Όλα ήταν καλά για την ΑΕΚ, εκτός από τις τελικές αποφάσεις

Τα έκανε, τα περισσότερα, σωστά η ΑΕΚ στο “Bosuilstadion” απέναντι στην Αντβερπ. Το τακτικό πλάνο απέδωσε στον βαθμό που να κάνει περισσότερες τελικές προσπάθειες από τον μέσο όρο της, να επιτρέψει στον αντίπαλο όσες ευκαιρίες επιτρέπει κατά μέσο όρο τον τελευταίο χρόνο, να κάνει περίπου 10 παραπάνω οργανωμένες επιθέσεις συγκριτικά με τον μέσο όρο της, να κάνει ποσοστό κατοχής που συναντά τον μέσο όρο της, να μεταφέρει την μπάλα με την ίδια ακρίβεια και ασφάλεια που έχει κατά μέσο όρο. Όταν κανείς αναλογίζεται ότι όλα αυτά τα έκανε σε έναν εκτός έδρας αγώνα, για τα Champions League Playoffs και απέναντι στην νταμπλούχο του Βελγίου, σκέφτεται ότι η απόδοση ήταν “μια χαρά”.

Κοντά στα παραπάνω κανείς πρέπει να προσθέσει και το στοιχείο της ανθεκτικότητας. Η ΑΕΚ βρέθηκε πίσω στο σκορ και αυτό δεν την πτόησε - κατάφερε να το ξεχάσει γρήγορα και να ηρεμήσει τόσο στην φάση της κατοχής της μπάλας όσο και στην φάση της άμυνας.

Και γιατί έχασε; Επειδή δεν πέτυχε γκολ. Κι αυτό της συνέβη για δύο λόγους: αφενός επειδή απέδωσε (21%) πολύ κάτω από τον μέσο όρο της στην ακρίβεια στις εκτελέσεις (36.6%), αλλά και επειδή δεν δημιούργησε (xG: 1.24) όσες κλασικές ευκαιρίες δημιουργεί κατά μέσο όρο (xG: 2.08).

Μια από τις βασικές ιδέες του μοντέλου παιχνιδιού του Ματίας Αλμέιδα είναι βασισμένη πάνω στο αξίωμα ότι ο υψηλός ρυθμός φέρνει πολλές επιθέσεις και οι πολλές επιθέσεις φέρνουν πολλές τελικές. Δεν είναι ακριβώς γραμμική εξίσωση, αλλά η ιδέα είναι σε ελεύθερη μετάφραση ότι “όσο περισσότερες ευκαιρίες τόσο περισσότερα γκολ επειδή έχουμε ποιότητα στις εκτελέσεις”. Συνήθως η εφαρμογή της θεωρίας οδηγεί την ΑΕΚ του Αλμέιδα σε επιτυχή αποτελέσματα, δικαιώνοντας το υψηλού ρίσκου επιθετικό ποδόσφαιρο. Συμβαίνει όμως καμιά φορά μια ομάδα να υστερήσει στο τεχνικό κομμάτι και να χάσει τα γκολ. Όχι μόνο λόγω μιας κακής εκτέλεσης αλλά και λόγω μιας κακής απόφασης στην τελευταία ή την προτελευταία πάσα. Όχι, προφανώς όχι, οι ποδοσφαιριστές δεν “ξεχνούν” την τεχνική τους. Δεν έχουν όμως πάντα την ίδια νοοτροπία, ούτε την ίδια ψυχολογία, και αυτό είναι ανθρώπινο. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα είναι εύκολο να βρει κανείς πιθανές εξηγήσεις: “άδειασαν” λόγω της ενέργειας που τους πήρε η ρεβάνς με την Ντινάμο Ζάγκρεμπ που είχε προηγηθεί προ 68 ωρών. Έμειναν από δυνάμεις λόγω της φθοράς από το παιχνίδι και της έλλειψης χρόνου για αποκατάσταση δεδομένου ότι υπήρχε και ταξίδι στο εξωτερικό; Τις απαντήσεις έχουν μόνο ο Αλμέιδα και οι συνεργάτες του, αλλά ότι και αν έχει συμβεί δεν επηρεάζει την αγωνιστική δυναμική της ΑΕΚ.

