Μας… χρωστάτε ένα ωραίο καλοκαίρι και ένα γεμάτο φθινόπωρο!

• Σημασία δεν έχουν οι αντίπαλοι μας, αλλά εμείς

Ήταν ένα από τα πρώτα καλοκαίρια της δημοσιογραφικής μου σταδιοδρομίας. Ο αγαπημένος Χάρης Ξύδης, διευθυντής μου στην εφημερίδα «Sportime» (την παλιά, την ορθόδοξη…), είχε το (καλό;) συνήθειο να αλλάζει ρεπορτάζ στους δημοσιογράφους του.

Γιατί το έκανε αυτό; Για να μην επαναπαύονται και να μην αποκτούν κεκτημένα αλλά, κυρίως, για να μην αναπτυχθεί ένα τέτοιο δέσιμο με κάποια συγκεκριμένη ομάδα που ενδεχομένως να επηρέαζε την προσέγγισή τους στις δύσκολες στιγμές της σκληρής, πλην δίκαιης κριτικής και των αποκαλύψεων.

Ο υπογράφων, μειράκιο ακόμα (έκφραση που έμαθα να αγαπώ από τον δάσκαλο Νίκο Παπαδογιάννη), είχε ξεκινήσει από την αρχή με τα διεθνή, αφού νωρίτερα όμως είχε περάσει περάσει και για ένα διάστημα από το μπάσκετ.

Δεν είχα… μπλέξει ποτέ με το εγχώριο ποδόσφαιρο. Και, για να σας είμαι ειλικρινής, δεν το ήθελα ιδιαιτέρως, έστω και αν λόγω γλώσσας (ισπανικών) θα είχα τότε ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με την πλειοψηφία των συναδέλφων (όχι πλέον).

Στη διάρκεια των (ολιγοήμερων) καλοκαιρινών διακοπών, έφτασε στα αυτιά μου ότι έφευγα από τα διεθνή και θα αναλάμβανα δεύτερος ρεπόρτερ ΑΕΚ, υπό την καθοδήγηση ενός εκ των καλύτερων ρεπόρτερ που πέρασαν από το συγκεκριμένο μετερίζι και πλέον έχει επιτελική θέση στον σύλλογο (δεν χρειάζονται ονόματα).

«Πάγωσα» γιατί δεν μου άρεσε αυτή η προοπτική. Εντέλει, αποδείχθηκε «Ράδιο Αρβύλα» (όχι αυτή του επίσης αγαπημένου Χρήστου Κιούση) και, καμιά 25αριά χρόνια αργότερα, παραμένω στο διεθνές ρεπορτάζ και στις αναλύσεις, μεταξύ άλλων, των αντιπάλων των εκπροσώπων μας στα ευρωπαϊκά κύπελλα.

Σημασία δεν έχουν οι αντίπαλοι μας, αλλά εμείς

Η σημερινή κλήρωση έφερε τη Ντνίπρο στον δρόμο του Παναθηναϊκού, μια εκ των Σερβέτ ή Γκενκ σε αυτόν του Ολυμπιακού, την Μπεϊταρ Ιερουσαλήμ απέναντι από τον ΠΑΟΚ και μια εκ των Αραράτ ή Εγκνάτια στο μονοπάτι του Άρη.

Τι γνωρίζουμε γι’ αυτές τις ομάδες; Από λίγα έως ελάχιστα. Και όσα και να γνωρίζουμε, δεν έχουν και μεγάλη σημασία, αφού έχουμε μπει σε μεταγραφική περίοδο και, σε είκοσι ημέρες από τώρα (για τα πρώτα ραντεβού), πολλές αλλαγές ενδέχεται να έχουν υπάρξει στα ρόστερ και, άρα, στη δυναμική τους.

Αυτές που οφείλουν να μάθουν (όσο) καλά (γίνεται) τους αντιπάλους τους είναι οι ελληνικές ομάδες. Και, πρωτίστως, να παρουσιαστούν οι ίδιες έτοιμες για να παίξουν εν μέσω καλοκαιριού, με απαγορευτικές θερμοκρασίες και χωρίς τον απαιτούμενο αγωνιστικό ρυθμό.

Η ΑΕΚ είναι η μοναδική ομάδα που έχει εξασφαλίσει την είσοδό της σε ευρωπαϊκούς ομίλους, στη χειρότερη των περιπτώσεων αυτών του Europa Conference League. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, όμως, έχουν πολλαπλές ευκαιρίες και πολλές πιθανότητες να την ακολουθήσουν. Και… οφείλουν να το κάνουν.

