Με Γκαρνάτσο και Μέινου φτιάχνεις ξανά τη Γιουνάιτεντ

Καταρχήν, ζητώ συγνώμη από τον εθνικό μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη όπου και αν βρίσκεται, αλλά με το που είδα τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, εκεί όπου η Γιουνάιτεντ νίκησε τη Σίτι στο ντέρμπι του Μάντσεστερ, μου ήρθε αμέσως στο μυαλό ένα από τα πιο ξεχωριστά αποφθέγματά του.

«Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: Με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις» είχε πει, μεταξύ πολλών άλλων, ο χαρισματικός συμπατριώτης μας.

Εκείνος που το 1979 τιμήθηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας γιατί, σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης της Σουηδικής Ακαδημίας, «η ποίησή του, με φόντο την ελληνική παράδοση, ζωντανεύει με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική καθαρότητα βλέμματος τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργικότητα».

Πιθανόν ο Σερ Τζιμ Ράτκλιφ να μην έχει ακούσει ποτέ για τον Οδυσσέα Ελύτη, αν και οι ξένοι τείνουν να μελετούν και να θαυμάζουν πολύ βαθύτερα τους μεγάλους Έλληνες (αρχαίους και σύγχρονους) απ’ ότι εμείς οι ίδιοι (ασχολίαστο…).

Επειδή, όμως, ένας από τους πιο πλούσιους Βρετανούς αγαπάει από μικρό παιδί την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (για την ακρίβεια, από τα έξι του χρόνια) και μπήκε στον σύλλογο με στόχο να τον κάνει ξανά μεγάλο, ξέρει ότι αν αποσυνθέσει το τωρινό ρόστερ των Κόκκινων Διαβόλων, του απομένουν (καθ’ υπερβολή) ένας Αλεχάντρο Γκαρνάτσο, ένας Κόμπι Μέινου και ένας Ράσμους Χόιλουντ. Και με αυτούς μπορεί να ξαναφτιάξει (ή να προσπαθήσει έστω) μια νέα, μεγάλη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Σημειολογικά, οι δύο πρώτοι, 19 ετών αμφότεροι και με πολυετή συμβόλαια, σημείωσαν τα γκολ της νίκης επί της πανίσχυρης πρωταθλήτριας του Πεπ Γκουαρδιόλα, δείχνοντας τον δρόμο της επιτυχίας και του πρώτου σημαντικού εγχώριου τίτλου μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια.

Η εικόνα των δύο να πανηγυρίζουν αγκαλιά ήταν η πιο ξεχωριστή της ημέρας στο «Γουέμπλεϊ», μαζί με την (τυχαία;) παράταξη στα επίσημα του γηπέδου, με τον Σερ Τζιμ στην μια σειρά και, ακριβώς από πάνω του, τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Τον προπονητή που άλλαξε και σημάδεψε για πάντα την ιστορία του συλλόγου.

Είναι δεδομένο ότι ο ένας Σερ έχει μιλήσει με τις ώρες με τον κατά έντεκα χρόνια μεγαλύτερό του Σερ (71 ο ένας, 82 ο άλλος) για το τι χρειάζεται η Γιουνάιτεντ για να επιστρέψει εκεί όπου πραγματικά ανήκει: Στην ελίτ. Και προφανώς είναι αδύνατη μια ριζική εκκαθάριση του ρόστερ, είναι εφικτές όμως οι κατάλληλες προσθήκες ώστε, μαζί με τους υπέρ ταλαντούχους νεαρούς που ήδη υπάρχουν και πολύ αξιόλογες μονάδες τύπου Λισάντρο Μαρτίνες ή Μπρούνο Φερνάντες, να δημιουργηθεί ένα πραγματικά ανταγωνιστικό σύνολο.

Τα χρήματα δεν φέρνουν απαραίτητα την ευτυχία, όπως αποδεικνύει η Τσέλσι του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ σε μεταγραφές, αλλά και τέσσερις διαφορετικούς προπονητές την τελευταία, πολύ κακή διετία στο «Στάμφορντ Μπριτζ».

Η Γιουνάιτεντ, λοιπόν, δεν χρειάζεται μόνο τις λίρες του Σερ Τζιμ, αλλά και την τεχνογνωσία και καθοδήγηση για να δημιουργηθεί ένα σύνολο που θα μπορεί να κοιτάξει στα μάτια την Σίτι, την Άρσεναλ και την Λίβερπουλ.