Στο πρώτο ημίχρονο οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ ολοκλήρωσαν, με σουτ, το 33% των οργανωμένων επιθέσεων που πραγματοποίησαν. Στο δεύτερο ολοκλήρωσαν το 18% - δηλαδή τις 6 από τις 33 οργανωμένες επιθέσεις. Η επίδοση του α’ ημιχρόνου ήταν κατά 8 μονάδες καλύτερη από τον μέσο όρο της ΑΕΚ. Η επίδοση του β’ ημιχρόνου ήταν κατά 10 μονάδες χαμηλότερη. Όλο αυτό είναι αρκετό για να επιβεβαιωθεί το γυμνό μάτι που έβλεπε την ΑΕΚ να αδυνατεί να εκμεταλλευτεί το αριθμητικό πλεονέκτημα που απέκτησε από το 50’ο λεπτό. Και οφείλεται στις αποφάσεις που έπαιρναν στο επιθετικό τρίτο του τερέν οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, οι οποίοι έφταναν με άνεση μέχρι εκεί.

Φυσικά δεν “έφταιξε” μόνο αυτό. Η ΑΕΚ βρέθηκε πολύ νωρίς στη σεζόν μπροστά σε μια κατάσταση παιχνιδιού που δεν είχε ξανασυναντήσει, με τον αντίπαλο να αμύνεται με βάθος. Και σε αυτή την κατάσταση παιχνιδιού έπρεπε να εκφράσει τις επιθέσεις της ένας σέντερ φορ που δεν γνωρίζει το παιχνίδι της - ο Εκι Πόνσε. Αυτός ο συνδυασμός, μιας ΑΕΚ που δεν έχει προλάβει στη σεζόν να βρει ρυθμό και ενός κεντρικού επιθετικού που δεν έχει μάθει ακόμη το παιχνίδι της, δεν ήταν ευνοϊκή συνθήκη για την ομάδα του Αλμέιδα.

Κάποιος που έχει δει το παιχνίδι και το έχει αναλύσει μέσα από τις μετρήσεις και τις συγκρίσεις των μετρήσεων της απόδοσης των δύο ομάδων, μπορεί εύκολα να υποθέσει ότι η ΑΕΚ βρίσκει εύκολο τρόπο για να χτίσει τη νοοτροπία της για τη ρεβάνς. Στην απλοποίηση της κουβέντας, της χρειάζεται να δημιουργήσει το ίδιο αλλά να εκτελέσει καλύτερα και να παίρνει καλύτερες αποφάσεις όταν φτάνει κοντά ή μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Όμως παίζει και ο αντίπαλος - μια ομάδα με εμπορική αξία ρόστερ κατά περίπου 40 εκατ. € μεγαλύτερη από το ρόστερ της ΑΕΚ. Μια ομάδα που αμύνεται αποτελεσματικά και βασίζεται, στο επιθετικό κομμάτι, πολύ στην ατομική ποιότητα, η οποία είναι απρόβλεπτη και δεν αντιμετωπίζεται μόνο με ένα καλό τακτικό πλάνο. Αυτό φάνηκε καθαρά στην φάση της επίτευξης του γκολ της Αντβερπ. Η ΑΕΚ ήταν καλά τοποθετημένη για να αμυνθεί. Και ο Κεϊτά, ένας “αμυντικός χάφ”, έβγαλε την ατομική ποιότητά του, ντρίμπλαρε δύο αντιπάλους (Τσούμπερ, Σιμάνσκι) και δημιούργησε αυτή τη μικρή πλατεία χώρου στον έτερο κεντρικό μέσο (Φερμίρεν), δίδοντάς του την ευκαιρία να στρώσει αυτός στον Γιάνσεν ένα γκολ στο πιάτο.

Αυτό είναι το επίπεδο των playoffs του Champions League. Μπορεί να τα κάνεις όλα σωστά, στην τακτική και στην ψυχική και πνευματική προετοιμασία, και αυτό να μην αποδειχθεί αρκετό. Αφενός επειδή σε αυτό το επίπεδο οι αστάθμητοι παράγοντες (ματς πριν από 3 μέρες + ταξίδι) μπορεί να παίζουν πιο καθοριστικό ρόλο, και αφετέρου επειδή στην πλειονότητα των αντιπάλων δεν υπάρχει μόνο ομαδική ποιότητα - υπάρχει, καμιά φορά σε περίσσευμα, και η ατομική.