Παναθηναϊκός: Τα επόμενα ντέρμπι πρέπει να τα παίξει με μεγαλύτερο θάρρος και συγκέντρωση

Κατά γενική ομολογία, αυτός ο Παναθηναϊκός ήταν ο χειρότερος που εμφανίστηκε επί των ημερών του Ιβάν Γιοβάνοβιτς σε ένα ντέρμπι, παρότι για έκτο συνεχόμενο ματς κόντρα στον Ολυμπιακό οι ''πράσινοι'' δεν έχασαν. Ειδικά στο ανασταλτικό κομμάτι το Τριφύλλι πραγματοποίησε τη χειρότερη επίδοση σε ολόκληρη τη σεζόν, επιτρέποντας στον αντίπαλο τελικές προσπάθειες ίσες με 2.07xGoals. Η αστοχία των παικτών του Μίτσελ και ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι έφεραν τον ένα βαθμό στο πρωτοπόρο της Stoiximan Super League, σε μία αναμέτρηση όπου και δημιουργικά το σύνολο του Σέρβου τεχνικού έμεινε σε ρηχά νερά(0.57xGoals) και είχε μοναχά μία μεγάλη ευκαιρία, εκείνη με τον Σπόραρ στο 79'.

Η κατοχή της μπάλας στο πρώτο ημίχρονο και ο έλεγχος της μεσαίας γραμμής, με κορυφαίο το διάστημα από την έναρξη του αγώνα μέχρι το ημίωρο(58% από το 1' μέχρι το 15', και 63% από το 16' μέχρι το 30') δεν είναι πράγματα αρκετά για να σου δώσουν τη νίκη σε ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι, πόσω μάλλον όταν σε εκείνα τα κομμάτια του παιχνιδιού, δεν παράγεις συνδυασμούς, δεν παίζεις γρήγορα, δεν έχεις παίκτες σε καλό βράδυ και στο τέλος της ημέρας δεν δημιουργείς ευκαιρίες, παρότι εκτός από καλή κυκλοφορία, οι ''πράσινοι'' έβγαλαν και αρκετά κλεψίματα ψηλά στο γήπεδο.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός κυριάρχησε γιατί πρωτίστως το ήθελε περισσότερο. Είχε πολλούς παίκτες σε εξαιρετική κατάσταση, με κορυφαίο τον Εμβιλά και δεύτερο καλύτερο αλλά μοιραίο τον Κανός, πήρε τις περισσότερες προσωπικές μονομαχίες και τις δεύτερες μπάλες, έδειξε πνευματικά σαφώς πιο έτοιμος να διεκδικήσει τη νίκη απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που οι παίκτες με την στάση τους πάνω στο χορτάρι έδειχναν ικανοποιημένοι και με την ισοπαλία.

Ειδικά από το 60' μέχρι και το 75' ο μέσος όρος των πασών ανά κατοχή του Παναθηναϊκού μετά βίας ξεπέρασε τις 2 και μοναχά ένα πεντάλεπτο(76'-80') ήταν καλό, όπου ακόμη και σε αυτό έβλεπες τεράστια έλλειψη συγκέντρωσης. Όπως στην αντεπίθεση του 75' όταν σε μία κατάσταση 5vs5 η φάση τελειώνει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, ένα σουτ του Πούχατς έξω από την περιοχή.

Χωρίς να χάσει ο Παναθηναϊκός, πήρε ένα πολύ σημαντικό μάθημα για τα ντέρμπι που έρχονται, για τα μεγάλα παιχνίδια που θα είναι σαφώς πιο κρίσιμα και σημαντικά από το χθεσινό, καθώς θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό το φετινό πρωτάθλημα.

