Ένα αποτέλεσμα που δεν αλλάζει τη ζωή τους

Για να τελειώνουμε με τα θέματα "βιτρίνας" και να πάμε στα ουσιαστικά ο Ελ Αραμπί είναι οφσάιντ παίζει προς τη μπάλα και όλη η ιστορία γίνεται από τη στιγμή που ο VAR...τα κάνει επάνω του και σπρώχνει τη φάση στον διαιτητή. Άρα τη βάζει στην κρίση του και στερεί την εξήγηση "οφσάιντ και τέλος".

Και πέρα από αυτή τη φάση, είναι για ακόμα μια φορά, απορίας άξιο γιατί πρέπει η ΕΠΟ να πληρώνει για τόσο κακούς διαιτητές όπως ο Πορτογάλος που σφύριξε στο Καραϊσκάκης. Επαναλαμβάνω πως η κρίση μου δεν αφορά τη φάση του γκολ που ακυρώθηκε αλλά τη συνολικά κακή εικόνα ενός διαιτητή χωρίς πυγμή, με φανερά θέματα αντίληψης, με διαφορετική οπτική ίδιων φάσεων με αποτέλεσμα να χρεώνει κάρτες που δεν ήταν και να μη βλέπει καν (υποθέτω) άλλες που ήταν "κραχτές". Ούτε 100 ευρώ δεν πληρώνεις για να φέρεις έναν τέτοιο διαιτητή που αν του τύχαινε και κανένα πέναλτι δεν θα τελείωνε ούτε το πρωί ο αγώνας.

Τελικά όσο και να λες ότι δεν θέλεις να ασχοληθείς με αυτό το διάολο της διαιτησίας, με αυτά που γίνονται (ή δεν γίνονται αν...ξεχνιέται το VAR) σε αυτό το πρωτάθλημα, δεν σε αφήνουν να αγιάσεις. Εδώ που τα λέμε θέλει και μεγάλη προσπάθεια να φτάνει να δικαιώνεται μέχρι και ο Λουτσέσκου που διαμαρτύρεται ακόμα και για τη χιλιομετρική απόσταση Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Αλλά (ξαναλέω) με το VAR δεν αγοράσατε ρομπότ. Άνθρωποι είναι κι εκεί. Που απ' ότι φαίνεται δεν και όλοι... αετοί σε αντίληψη.

Αυτά για το νταβαντούρι με τη διαιτησία. Κατά τα λοιπά το θέμα για εμένα, μετά το ντέρμπι δεν είναι πρώτα ο Ολυμπιακός αλλά κυρίως ο Παναθηναϊκός. Γιατί με όλη αυτή τη φασαρία στο τέλος έμεινε σε δεύτερο πλάνο η (ακόμα μία) στο δεύτερο γύρο υποτονική παρουσία των Πράσινων. Που είναι στην κορυφή της βαθμολογίας θυμίζω. Και επειδή έρχονται τα πλέι οφ, άρα και μια σειρά καθοριστικών ντέρμπι, ότι έχει συμβεί μέχρι τώρα στα ματς με τον ΠΑΟΚ, στο χθεσινό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό (και λιγότερο αλλά με ήττα στο τέλος) με την ΑΕΚ, στον δεύτερο γύρο, μόνο αισιοδοξία δεν δικαιολογούν για τον μεγάλο στόχο του Παναθηναϊκού που είναι το πρωτάθλημα. Η όποια αισιοδοξία εμφανίστηκε ξανά κυρίως με τη νίκη-ανατροπη επί του Άρη, σκεπάστηκε από τον Παναθηναϊκό του Καραϊσκάκης, που μπορεί να ήταν και χειρότερος από αυτόν του πρώτου γύρου πάλι κόντρα στον Ολυμπιακό.

Με δέκα -δεκαπέντε λεπτά όχι υπέροχης αλλά...μη παθητικής εμφάνισης και με μια καλή ευκαιρία ναι, μπορείς ακόμα και να "κλέψεις" ένα ματς στο οποίο έχεις δεινοπαθήσει, αλλά δεν πείθεις ότι έχεις βρει ξανά το μέταλλο και την αποφασιστικότητα που είχες στον πρώτο γύρο.

Οι πρωταγωνιστές του Παναθηναϊκού έχουν χάσει φανερά τη φρεσκάδα άρα και το καθαρό μυαλό τους, η ισορροπία της ομάδας διαταράσσεται εύκολα, καθώς επηρεάζεται η συνολική λειτουργία της και ο Γιοβάνοβιτς περιμένει περισσότερο απ' όσο πρέπει για να κάνει κινήσεις που μπορούν να αλλάξουν τη ροή του αγώνα. Χθες είχε και την επιπλέον ατυχία να μην πάρει τίποτα ακόμα και από τον Μαντσίνι που από τη στιγμή που μπήκε στην στην ομάδα κούμπωσε σε εντυπωσιακό βαθμό. Αλλά ακόμα και ο καλύτερος χθες του Παναθηναϊκού ο Μπρινιόλι, ήταν πολλές φορές σαφέστατα συγχυσμένος, απόρροια της ανασφάλειας που ένιωθε από την (μη) αμυντική λειτουργία της ομάδας του.

Το να πεις μετά από όλα αυτά "άδικο" που δεν κέρδισε ο Ολυμπιακός, ή ότι οι Ερυθρόλευκοι είναι άτυχοι θα είναι σα να μη μιλάς για ποδόσφαιρο. Όταν έχει στο ρόστερ σου πάνω από 50 παίκτες σε μια σεζόν και δεν έχεις βρει έναν να κάνει γκολ έστω μια φάση από τις πολλές καλές που φτιάχνεις, η "τύχη" μπαίνει σε δεύτερο πλάνο.

Ο Μίτσελ έστησε σωστά την ομάδα, απενεργοποίησε το παιχνίδι του Παναθηναϊκού απο τα άκρα, ο Μβιλά κυρίως και ο Χουάνγκ δούλεψαν πολύ για να αποσυντονίσουν τον αντίπαλο τούς, ο Ολυμπιακός απειλήθηκε περιστασιακά αλλά η μπάλα στα δίχτυα δεν μπήκε και οι Ερυθρόλευκοι έφυγαν από το γήπεδο με την ίδια πικρή γεύση όπως και στο πρώτο ματς. Θα έλεγε κάποιος ότι παρ' όλα αυτά μια τέτοια κυριαρχική εμφάνιση δικαιολογεί αισιοδοξία ενόψει πλέι οφ, αν δεν ήταν και τα υπόλοιπα ντέρμπι που όχι μόνο δεν τα κέρδισε αλλά δεν έπαιξε καν καλά σε αυτά, ο Ολυμπιακός. Μοιάζει σαν να θέλει να κερδίσει τη χρονιά του μέσα από τα ματς με τον Παναθηναϊκό, αυτό όμως δεν είναι λογική πρωταθλητή αλλά ομάδας που προσπαθεί να πιαστεί από από κάτι για να μη χάσει εντελώς τη σεζόν. Η βαθμολογία λέει ότι οι Ερυθρόλευκοι έχουν πάντα πιθανότητες για τον τίτλο αλλά εκεί δεν θα παίξουν δέκα φορές με τον Παναθηναϊκό που δείχνουν να του έχουν πάρει τον αέρα. Ο Ολυμπιακός ζει μέσα στην αμφιβολία γιατί πολύ απλά ο ίδιος την έχει δημιουργήσει.