Wyscout Analysis - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Το ντέρμπι της παραδοχής της... θλίψης

• Αγνοούμενη ταυτότητα, ανούσια ελαφρυντικά
• Έρεβος σε άμυνα κι επίθεση

«Συνολικά ήταν μια καλή εμφάνιση, δώσαμε τα πάντα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Μάντσεστερ Σίτι είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο», δήλωσε ο Έρικ Τεν Χαγκ μετά το νέο ντέρμπι του Μάντσεστερ που βάφτηκε γαλάζιο. Και εντάξει, ίσως κανείς να μην μπορεί να μην αμφισβητήσει το δεύτερο σκέλος της δήλωσής του. Μα αλήθεια, ήταν αυτή μια καλή εμφάνιση; Για έναν σύλλογο σαν τους Κόκκινους Διαβόλους. Μπορεί στα αλήθεια να είναι ο Ολλανδός κόουτς τόσο ικανοποιημένος από αυτό που είδε στο γήπεδο; Η εικόνα της ομάδας του και οι αριθμοί ενός εφιαλτικού 90λεπτου πάντως, έχουν διαφορετική επίσκεψη.

Ο Τεν Χαγκ έφτασε στο «Ολντ Τράφορντ» με στόχο να επαναφέρει την ομάδα στο παραδοσιακό της μέγεθος. Όμως το Κυριακάτικο ντέρμπι απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι είχε την αίσθηση της παραδοχής πως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Πως οι Κόκκινοι Διάβολοι - χωρίς φυσικά να ευθύνεται μόνο ο Ολλανδός - απέχουν ακόμα έτη φωτός μακριά από αυτούς που θέλουν να φτάσουν, από την ελίτ. Ενάμιση χρόνο και περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ σε μεταγραφές μετά, εξακολουθούν να δείχνουν χαμένοι και το Gazzetta με τη βοήθεια του Wyscout, της κορυφαίας πλατφόρμας ποδοσφαιρικής ανάλυσης, επιχειρεί να εξηγήσει γιατί αυτή η... τραγική εμφάνιση της Γιουνάιτεντ ίσως να αποτελεί ορόσημο των σύννεφων θλίψης που δεν λένε να εξαφανιστούν από τον ουρανό του συλλόγου.

Αγνοούμενη ταυτότητα, ανούσια ελαφρυντικά

Υπάρχουν τα έξι γκολ από τη Σίτι πέρυσι, η επτάρα από τη Λίβερπουλ, ο σοκαριστικός φετινός αποκλεισμός από την Ευρώπη. Οι κακές βραδιές δεν έχουν λείψει από τη Γιουνάιτεντ του Τεν Χαγκ. Και δεν θα μπορούσαν να έχουν λείψει. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο, μπορούν να στραβώσουν τα πάντα και τα πράγματα να ξεφύγουν δίχως κανείς να προλάβει να το καταλάβει. Στο «Έτιχαντ» αυτό δεν συνέβη. Οι Κόκκινοι Διάβολοι δεν εξευτιλίστηκαν. Ίσως όμως να απογοήτευσαν περισσότερο από ποτέ. Γιατί ουδείς κατάλαβε τι παρουσίασαν στο χορτάρι.

Έθεσαν ως προτεραιότητά τους να περιορίσουν με κάθε τρόπο τη Σίτι και να «χτυπήσουν» με άμεσο παιχνίδι. Εντάξει ως εδώ. Είναι κάτι λογικό με βάση τις δικές του δυνάμεις, τις αδυναμίες του αντιπάλου τους αλλά και τα «θέλω» του Τεν Χαγκ. Μόνο που το αποτέλεσμα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Μια ομάδα που βρήκε το γκολ στην πρώτη της φάση με τον «κεραυνό» του Ράσφορντ και από τότε αγωνίστηκε σαν να έχει να προστατεύσει το προβάδισμά της στα τελευταία πέντε λεπτά ενός τελικού Champions League.

