Η ΑΕΚ ήταν άτυχη με τον Λιβάι, αλλά η Αντβερπ ήταν και πιο έτοιμη

Αν κλείσεις τη συζήτηση, είναι εύκολο, έως και απλοϊκό το να εξηγήσεις γιατί αποκλείστηκε η ΑΕΚ από την Αντβερπ. Μια ομάδα που έκανε λιγότερες και λιγότερο ποιοτικές ευκαιρίες και στα δύο παιχνίδια, πέτυχε περισσότερα γκολ από την άλλη. Και απέκλεισε μια ομάδα που είχε περισσότερο χρόνο την μπάλα στα πόδια της, έκανε μεγαλύτερο αριθμό επιθέσεων και δημιούργησε πιο ποιοτικές ευκαιρίες. Δηλαδή πέρασε τελικώς η πιο εύστοχη, η πιο αποτελεσματική ομάδα και όχι αυτή που “έπαιξε” περισσότερο με όρους επιθέσεων και κατοχής της μπάλας.

Αν το μέτρο για να μετρήσει κανείς την αξία των επιθέσεων που έφτιαξαν οι δύο ομάδες στα μεταξύ τους παιχνίδια και κάπως έτσι να εκτιμήσει ποια ομάδα έκανε περισσότερα, στην επίθεση, για να προκριθεί, είναι τα xGoals η ΑΕΚ θα τα είχε καταφέρει. Τα xGoals της είχαν υψηλότερη τιμή και στη ρεβάνς (1.62-1.27), όπως και στην Αμβέρσα ((1.24-0.51). Εύκολα λοιπόν οδηγείται κανείς μπροστά στην διαπίστωση ότι η ΑΕΚ αποκλείστηκε όχι μόνο επειδή δεν δημιούργησε πολλές κλασικές ευκαιρίες αλλά και επειδή δεν κατάφερε να αξιοποιήσει αυτές που κατάφερε να δημιουργήσει.

Η παραπάνω σκέψη περιορίζεται στην εκτέλεση. Παρόμοια όμως είναι και η συζήτηση σχετικά με την απόδοση της ομάδας και την δημιουργία. Το καλύτερο διάστημα που είχε η ΑΕΚ στα ματς με την Αντβερπ ήταν αυτό του πρώτου ημιχρόνου στην Αμβέρσα και ειδικά το κομμάτι των πρώτων 35’ λεπτών - δηλαδή όσο ήταν στο γήπεδο ο Λιβάι Γκαρσία. Τώρα που το έχουμε δει, αυτό μοιάζει φυσιολογικό, διότι η ΑΕΚ έχει μάθει να παίζει με τον Γκαρσία και ο σέντερ φορ είναι ίσως ο κρισιμότερος παίκτης στο ποδόσφαιρο δεδομένου ότι επάνω του σχεδιάζονται οι επιθέσεις με στόχο να εκμεταλλευτούν τα δυνατά του στοιχεία. Στη θέση του Γκαρσία μπήκε ένας επιθετικός που δεν έχει συμπληρώσει 20ήμερο με τη νέα του ομάδα, δηλαδή ένας σέντερ φορ που δεν έχει εξοικειωθεί με την επιθετική ανάπτυξη της ΑΕΚ, τον οποίο δεν έχουν προλάβει να γνωρίσουν οι συμπαίκτες. Η έλλειψη γνώσης γινόταν απολύτως ευδιάκριτη στη ρεβάνς. Οι παίκτες που τον υποστήριζαν δυσκολεύονταν να διαβάσουν τις κινήσεις του και να του δώσουν την μπάλα εκεί που τον “βολεύει”. Με σέντερ φορ που έχει έλλειψη στο γνωστικό κομμάτι, μια ομάδα δεν μπορεί να αναπτύξει και να ολοκληρώσει επιθέσεις σε υψηλό ρυθμό. Για κακή τύχη του Πόνσε και της ΑΕΚ, ο Αργεντινός ήταν τιμωρημένος και δεν πρόλαβε να βάλει στα πόδια του ούτε το παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό, το οποίο θα του έδινε χρόνο να συνδεθεί λίγο περισσότερο με το μοντέλο παιχνιδιού της νέας του ομάδας, να μπει στο νόημα των μοτίβων της επιθετικής ανάπτυξης, να γνωρίσει και να γνωριστεί με τους συμπαίκτες σε πραγματικές συνθήκες παιχνιδιού.

Είχε άλλη επιλογή ο Ματίας Αλμέιδα; Δεδομένου ότι ο Σέρχιο Αραούχο δεν έχει ακόμη “μπαταρία” για να παίξει σε μεγαλύτερο διάστημα παιχνιδιού, δεν φαινόταν άλλη προφανής επιλογή με εξαίρεση την προώθηση του Στίβεν Τσούμπερ. Ο Αργεντινός προπονητής όμως επέλεξε να πάει με τον Πόνσε.

Όλη αυτή η συζήτηση όμως είναι ένα μικρό μέρος της εξήγησης για τον αποκλεισμό της ΑΕΚ, διότι είναι μια συζήτηση που δεν περιέχει τον αντίπαλο. Η Αντβερπ, μια ομάδα χωρίς ευρωπαϊκή εμπειρία, βρήκε τον τρόπο να διαχειριστεί αποτελεσματικά μεγαλύτερες δυσκολίες από αυτήν που δημιούργησε στην ΑΕΚ η απουσία του Γκαρσία. Έπαιξε με 10 παίκτες στο πρώτο ματς, και αντιμετώπισε αποτελεσματικά μια σειρά από απουσίες που δημιουργήθηκαν λόγω τραυματισμού. Βρήκε τρόπο να αντέξει στην πίεση της ΑΕΚ ακόμη και μετά την αποχώρηση του αρχηγού της και πιο σημαντικού αμυντικού, ή πιο σημαντικού ποδοσφαιριστή της, δηλαδή επέζησε χωρίς τον Τόμπι Αλντερβάιρελντ. Ήταν μια ομάδα που αποδείχθηκε καλύτερα προετοιμασμένη ψυχικά και πνευματικά στο πρώτο 15’λεπτο της ρεβάνς και είχε το θάρρος αφενός να δημιουργήσει μια έκπληξη στον αντίπαλο με τη στάση της στο τερέν και αφετέρου να “ματσάρει” την ΑΕΚ σε ένταση και αποφασιστικότητα στο φυσικό παιχνίδι. Με άλλα λόγια η Αντβερπ ήταν μια πιο έτοιμη ομάδα από την ΑΕΚ, και γι’ αυτό πήρε το εισιτήριο για το Champions League.