Γιουβέντους: «Εκεί, εκεί, στη Β’ Εθνική» ή «Fino alla fine»;

• Ο Ρονάλντο και η επένδυση των 500.000 ευρώ
• Το Mea Culpa και το παρελθόν του Ανιέλι
• Με οδηγό το μυθικό 2015-‘16

«Αυτό το πράγμα δεν είναι ομάδα». Με την Εμπολι να περνάει με 0-1 από το “Juventus Stadium” στα τέλη Αυγούστου, η κάμερα κατέγραψε τον Τζόρτζο Κιελίνι να ψιθυρίζει στο αυτί του Μάξι Αλέγκρι την απογοήτευσή του. Είχε προηγηθεί η ισοπαλία με την Ουντινέζε και θα ακολουθούσε μία απρόσμενη κατρακύλα με την ήττα εκτός από τη Νάπολι και την ισοπαλία εντός με τη Μίλαν. Το τέλος αυτού του 1-1 το βράδυ της Κυριακής θα έβρισκε τη Γιουβέντους στην προτελευταία θέση και τους tifosi των Ροσονέρι να τραγουδούν στο δικό τους πέταλο σε ελεύθερη απόδοση κάτι σαν το ελληνικό : «Γιούβε εκεί, εκεί στη Β’ Εθνική»!

Χρειάστηκε να περάσουν ακριβώς 60 χρόνια, ώστε η Γιούβε να ξεμείνει χωρίς νίκη στις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές του Καμπιονάτο, κάτι που της συμβαίνει συνολικά για τέταρτη φορά (1942’-43, 1955-’56, 1960-’61). Και πάλι καλά που στο 86’ ο Σέζνι έκανε σπουδαία επέμβαση απέναντι στον Καλουλού. Ειδάλλως, θα αναζητούσαμε πιο βαθιά κρυμμένα αρνητικά ρεκόρ.

Ο Ρονάλντο και η επένδυση των 500.000 ευρώ

Το τι φταίει και η Γηραιά Κυριά αγωνιστικά μοιάζει με αυτό που ορίζει το όνομά της, μία γριά βραδυκίνητη, χωρίς ενέργεια και καθαρό μυαλό ομάδα, δεν είναι και τόσο δύσκολο να αναλυθεί. Αλλωστε όλο αυτό που βιώνει φέτος, φαινόταν ότι έρχεται από πέρσι. Και σε καμία περίπτωση η διοίκηση δεν κινήθηκε ώστε να το αποτρέψει. Τα οικονομικά ζόρια είναι σίγουρα στον όμιλο Ανιέλι και ήταν δεδομένο ότι δεν θα έδινε χρήματα στις μεταγραφές. Όπως και ότι θα άφηνε τον Κριστιάνο Ρονάλντο, ώστε να μην πληρώνει τον αδιανόητο μισθό του.

Δεν θα γινόταν όμως αυτό το τελευταίο να μην κοστίσει. Ο σούπερ σταρ των 101 σε 137 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις δεν βρίσκεται πλέον στην κορυφή και σε καμία περίπτωση ο Μόις Κεν που επέστρεψε, δεν είναι σε θέση να καλύψει ούτε στο ελάχιστο το τεράστιο κενό. Ούτε καν όλοι οι επιθετικοί μαζί. Αγωνιστικά το πρόβλημα ωστόσο, γιγαντώνεται από το κέντρο και πίσω. Η μεσαία γραμμή είναι εντελώς δυσλειτουργική, διόλου παραγωγική και δείχνει να βρίσκεται μία ταχύτητα κάτω σε γκάζι. Οσο για την άμυνα, εκεί η στατιστική είναι κάτι παραπάνω από αποστομωτική. Αυτή τη στιγμή η Γιούβε δέχεται γκολ σε 18 διαδοχικές αγωνιστικές της Serie A. Μόνο σε δύο περιπτώσεις κατέγραψε χειρότερο σερί (21 το 1955 και 19 το 2010), ενώ αυτό είναι το πιο κακό σερί αυτή τη στιγμή στα πέντε μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Τα χρήματα που στην πραγματικότητα βγήκαν φέτος από τα ταμεία του club, ώστε να ενισχυθεί η επιστροφή του Ανιέλι, ήταν μόλις 500.000 ευρώ, μιας και οι αγορές ανήλθαν στα 34, 5 εκατ. και οι πωλήσεις στα 34 εκατ.! Και το φοβερό είναι ότι τα 20,5 εκατ. δόθηκαν για την οριστική αγορά του Γουίστον ΜακΚένι. Τα… ψιλά που πληρώθηκαν για τους 19χρονους Μοχάμεντ Ιατάρεν, Κάιο Ζόρζε, είναι χρήματα επένδυσης μελλοντικής και όχι για το σήμερα. Ποιο σημαντική όλων η προσθήκη (ως δανεικός) του Μάνουελ Λοκατέλι, που λογικά θα είναι και ο μόνος που αναμένεται να βοηθήσει πραγματικά.

