Μανδάς: «When in Rome», το ντοκιμαντέρ για τη ζωή και την πορεία του στη Λάτσιο (vid)

Τη δεύτερη σεζόν του στη Ρώμη και το ιταλικό ποδόσφαιρο με τη φανέλα της Λάτσιο απολαμβάνει ο Χρήστος Μανδάς, ο οποίος έχει καθιερωθεί στο δίδυμο των τερματοφυλάκων των Λατσιάλι και φέτος αποτελεί τον βασικό τους κίπερ Europa League (7 συμμετοχές).

Ο 23χρονος κίπερ μετακόμισε από τον ΟΦΗ στον ρωμαϊκό σύλλογο το 2023 και έκτοτε ζει το όνειρο του να αγωνίζεται στο Campionato, το οποίο και περιγράφει αναλυτικά στο νέο του ντοκιμαντέρ,

Η εταιρεία παραγωγής Stars Inc, μετά τα ντοκιμαντέρ για τον Τάσο Μπακασέτα (Bordo Mavi) τη χρονιά του πρωταθλήματος στην Τράμπζονσπορ αλλά και το «Χάος», για την κατάσταση στη Β' Εθνική που βραβεύτηκε στα παγκόσμιου κύρους βραβεία Sports OTT Awards ως «Best Original Content», κυκλοφόρησε το «When In Rome» με πρωταγωνιστή τον Χρήστο Μανδά.

Στο βίντεο διάρκειας σχεδόν 15 λεπτών, ο Έλληνας πορτιέρε υποδέχεται τους θεατές στο σπίτι του, μιλά για τη ζωή και την καθημερινότητά του στη Ρώμη και τη Λάτσιο, ενώ φωτίζει και άγνωστες πτυχές για την ημέρα που άλλαξαν όλα, όταν δηλαδή οι Λατσιάλι αποφάσισαν να τον αποκτήσουν και να τον κρατήσουν στις τάξεις τους από την πρώτη μέρα, κόντρα στην αρχική συμφωνία που προέβλεπε να μείνει δανεικός στον ΟΦΗ για μία σεζόν.

«Ήταν μια εξαργύρωση της καλής χρονιάς που είχα με τον ΟΦΗ. Παίξαμε ένα φιλικό με τον ΟΦΗ κόντρα στη Λάτσιο εδώ στην Ιταλία μία εβδομάδα πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Ο προπονητής τερματοφυλάκων της Λάτσιο με είδε, είχε ήδη και μία άποψη για μένα από την προηγούμενη σεζόν και αποφάσισαν να κάνουν κίνηση για μένα.,

Εγώ ήρθα εδώ με την προοπτική να υπογράψω και την ίδια μέρα να επιστρέψω και πάλι δανεικός στον ΟΦΗ. Παίζαμε την Κυριακή με τον ΠΑΟΚ και με περίπενε ο προπονητής. Αργήσανε τελικά οι υπογραφές, γιατί ο προπονητής της Λάτσιο είχε δώσει εντολή να μείνω και με ήθελε. Κι επειδή είχε αποφασιστεί αρχικά να επιστρέψω αμέσως στον ΟΦΗ, έπρεπε να αυξηθεί το ποσό. Έμεινα εδώ δύο μέρες χωρίς ρούχα χωρίς τίποτα, είχα έρθει μόνο με τα εισιτήρια γνωρίζοντας ότι θα γυρίσω πίσω. Τελικά έμεινα εδώ και έπρεπε να παλέψω να κρατήσω τη θέση μου ως το Νο3 της ιεραρχίας, μετά να φτάσω στο Νο2 και μετά στο Νο1 και να διεκδικήσω να παίξω.

Είχα να ανέβω ένα βουνό. Έπρεπε να κάνω τους συμπαίκτες μου να με εμπιστευτούν, να καταλάβουν ότι ''ξέρετε κάτι έχουμε και τον Χρήστο'', γιατί οι υπόλοιποι ήταν εδώ και καιρό στην Ιταλία. Κάθε μέρα στην προπόνηση έδινα ό,τι είχα, με βοηθούσε πολύ ότι ο προπονητής έκανε πολύ επιθετική προπόνηση, με πολλά τελειώματα, με επιθετική τακτική, οπότε είχα τις ευκαιρίες να δείξω ότι είμαι καλός. Με τον καιρό κέρδιζα θέση μέσα στην ομάδα μέχρι που έκανα και το ντεμπούτο μου.

Στην αρχή με βοήθησε πολύ ο Προβεδέλ, ο οποίος με έκανε φίλο του και δεν με έβλεπε ανταγωνιστικά παρά το ότι παίζουμε στην ίδια θέση. Μετά πιο πολύ ο Πέδρο, ο Φελίπε Άντερσον, ο Πάτρικ, με φώναζαν στο σπίτι τους, κάναμε παρέα και για μένα ήταν λίγο τρελό να κάνω παρέα από το πουθενά με τον Πέδρο, έναν παίκτη που έχει κατακτήσει τα πάντα στην καριέρα του».