Διπλή κροατική πρό(σ)κληση και διπλή υπέρβαση

• Ευρωπαίε ΠΑΟΚ, (θα) είσαι εδώ;
• Ζητείται διπλή υπέρβαση

Ένα από τα εθνικά στερεότυπα για τους Σέρβους και τους Κροάτες που έχουν παγιωθεί στην Ελλάδα είναι ότι οι πρώτοι είναι «αδέλφια μας» και ότι οι δεύτεροι είναι… τσογλάνια και πολύ πιο πονηροί από τους πρώτους. Από την προσωπική εμπειρία σε επίπεδο συναναστροφών, μπορώ να πω ότι όσους Σέρβους και Κροάτες έχω γνωρίσει ήταν όλοι τους πολύ καλά παιδιά.

Το αθλητικό στερεότυπο για αμφότερους, όμως, δεν είναι τέτοιο. Το ταλέντο… ξεχειλίζει από τα μπατσάκια τους, ανεξαρτήτως αν μιλάμε για ποδόσφαιρο, μπάσκετ, πόλο, βόλεϊ, χάντμπολ ή… υποβρύχιο τάβλι.

Η τύχη θέλησε η πρωταθλήτρια Κροατίας να βρεθεί στο δρόμο της δικής μας πρωταθλήτριας (νταμπλούχου για την ακρίβεια), στον δρόμο προς τα πλέι οφ του Champions League. Ας με συγχωρέσει η συμπαθής Αστάνα από το Καζακστάν, αλλά δεν βλέπω πώς θα καταφέρει να αποκλείσει τη Ντινάμο Ζάγκρεμπ στον τρίτο προκριματικό γύρο. Όχι, πάντως, ότι δεν μπορεί να την ζορίσει τουλάχιστον.

Η Ντινάμο, λοιπόν, έχει κάνει… ρουτίνα την κατάκτηση του πρωταθλήματος, σε μια λίγκα όμως όπου το επίπεδο έχει πέσει σημαντικά, αφού οι ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές της φεύγουν σχεδόν αμέσως για το εξωτερικό, μόλις ξεχωρίσουν στις ομάδες της SuperSport HNL.

Ακόμα και έτσι, η (πιο) πιθανή αντίπαλος τη ΑΕΚ έχει διατηρήσει ταλέντο στις τάξεις της και έχει ποιοτικούς διεθνείς όπως ο Ντόμινικ Λιβάκοβιτς (πιθανόν να μην είναι πλέον στην ομάδα όταν θα γίνουν τα παιχνίδια, αφού θα έχει πάρει μεταγραφή), ο Γιόσιπ Σούταλο, ο Λούκα Ιβάνουσεκ και ο Μπρούνο Πέτκοβιτς.

Ο τελευταίος υπήρξε καθοριστικός, μπαίνοντας ως αλλαγή, στην πορεία της Κροατίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, αλλά και μέχρι τον τελικό του Nations League, τον οποίο έχασε στα πέναλτι από την Ισπανία.

Πέρα από τις καλές μονάδες, όμως, η Ντινάμο δεν φαντάζει ικανή να τρομάξει μια ΑΕΚ που διατήρησε τον περυσινό, εξαιρετικό κορμό της, δείχνει πολύ πειστική εικόνα στα φιλικά (ναι, ξέρω, άλλο τα επίσημα) και πρέπει πάση θυσία να βρει τρόπο να κρατήσει τον Λιβάι Γκαρσία, την παρουσία του οποίου θεωρώ «κλειδί» για τη διπλή μονομαχία με τους (σαφώς πιο έτοιμους, αφού έχουν δώσει ήδη δύο επίσημα παιχνίδια) Κροάτες.

Ευρωπαίε ΠΑΟΚ, (θα) είσαι εδώ;

Η παραδοσιακή αντίπαλος της Ντινάμο Ζάγκρεμπ, κατά σύμπτωση, θα είναι η ομάδα που θα βρει μπροστά του ο ΠΑΟΚ στον τρίτο προκριματικό γύρο του Europa Conference League, εφόσον βεβαίως ο Δικέφαλος ξεπεράσει το (διόλου ευκαταφρόνητο) εμπόδιο της Μπεϊτάρ Ιεροσυαλήμ.

Η Χάιντουκ Σπλιτ, σε διάστημα έξι ημερών, αντιμετώπισε δύο φορές τη Ντινάμο. Έχασε στις λεπτομέρειες στον τελικό του Σούπερ Καπ στο γήπεδο της αντιπάλου της, το «Μαξιμίρ» του Ζάγκρεμπ (1-0), όπου όμως πήρε ρεβάνς στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, με νίκη – θρίλερ στις καθυστερήσεις (2-1).

Σκόρερ του ενός γκολ της ομάδας του Ιβάν Λέκο ήταν ο Μάρκο Λιβάια, ένας χαρισματικός όσο και ασταθής ποδοσφαιριστής, ο οποίος ηγείται ενός συνόλου που στηρίζεται στο εγχώριο σύνολο (Κάλινιτς, Κροβίνοβιτς) και έχει πλέον στην άμυνά της έναν άλλο γνώριμο των Ελλήνων φιλάθλων (Ζβόνιμιρ Σάρλια), ο οποίος πάντως δεν άφησε ιδιαίτερο στίγμα στον Παναθηναϊκό.

