Ο Σόλσκιερ δεν μπορεί να δώσει ταυτότητα στη Γιουνάιτεντ

Αντίθετα με ότι πιστεύουν οι περισσότεροι, το ρόστερ υπάρχει, είναι εκεί για να φτάσει αυτή τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε ένα υψηλό επίπεδο. Δεν υποστηρίζω ότι το ρόστερ φτάνει για να πάρει πρωτάθλημα η Μάντσεστερ από την Λίβερπουλ και τη Σίτι, υποστηρίζω όμως ότι το ρόστερ είναι ικανό για να έχει τη Γιουνάιτεντ στην τετράδα της Premier League και ασφαλώς είναι σαφώς ανώτερο από αυτό της Αρσεναλ. Στο χορτάρι όμως κάτι τέτοιο δεν φαίνεται και δεν αναφέρομαι στο μεταξύ τους ματς, που καταλάβαινες ότι η μία ομάδα έχει μεγάλο έλλειμμα ποιότητας, αλλά έχει προπονητή και σχέδιο και η άλλη τίποτα, το γράφω γενικά.

Τι σημαίνει έχει σχέδιο. Πρώτον, είτε κερδίζει, είτε χάνει, η Αρσεναλ κάνει στο χορτάρι τα ίδια πράγματα. Αν δει κανείς το ματς με τη Σίτι στο Μάντσεστερ πριν δύο εβδομάδες και αυτό με τη Γιουνάιτεντ στο Μάντσεστερ χθες, θα δει ακριβώς την ίδια Αρσεναλ με κάποια διαφορετικά πρόσωπα κι' ας έχασε στο πρώτο (1-0) κι' ας νίκησε στο δεύτερο με 1-0. Αν δεις την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Παρί πριν 10 μέρες, μετά με την Τσέλσι πριν μία εβδομάδα, ακολούθως με την Λειψία πριν πέντε μέρες και μετά με την Αρσεναλ χθες, νομίζεις ότι είναι τέσσερις διαφορετικές ομάδες. Κάθε φορά και κάτι διαφορετικό. Και δεν αναφέρομαι στη διάταξη, που άλλοτε είναι 3-5-2, άλλοτε 4-2-3-1 και εσχάτως 4-4-2 με ρόμβο, αναφέρομαι σε όλα τα βασικά χαρακτηριστικά.

Τι θέλει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να κάνει μέσα στα παιχνίδια της; Να έχει την μπάλα ή όχι, να παίρνει το πλάτος του γηπέδου ή όχι, να πιέζει ψηλά ή όχι, να ελέγχει τον ρυθμό ή όχι, να ανεβάζει τα ακραία μπακ ή όχι, να κλείνουν τα ακραία χαφ, όταν υπάρχουν τέτοια στον άξονα ή όχι; Δεν υπάρχει απάντηση σε κανένα ερώτημα από τα παραπάνω, όπως δεν υπάρχει απάντηση και σε κανένα ερώτημα που ξεκινά με τη φράση “τι θέλει να κάνει η Γιουνάιτεντ του Σόλσκιερ με...”.

Και πώς να υπάρξει απάντηση όταν δεν υπάρχει κανένα σχέδιο και καμία ταυτότητα για την ομάδα. Η Αρσεναλ για παράδειγμα, θέλει να είναι προσεκτική, δεν παίρνει ρίσκα, προσπαθεί να κλείσει τα κενά και να βελτιώσει την άθλια ανασταλτική λειτουργία των τελευταίων χρόνων της, αλλά το πρέσινγκ ψηλά είναι σήμα κατατεθέν του Αρτέτα και το κάνει σε κάθε γήπεδο και με κάθε αντίπαλο. Στο “Ολντ Τράφορντ”, όπου έπνιξε τον Σόλσκιερ, στο “Ετιχαντ” που το αντιμετώπισε ο Πεπ, στο “Emirates”, κόντρα στην αδύναμη Ντάνταλκ, η Αρσεναλ το ίδιο σχέδιο είχε.

Στη Μάντσεστερ πάλι δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις και δεν ξέρεις και τι θα αποδώσει. Για παράδειγμα με την Παρί αποφασίζει να της δώσει την μπάλα και έχει κατοχή μόλις 39%, παραταύτα την νικά με 2-1, έχοντας ίδιο αριθμό τελικών προσπαθειών με αυτή (από 14 η κάθε ομάδα). Λίγες μέρες νωρίτερα αποφασίζει να δώσει την μπάλα και στην Τότεναμ και έχει ποσοστό κατοχής σχεδόν ίδιο με αυτό στο Παρίσι (38,5% για την ακρίβεια). Το αποτέλεσμα είναι νίκη για την Τότεναμ με 6-1 με τη Γιουνάιτεντ να έχει μόλις 5 τελικές και την Τότεναμ 22.

