περίοδο στη σύγχρονη ιστορία της. Ο Γερμανός κρατά το τρόπαιο μπροστά στην κόκκινη «θάλασσα» οπαδών και ακούει το πιο γλυκό «You'll Never Walk Alone». Μέχρι τότε. Αφού ακόμα κι εκείνη τη στιγμή, τα καλύτερα έρχονταν.
Το Champions League ήταν απλά το... ορεκτικό. Όλοι στο Λίβερπουλ ζούσαν και ανέπνεαν για το άλλο. Για την Premier League. Τριάντα χρόνια βασανιστικής αναμονής βρήκαν το τέλος τους το κατακαλόκαιρο του 2020, όταν οι Ρεντς του Κλοπ σάρωσαν τα πάντα στον διάβα τους και έφτασαν, εν μέσω πανδημίας, στο πρώτο τους πρωτάθλημα στον 21ο αιώνα. Η «κατάρα» είχε σπάσει, από μια ομάδα που έφερε σαν γαλόνι την ανεξίτηλη σφραγίδα του Κλοπ. Με την πνευματική της δύναμη, με τη δίψα της, με το ποδόσφαιρό της. Η Λίβερπουλ που ξεκίνησε τη σεζόν με 26 νίκες και 1 ισοπαλία (!) καθάρισε από νωρίς τον τίτλο και σκόρπισε ανεπανάληπτη και λυτρωτική χαρά στους φίλους της.
Τα πράγματα μετά το πρωτάθλημα βέβαια δεν κύλησαν ιδανικά. Αντίθετα, η Λίβερπουλ υπέφερε την επόμενη σεζόν. Από τον Ιανουάριο και μετά όχι απλά παρέδωσε τα σκήπτρα της, αλλά ακόμα και η έξοδος στην Ευρώπη φαινόταν να διακυβεύεται. Τραυματισμοί, κακή εικόνα, βαριές ήττες, αρνητικά ρεκόρ. Ένας πραγματικός εφιάλτης - ο πρώτος ίσως - για τον Κλοπ και τους παίκτες τους. Δεν θα μπορούσαν να τα παρατήσουν όμως. Χρειάστηκε να τρέξουν ένα απίστευτο σερί νικών στο τέλος, να δουν τον... Άλισον να σκοράρει στο «Χόθορνς». Και κάπως έτσι κατάφεραν να πάρουν το εισιτήριο για το επόμενο Champions League, κόντρα σε όλες τις πιθανότητες παρέμειναν κοντά στην κορυφή και έβαλαν μπρος για μια ακόμα ασύλληπτη χρονιά.
Το 2022 η Λίβερπουλ επιστρέφει στις εργοστασιακές της ρυθμίσεις και... πετάει. Ίσως δείχνει καλύτερη από ποτέ. Οι Ρεντς παίζουν φοβερό ποδόσφαιρο, κυριαρχούν, εντυπωσιάζουν και πλέουν προς μια επική σεζόν. Κατακτούν το League Cup, κατακτούν το FA Cup, είναι μέσα σε κάθε πιθανό τίτλο. Φτάνουν στον τελικό του Champions League και διεκδικούν το πρωτάθλημα μέχρι την τελευταία αγωνιστική. Η Ρεάλ τους «κόβει» τα φτερά στο Παρίσι. Ξανά. Η Μάντσεστερ Σίτι πανηγυρίζει την Premier League με έναν βαθμό διαφορά. Ξανά, όπως το 2019. Ο Κλοπ έχει φτιάξει ένα ασύλληπτο σύνολο, μα στις λεπτομέρειες χάνει και τους δυο πιο «μεγάλους» τίτλους της σεζόν, γράφοντας ένα άδοξο και ίσως αδικημένο τέλος σε μια φοβερή χρονιά.
Δεν είναι λίγο να νικάς 7-0 οποιοδήποτε ματς. Δεν είναι λίγο, όταν είσαι η Λίβερπουλ, να νικάς τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αλλά όταν νικάς τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 7-0, μιλάμε για κάτι πραγματικά τεράστιο. Τον Μάρτιο του 2023, οι Ρεντς του Κλοπ παραδίδουν ακόμα μια παράσταση και διαλύουν τους... μισητούς Κόκκινους Διαβόλους με αυτό το ασύλληπτο σκορ, υποχρεώνοντάς τους στην πιο βαριά ήττα στην ιστορία του μεγαλύτερου αγγλικού ντέρμπι. Ο Κλοπ αποθεώνεται από το «Άνφιλντ», σε μια από τις πιο εμβληματικές του στιγμές στην πορεία του στην ομάδα.
