Η Ελλάδα πρέπει να είναι στο Euro2024

Αισιόδοξος από την φύση μου, επιτρέψτε μου να κρατήσω μόνο τα θετικά από την ήττα – αποκλεισμό της εθνικής μας ομάδας από την ανώτερη Ισπανία, η οποία βεβαίως ήρθε στα σημεία, με συζητήσιμο πέναλτι και με τους Ίβηρες να έχουν μόλις μια καθαρή ευκαιρία σε 95 λεπτά, πέραν βεβαίως του πέναλτι – γκολ.

Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, η Ελλάδα έπαιξε όπως έπρεπε κόντρα στην ομάδα που ξέρει να χειρίζεται καλύτερα την κατοχή της μπάλας από οποιαδήποτε άλλη σε ολόκληρο τον κόσμο.

Επιθετική άμυνα, πίεση σε όλα τα σημεία του γηπέδου, κλεψίματα της μπάλας, αναζήτηση του γρήγορου transition, άμεση επιστροφή μετά την απώλεια της και μια Ισπανία που ναι μεν δεν πιέστηκε (με βάση τις… μη ευκαιρίες των Ελλήνων), αλλά ξεκάθαρα δεν ήταν τόσο άνετη όσο στο πρώτο 45λεπτο.

Η Ελλάδα διεκδίκησε, μαθηματικά έστω, μια θέση στην πρώτη δυάδα του ομίλου της μέχρι την προτελευταία αγωνιστική. Και θα το έκανε μέχρι την τελευταία, αν δεν πετούσε τσάμπα τέσσερις βαθμούς με Γεωργία και Κόσσοβο.

Η πορεία στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όμως, πρέπει να αποτελέσει οδηγό για την επόμενη, πολύ απαιτητική υποχρέωση: Τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2024, το οποίο θα διεξαχθεί στην Γερμανία.

Αυτή η Εθνική Ελλάδας οφείλει, πρέπει και μπορεί να επιστρέψει σε μεγάλη διοργάνωση μετά από δέκα χρόνια και συγκεκριμένα από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας το 2014, όπου για ένα πέναλτι δεν φτάσαμε (τουλάχιστον) μέχρι τα προημιτελικά.

Πως θα γίνει αυτό; Καταρχήν, δείχνοντας εμπιστοσύνη στην τωρινή τεχνική ηγεσία και τους ποδοσφαιριστές που απαρτίζουν το εθνικό ρόστερ. Με τα λάθη του, ο Τζον Φαν’τ Σχιπ έχει δώσει ταυτότητα στην εθνική ομάδα και έχει προχωρήσει σε προσεκτική και ριζική ανανέωση.

Ο Ολλανδός έχει στην διάθεσή του ένα σύνολο γεμάτο ταλέντο και ποιότητα που, με το πέρασμα των αγώνων, αποκτά και την απαιτούμενη προσωπικότητα για να αντιμετωπίζει και τα «εύκολα», εκτός από τα «δύσκολα» παιχνίδια.

Η Ελλάδα παρατάχθηκε κόντρα στην πολύ δυνατή Ισπανία χωρίς τέσσερις βασικούς ποδοσφαιριστές, η παρουσία των οποίων θα την ανεβάσει και άλλο ενόψει των επόμενων υποχρεώσεων: Ο Ντίνος Μαυροπάνος, βασικός και αναντικατάστατος πλέον σε ομάδα της γερμανικής Bundesliga, ο Τάσος Μπακασέτας, με καταπληκτικές εμφανίσεις στην Τουρκία με την Τραμπζονσπόρ, ο Κώστας Φορτούνης, ο πιο χαρισματικός μεσοεπιθετικός της γενιάς του στην Ελλάδα και, βεβαίως, ο Κάρλος Ζέκα, ο οποίος μπορεί να προσφέρει πολλά ακόμα και στα 33 του χρόνια.

Και δεν είναι μόνο αυτοί. Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, ο Κώστας Γαλανόπουλος, ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος, ο Δημήτρης Κουρμπέλης, ο Ταξιάρχης Φούντας, ο Τάσος Χατζηγιοβάνης, ο Γιώργος Γιακουμάκης και ο Ευθύμης Κουλούρης, μπορούν να δώσουν πολύτιμες λύσεις σε έναν κορμό που έχει διαμορφωθεί και υπόσχεται πολλά.

Ένας κορμός με τρεις τουλάχιστον πολύ αξιόπιστους τερματοφύλακες, λύσεις σε όλες τις γραμμές, ακόμα και στην δημιουργία που πάντα ήταν η αχίλλειος πτέρνα μας, αν και είναι αλήθεια ότι μας λείπει ένας «killer» όπως ο Κώστας Μήτρογλου στα καλά του, να ξεκλειδώνει τα παιχνίδια όπου «κολλάμε».

Η εθνική ομάδα είναι ξανά οικογένεια, ενσωματώνει σαν να ήταν παλιός (και εντός και εκτός γηπέδου) νεοφερμένους όπως ο Δημήτρης Γούτας, το κλίμα στις τάξεις της είναι εξαιρετικό και αυτό συνιστά τον θεμέλιο λίθο για να έρθουν και τα αποτελέσματα.

Τα προκριματικά του Euro, θεωρητικά και πρακτικά, είναι πιο βατά από αυτά του Μουντιάλ. Κάθε όμιλος δίνει δύο και όχι ένα απευθείας εισιτήριο (για την ακρίβεια τα εισιτήρια είναι 23 και όχι 24, αφού η Γερμανία πήρε το πρώτο ως οικοδέσποινα), ενώ υπάρχει βεβαίως και η ευκαιρία μέσω του Nations League (σας παρακαλώ, μην το σνομπάρουμε ξανά…).

Τι παραπάνω, δηλαδή, έχουν Αυστρία, Βόρεια Μακεδονία, Ουγγαρία, Σκωτία, Σλοβακία, Τουρκία, Τσεχία ή Φινλανδία που έδωσαν το παρών στο Euro2020; Θα σας πω εγώ: Οργάνωση, στήριξη από την ομοσπονδία και υπέρ τους συγκυρίες την κατάλληλη στιγμή.

Η Ελλάδα μπορεί να τα έχει όλα αυτά ενόψει Euro2024, σε συνδυασμό με την στήριξη του κόσμου. Ανατρίχιασα ακούγοντας τους Έλληνες φιλάθλους να τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο ενώ ο αγώνας με την Ισπανία πλησίαζε προς το τέλος του.

Κατάλαβα ότι αναγνώρισαν την προσπάθεια των παιδιών και, με αυτόν τον τρόπο, είναι σαν να τους έλεγαν «εσείς συνεχίστε έτσι και εμείς θα είμαστε εδώ, στο πλευρό σας». Έστω και αν πολύ φοβάμαι ότι ο κυριακάτικος (14/11) αγώνας με το Κόσσοβο, ο οποίος ουσιαστικά είναι φιλικό προετοιμασίας, θα γίνει μεταξύ συγγενών και φίλων…