Αν ο Φαν’τ Σχιπ δεν καλύψει τις αδυναμίες, η μάχη για το Μουντιάλ θα χαθεί

Τα φιλικά παιχνίδια είναι για δοκιμές, λέει ένα στερεότυπο του ποδοσφαίρου. Ως τέτοιο το χρησιμοποίησε το ματς απέναντι στην Ελβετία ο Τζον Φαν’τ Σχιπ. Και φαινομενικά πέτυχε ένα κομμάτι των στόχων του σε αυτόν τον αγώνα, δεδομένου ότι η ομάδα του έδειξε και τα καλά της στοιχεία αλλά και τις αδυναμίες της. Μόνο που ο χρόνος που απομένει μέχρι τον πρώτο εκ των δύο τελικών για την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο - τον κυριακάτικο αγώνα στην Πρίστινα απέναντι στο Κόσοβο, είναι πολύ λίγος. Στην πραγματικότητα ο Ολλαδός προπονητής και οι συνεργάτες του έχουν δύο προπονητικές μονάδες στη διάθεσή τους για να δουλέψουν με τους ποδοσφαιριστές πάνω στο αγωνιστικό πλάνο της Κυριακής. Και συγχρόνως πρέπει να επινοήσουν τακτικές επιλογές για να καλύψουν τις αδυναμίες που φανέρωσε η Εθνική. Αδυναμίες που μπορεί να της κοστίσουν την πρόκριση.

Στο πρώτο διάστημα του αγώνα με την Ελβετία ο Φαν’τ Σχιπ επέλεξε να αμυνθεί σε σχηματισμό με πέντε ποδοσφαιριστές στην αμυντική γραμμή, φέρνοντας τον Κούτρη δίπλα στον Τσιμίκα, ο οποίος λειτουργούσε ως κεντρικός αμυντικός. Αυτή η επιλογή ανάγκασε την Εθνική να στήνει με πέντε ποδοσφαιριστές το πρώτο αμυντικό της μπλοκ στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Και αυτή η πεντάδα, λόγω και της παθητικής στάσης της, ήταν χαμηλό εμπόδιο για τους Ελβετούς, που κυριάρχησαν. Με αυτό τον εύκολο τρόπο έχτισαν μια επίθεση από τον κεντρικό άξονα στο 7’ο λεπτό, και χάρη στο πλάτος που έδωσαν στην επίθεσή τους και την ευστροφία του Τσούμπερ, ο οποίος κινήθηκε στην πλάτη του Μπακασέτα και μπροστά από τον Μαυροπάνο πέτυχαν το πρώτο γκολ.

Στα επόμενα 15’ λεπτά η Εθνική δεν κατάφερε να ανασυνταχθεί. Κι αυτό συνέβη κυρίως επειδή οι Ελβετοί επένδυσαν στα συναισθήματα του γκολ και πίεσαν με επιθετική άμυνα τους Έλληνες αμυντικούς που προσπαθούσαν να χτίσουν επιθέσεις. Πιέζοντας με έξι ποδοσφαιριστές, η Ελβετία κατάφερνε να δημιουργεί ισαριθμία ή και υπεραριθμία στο αμυντικό τρίτο της Ελλάδας και να της παίρνει την κατοχή της μπάλας.

Κι ύστερα ο Φαν’τ Σχιπ αποφάσισε να δοκιμάσει άλλο σχηματισμό, να παίξει με 4-3-1-2 στην φάση άμυνας. Η Ελλάδα άρχισε να πιέζει την Ελβετία στήνοντας ψηλά το αμυντικό της μπλοκ με έξι ποδοσφαιριστές. Και ήταν τόσο αποτελεσματική η αλλαγή, η οποία συνοδεύτηκε και από αλλαγή της στάσης των ποδοσφαιριστών, που έγινε πιο επιθετική και ενεργητική, που αποδείχθηκε αρκετή για να αλλάξει την δυναμική του παιχνιδιού. Αυτό το κομμάτι, των τελευταίων περίπου 25’ λεπτών του α’ ημιχρόνου θα πρέπει να γίνει η βάση για να στηθεί πάνω του το αγωνιστικό σχέδιο της Κυριακής.

Το καλό για τον Φαν’τ Σχιπ και τους συνεργάτες του είναι ότι κατά την διάρκεια του β’ ημιχρόνου, που έβαλαν την ομάδα να πιέσει ψηλά στο τερέν τους Ελβετούς είδαν και πάλι τις αδυναμίες. Ο Μαυροπάνος πήρε ένα μεγάλο ρίσκο σε μια στιγμή που η αμυντική γραμμή ήταν ψηλά, έχασε την μπάλα, οι συμπαίκτες δεν οργανώθηκαν αποτελεσματικά για να καλύψουν την προώθησή του, και οι μάστορες στις μεταβάσεις Ελβετοί τιμώρησαν την αδυναμία και βρήκαν το 2ο γκολ.

Στη μεγάλη εικόνα η Ελλάδα, η οποία ανασυντάχθηκε μετά το 2-1 και επιτέθηκε, στον βαθμό που να ολοκληρώσει το παιχνίδι (όπως και το α’ ημίχρονο) με περισσότερες τελικές προσπάθειες συγκριτικά με την Ελβετία, θα μπορούσε να είναι ευχαριστημένη με την εικόνα της. Στην δεύτερη ανάγνωση όμως η διαπίστωση είναι ανησυχητική: μια ομάδα της οποίας η αμυντική γραμμή δεν λειτούργησε αποτελεσματικά, έκανε το λάθος να μην προστατεύει την αμυντική της γραμμή, δηλαδή άλλοτε να μην οργανώνεται σωστά, άλλοτε να μην παίζει με ένταση, και άλλοτε να μην προλαβαίνει να καλύψει μια προώθηση με ρίσκο. Αν επαναλάβει τόσα και τόσο σοβαρά λάθη απέναντι στο Κόσοβο, η Εθνική λογικά δεν θα νικήσει όσο καλά και αν παίξει.

Το πιο επίκαιρο θετικό στοιχείο για την Εθνική, εκτός από τα ρεφλέξ του Βλαχοδήμου, ήταν η απόδοση και κυρίως η επαφή του Βαγγέλη Παυλίδη με τα αντίπαλα δίχτυα. Δεδομένης της εμπιστοσύνης που του δείχνει ο Φαν’τ Σχιπ, την οποία δεν είχε ανταποδώσει με γκολ μέχρι τώρα ο Έλληνας επιθετικός, η δική του αυτοπεποίθηση στις εκτελέσεις μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική στους δύο τελικούς με το Κόσοβο και την Σουηδία. Κατά τα άλλα όμως ο προπονητής πρέπει να επαναφέρει στο παιχνίδι της Εθνικής στοιχεία που εξαφανίστηκαν: συγκέντρωση, ενεργητική άμυνα από το πρώτο λεπτό, μεγαλύτερη προσοχή στο πρώτο στάδιο ανάπτυξης των επιθέσεων ή αλλαγή στον τρόπο και επιστροφή στις άμεσες επιθέσεις που δεν αφήνουν εκτεθειμένη την άμυνα. Και μια πιο έτοιμη και ώριμη αμυντική γραμμή. Η Εθνική ψάχνει νίκες του “μισό - μηδέν” για να επιβιώσει στην μάχη της πρόκρισης. Και ενδεχομένως αυτές να είναι οι τελευταίες μάχες με στρατηγό τον Φαν’τ Σχιπ, διότι αν η πρόκριση χαθεί η ΕΠΟ δεν θα του δώσει άλλη ευκαιρία.