Και σε ένα ακόμη ματς, εντός έδρας η Γιουνάιτεντ δεν έχει την μπάλα στα πόδια της έστω και οριακά (47% κατοχή), σε αυτό κόντρα στην Λειψία στο “Ολντ Τράφορντ”. Παρά ταύτα την διαλύει στους κενούς χώρους και τη νικά με 5-0, έχοντας διπλάσιες τελικές. Ανάμεσα σε αυτά τα ματς, η ομάδα του Σόλσκιερ παίζει στο Νιούκαστλ, όπου κάνει ένα εντελώς διαφορετικό τύπου παιχνιδιού. Με ποσοστό κατοχής 64% και 28 τελικές, έναντι μόλις 7 της Νιούκαστλ, την συντρίβει με 4-1. Κι' αν πάτε να βγάλετε το πρόχειρο συμπέρασμα ότι έχει να κάνει με την δυναμικότητα του αντιπάλου, είστε γελασμένοι. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο εντός έδρας ματς με την Κρίσταλ Πάλας, μια ομάδα αντίστοιχων κυβικών με την Νιούκαστλ δηλαδή, παίζει όπως ακριβώς έπαιξε και στο “Σεντ Τζειμς Παρκ”, έχει ποσοστό κατοχής που θα ζήλευε και η Σίτι του Πεπ, αφού ξεπερνά το 75% σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Παρά ταύτα κάνει πάνω κάτω ίδιες τελικές με την Κρίσταλ Πάλας και χάνει εύκολα με 3-1!

Καμία λογική, καμία συνέχεια, κανένα ενιαίο πλάνο και σχέδιο. Τίποτα που να μας δείχνει ότι έχει δουλευτεί. Η ομάδα του Σόλσκιερ μπορεί να διαλύσει τον αντίπαλο έχοντας την μπάλα στα πόδια όπως με τη Νιούκαστλ (4-1), αλλά μπορεί και να διαλυθεί με 3-1 εντός από την Κρίσταλ Πάλας. Μπορεί να βάλει 5 στη Λειψία, αλλά μπορεί να χάσει και εντός έδρας από την Αρσεναλ, με ακριβώς τον ίδιο τρόπο παιχνιδιού και ανάμεσα στα δύο ματς να έχουν μεσολαβήσει μόλις τέσσερις ημέρες.

Δεν υπάρχει νομίζω μεγαλύτερη, όχι απλώς ένδειξη, αλλά επιβεβαίωση, ότι ο Σόλσκιερ δεν μπορεί να προσδώσει ταυτότητα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Να φτιάξει ένα σχέδιο δηλαδή, που θα είναι το μόνιμο πλάνο παιχνιδιού και με αυτό θα πορευτεί η Γιουνάιτεντ και οι παίκτες της στην συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων της. Αδυνατεί να δημιουργήσει μία ομάδα των κυβικών που επιβάλλεται και ζει με τους θριάμβους της μία βραδιάς. Ενας τέτοιος στο Παρίσι, τον έσωσε πέρυσι, ένας τέτοιος ξανά στο Παρίσι, φάνηκε να τον βάζει σε ένα δρόμο φέτος. Και μετά εμφανίστηκε η Αρσεναλ και πήρε την πρώτη νίκη της στο “Ολντ Τράφορντ” μετά από 14 χρόνια και μία από τις ευκολότερες σε αυτό το γήπεδο στην ιστορία της.

Ο Ρόι Κιν είπε μέσες άκρες ότι αυτή η Γιουνάιτεντ δεν πάει πουθενά και ότι αυτοί οι παίκτες θα στείλουν τον Σόλσκιερ στο ταμείο ανεργίας. Συμφωνώ με το πρώτο σκέλος της τοποθέτησής του, για το δεύτερο είμαι επιφυλακτικός. Μάλλον δεν είναι ανώτερος ο Ελνένι και ο Χόλντινγκ από τον Λίντελοφ και τον Πογκμπά. Μάλλον ο Αρτέτα τους έχει κάνει να μοιάζουν τέτοιοι. Αν όντως ο Σόλσκιερ πάει σύντομα στο ταμείο ανεργίας, θα είναι μάλλον με δική του ευθύνη και όχι με ευθύνη των παικτών του...