Το Mea Culpa και το παρελθόν του Ανιέλι

«Δικό μου ήταν το λάθος. Εγώ δεν έκανα τις σωστές επιλογές και αλλαγές». Σε ένα περίεργο Mea Culpa, ο Αλέγκρι δεν είχε διάθεση για αναλύσεις μετά τη Μίλαν. Υπήρχε όμως ένα κοινό σε σχέση με όλα τα προηγούμενα ματς. Ο κόουτς καθυστέρησε μισή ώρα για τη συνέντευξη τύπου, κάτι που σημαίνει ότι στα αποδυτήρια τα πράγματα δεν θα πήγαν καλά. Ο Αλέγκρι έχει ξαναζήσει βέβαια σχετικά παρόμοιες καταστάσεις. Το 2010-’11 με τη Μίλαν ξεκίνησε με πέντε βαθμούς σε τέσσερις αγωνιστικές, για να κατακτήσει τελικά τον τίτλο, ενώ το 2012-’13 ξεκίνησε με τρεις βαθμούς σε ισάριθμα ματς, τερματίζοντας στην 3η θέση.

Απαντες αυτή τη στιγμή στην Ιταλία συγκρίνουν το τωρινό ξεκίνημα με εκείνο του 2015-’16, που οδήγησε στην πιο τρελή κατάκτηση Σκουντέτο. Τότε η ομάδα του Αλέγκρι είχε πάρει την πρώτη νίκη της την 4η αγωνιστική, ενώ στην 10η αγωνιστική μετρούσε μόλις 12 βαθμούς και βρισκόταν στο -11 από την πρωτοπόρο Ρόμα. Το turning point της σεζόν είχε συμβεί στο ντέρμπι με την Τορίνο και το γκολ του Κουαδράδο στο 90’+4’. Εκτοτε η ομάδα έτρεψε το μυθικό σερί των 26 νικών, για να πανηγυρίσει εκείνη στο φινάλε.

Με οδηγό το μυθικό 2015-‘16

Μόνο που εκείνη η φουρνιά προερχόταν από έναν τελικό Champions League, είχε πολύ πιο γεμάτο και δομημένο ρόστερ, πιο νέους τους τωρινούς γερασμένους ηγέτες, τον Μπουφόν στην εστία, τους Μαρκίζιο, Πογκμπά, Κεντίρα στο κέντρο, τον Ντιμπάλα σε κορυφαία κατάσταση και γκολ από τους Μοράτα, Τζάτζα, Μάντζουκιτς. Αντιθέτως, αυτό το ρόστερ είναι πολύ πιο νεανικό, άπειρο και χωρίς αντίστοιχες υψηλές παραστάσεις στο ευρύτερο σύνολό του.

Γενικότερα πάντως, το πρόβλημα δεν είναι η βαθμολογία, αλλά η αγωνιστική παρουσία στο σύνολό της. Στο χορτάρι όπου έχει χάσει επτά βαθμούς, ενώ έχει προηγηθεί. Και κανείς δεν μπορεί να είναι αισιόδοξος αυτή τη στιγμή ότι θα μπορούσε φέτος να συμβεί κάτι αντίστοιχο. Οι πέντε επόμενες βδομάδες θα είναι τρομερά κρίσιμες, καθώς περιλαμβάνουν Τσέλσι, Ζενίτ για το Champions League, αλλά και τις Τορίνο, Ρόμα, Ιντερ. Και πλέον ελάχιστοι θεωρούν σίγουρα τα παιχνίδια με Σπέτσια, Σασουόλο, Βερόνα.

Η αλήθεια είναι ότι από αγωνιστική σε αγωνιστική ξεθωριάζει η ελπίδα ότι φέτος η ομάδα θα μπορέσει να πετύχει κάτι καλύτερο από την περσινή 4η θέση. Αλλωστε, όπως κυνικά και παράδοξα ομολόγησε ο Αλέγκρι πριν το ντέρμπι με τη Μίλαν: «Δεν πάμε για πρωτάθλημα»! Βέβαια, για τη Γιουβέντους μιλάμε και ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το «Fino alla fine» δεν βγαίνει ποτέ από το DNA της…

Follow me: @jorgekaraman
Instagram: Jorge_Karaman