Παναθηναϊκός: Οι «βαριές» κουβέντες του Γιοβάνοβιτς και ο υποτιμημένος δρομέας αντοχής

• Oι «μικρές», αλλά μεγάλες νίκες του Παναθηναϊκού
• Η πίστα που «πήδηξε» και το «από πού ήρθαμε»...
• Η διαφορετικότητα των play offs και το όπλο της πίστης

Η συνέντευξη Τύπου του Ιβάν Γιοβάνοβιτς μετά τη λήξη του αγώνα με τον Ολυμπιακό προβλήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη. Λόγω του ντέρμπι, της «ενοχλητικής» προς τον ίδιο ερώτησης που δέχθηκε και του σοβαρού, ευγενικού και ταυτόχρονα αυστηρού ύφους με το οποίο απάντησε: συνδυασμός σπάνιος για προπονητή SuperLeague.

Εχω την εντύπωση, όμως, ότι όσα είπε ο Σέρβος προπονητής μετά τη χθεσινή νίκη του Παναθηναϊκού επί του Παναιτωλικού είναι πιο ουσιαστικά. Πιο σημαντικά. Κι ας μην είχαν «πιασάρικες» για τα media ατάκες. Είχαν μεγαλύτερη βαρύτητα διότι έμοιαζαν με συνοπτικό απολογισμό του «από πού ήρθαμε και πού φτάσαμε». Δεν τα είπε για να «χαμηλώσει τον πήχη» και να προσγειώσει τους υπεραισιόδοξους ενόψει των play offs. Δεν υπάρχουν, άλλωστε, πολλοί φίλοι του Παναθηναϊκού που λένε «θα το πάρουμε». Οι περισσότεροι λένε «θα το παλέψουμε». Tα είπε επειδή αισθάνθηκε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να «υπενθυμίσει» κάποια γεγονότα και να τονώσει τους παίκτες του.

Oι «μικρές», αλλά μεγάλες νίκες του Παναθηναϊκού

Η μεγάλη νίκη, η τεράστια υπέρβαση, το «θαύμα» για το οποίο μίλησε προσφάτως ο ρεαλιστής Αλμπέρτο Μπρινιόλι, μπορεί να μην έρθει για τον Παναθηναϊκό. Όμως ήδη έχει κάνει πολλές μικρές νίκες εφέτος σε μια εξελικτική ποδοσφαιρική διαδικασία στην οποία όπως έχουμε τονίσει στο παρελθόν «πήδηξε» μια πίστα. «Πήδηξε» μια χρονιά. Όπως και η ολοκαίνουρια εφέτος, ΑΕΚ!

Ο Παναθηναϊκός έμαθε να νικά. Εμαθε να νικά ακόμα και σε κακές βραδιές. Μαθαίνει ακόμα να κάνει πρωταθλητισμό. Να ζει κάθε εβδομάδα με την πίεση της νίκης. Να είναι υπομονετικός. Να βρίσκει ψυχικά αποθέματα ως οργανισμός. Να μην αντιδρά σπασμωδικά στις στραβές. Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να φέρει ξανά τη χαρά στο γήπεδό του. Την ελπίδα, την προσμονή, τον πανηγυρισμό, αλλά και την πίκρα, τη στενοχώρια, την απογοήτευση. Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς γέννησε ξανάτο συναίσθημα στον αδιάφορο μέχρι πριν από 2-3 χρόνια οπαδό του και έκανε τους αντιπάλους του να τον αντιμετωπίζουν και πάλι ως «Παναθηναϊκό» και όχι ως μια ομάδα που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της και να πάρει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Ο Παναθηναϊκός έχτισε ποδοσφαιρική ταυτότητα με 4-5 βασικές αρχές, άρχισε από πέρυσι να νικά ξανά σε ντέρμπι, άρχισε ξανά να παίρνει εκτός έδρας τρίποντα, πήρε τίτλο μετά από οκτώ χρόνια, μεγαλώνει ξανά. Με τα λάθη του. Και στις μεταγραφικές περιόδους (καλοκαιριού και χειμώνα) και στο management μερικές φορές. Με τις αναμφισβήτητες ελλείψεις του. Με το τέταρτο μπάτζετ της κατηγορίας. Όμως άνοιξε επί Γιοβάνοβιτς έναν καινούριο δρόμο. Και τα λόγια του, επειδή είναι πάντα μετρημένος και σπανίως μιλά για το μέλλον, ας τα πάρουμε σοβαρά…

Η πίστα που «πήδηξε» και το «από πού ήρθαμε»...

Ιδού μια σύνοψη: «Είναι τεράστια η διαφορά με την περυσινή σεζόν. Εγώ το ξέρω… Ξέρω που ήμασταν και που είμαστε. Είναι τελείως διαφορετικοί στόχοι. Διαφορετική η πίεση. (…) Αυτή η πορεία μας, μας οδήγησε φέτος σε μονοπάτια του Παναθηναϊκού. Σε μονοπάτια του πρωταθλητισμού. Είναι αλήθεια. Μέσα σε αυτή τη διαδικασία θα έχει και παραπάνω στρες και άγχος. Όμως το απολαμβάνουμε. Η Λεωφόρος ήταν και σήμερα γεμάτη και ο κόσμος πιστεύει στην ομάδα. Χαίρομαι για τους παίκτες μου που σήμερα βρισκόμαστε σε θέση οπου στα play offs θα κριθούν όλα και εμείς θα ψάχνουμε τη δική μας ευκαιρία. (…)
Ξέραμε ότι έπρεπε να κάνουμε το βήμα παραπάνω. Ξέραμε ότι ο πρωταθλητισμός απαιτεί άλλα πράγματα. Αν δούμε στην αρχή της χρονιάς σε σχέση με την περσινή αρχή έφυγαν πολλοί παίκτες. Κάνουμε καλή πορεία. Την φετινή χρονιά προσπαθούμε να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω. Η ομάδα δεν έχει ολοκληρωθεί και όλοι κάνουμε βήματα προς τα μπρος. Είμαστε σε καλό δρόμο. Θέλαμε να είμαστε στα play offs με βαθμολογική θέση ώστε να έχουμε δικαίωμα να παλέψουμε για το πρωτάθλημα. Ίσως κάποια πράγματα έχουν γίνει πιο νωρίς απ΄ ότι το σκεφτόμασταν, όμως αυτή είναι η πραγματικότητα. Η προσπάθεια θα συνεχιστεί προς αυτήν την κατεύθυνση. Ο Παναθηναϊκός πιστεύω ότι θα είναι κάθε χρόνο όλο και καλύτερος και πιο κοντά σε αυτό που θέλουν οι φίλαθλοι της ομάδας. Τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ καλύτερα απ΄ ότι είναι σήμερα».