Άμυνα έξω από την περιοχή και με έντεκα παίκτες πίσω από την μπάλα, μηδενικός έλεγχος, απειροελάχιστη διάθεση να παίξει. Υπήρχαν φορές στο πρώτο μέρος που οι παίκτες της απλά έδιωχναν την μπάλα στα τυφλά, μόνο και μόνο για να φύγει. Σκοτωμένες μεταβιβάσεις στην ταχύτητα των Ράσφορντ και Γκαρνάτσο. Σαν να ήταν η... Σέφιλντ Γιουνάιτεντ και όχι η Μάντσεστερ! Ένα σύνολο φοβισμένο, ανήμπορο και χωρίς ταυτότητα, ένα σύνολο που δεν θύμιζε μεγάλη ομάδα. Και ακόμα χειρότερα, έδειχνε να έχει αποδειχθεί πλήρως πως απέναντι στη Σίτι μπορούσε μόνο να ετεροπροσδιοριστεί, να ακολουθήσει.

Erik's #MCIMUN reaction 💬#MUFC || #PL

— Manchester United (@ManUtd) March 3, 2024

Πάμε και στα ελαφρυντικά. Ναι, αν ο Ράσφορντ σε δύο περιπτώσεις στο πρώτο μέρος είχε καλύτερες επιλογές, πιθανότατα η Γιουνάιτεντ να είχε γίνει πιο απειλητική. Ίσως να προηγούταν και 3-0, κανείς δεν ξέρει. Όμως ακόμα κι αυτό δεν θα άλλαζε την πραγματικότητα και την εικόνα της. Ελαφρυντικό Νο.2. Ο Τεν Χαγκ δεν έχει σταματήσει να μιλά για τους τραυματισμούς και κανείς δεν αρνείται τα προβλήματα της Γιουνάιτεντ σε αυτό το κομμάτι. Τής έλειπαν οι σημαντικότατοι Χόιλουντ, Μαρτίνες και Σο. Όμως δεν είναι η μοναδική ομάδα με τόσους τραυματίες. Και ας αφήσουμε τη Λίβερπουλ του Κλοπ έξω από την κουβέντα. Η Τότεναμ του Ποστέκογλου, η Βίλα του Έμερι;

Το τι θα παρουσιάσει ένας προπονητής, από άποψη φιλοσοφίας και ταυτότητας, είναι πάνω από όλα δική του επιλογή με όσους παίκτες κι αν έχει, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Και τα ελαφρυντικά του Τεν Χαγκ δεν δείχνουν ικανά να δικαιολογήσουν όλα τα θλιβερά - ακόμα και για τα δεδομένα αυτής της Γιουνάιτεντ - ρεκόρ που θα αναλύσουμε παρακάτω.

Έρεβος σε άμυνα κι επίθεση

Ποιος είναι ο ιδανικός στόχος οποιασδήποτε ομάδας σε ένα ματς; Να απειλήσει όσο περισσότερο μπορεί και να απειληθεί όσο λιγότερο μπορεί. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γίνει αυτό. Κανείς δεν θα κατηγορούσε τη Γιουνάιτεντ αν αποφάσιζε να παίξει πιο αμυντικά απέναντι στη Σίτι. Μα είναι σχεδόν τραγικό να επιλέγει να παίξει έτσι και παρ'όλα και να απειλείται περισσότερο από ποτέ και να απειλεί λιγότερο από ποτέ. Αν είναι να το κάνεις, κάν'το καλά.

