Μια Εθνική που σε κάνει ξανά να περιμένεις με αγωνία

• Εθνική Ελλάδας: Πάθος, δουλειά και τακτική
• Γεωργία – Ελλάδα: Διαφορετικό ματς, ίδια «δίψα»

Ας πάρουμε το απευκταίο σενάριο που θέλει την Εθνική να μένει εκτός Euro 2024 στη Γεωργία. Ποδόσφαιρο είναι, η ιστορία έχει αποδείξει πολλάκις ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν. Ακόμα και σ' αυτήν την περίπτωση, λοιπόν, αυτό το σύνολο αξίζει να συνεχίσει να εξελίσσεται με τον Γκουστάβο Πογιέτ στον πάγκο του. Τον Πογιέτ που επέλεξε Κουρμπέλη και Πέλκα για το βασικό σχήμα στον ημιτελικό με το Καζακστάν και δικαιώθηκε πλήρως, ασχέτως αν πολλοί περίμεναν στη γωνία για να γκρινιάξουν για τις επιλογές του αυτές.

Ο Γιώργος Τζαβέλλας, στη μεγάλη συνέντευξη που είχε δώσει στο Gazzetta είχε πει: «Ο Πογιέτ είναι στον πάγκο και βλέπει το παιχνίδι όλο. Είναι καθηγητής στο να διαβάζει το ματς την ώρα που παίζεται. Νομίζω ότι είναι ο προπονητής που βλέπει περισσότερο από όλους όσους έχω συνεργαστεί, τι συμβαίνει στο παιχνίδι την ώρα που παίζεται και πώς μπορεί να εξελιχθεί η αναμέτρηση. Και μπορεί να να βλέπει το ματς, να μιλάει με τους βοηθούς του, να μιλάει με εμένα στον πάγκο, να κοιτάζει και λίγο πάνω την κερκίδα, να ξαναγυρνάει και να λες "ρε φίλε πώς γίνεται αυτό; Να μην χάνει τη συγκέντρωσή του και να κάνει αυτό που πρέπει;"». Μετά τον θρίαμβό στον ημιτελικό των play off για το Euro 2024, είναι πλέον σαφές σε όλους ότι μελετά πολύ καλά τον αντίπαλο και πριν τη σέντρα, προσαρμόζοντας το πλάνο αλλά όχι τη φιλοσοφία του.

Εθνική Ελλάδας: Πάθος, δουλειά και τακτική

Πάνω από όλα όμως, έχει φτιάξει μια ομάδα γεμάτη υγεία και πάθος, ένα γκρουπ γεμάτο κέφι και αυτοπεποίθηση, πραγματικό νοιάξιμο για τη φανέλα και το σύνολο. Στην ανοιχτή προπόνηση της Καθαράς Δευτέρας, ο ισχυρός δεσμός και το κλίμα ήταν κάτι παραπάνω από εμφανή. Η «τρέλα» του Ουρουγουανού, το περίφημο Garra Charrua που είναι ταυτόσημο με την ποδοσφαιρική κουλτούρα της πατρίδας του, έχει περάσει στα αποδυτήρια της Ελλάδας. Σ' αυτό, φυσικά, έχουν ευθύνη και οι προσωπικότητες που βρίσκονται εκεί. Είναι πολύ σημαντικά τα λόγια που είπε ο Τάσος Μπακασέτας μετά το φινάλε του αγώνα. Όχι τόσο για τον τελικό με τη Γεωργία και τη συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχουν δικαιολογίες, αλλά για το γκρουπ: «Γενικά, η ενέργεια έξω από τις ομάδες και τον αθλητισμό παίζει σημαντικό ρόλο για τη ζωή. Η ενέργεια που έχουμε ως παίκτες και ως άνθρωποι είναι πολύ καλή και φαίνεται. Είναι σημαντικό να έχουμε δεμένη ομάδα, με καλό κλίμα κι όχι μιζέρια. Κάποια στοιχεία βάζουν πολύ τοξικότητα στην ομάδα και δεν έχουν θετικό πρόσημο στο τέλος».

