Μήπως έχουμε αδικήσει τον Καμάτσο;

Στο μυαλό του απλού φιλάθλου, συνήθως, η αγωνιστική παρουσία ενός ποδοσφαιριστή αποτυπώνεται μέσα από ένα ψηφιδωτό εικόνων. Είναι στιγμές που παραμένουν χαραγμένες στον σκληρό δίσκο, αυτές χαρακτηρίζουν το επίπεδο απόδοσής του και οι δε αριθμοί λειτουργούν περισσότερο υποστηρικτικά και σε καμία περίπτωση επιβλητικά.

Καθώς λοιπόν είναι απροσδιόριστη η δύναμη της εικόνας, οφείλω προσωπικά να ομολογήσω, ότι (μου) είναι δύσκολη η διαγραφή εκείνης της χαμένης ευκαιρίας στο Τελ Αβίβ στις καθυστερήσεις του (πρώτου) αγώνα με τη Μακάμπι όπου αστόχησε σε κενή εστία από τα 2-3 μέτρα, όπως και η αντίστοιχη με τον Ιωνικό.

Προφανώς είναι άδικη αυτή η (να τη «βαφτίσουμε») μεθοδολογία αξιολόγησης της προσφοράς ενός παίκτη, δυστυχώς όμως, αυτή είναι. Κι έτσι, η (μέχρι στιγμής) παρουσία του Πορτογάλου χαρακτηρίζεται αποτυχημένη, για κάποιους μπορεί να θεωρείται και «καμένο χαρτί». Δεύτερη ομολογία: Υπήρξαν στιγμές που προσωπικά έτσι τον χαρακτήρισα.

Δεν είναι τόσο απλό να εξηγήσει κανείς την περίπτωση του Ράφαελ Καμάτσο γιατί αν εξαιρεθούν οι ενδοιασμοί για τη συγκέντρωσή του στη διάρκεια της δουλειάς, όταν ο Άρης προχώρησε στον δανεισμό του, κακό λόγο για την ποιότητα του ταλέντο του δεν άκουσα από πουθενά. Ίσα-ίσα που στ’ αυτιά κάποιων ήχησε περίεργα η απόφαση μετακόμισης στο δύσμοιρο ελληνικό Πρωτάθλημα. Ως ένα βαθμό όμως εμπεριείχε λογική επειδή παραμένει «ναυαγός» στη θάλασσα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου καθώς δεν επιβεβαίωσε στην πράξη το πλούσιο ταλέντο του. Δηλαδή, με εξαίρεση τα τμήματα υποδομής της Λίβερπουλ, πουθενά αλλού δεν έπαιξε βάσει του ταλέντου του.

Δεν ξέρω αν ο Καμάτσο ένιωσε ψηλά τον πήχη με συνέπεια να πέσει και να γκρεμοτσακιστεί, σίγουρα όμως δεν είναι μόνο οι δύο εικόνες στην πρώτη παράγραφο του κειμένου. Δεν μπορεί να είναι μόνο αυτές για έναν παίκτη που υπήρξε στέλεχος όλων των μικρών εθνικών ομάδων της Πορτογαλίας. Δεν μπορεί λένε και όλοι όσοι τον βλέπουν στις προπονήσεις του Άρη γιατί αδυνατούν να βάλουν στο ίδιο ψηφιδωτό τις εικόνες από τα οικογενειακά διπλό με τις αντίστοιχες στους αγώνες. Αλλά… ποιους αγώνες;

Ο Καμάτσο θα πάρει φανέλα βασικού στον αγώνα με τον ΠΑΣ Γιάννινα μόλις για έκτη φορά στις εγχώριες διοργανώσεις. Για την ακρίβεια, τα μέχρι στιγμής λεπτά συμμετοχής του είναι 854 συμπεριλαμβανομένων και των τεσσάρων ευρωπαϊκών αγώνων και ο απολογισμός του περιορίστηκε στα δύο γκολ. Με σχεδόν διπλάσιο χρόνο συμμετοχής και 14 παιχνίδια ως βασικός, ο Χουάν Ιτούρμπε έχει ένα γκολ περισσότερο. Μήπως ο Πορτογάλος θυσιάστηκε στον βωμό της προσμονής μεγάλων παιχνιδιών από τον Παραγουανό;

