Το ποδόσφαιρο που κερδίζει ή το ποδόσφαιρο που χρειαζόμαστε;

Βράδυ Σαββάτου, 21 Νοεμβρίου. Η Τότεναμ έχει μόλις επικρατήσει της Μάντσεστερ Σίτι με σκορ 2-0 κι ο μεγάλος θριαμβευτής, ο ταλαντούχος κύριος Ζοσέ Μουρίνιο, ζει μια από εκείνες τις βραδιές που του έχουν λείψει τα τελευταία – αρκετά, είναι η αλήθεια – χρόνια.

Σχεδόν αναμενόμενα, δε θα μπορούσε να μην επιστρέψει, δικαιωματικά, η γνώριμη, αλαζονική έκφραση στο πρόσωπο του Πορτογάλου τεχνικού, όπως και οι φαρμακερές ατάκες στο ρεπερτόριο ατακών του.

«Ας πάρει η Σίτι τη μπάλα στο σπίτι της, εγώ πήρα τους τρεις βαθμούς». Αν αυτή δεν είναι αρχετυπική δήλωση Μουρίνιο, δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλο θα μπορούσε να είναι, ή ποιος άλλος άνθρωπος του ποδοσφαίρου θα μπορούσε να την έχει ξεστομίσει.

Ο ΜΟΥΡΙΝΙΟ ΣΤΗ «ΖΥΓΑΡΙΑ» ΜΕ ΠΕΠ-ΚΛΟΠ-ΚΡΟΪΦ-ΜΙΧΕΛΣ

Αναμφίβολα ο Μουρίνιο, αξιαγάπητος για πολλούς, αντιπαθής για περισσότερους, είναι ένας προπονητής που, αν μη τι άλλο, ξέρει να κερδίζει. Συνήθως το κάνει διεκπεραιωτικά, κυνικά, ακόμη και εκνευριστικά, αλλά το κάνει. Κι αυτό είναι το μόνο που έχει, για τον ίδιο, σημασία.

Αυτά είναι μια πραγματικότητα. Όπως, όμως, είναι πραγματικότητα το ότι ο Μουρίνιο δε θα αφήσει παρακαταθήκη στις επόμενες ποδοσφαιρικές γενιές κάποιο αξιομίμητο στυλ παιχνιδιού, κάποια φιλοσοφία που θα διδάσκεται στις σχολές προπονητών. Αυτό θα το κάνει, σίγουρα, ο ηττημένος του παιχνιδιού της Κυριακής, ένα άλλο «παιδί-θαύμα» της προπονητικής, ο Πεπ Γκουαρντιόλα. Όπως θα το κάνει και ο Γιούργκεν Κλοπ, ή όπως έχουν ήδη κάνει οι Ρίνους Μίχελς και Γιόχαν Κρόιφ.

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ, Ο «ΠΟΛΕΜΟΣ», Η ΝΙΚΗ

Ποια η θεμελιώδης διαφορά στη φιλοσοφία των προσωπικοτήτων αυτών από την αντίστοιχη του Μουρίνιο; Νομίζω πως δεν είναι άλλη από την αντιμετώπιση του ποδοσφαίρου σαν παιχνίδι, όχι σαν πολεμική σύγκρουση. Σ' ένα παιχνίδι δεν καταξιώνεται τόσο αυτός που κερδίζει, αλλά αυτός που κερδίζει εντυπωσιακά. Στον πόλεμο, σε καταξιώνει μόνο η νίκη, ακόμη κι αν έρθει με ανορθόδοξο τρόπο, χωρίς περίτεχνες φιοριτούρες. Και είναι φανερό ότι ο προπονητής των “Σπιρουνιών” βλέπει περισσότερο τον εαυτό του σαν έναν εμπνευσμένο στρατηγό, που παίρνει αυτό που θέλει χωρίς να τον ενδιαφέρει να γίνει αρεστός, παρά σαν έναν άνθρωπο του θεάματος, που αποζητά να εντυπωσιάσει το κοινό.

Η νοοτροπία του Μουρίνιο φέρνει, βέβαια, επιτυχίες στον ίδιο και στις ομάδες των οποίων ηγείται... αλλά ως εκεί. Το ποδόσφαιρο του Special One δε θα γοητεύσει έναν οποιονδήποτε φίλο του αθλήματος, ούτε επιφυλάσσει ιδιαίτερες συγκινήσεις για κάποιον που δεν τυγχάνει οπαδός της εκάστοτε ομάδας που προπονεί. Στον αντίποδα, δε χρειάζεται να είσαι οπαδός της Μπαρτσελόνα από τα γεννοφάσκια σου, για να αναγνωρίσεις ότι το ποδόσφαιρο που μας παρουσίασε η καταλανική ορχήστρα του Γκουαρντιόλα την πείροδο 2008-2012 ήταν ένα απαράμιλλο έργο τέχνης. Αντίστοιχα, παρακολουθείς έναν αγώνα της Λίβερπουλ του Γιούργκεν Κλοπ και ξέρεις εκ των προτέρων ότι, ανεξαρτήτως αποτελέσματος για τους κόκκινους, θα «χορτάσεις μπάλα», κατά το κοινώς λεγόμενο.

Προσωπικά, τάσσομαι με την προσέγγιση των δύο τελευταίων. Ναι, μας αρέσει το πάθος του Μουρίνιο για τη νίκη. Ναι, ας μην έχουμε αυταπάτες, το άμεσο ζητούμενο στο ποδόσφαιρο είναι το θετικό αποτέλεσμα, το οποίο γνωρίζει πολύ καλά πώς να κατακτήσει ο έμπειρος τεχνικός. Όμως, στο τέλος πρέπει να θυμόμαστε ότι όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο, μιλάμε για ένα παιχνίδι. Κι η βασική λειτουργία του παιχνιδιού είναι να τέρπει αυτόν που το παρακολουθεί. Σε τελική ανάλυση, κανείς δεν μπορεί να προσάψει στον Γκουαρντιόλα ή τον Κλοπ ότι δεν ξέρουν πώς να κερδίζουν αγώνες και να κατακτούν τίτλους. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, δείχνουν να το ξέρουν πολύ καλύτερα από τον Πορτογάλο συνάδελφό τους. Αν, λοιπόν, μπορεί κανείς να νικά, χωρίς να γίνεται ποδοσφαιρικά αντιαισθητικός ή, έστω, ανιαρός, δεν είναι άξιος ενός πολλαπλάσιου θαυμασμού, σε σχέση με τον πραγματιστή αντίπαλό του;

Το Σάββατο κέρδισε η Τότεναμ, κέρδισε ο Μουρίνιο, αυτό δεν αμφισβητείται. Το αν κέρδισε, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, το ποδόσφαιρο, σηκώνει – πολλή - συζήτηση.

*Έχεις άποψη για κάποιο αθλητικό θέμα; Στείλε το κείμενό σου στο [email protected] και δες το δημοσιευμένο στο αγαπημένο σου site.