Όχι για την περιβόητη βαθμολογία της UEFA στην οποία έχουμε κατρακυλήσει (που και γι’ αυτή...). Αλλά γιατί, μετά από πολλά χρόνια, αξίζουμε (ως Έλληνες φίλαθλοι) ένα ωραίο ποδοσφαιρικό καλοκαίρι, το οποίο θα οδηγήσει σε ένα γεμάτο φθινόπωρο.

Το καλό πρόσωπο της Εθνικής Ελλάδας και η (άκρως ρεαλιστική) προοπτική της επιστροφής σε μεγάλη διεθνή διοργάνωση μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια είναι σημαντική. Μην γελιόμαστε, όμως, δεν (μας) αρκεί.

Τα ευρωπαϊκά τριήμερα στην αρχή της σεζόν με μόλις μια ελληνική ομάδα φαντάζουν (και είναι πολύ) φτωχά. Το ιδεατό θα ήταν να έχουμε μια ή δύο στο διήμερο του Champions League και άλλες τόσες την Πέμπτη, παραδοσιακή ημέρα για Europa League και Europa Conference League. Μην είμαστε πλεονέκτες όμως…

Πρώτα για το δικό τους πρεστίζ, την δική τους τσέπη και τις δικές τους προοπτικές να μεγαλώσουν ως σύλλογοι, οι εκπρόσωποί μας οφείλουν να κινηθούν εγκαίρως στην διαμόρφωση του ρόστερ (Παναθηναϊκός και Άρης δείχνουν, προς το παρόν τουλάχιστον, να το κάνουν σε πιο γρήγορους ρυθμούς) για να είναι έτοιμοι για τα πρώτα ραντεβού.

Στα χαρτιά, η Ντνίπρο που παίζει 1.200 χιλιόμετρα μακριά από την έδρα της είναι πιο ιδεατή αντίπαλος για τον Παναθηναϊκό από την Γκενκ, αλλά μόνο στα χαρτιά. Το Τριφύλλι οφείλει στην πράξη να είναι έτοιμο στις 25 ή 26 Ιουλίου, όταν θα βρίσκεται στο Κόζιτσε της Σλοβακίας για το πρώτο παιχνίδι με τους Ουκρανούς, που πέρυσι έφτασαν μέχρι τα νοκ άουτ του Europa Conference League, όταν οι Πράσινοι είχαν αποχαιρετήσει την Ευρώπη από τα μέσα του καλοκαιριού.

Ο Ολυμπιακός άλλαξε προπονητή και θα χρειαστεί να αλλάξει το… μισό ρόστερ, αλλά οφείλει και αυτός να είναι έτοιμος στις 10 Αυγούστου, για το απαιτητικό συναπάντημα με Βέλγους ή Ελβετούς, οι οποίοι θα έχουν δώσει και τα δύο μεταξύ τους παιχνίδια.

Ο ΠΑΟΚ, στα χαρτιά πάντα, έχει το πιο απαιτητικό έργο κόντρα στην Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ. Μετά το περυσινό, ιστορικό φιάσκο με την Λέφσκι Σόφιας, όμως, οφείλει να δείξει ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο στις 27 Ιουλίου, όταν θα υποδεχθεί την Κυπελλούχο Ισραήλ στην Τούμπα.

Την ίδια ημέρα, ο Άρης θα βρίσκεται σε Αρμενία ή Αλβανία με το ίδιο «πρέπει». Για να φτάσει, όμως, έτοιμος σε αυτό το ραντεβού, θα πρέπει και αυτός να έχει κάνει «σωστή προετοιμασία». Δύο λέξεις που, δυστυχώς, δεν θεωρούνται δεδομένες στα μέρη μας, αλλά είναι απαραίτητες για την καλοκαιρινή επιτυχία, η οποία θα φέρει και μια φθινοπωρινή… άνοιξη.

Η κλήρωση δεν είναι καλή ή κακή την ημέρα που ανοίγουν τα μπαλάκια. Αποδεικνύεται καλή ή κακή μέσα στο γήπεδο, τον μοναδικό και απόλυτο κριτή. Και εκεί οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι, στο μέτρο του (καλοκαιρινού) δυνατού...