Σίγουρα και ο ίδιος δεν ήταν ωφέλιμος για την ομάδα του στα παιχνίδια που έπαιξε. Περισσότερο εκνεύρισε παρά ικανοποίησε. Στην πρεμιέρα του Πρωταθλήματος με τον Λεβαδειακό αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο, ομοίως και στην τελευταία του παρουσία στο αρχικό σχήμα με τον ΠΑΣ στα Γιάννινα πριν από έναν γύρο! Με τον Ιωνικό (εντός) έβγαλε 90λεπτο και στο ένα από τα δύο παιχνίδια του Κυπέλλου με τον Λεβαδειακό χρησιμοποιήθηκε ως φορ στο καλύτερό του παιχνίδι! Στα υπόλοιπα είτε δεν έπαιξε καθόλου είτε κάποια 15λεπτα-20λεπτα.

Μαντικές ικανότητες δεν διαθέτω και ειδικά για ποδοσφαιριστή ο οποίος δεν έχει αποδείξει την ικανότητά του, μια επιφύλαξη είναι αναγκαία. Μήπως όμως ο Άρης δεν πίστεψε τόσο πολύ στον Καμάτσο σε σημείο ουσιαστικής υποστήριξής του; Σίγουρα η εμπιστοσύνη είναι κάτι που κερδίζεται, ειδικά στον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου όπου δεν υπάρχει διάθεση γι’ αστεία. Βέβαια ο Πορτογάλος αποκτήθηκε υπό τη μορφή δανεισμού κι αυτό προφανώς έχει τη αξία του ως προς τον τρόπο διαχείρισής του. Για παράδειγμα, ο Λούις Πάλμα τον οποίον (ορθώς) στηρίζουν οι «κίτρινοι», πέραν του εξαιρετικού πρώτου γύρου που έκανε, είναι περιουσιακό στοιχείο της ομάδας και είναι λογική η υποστήριξή του.

Απλά στον Καμάτσο, θα μπορούσε ο Άρης να είχε επιμείνει λιγότερο στον Ιτούρμπε και να είχε δώσει περισσότερα παιχνίδια στον Πορτογάλο ούτως ώστε να είναι απόλυτα σίγουρος για το ποδοσφαιρικό ποιόν του. Φανταστείτε δηλαδή να κάνει πράγματα και θάματα με τον ΠΑΣ Γιάννινα και να ακολουθήσουν καλές εμφανίσεις στα Playoffs…

Υγ: Είναι τουλάχιστον αντιφατικές οι αποφάσεις του αθλητικού δικαστή του ΕΣΑΚΕ στις δύο υποθέσεις που εξέτασε. Δηλαδή, χαρακτήρισε «μη ιδιαίτερης βαρύτητας» τα παραπτώματα στα οποία υπέπεσε η ΚΑΕ Αρης αλλά απέρριψε την ένσταση κατά της εκκένωσης. Και πώς δικαιολογείται λοιπόν η απόφαση της Βάσως Τσαρούχας από τη στιγμή που είναι «μη ιδιαίτερης βαρύτητας» τα παραπτώματα; Ή θα έπρεπε να τιμωρήσει την ΚΑΕ Αρης με ποινή αποκλεισμού μιας αγωνιστικής δικαιολογώντας έτσι και την απόφαση της Βάσως Τσαρούχα ή να αποφασίσει ότι κακώς προχώρησε σε εκκένωση του γηπέδου. Στο δικό μου μυαλό η απόφαση λέει… «δίκιο έχετε, κακώς έγινε η εκκένωση αλλά δεν μπορώ να αποφασίσω και την επανάληψη του αγώνα». Για την ΚΕΔ βέβαια, την αλλαγμένη και ανανεωμένη Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας τίποτε μεμπτό δεν συνέβη. Σιγά μη συνέβαινε. Δεν πειράζει. Συνεχίστε έτσι, απλά κάντε μια βόλτα και ρωτήστε την άποψη του κόσμου για το Πρωτάθλημα και μην ξεχάσετε να ρίξετε και μια ματιά στις τηλεθεάσεις...