Ο Άρης ξέρει ότι δεν είναι το φαβορί

• Θα έπρεπε να είχε ενισχυθεί
• Ο Άρης θα επενδύσει στην ομοιογένεια και τη φρεσκάδα του
• Πλεονέκτημά του, η προσωπικότητα των παικτών

Αν η κατάκτηση ενός τίτλου αποτελεί τον έναν τρόπο προς την αγωνιστική επιβράβευση, ο δεύτερος βρίσκεται εκτός συνόρων και για την ακρίβεια σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Κακά τα ψέματα, έτσι εξασφαλίζεται η αγωνιστική καθιέρωση κάθε ομάδας και ταυτοχρόνως μεγαλώνει η αξία της ίδιας αλλά και των ποδοσφαιριστών που την απαρτίζουν. Στην ίδια συζήτηση μπαίνει και το οικονομικό κίνητρο, δηλαδή τα χρήματα που εξασφαλίζει μια αθλητική ανώνυμη εταιρία τα οποία (στους καιρούς που διανύουμε) είναι σαν το νερό που απελπισμένα αναζητεί ένας χαμένος ταξιδιώτης στα βάθη της ερήμου.

Η περίπτωση του (ευρωπαίου) Άρη έχει αποδείξει ότι στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν φαβορί και αουτσάιντερ καθώς μας έχει συνηθίσει σε απρόσμενες έως ακραίες καταστάσεις. Είτε σε (προ δεκαετία) πορείες του που συνδυάστηκαν με (συνολικά) σπουδαίες στιγμές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου – προφανώς αναφέρομαι στην πρόκριση επί της Ατλέτικο Μαδρίτης – είτε σε έντονες απογοητεύσεις όπως η περσινή με την Κόλος Κοβαλίβκα. Κυρίως στα τελευταία χρόνια, το ποδόσφαιρο έγινε πολύ «πλούσιο» άθλημα σε σημείο να μην ξέρεις τι μπορείς να περιμένεις. Απλά εκτιμάς βάσει των δεδομένων που έχεις στα χέρια σου.

Τα τωρινά, πριν τον πρώτο αγώνα με την Αστάνα, δεν είναι υπέρ του Άρη. Δεν ξέρω αν έχει βάση η άποψη περί μιας μορφής υπέρβασης, σίγουρα όμως η αποστολή του είναι εξαιρετικά δύσκολη κι ας έχει η ομάδα από το Καζακστάν τα προβληματάκια της κι ας είναι το ίδιο ευάλωτη (στην άμυνα) με τον Άρη. Δεν παύει να είναι μια ομάδα με 23 επίσημους αγώνες από τα μέσα του περασμένου Μάρτη, με αγωνιστικό ρυθμό μέσα από τα διαδοχικά παιχνίδια, η οποία μάλιστα ξεκουράστηκε για περίπου πέντε ημέρες στο διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της προσωρινής παύσης του Πρωταθλήματος με την έναρξη του Κυπέλλου. Αυτό σημαίνει ότι σε επίπεδο ετοιμότητας, η Αστάνα σίγουρα παίρνει μεγαλύτερο βαθμό από τον Άρη ο οποίος περιορίστηκε σε φιλικά παιχνίδια τα περισσότερα εκ των οποίων έδειξαν την ανάγκη άμεσης ενίσχυσης. Συζήτηση για την ευρωπαϊκή εμπειρία δεν μπορεί να γίνει γιατί η προ τετραετίας Αστάνα ουδεμία σχέση έχει με την τωρινή. Ίσως μάλιστα οι «κίτρινοι» πλεονεκτούν στον συγκεκριμένο τομέα.

Θα έπρεπε να είχε ενισχυθεί

Εδώ βρίσκεται το δεύτερο δεδομένο καθώς οι «κίτρινοι» δεν θα παίξουν αυτά τα παιχνίδια υπό τις αγωνιστικές συνθήκες που είχαν υπολογίσει είτε θα ήθελαν. Το είπε ξεκάθαρα ο Άκης Μάντζιος για τις περιορισμένες επιλογές σε συγκεκριμένες θέσεις κι αν είχε μπροστά του ένα… πινάκιο, ενδεχομένως να έδειχνε το κέντρο της άμυνας. Ο Άρης θα έπρεπε να είχε προσθέσει έναν κεντρικό αμυντικό στο ρόστερ του και μάλιστα να ήταν έτοιμος και… μπαρουτοκαπνισμένος. Δεν το έκανε και ουσιαστικά πήρε ένα μεγάλο ρίσκο με τη συνύπαρξη των Δεληζήση-Μπεναλουάν δίχως αυτό να σημαίνει ότι (προσωπικά) φοβάμαι τον πρώτο. Μέχρι στιγμής ο Τυνήσιος δεν έχει δείξει σταθερότητα –δεν αμφισβητείται η ποιότητα και η αξία του – ας ελπίσουμε όμως ότι στον πρώτο επίσημο αγώνα θα είναι πιο προσεκτικός και συγκεντρωμένος σε σχέση με τον τελευταίο φιλικό με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη.