Ένα σύνολο που, εφόσον έτσι το κρίνουν ο Σερ Τζιμ σε συνεννόηση με τον Σερ Άλεξ, θα πρέπει να διατηρήσει στο τιμόνι του τον Έρικ Τεν Χαγκ. Αυτή την διετία, ο Ολλανδός προπονητής έχει δεχθεί σκληρή και πολλές φορές άδικη κριτική.

Έχει μια ξεκάθαρη ποδοσφαιρική ιδέα, κατά (μικρά είναι η αλήθεια) διαστήματα μπόρεσε να την εφαρμόσει με επιτυχία, αλλά χρειάζεται διάρκεια και πιο αποτελεσματικά εργαλεία απ’ ότι, για παράδειγμα, ο Άντονι, την απόκτηση – ρεκόρ του οποίου εισηγήθηκε ο ίδιος (δεν πήγε πολύ καλά αυτό…).

Μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου, ο Τεν Χαγκ ένιωσε (και πιθανόν ήταν) καβάλα στ’ άλογο, λέγοντας ότι αν δεν τον θέλει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, θα πάει αλλού και θα συνεχίσει να κατακτά τρόπαια, «γιατί αυτό κάνω».

Η πραγματική πρόκληση, όμως, είναι να παραμείνει στο «Ολντ Τράφορντ» και, σε συνεργασία με δύο Σερ και τους αθλητικό διευθυντή της INEOS, επίσης Σερ Ντέιβ Μπρέιλσφορντ, να προσπαθήσει να χτίσει μια ομάδα που θα δίνει όλο και περισσότερες αφορμές στους φίλους της για να τραγουδούν το «Glory, Glory» που δόνησε το «Γουέμπλεϊ» το απόγευμα του Σαββάτου (25/05).

Η Γιουνάιτεντ πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της, να επενδύσει στο ποδοσφαιρικό DNA της και, κυρίως, να έχει υπομονή μέχρι να δρέψει καρπούς, έστω και αν σε τέτοιο επίπεδο απαιτήσεων η υπομονή φαντάζει πολυτέλεια. Στις προγραμματικές του δηλώσεις, πάντως, ο Σερ Τζιμ είχε κάνει λόγο για πρότζεκτ σε βάθος τριετίας.

«Που ήταν αυτή η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όλη την σεζόν;» αναρωτήθηκε εύλογα ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην Premier League και νυν σχολιαστής του BBC, Άλαν Σίρερ, εστιάζοντας στην έλλειψη διάρκειας που καθήλωσε την ομάδα στην όγδοη θέση της βαθμολογίας, με αρνητικό ρεκόρ ηττών (14 σε 38 αγωνιστικές!) και με ντροπιαστικές βραδιές όπως το πρόσφατο 4-0 από την Κρίσταλ Πάλας.

Η εμφάνιση στον τελικό του Κυπέλλου ήταν πιθανότατα η καλύτερη της Γιουνάιτεντ στην διετία του Τεν Χαγκ. Δεν πρέπει, όμως, σε καμία περίπτωση να επισκιάσει τα προβλήματα που παρουσίασε η ομάδα.

Ο Σερ Τζιμ δήλωσε περήφανος για την εικόνα και την επιτυχία, αλλά με την γλώσσα του σώματος έδειξε ότι σκέφτεται σοβαρά να αλλάξει προπονητή. Στις καθιερωμένες χαιρετούρες, άλλωστε, αγκάλιασε με θέρμη τον Γκουαρδιόλα, τον προπονητή της αντίπαλης ομάδας δηλαδή, και συνεχάρη δια απλής, τυπικής χειραψίας τον Τεν Χαγκ.

Κατά σύμπτωση, ο Τεν Χαγκ έγινε μόλις ο δεύτερος προπονητής που νικάει τον Γκουαρδιόλα σε έναν τελικό μεγάλης διοργάνωσης. Ποιος ήταν ο πρώτος; Ο… Τόμας Τούχελ (στο Champions League του 2021 με την Τσέλσι), το όνομα του οποίου «παίζει» πιο δυνατά από οποιοδήποτε άλλο για την επόμενη μέρα.

Η αλλαγή προπονητή μπορεί να είναι μια λύση, αλλά ξεκάθαρα δεν αρκεί. Η Γιουνάιτεντ πρέπει να ξαναφτιαχτεί και, με τις σωστές αποφάσεις και κινήσεις, μπορεί να το κάνει με έναν Αλεχάντρο Γκαρνάτσο, έναν Κόμπι Μέινου και έναν Ράσμους Χόιλουντ…