«Ναι, αλλά θα τα κατάφερναν ένα κρύο βράδυ στο Στόουκ…»

Ηταν το μακρινό 2010, όταν ο Αγγλος διάσημος σχολιαστής αγώνων της Premier League Αντι Γκρέι, σχολίαζε για λογαριασμό του Skysports, ένα ματς πρωταθλήματος ανάμεσα στη Μάντσεστερ Σίτι και την Εβερτον μαζί με τον Ρίτσαρντ Κέις. Ούτε που φαντάστηκε υποθέτω εκείνο το βράδυ, ότι η φράση που είχε ξεστομίσει, θα έγραφε ιστορία, θα μετατρέπονταν στο μέλλον, στην πιο αγαπημένη φράση των φίλων του ποδοσφαίρου στο Νησί και δώδεκα χρόνια αργότερα, θα ήταν σύνθημα σε πλακάτ και σε πανό, τα οποία θα κρατούσαν στα χέρια τους οι διαδηλωτές, οι οποίοι ζητούσαν την αποχώρηση των αγγλικών συλλόγων από την European Super League.

Η ερώτηση, σε ένα κενό διάστημα του αγώνα της Σίτι με την Εβερτον λοιπόν,, από τον Κέις προς τον Αντι Γκρέι, αφορούσε την μάχη του Κριστιάνο με τον Μέσι για την χρυσή μπάλα εκείνες τις ημέρες. Ο Γκρέι με τον αυθορμητισμό, που τον διακρίνει απάντησε. «Δεν ξέρω αν θα τα κατάφερναν ένα κρύο και βροχερό βράδυ στο Στόουκ…».

Η Στόουκ ήταν τότε ομάδα της Premier League και έπαιζε αυτό το ποδόσφαιρο, που στον υπόλοιπο κόσμο το θεωρούμε αντίστοιχο του «να μασάς και να φτύνεις…». Καμινάδες, τάκλιν στην καρωτίδα, και βασικός τρόπος αναζήτησης του γκολ, τα δυνατά πλάγια άουτ. Η δε περιοχή που ήταν χτισμένο το «Britannia», το γήπεδο της Στόουκ, εννιά στις δέκα φορές είχε δυνατό αέρα, βροχή και ψοφόκρυο…

Οι Αγγλοι λάτρεψαν αυτή τη φράση και παρά το γεγονός ότι πλέον δεν λατρεύουν στην πλειοψηφία τους αυτό το ποδόσφαιρο της Στόουκ (σόρυ οπαδέ της Μπέρνλι, της Μίλγουολ, κ.λ.π), όχι απλώς θέλουν να υπάρχει, αλλά το αναγνωρίζουν και ως το δικό τους ποδόσφαιρο, αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς. Η φράση λοιπόν έμεινε στην ιστορία και από τότε χρησιμοποιήθηκε από όλους και με όλους τους τρόπους. Την χρησιμοποιούν ακόμη και όταν θέλουν να αυτοσαρκαστούν, σε ματς τα οποία δεν είναι καθόλου θεαματικά, στα οποία σχολιάζουν «φαίνεται πως θα είναι ένα κρύο βράδυ στο Στόουκ απόψε…»

Η φράση αυτή από το 2010 και μετά γιγαντώθηκε και μάλιστα μερικές φορές που ο Μέσι πήγε στην Αγγλία για να παίξει με αγγλικούς συλλόγους και δεν είχε καλή απόδοση, έγινε και σλόγκαν ότι «τελικά δεν μπορεί τα κρύα βράδια στο Στόουκ ο Μέσι…». Κάποια στιγμή ρωτήθηκε ο ίδιος ο Μέσι γι’ αυτό και η απάντηση που έδωσε σε απευθείας μετάδοση, ενθουσίασε τους Αγγλους, οι οποίοι άρχισαν από εκείνο το βράδυ να τον λατρεύουν.

Ο Μέσι όταν λοιπόν είχε ερωτηθεί για τα κρύα βράδια στο Στόουκ απάντησε. «Εχω παίξει στην Αργεντινή, κάτι βροχερά απογεύματα, μέσα στις λάσπες, με το γήπεδο να είναι γεμάτο από σπασμένα γυαλιά και να έχει κάτι τεράστιες τρύπες σαν να είχαν σκάσει οβίδες, νομίζω ότι θα τα κατάφερνα και εδώ…». Αυτό ήταν, οι Αγγλοι αισθάνθηκαν τον Μέσι σαν έναν από αυτούς, κάποιον που καταλαβαίνει το αληθινό ποδόσφαιρο και έχει παίξει στις συνθήκες του. Από εκείνο το βράδυ και από εκείνη την απάντηση, μπήκε στις καρδιές τους…

Που κολλάνε τώρα όλα αυτά με τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών; Για όσους δεν ξέρετε την ιστορία, ίσως να προσέξατε και πιθανόν να παραξενευτήκατε, ότι οι οπαδοί της Τότεναμ, της Τσέλσι και των υπολοίπων ομάδων, που βγήκαν στους δρόμους ή έξω από τα γήπεδα των συλλόγων τους, για να διαδηλώσουν κατά της European Super League, κρατούσαν πανό και πλακάτ που έγραφαν «Θέλουμε πίσω τις κρύες νύχτες μας στο Στόουκ» και το τραγουδούσαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους και φυσικά το εννοούσαν 100%.

