GRAZIE ROMA!
Ο τίτλος παραπέμπει το δίχως άλλο στο πασίγνωστο τραγούδι του Αντονέλο Βεντίτι το οποίο σύμφωνα με την παράδοση αποτελεί εδώ και χρόνια την μουσική αυλαία μετά από κάθε αναμέτρηση της Ρόμα στο Ολίμπικο ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Ένα τσούρμο ιστορίες μπλέκονται μεταξύ τους στην διαδρομή του χρόνου για να φτάσουμε μέχρι τις μέρες μας. Το κομμάτι δεν θα «υπήρχε» με την έννοια ότι δεν θα προκαλούσε αυτήν την αίσθηση στο φίλαθλο κοινό-στην τιφοζερία ειδικότερα- αν δεν είχε προηγηθεί η σύνθεση του τραγουδιού «Ρόμα» πάλι του Αντονέλο Βεντίτι το 1974 γραμμένο στην διάλεκτο των Ρωμαίων το οποίο μάλιστα είχε κυκλοφορήσει σε δισκάκι των 45 στροφών!
Ο τραγουδοποιός της Αιώνιας πόλης , γέννημα θρέμμα της, μεγαλωμένος στην πλατεία Μίντσιο συμπεριέλαβε το τραγούδι ένα χρόνο μετά σε μια δική του συλλογή με τον γενικό τίτλο: Canzoni d’ autore (μετ: Τραγούδια του δημιουργού). Φυσικό κι επόμενο να προκαλέσει αίσθηση και να γίνει ιδιαίτερα δημοφιλές, πριν ακόμα μπει στην συλλογή του καλλιτέχνη.
Φανατικός οπαδός της Ρόμα ο Βεντίτι, πήρε την απόφαση να παρουσιάσει την σύνθεση του, στους ανθρώπους του συλλόγου. Το άκουσαν με προσοχή ο τότε πρόεδρος Γκαετάνο Αντσαλόνε και ο προπονητής της ομάδας , ο μεγάλος , Νίλς Λίντχολμ.
Μέλος της διάσημης τριάδας της ονομαστής ως Γκρε-Νο-Λί που σχηματίστηκε από τα ακρωνύμια των τριών μεγάλων Σουηδών ποδοσφαιριστών της Μίλαν, Γκούναρ Γκριν, Γκούναρ Νόρνταλ και Νιλς Λίντχολμ.
Ο «Βαρώνος» , αυτό ήταν το παρατσούκλι του Λίντχολμ προπονούσε την ομάδα για μια τετραετία (1973-77) , και μετά πήγε στην Μίλαν. Όταν οι «ροσονέροι» έπεσαν κατηγορία το 1979 εξ αιτίας του σκανδάλου του παράνομου στοιχήματος στο οποίο βρέθηκε εμπλεκόμενος ο πρόεδρος Φελίτσε Κολόμπο , ο Λίντχολμ επέστρεψε στην Ρώμη και κατέκτησε το Σκουντέτο την αγωνιστική περίοδο 82-83 με παικταράδες όπως ο Φαλκάο , ο Ντι Μπαρτολομέι, ο Νέλα, ο Κόντι, ο Αντσελότι, ο Προύτσο , ο Μαλντέρα.
Η μοίρα το έφερε στους πανηγυρισμούς για την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο Τσίρκο Μάσιμο , στην τεράστια αυτή έκταση δίπλα από το Κολοσσαίο ο Λίντχολμ να τραγουδήσει το κομμάτι παρέα με τον Βεντίτι!
Το τραγούδι που ενέκρινε αυτός το 1974 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στον κόσμο, στο ντέρμπι Ρόμα –Λάτσιο της 1η Δεκεμβρίου του 1974!
Στο επόμενο μάλιστα εντός έδρας ματς της Ρόμα στο Ολίμπικο με αντίπαλο την Φιορεντίνα στις 15 Δεκεμβρίου του 1974 μετά το γκολ του Ντομένικο Πέντσο το τραγούδι ακούστηκε για πρώτη φορά από τα μεγάφωνα του σταδίου , γεγονός που στοίχησε στην ομάδα , βαρύτατο πρόστιμο από την Ιταλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου.
Την «καμπάνα» από την Ομοσπονδία πολλοί λίγοι την θυμούνται. Αυτό που θυμούνται είναι ότι από την μέρα εκείνη και μετά η σύνθεση του Αντονέλο Βεντίτι έγινε ο ύμνος της Ρόμα!
Δίπλα τον ύμνο μόνο ένα τραγούδι μπόρεσε να σταθεί. Το «Grazie Roma» εμπνευσμένο από τον ίδιο συνθέτη και τραγουδισμένο για πρώτη φορά στους πανηγυρισμούς της κατάκτησης του πρωταθλήματος του 83. Είναι το τραγούδι που θυμούνται όλα τα ΜΜΕ, όλες οι αθλητικές τηλεοπτικές εκπομπές και τα συνδρομητικά ιταλικά δίκτυα όταν η Ρόμα μαγεύει με την απόδοση της το φίλαθλο κοινό.
Το ίδιο έγινε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Ο Βεντίτι και το Grazie Roma είχαν την τιμητική τους. Ο λόγος δεν ήταν ότι η ομάδα κέρδισε το ντέρμπι της Αιώνιας πόλης για πρώτη φορά μάλιστα από τότε που το είδωλο Τότι κρέμασε την φανέλα του.