«Αμυνθήκαμε πολύ καλά», δήλωσε ο Τεν Χαγκ μετά το παιχνίδι, αλλά τα 3,20 Expected Goals της Σίτι στο ματς έχουν άλλη άποψη. Αυτή ήταν και η χειρότερη αμυντική επίδοση των Κόκκινων Διαβόλων στην Premier League φέτος. Μόνο στο πρώτο μέρος, η Γιουνάιτεντ δέχθηκε 18 σουτ από τους Σίτιζενς. Ποτέ δεν έχει δεχθεί περισσότερα σε ένα ημίχρονο. Με κάποιον τρόπο δηλαδή, η Γιουνάιτεντ και έπαιξε άμυνα σαν να θέλει να γίνει η πιο αστεία ανασταλτική Ατλέτικο του Σιμεόνε και «κατάφερε» να δεχθεί τις πιο επικίνδυνες φάσεις που έχει δεχθεί φέτος! Αλήθεια, πώς μπορεί να δικαιολογηθεί αυτό;

Φυσικά, τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα όσον αφορά στους υπόλοιπους τομείς του παιχνιδιού. Από που να το πιάσουμε; Από την παθητικότητά της σε όλο το ματς;

Η Γιουνάιτεντ είχε 25% κατοχή, τη χειρότερη φετινή της επίδοση, και 291 πάσες σε όλο το ματς, τη 2η χειρότερη φετινή της επίδοση. Για το περικείμενο, οι αντίστοιχοι μέσοι όροι της κινούνται στο 50% και τις 453 πάσες. Προσοχή στο... κενό. Ταυτόχρονα, «έγραψε» και το χειρότερο φετινό της PPDA (Passes Per Defensive Action) με 25,2. Τόσες πάσες επέτρεπε δηλαδή στη Σίτι να αλλάξει ανά κατοχή πριν παρέμβει με κάποια αμυντική ενέργεια, όταν ο φετινός της μέσος όρος βρίσκεται στο 11,4. Σαν να μην απείχε και πολύ δηλαδή από το να παρακολουθεί απλά το παιχνίδι από τις κερκίδες του «Έτιχαντ».

Και ας πάμε και στο... έρεβος της επίθεσης. Τρεις τελικές σε 90 ή μάλλον 45 λεπτά είχε η ομάδα του Τεν Χαγκ. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν έκανε ούτε σουτ. Και γενικά, τις τελευταίες 20 σεζόν δεν έκλεισε ποτέ παιχνίδι με λιγότερες τελικές! Σημείωσε συνολικά 0,20 Expected Goals, εννοείται τα λιγότερα από κάθε άλλο αγώνα της φέτος.

Θεωρητικά επέλεξε να γίνει επικίνδυνη στο άμεσο παιχνίδι και στην κόντρα, μα δεν πραγματοποίησε ούτε μια αντεπίθεση που να κατέληξε σε τελική προσπάθεια!

Με απλά λόγια, μιλάμε για το απόλυτο σκοτάδι σε κάθε πτυχή του παιχνιδιού της, αφού οι αριθμοί της δείχνουν πως έκανε τα πάντα χειρότερα από κάθε άλλη φορά. Και κυρίως έδειχνε να είναι... οκέι με αυτό, γιατί δεν προσπάθησε στιγμή να κάνει κάτι διαφορετικό.

Εντάξει, η ομάδα του Τεν Χαγκ έπαιζε με την - πιο τρωτή εδώ και χρόνια αλλά δεν έχει σημασία αυτό - Μάντσεστερ Σίτι στο «Έτιχαντ», είχε προβλήματα τραυματισμών και προϋποθέσεις για κάτι καλύτερο, που έμειναν μισές.

Αλλά αλήθεια, τι μπορεί να «ξεπλύνει» όλα τα παραπάνω αρνητικά ρεκόρ; Είναι η Γιουνάιτεντ. Ή μάλλον κάτι στο... περίπου. Γιατί στο ντέρμπι της πόλης που κάποτε ήταν ολοδική της, φόρεσε το κοστούμι της πιο απογοητευτικής έκδοσης του εαυτού της. Και το χειρότερο είναι πως φαντάζει αδύνατο να το βγάλει αυτή τη στιγμή.