Όπως περιορισμένες είναι οι επιλογές και στον άξονα της μεσαίας γραμμής. Η Αστάνα λατρεύει να χτυπάει στην κόντρα επίθεση, εκεί βρίσκεται το ισχυρό στοιχείο της, γι’ αυτό ο Άκης Μάντζιος σκέφτεται σοβαρά το ενδεχόμενο χρησιμοποίησης του… τρεχαλατζή Τζέιμς Τζέγκο αντί του ποιοτικού, σαφέστατα πιο αργού αλλά και λιγότερο ικανού στον ανασταλτικό τομέα Χαβιέρ Ματίγια. Συνολικά, ο Άρης πηγαίνει στην πρεμιέρα των ευρωπαϊκών υποχρεώσεών του δίχως το ρόστερ που είχε στο μυαλό του, όταν άρχισε τη διαδικασία κατάστρωσης του πλάνου της επόμενης χρονιάς. Γιατί στα παραπάνω προστίθενται οι ανοιχτές υποθέσεις στην κορυφή της επίθεσης αλλά και στο αριστερό άκρο της άμυνας.

Ο Άρης θα επενδύσει στην ομοιογένεια και τη φρεσκάδα του

Κατά συνέπεια, στον συνθετικό χλοοτάπητα του Astana Arena ουσιαστικά θα πατήσουν αυτοί που πέρυσι οδήγησαν τον Άρη στην καλύτερη πορεία των τελευταίων 40 χρόνων. Κρίνοντας από το πιο πρόσφατο φιλικό παιχνίδι, είναι ευνόητο ότι θα επενδύσει στην ομοιογένεια που είχε η περσινή ομάδα, αλλά και στη φρεσκάδα που έβγαλε στο Καραϊσκάκη. Αυτή η κατάσταση έχει θετικά και αρνητικά. Τα θετικά είναι ότι ο Άρης μπορεί να βγάλει το παιχνίδι που συνήθιζε να παίζει πέρυσι, δηλαδή με το pressing στον άξονα της μεσαίας γραμμής, την κατοχή της μπάλας και κατ’ επέκταση τον έλεγχο του ρυθμού. Το αρνητικό είναι ότι παίζοντας με την περσινή ομάδα έδωσε στον αντίπαλο όλον τον χρόνο για να τον διαβάσει, γι’ αυτό ο Αντρέι Τιχόνοφ μίλησε για έναν αξιόλογο αντίπαλο τον οποίον ξέρει πώς να τον αντιμετωπίσει.

Πλεονέκτημά του, η προσωπικότητα των παικτών

Θαρρώ ότι εδώ βρίσκεται το πιο ισχυρό πλεονέκτημα του Άρη απέναντι στην Αστάνα. Κανείς από τους αντιπάλους δεν έχει παίκτη της προσωπικότητας αλλά και των γαλονιών του Μπρούνο Γκάμα ή ακόμη του Κώστα Μήτρογλου. Η ομάδα από το Καζακστάν δείχνει ότι είναι μια μηχανή η οποία κατά διαστήματα δουλεύει αρκετά καλά, υστερεί όμως στο πρόσωπο, στον έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος στην κρίσιμη στιγμή θα έχει τα άντερα να «κουβαλήσει» την ομάδα και να αλλάξει τον ρυθμό του αγώνα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Μήτρογλου υπολογίζεται για το βασικό σχήμα καθώς ο Μάντζιος προσανατολίζεται στη λύση του Ντάνιελ Μαντσίνι καθώς εξυπηρετεί το πλάνο της ασφυκτικής πίεσης που παίζει ο Άρης, κρίνοντας όμως από την αγωνιστική συμπεριφορά του στο Καραϊσκάκη, μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα σ’ έναν αγώνα σε 20-25 λεπτά συμμετοχής.