Ούτε το γεγονός ότι στην 13η αγωνιστική βρίσκεται μόλις τρείς βαθμούς πίσω από την δεύτερη Ιντερ και πέντε από την πρωτοπόρο Νάπολι, έχοντας όμως ένα ματς λιγότερο, αυτό με την Σαμπντόρια στην έδρα της, που μόνο εύκολο δεν το λες με τις μέχρι τώρα επιδόσεις της ομάδας του θεότρελου προέδρου Φερέρο!
Η βασικότερη αιτία ήταν ότι Ρόμα ενθουσιάζει με το ποδόσφαιρο που παίζει , ότι η εικόνα της στο γήπεδο μετά από καιρό ταιριάζει απόλυτα με την φύση της και κατ’ επέκταση με τα γούστα των οπαδών της.
Γιατί αυτή η μπάλα αρέσει στο κοινό, αυτή ξεσηκώνει την τιφοζερία , την κάνει να νοιώθει περήφανη και πάνω απ’ όλα «γεμάτη» ποδοσφαιρικά. Να βλέπει την ομάδα να παίζει επιθετικά, να παίζει απελευθερωμένη , οι ατομικές εμπνεύσεις να διαδέχονται σαν κύματα η μια την άλλη , το σύνολο να ζωγραφίζει «φάσεις» στο τερέν.
Όταν μάλιστα όλα αυτά συνδυάζονται με νίκες ,τότε το Ολίμπικο μεταμορφώνεται σε επίγειο παράδεισο ,για κάθε οπαδό της Ρόμα. Αυτό που δεν έβλεπαν με τον Σπαλέτι στην δεύτερη θητεία του στην Ρώμη , ανεξάρτητα αν η ομάδα πρωταγωνιστούσε στο Καμπιονάτο.
Πολύ τακτική, πολύ σύστημα και στρατηγική , τους παίκτες να κινούνται στον αγωνιστικό χώρο σαν να έχουν μια σιδερένια μπάλα δεμένη στο πόδι τους. Δεν ζουν αλλού , ούτε η φαντασία τους έχει υποκαταστήσει την πραγματικότητα.
Αντίθετα η πραγματικότητα τους επιβεβαιώνει. Μόνο όταν η ομάδα αυτή έπαιξε θεαματικό ποδόσφαιρο κατέκτησε τίτλους. Το ίδιο έγινε με τον Λίντχολμ , το ίδιο και με τον Καπέλο.
Το ίδιο θέλουν τώρα, όσο τίποτα, να επαναληφθεί με ένα δικό τους παιδί τον Ντι Φραντσέσκο, μέλος της θεαματικής εκείνης ομάδας , της ομάδας αποθέωση του επιθετικού ποδοσφαίρου, που κέρδισε τον τελευταίο Σκουντέτο το 2001.
Γιατί αυτός γνωρίζει όσο κανένας άλλος τι θα πει Ρόμα, γνωρίζει την τρέλα τους, γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες στα γούστα τους. Γιατί εκτός από παιδί του Καπέλο υπήρξε παιδί του Τζέμαν. Αυτός τον εμπιστεύτηκε ποδοσφαιρικά για πρώτη φορά!
Ο Τζέμαν που τον λάτρεψαν ανεξάρτητα αν δεν πανηγύρισαν μαζί του τίτλο, μόνο και μόνο επειδή η ομάδα σκόραρε κατά ριπάς είτε έπαιζε εντός είτε εκτός έδρας.
Όπως έγινε και με τον Κάρλο Ματζόνε παλαιότερα. Αν δεν το ζήσεις δυσκολεύεσαι να το καταλάβεις.
Τους οπαδούς της Ρόμα πχ δεν τους χαροποίησε το γεγονός ότι πήραν αποτέλεσμα με την Τσέλσι στο Τσάμπιονς Λίγκ εκτός έδρας και ότι κέρδισαν στο Ολίμπικο.
Δεν ήταν το γεγονός αλλά ο τρόπος. Αυτό που τους τρέλανε ήταν ότι πέτυχαν τρία γκολ στην Αγγλία και άλλα τόσα στη Ρώμη. Ότι έζησαν για να δουν την ομάδα να σκοράρει 6 φορές!
Ε ήταν αδύνατον να μην κερδίσει! Τουλάχιστον τις καρδιές των φιλάθλων!
Αυτή είναι η μπάλα που θέλουν να βλέπουν! Αυτός είναι ο λόγος που εμπιστεύονται τον Ντι Φραντσέσκο. Αυτός που τον στήριξαν όσο κανέναν άλλο όταν έχασαν τα ντέρμπι στην έδρα τους από Ιντερ και Νάπολι.
Αυτός είναι ο λόγος που τον πίστεψαν και του χάρισαν πίστωση , όταν δήλωσε πως το 4-3-3 είναι το σύστημα που ταιριάζει στην ομάδα και πως χρειαζόμαστε χρόνο να το αφομοιώσουμε.
Έτσι κι έγινε! Με το επιθετικό 4-3-3 η Ρόμα πετά, εντυπωσιάζει, τα κανάλια μιλάνε για grande bellezza -για μεγάλη ομορφιά- και το Grazie Roma δεν είναι μόνο το αγαπημένο τραγούδι, αλλά οι πραγματικές μελωδικές ευχαριστίες των οπαδών μετά από κάθε αναμέτρηση για το θέμα που απόλαυσαν!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
