Με τόσα λάθη και αυτή την εικόνα είναι... επιτυχία του Παναθηναϊκού που δεν έχασε!

Ο Παναθηναϊκός αφήνει πίσω του το «αιώνιο» ντέρμπι και θα πρέπει να είναι απόλυτα ευχαριστημένος και χαρούμενος από το τελικό αποτέλεσμα και σίγουρα προβληματισμένος, στεναχωρημένος και δυσαρεστημένος από την εικόνα του πάνω στο χορτάρι, η οποία πρέπει να αποτελέσει το απόλυτο αντιπαράδειγμα για όλα τα εκτός έδρας μεγάλα παιχνίδια που ακολουθούν στα play-offs.

Με εξαίρεση το πρώτο ημίωρο όπου είχε κατοχή της μπάλας στο 64% και ένα πεντάλεπτο στο δεύτερο μέρος(75'-80') που απείλησε τρεις φορές, το «τριφύλλι» αντιμετώπισε πολλά, πάρα πολλά ανασταλτικά προβλήματα, έχασε αρκετές προσωπικές μονομαχίες σε κομβικά σημεία του αγωνιστικού χώρου, «πούλησε» τρεις φορές την μπάλα εκεί που απλά απαγορεύεται, δηλαδή έξω από την περιοχή και έδωσε την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να τον πολιορκήσει, να τον κλείσει στη περιοχή, καθώς ούτε και μπάλα μπορούσε να κρατήσει για να πάρει ανάσες και να κερδίσει μέτρα στο γήπεδο. Ήταν ξεκάθαρο πως στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα του Μίτσελ έβγαλε περισσότερη ενέργεια, θέληση, ποιότητα αλλά πέταξε στα σκουπίδια σημαντικές στιγμές που θα μπορούσαν να γείρουν την πλάστιγγα υπέρ του.

Oι γηπεδούχοι έχασαν ένα «τσουβάλι» ευκαιρίες, ο Παναθηναϊκός επί της ουσίας είχε μόνο μία μεγάλη στιγμή με το σουτ του Σπόραρ στο 79' και ακόμη τρεις καλές φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο που θα έπρεπε οι «πράσινοι» να έχουν πολύ πιο ουσιώδεις και λιγότερο πρόχειρες επιλογές στη τελική πάσα και προσπάθεια.

Αν βγάλουμε από την συζήτηση τον Αλμπέρτο Μπρινιόλι που είχε κάποιες σπουδαίες επεμβάσεις κάτω από τα δοκάρια, είναι δύσκολο να βρεις διακριθέντα από τον Παναθηναϊκό. Άντε έστω τον Πούχατς που έδωσε πράγματα από τα αριστερά ερχόμενος από τον πάγκο, τον Παλάσιος και τον Ρούμπεν στο πρώτο ημίχρονο. Από κει και πέρα το... χάος με τα «βαριά χαρτιά» να μην εμφανίζονται καν. Με πρώτο και καλύτερο τον Μπερνάρντ, ο οποίος δεν έκανε... μισή καλή ενέργεια, δεν βοήθησε καθόλου, έκανε δεκάδες λάθη και θα έπρεπε να έχει αντικατασταθεί πολύ πιο νωρίς. Μέχρι στιγμής η εικόνα του Βραζιλιάνου είναι δυσανάλογη της αξίας και του συμβολαίου του.

Κακός και ο Μαντσίνι που στο 78' θα μπορούσε να προσφέρει στον εαυτό του ένα μοναδικό τετ-α-τετ αν έκανε καλό κοντρόλ. Ο Παλάσιος χάθηκε στο δεύτερο μέρος, ο Ιωαννίδης δεν κέρδισε μάχες, ο Βαγιαννίδης δεν δικαίωσε τον Γιοβάνοβιτς για την επιλογή να τον ξεκινήσει αντί του Κώτσιρα και ο Παναθηναϊκός σε ατομικό επίπεδο ήταν πολύ πιο κάτω από την βάση και τα δεδομένα ενός τόσο δύσκολου παιχνιδιού.

Στο σημείο που βρίσκεται, όμως, το πρωτάθλημα, τούτος ο βαθμός και με τον τρόπο που ήρθε, είναι φτιαγμένος από «χρυσάφι» για τον Παναθηναϊκό που έπεσε από την... Ακρόπολη και βρήκε πορτοφόλι! Το σύνολο του Γιοβάνοβιτς που παραμένει αήττητος σε έξι ματς κόντρα στον Ολυμπιακό, έχει ακόμη δύο παιχνίδια(Παναιτωλικό εντός, Ατρόμητο εκτός) μέχρι το φινάλε της κανονικής διάρκειας όπου οι έξι πόντοι αποτελούν μονόδρομο. Αν φτάσει στο ζητούμενο το «τριφύλλι» είτε θα μπει στο μίνι πρωτάθλημα ως πρώτος είτε στη χειρότερη των περιπτώσεων στο -1 από την ΑΕΚ.

Αντί επιλόγου: Μόνο στην Ελλάδα και πουθενά αλλού θα γινόταν συζήτηση για το ακυρωθέν γκολ του Βρουσάι. Είναι δύσκολο όταν είσαι καλύτερος σε ένα τόσο κομβικό ντέρμπι να «χωνέψεις» πως στο 90' ακυρώνεται ένα τέρμα που φέρνει «τρίποντο» αλλά από την άλλη είναι τόσο καθαρή η φάση που πραγματικά μόνο γέλιο προκαλεί η προσπάθεια να αλλάξουν οι κανονισμοί του ποδοσφαίρου. Από τους πιο απλούς κανονισμούς, μάλιστα. Ο Ελ Αραμπί είναι σε θέση οφ-σάιντ, μπαίνει στη διεκδίκηση της μπάλας στον αέρα με τον Σάρλια, έχει ξεκάθαρη συμμετοχή στη φάση και ως εκ τούτου είναι παράβαση. Μην ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε σε τούτη την χώρα.