Δυστυχώς για την Εθνική, έχει σε όλα δίκιο ο Πογέτ - εκτός από το timing

Προκειμένου να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά και να μη χάσουμε το μυαλό μας, ούτε να επηρεαστούμε από τις εντυπώσεις των ημερών, ας βάλουμε τη βάση για την συζήτηση:

Πρώτον: ο Γκουστάβο Πογέτ έχει μια σειρά από σοβαρά και απολύτως δικαιολογημένα παράπονα από την διοίκηση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας σχετικά με τον τρόπο που (δεν) υποστηρίζει την δουλειά που γίνεται στην Εθνική Ομάδα.

Δεύτερον: Ο Ουρουγουανός προπονητής έκανε μόνο ένα λάθος - την επιλογή της στιγμής για να εκφράσει παράπονα.

Ας ξεκινήσουμε με το δεύτερο, που είναι και το λιγότερο σημαντικό σε αυτή την ιστορία. Με την επιλογή του να εκφραστεί σχετικά με τον απλήρωτο Μαουρίσιο Ταρίκο, ο Πογέτ αναστάτωσε την Εθνική Ομάδα. Έφερε τους ποδοσφαιριστές του στη θέση να ρωτούν, γεμάτοι εκνευρισμό, τι ακριβώς έχει συμβεί και να προσπαθούν να αντιληφθούν αν θα συνεχίσουν να δουλεύουν με τον Ουρουγουανό ή αν πρόκειται να αλλάξει αυτό το καθεστώς. Αντί να “δένονται” και να αφοσιώνονται στην δουλειά στην Εθνική και την πρόκληση του αγώνα με την Γαλλία, το απόγευμα της Δευτέρας οι ποδοσφαιριστές ζητούσαν από τους διευθυντές, τον τεχνικό διευθυντή και τον αθλητικό διευθυντή, όπως και από όλα τα υπόλοιπα στελέχη του υποστηρικτικού επιτελείου να τους εξηγήσουν τι συμβαίνει και να μοιραστούν μαζί τους τυχόν εσωτερική πληροφόρηση. Χωρίς να ξέρω, κάνω την υπόθεση ότι ο Πογέτ έχει ήδη μετανιώσει για την επιλογή της στιγμής. Διότι αν ο στόχος του ήταν να του δώσει σημασία η διεθνής αγοράς του ποδοσφαίρου, θα μπορούσε να πει όλα όσα είπε και ακόμη περισσότερα κατά την συνέντευξη Τύπου μετά το παιχνίδι με την Γαλλία, όταν οι ξένοι θα του έδιναν πολύ μεγαλύτερη σημασία και θα μάθαιναν ότι ουσιαστικά θέτει εαυτόν εκτός Εθνικής Ελλάδας και ψάχνει για δουλειά. Δεν μπορώ να “δω” τι κέρδισε με αυτό το ξέσπασμα ο Πογέτ, ενώ αντίθετα βλέπω τι “έχασε”: την ηρεμία και την καλή ατμόσφαιρα στο εσωτερικό της ομάδας. Γι’ αυτό εκτιμώ ότι το μετάνιωσε το timing.

Και τώρα περνάμε στα σοβαρά: στον καιρό του Πογέτ η Εθνική αλλάζει προπονητήριο κάθε φορά, και μάλιστα σε κάποια από τα camps έχει αναγκαστεί να κάνει προπόνηση σε διαφορετική εγκατάσταση κάθε διαφορετική ημέρα. Περιστέρι, Ριζούπολη, Νέα Φιλαδέλφεια, Παιανία, Σπατα, Κορωπί, Άγιος Κοσμάς, Νέα Σμύρνη, και πού δεν έχει βρεθεί ο Πογέτ για να κάνει μια προπόνηση σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες και με διαφορετικά εργαλεία. Στοιχηματίζω με βεβαιότητα ότι ΚΑΜΙΑ από τις εθνικές ομάδες που προσπαθούν να εξασφαλίσουν μια θέση στην τελική φάση του Euro 2024 δεν έχει αλλάξει τόσες φορές προπονητήριο. Δεν γίνεται δουλειά της προκοπής όταν δεν μπορείς να σχεδιάσεις τη δουλειά σου επειδή δεν ξέρεις πού και πότε θα την κάνεις.

Τις προάλλες η ΕΠΟ του είπε ξαφνικά ότι το φιλικό με τη Νέα Ζηλανδία θα το δώσει μπροστά σε άδειες εξέδρες, γιατί … έτσι. Σε αυτό το ζήτημα η προχειρότητα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο: η ΕΠΟ πρώτα έκλεισε ημερομηνία για το φιλικό και ύστερα έψαξε έδρα, και όταν έψαξε έδρα έμαθε ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το γήπεδο της ΑΕΚ. Κι ύστερα έψαξε μακριά από την Αθήνα, αλλά οι Νεοζηλανδοί δεν ήθελαν ούτε να ακούσουν για εσωτερικές μετακινήσεις στην Ελλάδα. Κι έτσι η ΕΠΟ είπε “Ριζούπολη” - μόνο που η Ριζούπολη δεν παίρνει άδεια από την UEFA για παιχνίδι με θεατές ούτε για φιλικό. Θα το πω ξανά: από τις εθνικές ομάδες που προσπαθούν να πάνε στο Euro 2024 ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ δεν αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα.

Τα παραπάνω είναι τα “φανερά”. Ο Πογέτ έχει κι άλλα παράπονα, ή τουλάχιστον αυτό έχει δώσει να καταλάβουμε με τη συμπεριφορά του. Κάνω την υπόθεση ότι περίμενε μεγαλύτερη και πιο ουσιαστική στήριξη κάθε φορά στις επιλογές των ποδοσφαιριστών και ειδικά στους - λανθασμένους κατά την δική μου αντίληψη - χειρισμούς του στα θέματα με τον Κώστα Φορτούνη και τον Γιάννη Κωνσταντέλια. Ακόμη όμως και αν συζητήσουμε με την παραδοχή ότι ο Ουρουγουανός δεν χειρίστηκε ιδανικά αυτές τις υποθέσεις, θα συμφωνήσουμε μαζί του ότι μια διοίκηση θα έπρεπε να υποστηρίζει παντοιοτρόπως τον προπονητή στις επιλογές του - διότι αλλιώς μειώνει τις πιθανότητες επιτυχίας του προπονητή και κατ’ επέκταση της ομάδας.

Κοντολογίς, σε όλα έχει δίκιο ο Πογέτ, με εξαίρεση το timing της δημοσιοποίησης των παραπόνων του. Και όλο αυτό φυσικά είναι πολύ πιο σοβαρό ζήτημα για την Εθνική από ένα απλό ζήτημα ύπαρξης μιας κρίσης στη σχέση της ΕΠΟ με τον προπονητή. Αυτά τα προβλήματα φωνάζουν ότι όποιος και να είναι ο προπονητής δεν θα έχει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας διότι λείπουν τα βασικά, τα αυτονόητα, τα στοιχειώδη. Και την ευθύνη για αυτή την “τρύπα” φέρουν όλες οι διοικήσεις της ομοσπονδίας από το 2004 μέχρι σήμερα. Διότι είχαν πάρα πολλές ευκαιρίες να δημιουργήσουν υποδομές και να βγάλουν την Εθνική από αυτή την μιζέρια, και τις πέταξαν όλες, τις άφησαν να περάσουν ανεκμετάλλευτες.