Αυτή η ενέργεια, λοιπόν, κατέκλυσε τη Νέα Φιλαδέλφεια και δεν άφησε το Καζακστάν να πάρει ανάσα. Η Ελλάδα είχε μπροστά της έναν αντίπαλο, για τον οποίο το scout report στεκόταν στην ανασταλτική λειτουργία του, στα πλεονεκτήματα στις ατομικές μονομαχίες, στον τρόπο που καταφέρνει μέσω της αμυντικής προσήλωσης να αποσυντονίσει τον αντίπαλο και να εκμεταλλευτεί τη στιγμή του. Η Εθνική κατάφερε, έχοντας διαβάζει άριστα τον αντίπαλο, να μην τον αφήσει να πιστέψει ούτε λεπτό ότι μπορεί να φύγει από τη Νέα Φιλαδέλφεια με την πρόκριση. Και το κατάφερε μπαίνοντας στον αγωνιστικό χώρο με το μαχαίρι στα δόντια, με τους παίκτες να «βγάζουν» απόλυτη πίστη και προσήλωση στο πλάνο, να δημιουργούν χώρους σε μια άμυνα που πριν τη σέντρα φάνταζε ως το δυνατό σημείο του αντιπάλου και να παίρνουν αποφάσεις γρήγορα και σωστά. Η δεξιά πλευρά με Μασούρα-Μπάλντοκ και τις βοήθειες από τον άξονα, σε συνδυασμό με την άριστη προσαρμογή της τριπλέτας του κέντρου και τις αποφάσεις του Μπακασέτα, έγειραν γρήγορα την πλάστιγγα επιθετικά: Και τα δύο γκολ ξεκίνησαν από εκεί, ωστόσο στο δεύτερο ήταν χαρακτηριστικό το πώς δημιουργήθηκαν οι συνθήκες απομόνωσης. Μετά το κλέψιμο του Πέλκα, η Εθνική φόρτωσε το γήπεδο από τα αριστερά, για να μείνει ο Μασούρας με έναν μόνο αντίπαλο κι αυτόν σε επαρκή απόσταση ώστε να ζυγίσει το πόδι του και να «διαβάσει» την πανέξυπνη κίνηση του Πέλκα ανάμεσα στους αμυντικούς. Ο δρόμος προς τον θρίαμβο είχε στρωθεί.

Γεωργία – Ελλάδα: Διαφορετικό ματς, ίδια «δίψα»

Οι γραμμές των Καζάκων είχαν αποδιοργανωθεί, η άμυνα είχε ανέβει κι αυτό ήταν βούτυρο στο ψωμί για μια ομάδα απόλυτα συγκεντρωμένη και με παίκτες ικανούς να χτυπήσουν με άμεσο παιχνίδι. Η βαθιά μπαλιά ακριβείας του Κουρμπέλη στον Μασούρα έβγαλε τη «γαλανόλευκη» σε συνθήκη 3 vs 4. Η κίνηση του Πέλκα από τα αριστερά προς τον άξονα αποσυντόνισε ξανά τόσο τον δεξιό μπακ όσο και τον δεξιό στόπερ, ο Ιωαννίδης κινήθηκε στην πλάτη του αριστερού και η τρομερή ασίστ του Μασούρα δεν γινόταν να περάσει ανεκμετάλλευτη. Το τέταρτο τέρμα του Κουρμπέλη, προήλθε επίσης από τα δεξιά, παρότι ξεκίνησε από τον αριστερό μπακ της Ελλάδας: Τη στιγμή της σέντρας του Τσιμίκα, ήταν πέντε ποδοσφαιριστές με μπλε φανέλες στην περιοχή της Ελλάδας κι ένας ακόμα καραδοκούσε έξω από την περιοχή. Η κίνηση του Ιωαννίδη παράλληλα με αυτή του «Κούρμπε» δημιούργησε τον χώρο για να κινηθεί το «εξάρι» της Εθνικής και να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Από το αριστερό του Τσιμίκα προήλθε και το «κερασάκι» της μεγάλης νίκης. Τα παραπάνω δείχνουν πως πέραν την πνευματικής προετοιμασίας και της αγωνιστικής νοοτροπίας των διεθνών, η Εθνική είναι μια ομάδα δουλεμένη. Στην τακτική, στις κινήσεις χωρίς την μπάλα, στους συνδυασμούς, στις επιλογές των προσώπων για να αποδώσει το πλάνο.

Ήταν ένα ενενηντάλεπτο που όμοιό του είχαμε καιρό να δούμε, όμως αποτέλεσε απλά το πρώτο βήμα. Το ματς με τη Γεωργία, που απέναντι στο Λουξεμβούργο έδειξε ότι διαθέτει αρκετές επιθετικές αρετές, είναι ένας τελείως διαφορετικός αγώνας. Στιν Τιφλίδα οι αμυντικές μεταβάσεις και οι δομές των γραμμών όταν η ομάδα δεν έχει την μπάλα είναι πολύ σημαντικά στοιχεία και η Ελλάδα θα χρειαστεί να καταβάλλει μεγαλύτερη προσπάθεια σε αυτή τη φάση του παιχνιδιού. Είναι ωστόσο ένας αγώνας, για τον οποίο είμαστε σίγουροι ότι η Εθνική θα είναι και πάλι απόλυτα προετοιμασμένη, θα μπει με το μάτι να γυαλίζει και με κάθε παίκτη να αφήνει και την ψυχή του στον αγωνιστικό χώρο. Ένας αγώνας, τον οποίο περιμένουν με αγωνία όχι μόνο όσοι γέμισαν την Opap Arena, αλλά όλη η Ελλάδα. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος, ο καλύτερος οιωνός και η μεγαλύτερη απόδειξη πως η επιτυχία χτίζεται. Μέσα από τη δουλειά, τις αποτυχίες, τις σχέσεις και τη χημεία. Τόσο των παικτών, όσο και του προπονητή και της ομάδας του.