Αυτός ήταν ο λόγος λοιπόν, αυτή είναι η περίφημη αγγλική κουλτούρα για το ποδόσφαιρο. Τα κρύα και βροχερά βράδια στο Στόουκ, που δεν τα αλλάζουν με τίποτα. Η αγγλική ποδοσφαιρική κουλτούρα, για την οποία ενδεχομένως οι νεότεροι τόσες φορές να έχετε διαβάσει τις τελευταίες ημέρες και να την έχετε εντελώς αφηρημένα στου μυαλό σας. Ο μέσος Άγγλος οπαδός της Μάντσεστερ, της Λίβερπουλ, της Τσέλσι, της Αρσεναλ και όλων των υπολοίπων ομάδων, προτιμά να βλέπει την ομάδα του να παίζει ένα κρύο βράδι με βροχή και αέρα στο Στόουκ, από το να παίζει με τη Ρεάλ ή την Μπαρτσελόνα. Μάλλον, πλέον θέλει να βλέπει και τα δύο, αλλά αν είναι να διαλέξει ένα από τα δύο, τότε τα κρύα βράδια στο Στόουκ είναι αδιαπραγμάτευτα. Διότι αυτό είναι η ψυχή του ποδοσφαίρου τους, το παρελθόν τους, η λατρεμένη συνήθεια τους για πάνω από 100 χρόνια και δεν την αλλάζουν με τίποτα και για τίποτα στον κόσμο, Και οι μπαγάσηδες, με έναν ανεξήγητο και μαγικό τρόπο, την έχουν μεταφέρει σε εκατομμύρια ανθρώπους, μακριά από την Αγγλία και την αγγλική κουλτούρα…

Κάπως έτσι εξηγείται και αυτή η έντονη αντίδρασή τους σε όλο αυτό που πήγε να συμβεί, έτσι έφτασε ακόμη και ο Χόρχε Βαλντάνο, να τους βγάζει το καπέλο, λέγοντας, ότι την ώρα που στην Ισπανία δεν κουνήθηκε φύλλο από τους οπαδούς, στην Αγγλία κίνησαν γη και ουρανό για να σταματήσουν την European Super League και τα κατάφεραν έστω και προσωρινά, μέσα σε 48 ώρες…

Σήμερα λοιπόν κλείνοντας αυτή την πρώτη σειρά των κειμένων μου (διότι σίγουρα το θέμα θα μας απασχολήσει ξανά), για όλο αυτό που έγινε τις τελευταίες ημέρες, είπα να γράψω για αυτήν ακριβώς την αγγλική ποδοσφαιρική κουλτούρα, την οποία ασφαλώς και πολλοί από εσάς γνωρίζετε καλά.

Την κουλτούρα που καμαρώνει, ότι το πιο σπουδαίο πράγμα που συνέβη στο ποδόσφαιρό της τον 21^ο αιώνα, ήταν το πρωτάθλημα της Λέστερ το 2016. Κανένα Τσάμπιονς Λιγκ, κανένα τρεμπλ και τίποτα άλλο δεν βάζουν μπροστά από το θαύμα της Λέστερ.

Αυτή η κουλτούρα, η οποία κάθε χρόνο εύχεται στον τελικό Κυπέλλου, που είναι το τελευταίο ματς της σεζόν, να αναμετρηθούν δύο ομάδες που δεν θα παίζουν στην Premier League, αλλά σε μικρότερες κατηγορίες, για να αισθανθούν, να σιγουρευτούν, ότι όλα πηγαίνουν καλά. Και το εννοούν ότι το θέλουν, παρά το γεγονός ότι το θεωρούν αδύνατο και κάθε φορά που καταφέρνουν δύο τέτοιες ομάδες να φτάσουν έστω στα προημιτελικά, σταυρώνουν τα χέρια για να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, αν δύο ομάδες Β’ Εθνικής έφταναν στον τελικό του Κυπέλλου, το γήπεδο δεν θα γέμιζε και θα… ξενέρωνε ο πλανήτης.

Αυτή είναι λοιπόν η κουλτούρα των Αγγλων σε ότι έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο και παρά το γεγονός ότι με την κουλτούρα των Αγγλων σε κάποια άλλα θέματα, είτε έχω πρόβλημα, είτε γελάω, με αυτήν που έχουν για το ποδόσφαιρο υποκλίνομαι και σίγουρα δεν είμαι ο μόνος.

Και ξέρετε τι σκέφτομαι από την ώρα που διάβασα εκείνη την είδηση, σύμφωνα με την οποία οι Αγγλοι οπαδοί πιέζουν ώστε να βρεθεί τρόπος να αποκλειστεί οποιοδήποτε ενδεχόμενο ύπαρξης της European Super League στο μέλλον, με συμμετοχή αγγλικής ομάδας και η ίδια η Premier League, όχι απλώς το ακούει, αλλά εξετάζει πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να περάσει στο καταστατικό της τροπολογία, η οποία θα αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά, ότι οποιαδήποτε ομάδα δηλώσει συμμετοχή, σε οποιαδήποτε μορφής κλειστή λίγκα, τότε αυτόματα θα αποβάλλεται από την κατηγορία;

Σκέφτομαι, ότι αν όντως συμβεί κάτι τέτοιο, δεν θα ξέρω να σας απαντήσω για τον Μέσι και μάλλον δεν θα μάθω και ποτέ, αλλά πιθανότατα θα μπορούσα να σας απαντήσω για το αν η European Super League θα τα κατάφερνε μία κρύα νύχτα στο Στόουκ.

Θα έχανε σίγουρα, με γκολ από πλάγιο άουτ του Ρόρι Ντέλαπ…