O Γιοβάνοβιτς ήταν και ο πρωταγωνιστής του χθεσινού αγώνα, καθώς με την απόφασή του στο 30’ έκανε τον Παναθηναϊκό πιο ουσιαστικό από τις δύο πτέρυγες, αλλάζοντας θέση στον Παλάσιος και στον Μαντσίνι. Οι δυο τους ήταν οι σκόρερς, αλλά καλύτερος παίκτης του γηπεδούχου ήταν ο Δημήτρης Κουρμπέλης, ο οποίος ως «οκτάρι» είχε ένα δοκάρι, μια πολύτιμη ασίστ, μπόλικα τρεξίματα και μια πληθωρική εμφάνιση εναντίον μιας μεσαίου επιπέδου ομάδας του πρωταθλήματος, η οποία αν ήταν προσεκτική θα είχε σκοράρει σε κάποια από τις αντεπιθέσεις της.

Ακόμα κι αν γινόταν αυτό, ωστόσο, ο Παναθηναϊκός είχε εικόνα νικητή χθες σε μια σχεδόν κατάμεστη Λεωφόρο δευτεριάτικα. Μια Λεωφόρο η οποία εκτός από τη διατράνωση των μηνυμάτων για την τραγωδία των Τεμπών χρωματίστηκε χθες από εκατοντάδες παιδικές φωνές καθώς το ματς «προσφερόταν» για μπαμπάδες και πιτσιρίκια!

Η διαφορετικότητα των play offs και το όπλο της πίστης

Ο Γιοβάνοβιτς πρέπει να είναι ευχαριστημένος από την απόδοσή του Τσέριν στο πρώτο ημίχρονο, του Χουάνκαρ συνολικά, των Μαντσίνι - Παλάσιος κατά διαστήματα, τις πρωτοβουλίες του Κώτσιρα και από τη συμβολή του Φώτη Ιωαννίδη και του Λάζλο Κλέινχέισλερ ως αλλαγές. Πρέπει να προβληματιστεί όμως και πάλι από την απόδοση του Σπόραρ που έχασε την ευκαιρία («βασικού») που του δόθηκε, όπως και από την έλλειψη δημιουργικότητας απέναντι σε κλειστή άμυνα: οι σημαντικότερες ευκαιρίες του Παναθηναϊκού στο πρώτο ημίχρονο προέκυψαν από σοβαρά σφάλματα του Σενγκέλια και του Χατζηθεοδωρίδη, το πρώτο γκολ επιτεύχθηκε σε open play και το δεύτερο από κόρνερ. Σε αμφότερα ο εξαιρετικός Γκράτερολ «προδόθηκε» από την άμυνα του καθώς ο Παναθηναϊκός σκόραρε με δυο επιθετικά ριμπάουντ.

Συνολικά, ωστόσο, ο γηπεδούχος έδειξε και πάλι χθες πνευματικά προετοιμασμένος για όλα, επιβεβαιώνοντας ότι το μεγαλύτερο όπλο του είναι ξανά αυτό που είχε χάσει για ενάμιση μήνα στην εκκίνηση του β’ γύρου με εξαίρεση το ντέρμπι εναντίον της ΑΕΚ: την πίστη και την υπομονή. Όμως, προσοχή, το επαναλαμβάνουμε όπως και μετά από το ματς με το Βόλο για το οποίο οι Πράσινοι είχαν... αποθεωθεί: Άλλο το επίπεδο της Λαμίας, του Βόλου και του Παναιτωλικού, άλλο η ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και ο Αρης στα play offs.

Σ’ αυτά τα ντέρμπι το ταμπλό δεν θα γράφει 73%-27% κατοχή μπάλας όπως συμβαίνει στα εντός έδρας ματς του Τριφυλλιού εναντίον αυτών των ομάδων. Όμως ταυτόχρονα σ’ αυτές τις αναμετρήσεις ο Παναθηναϊκός θα βρει επιθετικά τους χώρους που δεν βρίσκει σε τέτοιου είδους παιχνίδια με κατώτερους αντιπάλους! Και σ’ έναν μαραθώνιο ποτέ δεν υποτιμάς έναν δρομέα που σηκώθηκε όρθιος μετά την κατάρρευσή του (με ματς highlight τη νίκη επί του Αρη) ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις μέχρι σήμερα και είναι τόσο ανταγωνιστικός όχι επειδή διαθέτει τους… υπερ-παίκτες. Αλλά επειδή δουλεύει πολύ στα βασικά χαρακτηριστικά της ταυτότητάς του, απέκτησε σταδιακά την αρετή της υπομονής και έχει εκπαιδευτεί πλέον σε συνθήκες πίεσης…