Από εδώ και στο εξής το Τριφύλλι θα πρέπει σε αυτά τα ντέρμπι-κυρίως μακριά από τη Λεωφόρο- να παίζει με μεγαλύτερο θάρρος, το οποίο θα προκύπτει και από τις τακτικές επιλογές του προπονητή του, ειδικά στο κομμάτι της πίεσης ή του ρυθμού στην ανάπτυξη ή με τα περισσότερα ρίσκα που καλείται να πάρει ένας πάγκος κατά την διάρκεια του αγώνα. Είναι υποχρεωμένος να τα παίξει με πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση από τους παίκτες που χθες στο Φάληρο ''πούλησαν'' την μπάλα τρεις φορές έξω από την περιοχή και η τακτική τους συμπεριφορά στο ανασταλτικό κομμάτι ήταν από κάκιστη έως άθλια. Όπως και οι εντελώς πρόχειρες επιλογές έξω από την αντίπαλη περιοχή.

Αυτά τα παιχνίδια που έρχονται θα χρειαστούν περισσότερο θάρρος, συγκέντρωση και αποφασιστικότητα για να μπορέσει να πάρει τουλάχιστον δύο από αυτά ο Παναθηναϊκός στο μίνι πρωτάθλημα των playoffs, σε έναν τίτλο που θα κριθεί στο πόντο και κάθε ''τρίποντο'' σε Τούμπα, Φάληρο, OPAP Arena και Βικελίδης θα ισοδυναμεί ένα ένα μεγάλο βήμα προς τη γη της ποδοσφαιρικής επαγγελίας, δεκατρία χρόνια μετά.

Υ.Γ1: Αν θα έπρεπε κανείς να απαντήσει με μία δήλωση, στην ερώτηση ''γιατί ο Παναθηναϊκός είναι πρώτος'', τότε δεν έχει παρά να παρουσιάσει τα λόγια του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου μετά από την άμπαλη και κωμική ερώτηση που δέχθηκε, μία ερώτηση από εκείνες που δείχνουν το γιατί το επίπεδο της αθλητικής δημοσιογραφίας στην Ελλάδα παραμένει στα τάρταρα. ''Μην υποτιμάτε την ομάδα μου. Μην το κάνετε. Δεν είναι σωστό. Με τη συμπεριφορά μου δεν έχω δείξει ότι δεν σέβομαι οποιονδήποτε αντίπαλο. Κάποια στιγμή ήμασταν και δώδεκα βαθμούς πάνω από τον Ολυμπιακό, αλλά δεν μου κάνατε αυτές τις ερωτήσεις. Πρέπει να δείτε ολόκληρη την εικόνα του πρωταθλήματος. Δεν μας χάρισε κανείς κάτι. Δίκαια είμαστε μέχρι εδώ᾽᾽.

Όταν ως οργανισμός διαθέτεις έναν προπονητή που στα εύκολα αλλά κυρίως στα δύσκολα είναι ΠΑΝΤΑ εκεί έτοιμος να υψώσει ασπίδα για την ομάδα του, τότε είσαι πραγματικά τυχερός. Πόσω μάλλον όταν το κάνει με τον πλέον ηθικό τρόπο και δεν διεκδικεί βραβείο γραφικότητας κάθε αγωνιστική, όπως άλλοι που έχουν ξεχειλώσει κάθε όριο λεκτικής συμπεριφοράς.

Υ.Γ2: Εντάξει από τους τύπους που διέλυσαν το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μπορείς να έχεις τη παραμικρή απαίτηση, οπότε το να διαμαρτύρονται που δεν νίκησαν με αντικανονικό γκολ δεν προκαλεί τη εντύπωση. Το... νορμάλ είναι. Έτσι έμαθαν και δεν αλλάζουν. Υπομονή. Τα πρώτα είκοσι χρόνια με VAR και χωρίς Καλόπουλους είναι δύσκολα.

Όσο για τα juke box που κουνάνε το δάχτυλο και σήκωσαν το λάβαρο της επανάστασης για μία πεντακάθαρη φάση, απόκριες έχουμε, καρναβάλια έχουμε, οπότε μια χαρά στο κλίμα των ημερών βρίσκονται. Τίμιοι.