Αρης: Εκεί που όλοι σταματούν, ο Νταρίντα συνεχίζει

• Ο Άρης σταμάτησε να παίζει στο δεύτερο ημίχρονο
• Είναι πρόβλημα οι τραυματισμοί

Με πάσα ειλικρίνεια, ταλαντεύτηκα ως προς τον τίτλο του κειμένου γιατί στα στοιχεία που απαιτείται να καταγραφούν, υπήρξαν αρκετά που επαναλήφθηκαν. Αυτό που σίγουρα συνέβη για πρώτη φορά φέτος ήταν να δούμε την ίδια 11αδα σε δύο διαδοχικά παιχνίδια. Αυτό που έκανε ο Άρης από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου ήταν αντίθετο των στοιχειωδών κανόνων του ποδοσφαίρου καθώς ανά αγωνιστική συνήθιζε να αλλάζει πρόσωπα, σχήματα, ρόλους… τα πάντα, οπότε έμοιαζε λιγάκι ουτοπική η προσμονή σταθερής αγωνιστικής εικόνας. Αυτό αποδείχθηκε στην πρώτη φορά που αποφασίστηκε η διατήρηση όλων, μέσα από το φανταστικό πρώτο ημίχρονο όπου ο Άρης θα έπρεπε να είχε τελειώσει το παιχνίδι, αλλά η μη κεφαλαιοποίηση των εμφανίσεών του στοιχειοθετεί μία από τις σταθερές αγωνιστικές αδυναμίες του.

Ο Άρης ήταν εκκωφαντικά καλός στο πρώτο ημίχρονο με τον Ατρόμητο, σε βαθμό αδυναμίας διαχωρισμού του κορυφαίου παίκτη. Στον άξονα της μεσαίας γραμμής, η τριάδα των Νταρίντα-Ματέο Γκαρσία και Ρουπ ήταν τρομερά επιδραστική στο παιχνίδι της ομάδας, ειδικά οι δύο πρώτοι κυριολεκτικά έκαναν ό,τι ήθελαν είτε με προσωπικές ενέργειες είτε με κάθετες πάσες, είτε με τις εύστοχες αλλαγές που τροφοδοτούσαν τις αδύναμες πλευρές. Στην αριστερή πτέρυγα, ο Μάρβιν Πίρσμαν «κουβάλησε» στην πλάτη του τον Κεχρίντα, ήξερε πότε έπρεπε να ανέβει, ήταν εξαιρετικός στις μεταβιβάσεις του και όλα τα γεμίσματά του ήταν… to the point.

Μπροστά του, ο Λούις Πάλμα αναζήτησε την εξιλέωσή του μετά το κακό παιχνίδι στην Κρήτη, είχε τρεις τελικές προσπάθειες σε 17 αγωνιστικά λεπτά, κυρίως όμως ήταν εξαιρετικά στο τακτικό παιχνίδι της ομάδας του. Ο Αμπουμπακάρ Καμαρά μπορεί να μην βρέθηκε σε θέση για γκολ, αλλά οι κινήσεις του ήταν μελετημένες. Στη δε άμυνα, ο Νικολά Ενκουλού έκανε την κορυφαία αμυντική ενέργεια του ημιχρόνου όταν… έκλεψε το πορτοφόλι του Ρομπάιγ σε μια φάση όπου ο τελευταίος είχε το πλεονέκτημα καθώς ήταν εν κινήσει, σε αντίθεση με τον Καμερουνέζο.

Ο Άρης του πρώτου ημιχρόνου, όχι απλά μπορούσε αλλά, θα έπρεπε να είχε «τελειώσει» το παιχνίδι με τρίτο ή και τέταρτο γκολ, έπεσε όμως πάνω στον φανταστικό Γιαννιώτη. Ο τερματοφύλακας του Ατρόμητου έκανε εξαιρετική εμφάνιση στο πρώτο μέρος και ακόμη καλύτερη στο δεύτερο όπου η ομάδα του «ξεχείλωσε» τις γραμμές της σε μια προσπάθεια επιστροφής στο παιχνίδι δίνοντας όχι απλά χώρους στον Άρη αλλά κοτζάμ χωράφια για να αγοράσει. Ο συμπαθέστατος Κρις Κόουλμαν δήλωσε απογοητευμένος από το γεγονός ότι ο Ατρόμητος έφυγε με άδεια χέρια από το «Κλ. Βικελίδης», μπορεί όμως να νιώσει και ανακουφισμένος με αυτά που γλίτωσε η ομάδα του στο δεύτερο.

