Το δυνατό πρωτάθλημα φέρνει και ευρωπαϊκές διακρίσεις

Θυμάστε τον περασμένο Μάρτιο, μετά το τέλος της πρώτης αγωνιστικής των play-offs της Superleague, που η μάχη του τίτλου ήταν υπόθεση τεσσάρων; Αν δε θυμάστε καλά, θα σας φρεσκάρω τη μνήμη, παραθέτοντας την τότε βαθμολογία. Παναθηναϊκός 62, ΑΕΚ 60, Ολυμπιακός 59, ΠΑΟΚ 57. Απόσταση μόλις πέντε βαθμών είχε ο πρώτος με τον τέταρτο και όλοι τότε έκαναν λόγο για το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα όλων των εποχών. Και όχι άδικα, αφού ποτέ πάλι οι Big-4 δεν ήταν τόσο κοντά μεταξύ τους στη βαθμολογία, λίγο πριν το τέλος της διαδρομής. Στη συνέχεια, η κούρσα του τίτλου μπορεί να έγινε υπόθεση των δύο (ΑΕΚ, Παναθηναϊκός), όμως το... νερό είχε ήδη μπει στ’ αυλάκι.

Η ΑΕΚ, με το πιο γεμάτο ρόστερ από όλους, έφτασε στην κατάκτηση του νταμπλ και πλέον αυτή ήταν η ομάδα που όλοι ήθελαν να ρίξουν από την κορυφή. Ο Παναθηναϊκός που μέχρι μια αγωνιστική πριν το τέλος ήταν πρώτος, ο Ολυμπιακός που είναι «καλομαθημένος» στους τίτλους όλα αυτά τα χρόνια και ο ΠΑΟΚ που θέλει να επαναλάβει τις επιτυχίες του πρόσφατου παρελθόντος. Και πως θα γινόταν αυτό; Μόνο δυναμώνοντας οι ίδιοι τις ομάδες τους. Και αυτός ο στόχος έγινε – έμμεσα – το εφαλτήριο για να προχωρήσουν και στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Και το αποτέλεσμα, εντυπωσιακό. Και οι τέσσερις θα βρίσκονται στα play-offs των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Και οι τρεις από αυτούς (ΑΕΚ, Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός) σίγουρα σε ομίλους.

Άλλοι το έκαναν με λιγότερο πειστικούς τρόπους, άλλοι με περισσότερο. Η ΑΕΚ δεν έχει λόγο να αλλάξει την περσινή συνταγή και αυτή ήταν που της έδωσε τη νίκη στο Ζάγκρεμπ, επί της Ντιναμό. Ο Παναθηναϊκός – που δεν είχε βάθος – ενισχύθηκε σημαντικά. Και τα αποτελέσματα φάνηκαν απέναντι σε Ντνίπρο και Μαρσέιγ. Από τους νεοαποκτηθέντες που κάνουν τη διαφορά (π.χ. Τζούρισιτς) και από αυτούς που πλέον έχει την πολυτέλεια να έρχονται από τον πάγκο (π.χ. Μπερνάρ). Το μεγαλύτερο «λίφτινγκ» το χρειάζονται ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που ακόμα οι ομάδες δεν έχουν δέσει και πραγματοποιούν μέτριες εμφανίσεις. Όμως και οι δύο τα κατάφεραν. Οι «ερυθρόλευκοι» άλλαξαν τη μισή ομάδα και ένας από τους νέους (Αλεξανδρόπουλος) έδωσε την πρόκριση επί της Γκενκ. Ο ΠΑΟΚ καθυστέρησε, γι’ αυτό και όταν η μπάλα «έκαιγε» βγήκαν μπροστά οι «παλιοί» (Ζίβκοβιτς) και έδωσαν την πρόκριση επί της Χάιντουκ.

Ακόμα και ο Άρης, που πέρσι έμεινε πίσω στην κούρσα, έκανε ριζικές αλλαγές και βλέπει ήδη τους πρώτους «καρπούς». Ναι, υπάρχει η πίκρα του αποκλεισμού στα πέναλτι από την Ντιναμό Κιέβου, όμως στα φετινά προκριματικά η ομάδα στάθηκε στο ύψος της. Πέρασε το εμπόδιο της Αραράτ και έφτασε μια ανάσα από τον αποκλεισμό των Ουκρανών. Μήπως θυμάστε τα προηγούμενα χρόνια κάποια... Κόλος Κοβαλίβκα; Και αυτή από Ουκρανία, αλλά καμία σχέση με το μέγεθος της Ντιναμό. Δεν προσπαθώ να χρυσώσω το χάπι για τον αποκλεισμό των «κιτρινόμαυρων», όμως στα δικά μου μάτια η ομάδα προόδευσε, συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια. Κάτι, που θεωρώ, πως θα φανεί και στο φετινό πρωτάθλημα.

Οι υπόλοιποι τέσσερις θα είναι παρόντες στα play-offs της επόμενης εβδομάδας. Ο Παναθηναϊκός στο Champions League, ο Ολυμπιακός στο Europa League και ο ΠΑΟΚ στο Europa Conference League. Πιθανότατα και η ΑΕΚ θα είναι στο Champions League, αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Σημασία έχει πως ο εντός συνόρων ανταγωνισμός μας έκανε καλό στην Ευρώπη και αυτό θα πρέπει να είναι η πυξίδα μας από ‘δω και στο εξής.