Προφανώς δεν είναι έτοιμοι ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και ο Άρης

Στην εποχή της σημερινής ταχύτητας στην εξέλιξη των πραγμάτων, οι ποδοσφαιρόφιλοι “καταναλώνουν” το περιεχόμενο που δημιουργείται κατά τη διάρκεια του βασικού σταδίου της προετοιμασίας των ομάδων με τη νοοτροπία ότι θα δουν μπροστά τους έτοιμες και ώριμες ομάδες. Η απόδοση ομάδων, ποδοσφαιριστών και η δουλειά προπονητών κρίνεται με την αυστηρότητα του Νοεμβρίου και όχι στη ρεαλιστική βάση. Ομάδες που μετρούν 10 -15 - 20 ημέρες από την πρώτη στιγμή που συγκεντρώθηκαν, δηλαδή ομάδες που ακόμη βρίσκονται στην περίοδο κατανόησης όσων ζητεί ένας προπονητής κρίνονται σαν να βρίσκονται στο στάδιο της παγιοποίησης των αλλαγών, δηλαδή σαν να έχουν ήδη αφομοιώσει όλα τα στοιχεία που βάζει ένας προπονητής στην ομαδική και την ατομική λειτουργία για να σχηματίσει το μοντέλο παιχνιδιού που οραματίζεται.

Φυσικά η ανάγκη των ομάδων να παρουσιαστούν όσο το δυνατόν πιο ώριμες στα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων έχει κάνει όλους εμάς, τους θεατές, να παρακολουθούμε τα φιλικά με την απαίτηση να δούμε θεαματική πρόοδο στην ομαδική τους λειτουργία, να τις δούμε να αναπτύσσονται σε υψηλό ρυθμό, να βάζουν ένταση στην αγωνιστική συμπεριφορά τους, να παίζουν “στα κόκκινα” και να το κάνουν αυτό για το μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού. Κάπως έτσι λοιπόν οδηγούνται και οι προπονητές στην αναθεώρηση της μεθοδολογίας τους και κάνουν την επιλογή να ενσωματώνουν σε φάσεις και στάδια τα στοιχεία που θέλουν να βάλουν στο παιχνίδι της ομάδας τους. Με άλλα λόγια, όσα βλέπουμε το καλοκαίρι, ειδικά τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, είναι όσα προλαβαίνουν να ετοιμάσουν οι προπονητές για τα συγκεκριμένα παιχνίδια και όχι το αγωνιστικό μοντέλο που έχουν κατά νου για τη σεζόν που ξεκινά.

Αυτό το κείμενο αποτελεί τον πρόλογο, πάνω στον οποίο θα πατήσω κατά τη διάρκεια των ερχόμενων ημερών για να μιλήσω για το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Μακάμπι Χάιφα την Τετάρτη και τα ματς του ΠΑΟΚ κόντρα στη Λέφσκι και του Άρη κόντρα στην Γκόμελ την Πέμπτη. Ματς που διεξάγονται στο δεύτερο δεκαήμερο του Ιουλίου, το περιβάλλον τα αντιλαμβάνεται και τα κρίνει σαν να είναι ματς του Νοεμβρίου. Και προφανώς αυτό ξεκινά από τις ίδιες τις ομάδες, ή πιο σωστά τις διοικήσεις και τους ιδιοκτήτες, που καίγονται για τις προκρίσεις που επηρεάζουν την οικονομία των εταιρειών τους.

Προφανώς δεν είναι “έτοιμες” οι ομάδες, αν ψάχνουμε να το κρίνουμε αυτό με βάση των αυθεντικό ορισμό της έννοιας που δίνεται στο ποδόσφαιρο για την “έτοιμη” ομάδα. Αυτή την περίοδο οι προπονητές και οι αναλυτές απόδοσης των ομάδων πασχίζουν να καταλάβουν και να ερμηνεύσουν την δυναμική τους, διότι η δυναμική των ομάδων ορίζεται από την απόδοση των τελευταίων 5-6 αγώνων. Αν κοιτάξεις πίσω, με το ζόρι τις βρίσκεις να έχουν συμπληρώσει 5-6 φιλικά, και μάλιστα με διαφορετικές συνθέσεις. Αρα, για ποια δυναμική μιλάμε;

Σήμερα συζητάμε για ομάδες που έχουν βάλει νέα πρόσωπα στο ρόστερ τους, τα οποία ακόμη βρίσκονται στο στάδιο της κατανόησης όσων απαιτεί από αυτούς ο προπονητής και το αγωνιστικό μοντέλο της νέας τους ομάδας. Συζητάμε για ομάδες των οποίων οι προπονητές προσπαθούν να ανακαλύψουν, μαζί με τους προπονητές φυσικής κατάστασης, ένα πρόγραμμα για μια τόσο πρωτόγνωρη, λόγω χειμερινού παγκοσμίου κυπέλλου, σεζόν, την ίδια ώρα που αντιμετωπίζουν τις συνήθεις προκλήσεις που είναι σχετικές με το διαφορετικό επίπεδο φυσικής κατάστασης ποδοσφαιριστών που έπαιζαν σε άλλους συλλόγους κατά τη διάρκεια της προηγούμενης σεζόν.

Το “ευτύχημα” για τις τρεις ελληνικές ομάδες που μπαίνουν αυτή την εβδομάδα στα ευρωπαϊκά προκριματικά είναι ότι συνεχίζουν με τον “περσινό” προπονητή τους, δηλαδή με κάποιον που μπορεί να ξεκινήσει τα φετινά ματς ακολουθώντας την πεπατημένη της προηγούμενης σεζόν. Χάρη σε αυτό, οι ομάδες μπορούν να ελπίζουν ότι θα εμφανιστούν με καλή ενδοεπικοινωνία, καθαρές αρχές στο παιχνίδι τους και, κατά συνέπεια, συνοχή και ομοιογένεια. Αν κατάλαβα καλά μέσα από τα φιλικά, αυτό που προσπαθούν ο Μαρτίνς, ο Λουτσέσκου και ο Μπούργος είναι να ετοιμάσουν τις ομάδες τους ειδικά για αυτά τα ματς και όχι για τη σεζόν. Και αυτή την επιλογή την κάνουν επειδή προφανώς αντιλαμβάνονται το μέγεθος της σημασίας που έχει για τους συλλόγους η πρόκριση και το μέγεθος των συνεπειών που θα βρουν μπροστά τους στην περίπτωση αποτυχίας.

Ο Ολυμπιακός των φιλικών, ο ΠΑΟΚ των φιλικών, ο Άρης των φιλικών δεν είναι έτοιμες ομάδες, με την ευρεία έννοια. Στα τελευταία τους φιλικά, που έγινε αντιληπτό ότι μέσα σε διάφορες αντιξοότητες προσπάθησαν να δοκιμάσουν το πλάνο παιχνιδιού που ετοιμάζουν για αυτά τα πρώτα ματς, υπήρξαν, στην αγωνιστική συμπεριφορά όλων, θετικά σημάδια και αδυναμίες. Στην πραγματικότητα λοιπόν αυτή την εβδομάδα έρχεται το πρώτο μέρος της κρίσης. Κρίνεται στο τακτικό κομμάτι η ικανότητα των προπονητών να επενδύσουν στα πλεονεκτήματα και να “κρύψουν” τις αδυναμίες. Και κρίνεται κυρίως η ικανότητά τους να προετοιμάσουν ψυχικά και πνευματικά τις ομάδες με τρόπο αποτελεσματικό ώστε αυτές να μπουν στα πρώτα ματς με καλή νοοτροπία και θετική ψυχολογία.