Ο Άρης σταμάτησε να παίζει στο δεύτερο ημίχρονο

Οι προπονητές συνηθίζουν να είναι προσεκτικοί στα λεγόμενά τους, προτιμώντας τις δια ζώσης παρατηρήσεις στους παίκτες του και υπό αυτό το πρίσμα, ο Τόλης Τερζής εμφανίστηκε ιδιαίτερα ευγενικός με τους ποδοσφαιριστές του γι’ αυτό που παρουσίασαν στο δεύτερο ημίχρονο. Λες και κατέβηκε ο διακόπτης. Μια άλλη ομάδα εμφανίστηκε στο γήπεδο η οποία προσπάθησε επικινδύνως να ξοδέψει τα αγωνιστικά λεπτά. Ο Άρης του δεύτερου μέρους απλά περίμενε να τελειώσει το παιχνίδι. Δεν είχε καμία σχέση με τη γεμάτη ένταση ομάδα του πρώτου μέρους, ήταν νωχελικός, με επιπολαιότητα στο passing game στα 15-20 μέτρα από την εστία του Χουλιάν Κουέστα και αφελώς έβαλε τον Ατρόμητο στον αγώνα, παρότι δεν πλήρωσε κανένα από τα λάθη που έκανε σε ροή αγώνα. Κι εκεί που σταμάτησαν όλοι να τρέχουν, υπήρχε ο Βλάντιμιρ Νταρίντα ο οποίος μου θύμισε μια παλιά διαφήμιση μπαταρίας η οποία είχε μοτό «εκεί που όλοι σταματούν η… συνεχίζει».

Όπως ισχύει για κάθε ομάδα, έτσι και για τον Άρη, είναι αδύνατο να παίζει στα «κόκκινα» για 90 αγωνιστικά λεπτά, διαφέρει όμως η έξυπνη και προσεκτική διαχείριση από αυτό που εμφάνισε στο δεύτερο ημίχρονο. Γιατί έδωσε δικαιώματα στον Ατρόμητο με τη χαλαρότητά του, μετά δεν πήρε τίποτε από τις αλλαγές του με εξαίρεση μια εξαιρετική ενέργεια του Χουάν Ιτούρμπε, κυρίως όμως πετώντας στα σκουπίδια φάσεις που θα έπρεπε να είχαν γίνει γκολ. Για παράδειγμα, ο Αμπουμπακάρ Καμαρά όφειλε να είχε σκοράρει πριν δεχθεί η ομάδα του το 2-1. Νωρίτερα, ο Λούις Πάλμα θα έπρεπε να είχε πάρει άμεση απόφαση για το τι ήθελε να κάνει, έχοντας ολομόναχους εντός της περιοχής τους Νταρίντα, Καμαρά. Υπάρχουν ακόμη οι φάσεις των Νταρίντα, Χριστοδουλόπουλου. Ο Άρης του δεύτερου μέρους δεν ήταν καλός, αλλά οι φάσεις που έχασε ήταν πιο κραυγαλέες.

Είναι πρόβλημα οι τραυματισμοί

Πλέον το ενδιαφέρον εστιάζεται στο ιατρικό δελτίο γιατί ο Άρης άλλαξε αρκετά με την παρουσία δημιουργικών μέσων, αυτό φαίνεται από τα πέντε γκολ που σημείωσε στους δύο τελευταίους αγώνες και οι τραυματισμοί των Λούκας Ρουπ, Ματέο Γκαρσία φέρνουν προβληματισμό. Ο Τόλης Τερζής βρήκε ένα σχήμα που φαίνεται ότι ταιριάζει στα χαρακτηριστικά της ομάδας του, αν όμως οι δύο ποδοσφαιριστές χρειαστεί να μείνουν έξω, αυτομάτως θα πρέπει να προχωρήσει σε αλλαγή σχεδίου. Κι αυτό δεν είναι απλό αν συνυπολογίσει κανείς ότι πλέον δεν υπάρχει Μάνου Γκαρθία, ενώ ο Μπριάν Νταμπό δεν παίρνει ούτε δευτερόλεπτο συμμετοχής γιατί προφανώς δεν το αξίζει.

Μετά το παιχνίδι με τον Ατρόμητο, ο προπονητής του Άρη είπε (σε ερώτηση για τον Λούις Πάλμα) ότι… «δεν θέλω να χάνουμε παίκτες». Έχοντας αυτό κατά νου, έριξε στο παιχνίδι τον Άντρε Γκρέι στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα. Ενδεχομένως να το μετάνιωσε γιατί ο Τζαμαϊκανός έβαλε εκνευρισμό στην ομάδα του, «αρπάχτηκε» με τον Πίτερ Ετέμπο και γενικώς παρήγαγε γκρίνια. Προσωπικά εκτιμώ τις εκτελεστικές ικανότητές του, το έχω γράψει πολλάκις αλλά, αν κάποιος (τού) φταίει για το ότι δεν έχει τον ρόλο που είχε, καλά θα κάνει να κοιτάξει στον καθρέπτη για να τον δει.