Η Χάιντουκ είναι μια καλοδουλεμένη και σοβαρή ομάδα, κόντρα στην οποία ο ΠΑΟΚ πρέπει να δείξει το ξεχασμένο εδώ και ενάμισι χρόνο ευρωπαϊκό του πρόσωπο, εφόσον θέλει να έχει ρεαλιστικές ελπίδες πρόκρισης στα πλέι οφ.

Φρονώ ότι ο Ραζβάν Λουτσέσκου έχει μάθει από το περυσινό πάθημα – ιστορικό κάζο με την Λέφσκι Σόφιας, κάτι που βεβαίως θα πρέπει να αποδείξει καταρχήν στα παιχνίδια με την Μπεϊτάρ. Ο Δικέφαλος στερείται πολλών επιθετικών λύσεων και θα πρέπει να ποντάρει στην άμυνά του για να φανεί ανταγωνιστικός. Μπορεί; Ναι. Θα το κάνει; Θα δείξει…

Ζητείται διπλή υπέρβαση

Η κλήρωση με την ελληνική απαρτία πέντε ομάδων σε τρεις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, έφερε στον δρόμο του Παναθηναϊκού (Ντνίπρο επιτρεπούσης) την μοναδική γαλλική ομάδα με Champions League στην συλλογή της.

Η Μαρσέιγ, αφού χώρισε (παρά την θέλησή της) με τον άλλοτε προπονητή του ΠΑΟΚ, Ιγκόρ Τούντορ, πόνταρε σε έναν εγνωσμένης αξίας τεχνικό (Μαρθελίνο Γκαρθία Τοράλ), ο οποίος προτίμησε την Ολιμπίκ από τον… Ολυμπιακό (πολλές οι οχλήσεις των Ερυθρολεύκων τα τελευταία χρόνια) για την πρώτη εκτός Ισπανίας εμπειρία του.

Στην διάθεσή του, ο άλλοτε προπονητής Σεβίλλης, Βιγιαρεάλ, Βαλένθια και Αθλέτικ Μπιλμπάο, μεταξύ άλλων, έχει ένα ρόστερ γεμάτο λύσεις σε όλες τις γραμμές, ακόμα και μετά την αποχώρηση του Ντμίτρι Παγέτ, η οποία μπορεί να αποδειχθεί ευεργετική, ώστε η ομάδα να δουλεύει περισσότερο ως σύνολο και να μην εξαρτάται από τα κέφια του 36χρονου πλέον μπαλαδόρου.

Ζορντάν Βερτού, Ζοφρουά Κοντογκμπιά, Ματέο Γκεντουζί, Ρουσλάν Μαλινόφσκι, Τσενγκίς Ιντέρ, Βιτίνια και (ο πιο πρόσφατος νεοφερμένος) Πιέρ – Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ έχουν ως στόχο – υποχρέωση την ανανέωση του εισιτηρίου των ομίλων του Champions League μέσω των προκριματικών.

Και αυτή την πίεση μπορεί να χρησιμοποιήσει ως όπλο ο Παναθηναϊκός ο οποίος, εφόσον έχει αποκλείσει τη Ντνίπρο, δεν θα έχει πλέον τίποτα να χάσει, αφού θα έχει εξασφαλίσει την παρουσία του στους ομίλους του Europa League.

Χωρίς άγχος και γνωρίζοντας ότι θα πρέπει να θυμίσει τις εποχές του Panathinaikos στην Ευρώπη για να έχει ελπίδες πρόκρισης, το Τριφύλλι οφείλει να είναι στο καλύτερο δυνατό επίπεδο για την εποχή, ώστε να είναι ανταγωνιστικός κόντρα στην Μαρσέιγ.

Κάτι ανάλογο, δηλαδή, που θα πρέπει να κάνει και ο Άρης, εφόσον αποκλείσει την σκληροτράχηλη Αραράτ και κλείσει διπλό ραντεβού με τη Ντινάμο Κιέβου. Η ρωσική εισβολή και η σταδιακή αποψίλωση του ρόστερ έχουν πληγώσει την άλλοτε κραταιά ομάδα της πρωτεύουσας, η οποία παίζει μονίμως εξόριστη τα ευρωπαϊκά της παιχνίδια.

Ακόμα και έτσι, διαθέτει μια γριά αλεπού στην άκρη του πάγκου (Μιρτσέα Λουτσέσκου) που μπορεί να έχει… οικογενειακή πληροφόρηση για το τι εστί Άρης, ο οποίος θα βρει απέναντί του μια ομάδα γεμάτη διεθνείς, στην οποία επέστρεψε ο εξαιρετικός Αντρέι Γιαρμολένκο, αλλά έχει και χτυπητές αδυναμίες.

Ακόμα και έτσι, βρίσκεται αναμφίβολα πάνω από τον Άρη, ο οποίος οφείλει πρωτίστως να ξεπεράσει την Αραράτ και, στη συνέχεια, να ψάξει την υπέρβαση κόντρα σε μια από τις πιο ιστορικές ομάδες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Το παρελθόν, όμως, δεν παίζει μπάλα, όπως άλλωστε και η φανέλα, όσο… βαριά και αν είναι.