Φραντσέσκο Τότι: «Στην εποχή μου το ποδόσφαιρο ήταν φτιαγμένο από αγάπη, τώρα είναι επιχείρηση»

Έμεινε αιώνια πιστός σε μια φανέλα, σε ένα έμβλημα, σε μια πόλη. Έγινε σύμβολο, ηγέτης, σημαία. Αυτοκράτορας. Ο Φραντσέσκο Τότι απαρνήθηκε μεταγραφές πολλών εκατομμυρίων γιατί απλώς αγαπούσε τη Ρόμα του. Κι αυτό του χάρισε τίτλους που δεν έχουν σχήμα, βάρος, υλική αξία. Του χάρισε την καθολική αναγνώριση και την άνευ όρων αγάπη μιας ολόκληρης πόλης.

Στις 28 Μαϊου του 2018, στάθηκε μπροστά στις ασφυκτικά γεμάτες κερκίδες του Ολίμπικο. Έπιασε το μικρόφωνο και με δάκρυα στα μάτια αποχαιρέτησε την παντοτινή του αγάπη. Μετά από 25 χρόνια, το έμβλημα των «τζιαλορόσι» είχε γίνει ένα με το δέρμα του, κι ήταν πραγματικά σπαρακτικό για εκείνον να ανακοινώσει το τέλος.

Περίπου τέσσερα χρόνια μετά, μιλώντας στην Guardian αναφέρθηκε στο πόσο έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο εν συγκρίσει με την εποχή που εκείνος πατούσε χορτάρι, αφού πρώτα αναφώνησε «όχι» όταν ρωτήθηκε για το αν αφήνει τον 15χρονο γιο του να κερδίζει στο φλιπεράκι, εξηγώντας ότι πρέπει τα πράγματα να κερδίζονται κι όχι απλά να παραχωρούνται.

«Ξεκίνησα σε διαφορετικές εποχές. Ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο. Ένα ποδόσφαιρο φτιαγμένο με αγάπη, με στοργή για τους οπαδούς. Το να αγωνίζομαι για την ομάδα που υποστήριζα, ήταν πολύ πιο εύκολο για εμένα να κάνω αυτή την επιλογή. 25 χρόνια σε μια ομάδα δεν είναι μικρό πράγμα και το να είσαι αρχηγός, να είσαι ένας από τους σημαντικούς παίκτες, πρέπει να φανείς αντάξιος των προσδοκιών. Αλλά για να κάνω μια σύγκριση μεταξύ της εποχής μου και του σήμερα είναι δύσκολο. Σήμερα το ποδόσφαιρο είναι πιο επιχειρηματικό. Πηγαίνεις όπου μπορείς να κερδίσεις περισσότερα χρήματα. Κι αυτό είναι δίκαιο, όχι;», υποστήριξε.

Βέβαια και ο ίδιος είχε ευκαιρίες να ακολουθήσει το χρήμα, κάτι που δεν επέλεξε ποτέ. Η Ρεάλ Μαδρίτης το 2006 του προσέφερε συμβόλαιο που θα τον καθιστούσε τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη στον κόσμο, μα το απέρριψε και συνέχισε να φορά την τζιαλορόσα φανέλα.

«Φυσικά και το σκέφτηκα τότε», παραδέχεται. «Ας πούμε ότι υπήρχαν αρκετές ημέρες στις οποίες ήμουν με το ένα πόδι μέσα και το άλλο πόδι έξω. Ωστόσο όπως έχω πει συχνά και απόλυτα αληθινά, η απόφαση να μείνω στη Ρόμα, έγινε από καρδιάς. Εκείνες τις στιγμές όταν νιώθεις έτσι όπως ένιωθα εγώ, δεν μπορείς να φύγεις», σημείωσε αναφορικά με εκείνη την προοπτική μεταγραφής στη «βασίλισσα». Προσθέτοντας ότι «η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν μόνη ομάδα στην οποία θα μπορούσα να πάω να παίξω».

Ο τρόπος που ο σύλλογος είχε ενημερώσει τον αρχηγό ότι έχει έρθει η στιγμή ο κύκλος να κλείσει, ήταν άκομψος και όπως ο ίδιος παραδέχεται δεν το πήρε καλά στην αρχή. Οι ευθύνοντες τον ρώτησαν πριν από ένα παιχνίδι με τη Λάτσιο την άνοιξη του 2017 αν θα ήθελε να πει λίγα λόγια πριν το τελευταίο του ντέρμπι.

Πέρασαν μέρες μέχρι να «αγκαλιάσει» την ίδεα και να αποδεχτεί τον δυνάστη χρόνο. Η ομάδα της πρωτεύουσας της Ιταλίας ποτέ δεν επανέφερε τον μεγάλο της ηγέτη στον σύλλογο σε κάποιο διοικητικό πόστο κι αυτό είναι κάτι που «σίγουρα δεν με κάνει χαρούμενο, γιατί πάντα έβαζε τη Ρόμα πάνω από οτιδήποτε κι οποιονδήποτε», υπογραμμίζει. «Αλλά αυτό είναι το πεπρωμένο. Αν με καλέσουν κάποια ημέρα, θα χρειαστεί να συζητήσουμε κάποια πράγματα», προσθέτει.