Μπρέντφορντ: Το κράμα ενός οικονομικού και ποδοσφαρικού success story

Σε ένα παιχνίδι όπως είναι το Football Manager περνάς τον χρόνο σου νομίζοντας ψευδώς ότι είσαι προπονητής και τεχνικός διευθυντής. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι πολύ μακριά, αλλά σίγουρα σαν παιχνίδι την προσεγγίζει εξαιρετικά. Το πραγματικό του παιχνιδιού είναι όμως ότι μαθαίνεις παίκτες, τους βάζεις στην ομάδα σου και περνάει ευχάριστα ο ελεύθερος σου χρόνος, κάνοντας αυτό που αγαπάς αλλά μάλλον δεν θα το κάνεις ποτέ σαν επάγγελμα. Επίσης σου δημιουργεί και «κόλλημα» με τις ομάδες που προπονείς, όπως πχ εμένα με την Μπρέντφορντ, ομάδα Τσάμπιονσιπ.

Φέτος η ομάδα έχασε την άνοδο για δύο πόντους στην κανονική διάρκεια (ή όπως λέω εγώ για ένα γκολ). Πήγε πλέι-οφ αλλά και πάλι δεν τα κατάφερε, χάνοντας 2-1 στο τελικό του Γουέμπλεϊ από την μισητή αντίπαλο της, τη Φούλαμ. Το καλοκαίρι ήταν δυσοίωνο καθώς σε όλα τα ρεπορτάζ ήταν δεδομένο ότι θα πουλήσει παίκτες και όχι κάποιους τυχαίους, αλλά τους δύο καλύτερους παίκτες της. Ή, να το θέσω πιο σωστά, δεν μπορούσε να αρνηθεί τις προτάσεις που διαδεχόταν η μία την άλλη. Τα ονόματα τους πέρυσι σχεδόν άγνωστα για το ευρύ κοινό. Όλιβερ Γουότκινς και Σαΐντ Μπενραμά. Τριάντα εκατομμύρια στην Άστον Βίλα ο πρώτος και 27 εκατ. Ευρώ στη Γουέστ Χαμ ο δεύτερος. Κορυφαίο δίδυμο στην περσινή χρονιά για την Τσάμπιονσιπ και δίκαια πήραν μεταγραφή με αυτά τα ποσά στην κορυφαία αγγλική Λίγκα, αρχίζοντας από τώρα την απόσβεση.

Σε δηλώσεις του προπονητή της ομάδας, Thomas Frank, τον περασμένο Γενάρη στο Sky Sports, παρατηρούσε κανείς πόσο έντονα μιλούσε για ένα πλάνο περισσότερο οικονομικό παρά ποδοσφαιρικό. Αυτό το ονόμαζε «Moneyball» και θέλει να συνεχίσει να λειτουργεί η ομάδα ως το απόλυτο selling club. Η κεντρική φιλοσοφία πηγάζει από τον ιδιοκτήτη της ομάδας, ονόματι Μάθιου Μπέναμ. Έχει στην κατοχή του μια άκρως επιτυχημένη επιχείρηση που ασχολείται με τον στοιχηματισμό και επιτυχημένα στατιστικά μαθηματικά μοντέλα στο χώρο του ποδοσφαίρου. Επιπλέον, είναι ιδιοκτήτης και της Μίντιλαντ η οποία φέτος είναι και στους χρυσοφόρους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Η φιλοσοφία του; Οι ομάδες του να έχουν τον χαρακτήρα του selling club και να αγοράζει παίκτες με το μικρότερο δυνατό ρίσκο. Δηλώνει ότι μειώνει το ρίσκο αυτό με τα μαθηματικά του μοντέλα και η αλήθεια είναι ότι στον αγγλικό σύλλογο το έχει πραγματοποιήσει στο έπακρο. Αγορά παικτών νεαρών και εξελίξιμων κυρίως από ομάδες κατώτερης κατηγορίας και με στόχο να πουληθούν στο μέλλον με ποσά δέκα και είκοσι φορές μεγαλύτερα από την τιμή αγοράς. Τέτοια παραδείγματα είναι οι εξής:

• Neal Maupay: ήρθε με δύο εκατομμύρια και μετά από δύο σεζόν πήγε με έντεκα φορές περισσόρτερα, δηλαδή με 22 εκατ. Ευρώ στη Μπράιτον
• Chris Mepham: προϊόν ακαδημιών, πήγε με 13 εκατ. Ευρώ στη Μπόρνμουθ
• James Tarkowski: προϊόν ακαδημιών, πήγε αντί 4 εκατ. Ευρω στη Μπέρνλι
• Αndre Gray: αγορά με εξακόσιες είκοσι χιλιάδες και πώληση μετά από ένα χρόνο αντί 12,5 εκατ. Ευρώ στην Μπέρνλι
• Ezri Konsa: αγορά με κάτι λιγότερο από 3 εκατ. Ευρώ και πώληση με 10 εκατ. Ευρώ στην Άστον Βίλα

Και όλες οι άλλες αγορές που έκανε την τελευταία εξαετία επί Μάθιου Μπέναμ είναι σε ποσοστό 80-90% κερδοφόρες, δηλαδή τρομερό ποσοστό επιτυχίας που σύμφωνα με τους εργαζόμενους στην ομάδα δεν είναι καθόλου θέμα τύχης. Ισα – ίσα, το ακριβώς αντίθετο. Επειδή όμως εκτός από selling club είναι και ποδοσφαιρικός σύλλογος και πρέπει να έχει και παίκτες να παίζουν μπάλα, έχει ένα πολύ καλά δομημένο ρόστερ για την κατηγορία. Με ταλέντα έτοιμα για το επόμενο βήμα στην Πρέμιερ Λιγκ, με παίκτες έμπειρους στο κέντρο της άμυνας και δύο αμυντικούς χαφ μεταξύ 25-30 ετών.

Φέτος η χρονιά δεν έχει ξεκινήσει ιδανικά, αλλά είναι σίγουρο ότι θα βρει το δρόμο της καθώς σε αυτές τις κατηγορίες της Αγγλίας δεν μετράει να είσαι καλός στο σπριντ αλλά σε ολόκληρο τον μαραθώνιο που αριθμεί 46 αγωνιστικές. Στη μοναδική δαπανηρή μεταγραφή της με το ποσό των έξι εκατομμυρίων, τον Ivan Toney, βλέπει έναν παίκτη παρόμοιο του Watkins και μάλιστα έχει βαλθεί να τους τρελάνει όλους και να ξεχάσουν τον πρώην σέντερ φορ. Ο Toney σε έντεκα συμμετοχές έχει δέκα γκολ και μια ασίστ που τον τοποθετούν στη πρώτη δυάδα των σκόρερ, με τεράστια διαφορά από τον τρίτο. Σκοράρει ανά 92 λεπτά και από κοντά είναι και ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας, που είναι ο αναπληρωματικός του, ο Φινλανδός Marcus Forss με τέσσερα γκολ σε οκτώ παιχνίδια όσα και ο έτερος Φιλανδός της κατηγορίας, ο πασίγνωστος Pukki και μάλιστα με τρεις συμμετοχές λιγότερες. Από mid-table ομάδα, η Μπρέντφορντ ξεκινάει πλέον με στόχο την άνοδο και δεν έχει άδικα τον τίτλο του Success Story μέσα σε μια πενταετία. Μάλιστα μετά την άνοδό της από την τρίτη κατηγορία, έχει τερματίσει δύο φορές στην πεντάδα. Διαθέτει εξαιρετικούς παίκτες που της δίνουν την σιγουριά για πολύ δυνατές πωλήσεις.

Τέλος, άξιο αναφοράς είναι και το μοντέλο ακαδημιών της. Το 2015-2016 αποφάσισε να διαλύσει την ακαδημία της και έτσι εξοικονομεί σχεδόν δύο εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. Έχει δημιουργηθεί μια δεύτερη ομάδα της Μπρέντφορντ με ταλέντα απο άλλες ακαδημίες, κυρίως ελεύθερους, παίζει συχνά φιλικά με ομάδες μικρές του Λονδίνου και τεστάρεται και με ακαδημίες μεγαλύτερων ομάδων για να βλέπει την πρόοδο των παικτών της.

* Η χρονιά του 2020 είναι ορόσημο για την ομάδα καθώς άλλαξε την έδρα που είχε από το 1904 αποχαιρετώντας το Griffin Park για να μεταφερθεί στο υπεσύγχρονο - μέσα σε δύο χρόνια από την ημέρα που ξεκίνησαν τα έργα - Brentford Community Stadium.

Έχεις άποψη για κάποιο αθλητικό θέμα; Στείλε το κείμενό σου στο [email protected] και δες το δημοσιευμένο στο αγαπημένο σου site.