Το πρωτάθλημα αρχίζει!

• ΑΕΚ - Ολυμπιακός: Η στιγμή που έκρινε το ντέρμπι
• Ο Ιωαννίδης, ο Λουτσέσκου και ο Άρης

Οι ομάδες γνωρίζονται. Απ' έξω και ανακατωτά. Έχουν τεθεί αντιμέτωπες υπό διαφορετικές συνθήκες, σε διαφορετικές έδρες, έχουν δοκιμάσει τακτικές και προσεγγίσεις, κρυφά και φανερά «όπλα». Και στο πέσιμο της καρό σημαίας της κανονικής περιόδου της Stoiximan Super League, η κούρσα για τον τίτλο όχι απλά δεν έχει φαβορί, αλλά στην ουσία τώρα ξεκινά.

Ο προβληματικός σε ανασταλτική λειτουργία και δημιουργία Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου, χρειαζόταν μια στιγμή για να απελευθερωθεί, να βρει τη πνευματική ηρεμία για να γίνει η πρώτη ομάδα που «σπάει» το αήττητο της Νέας Φιλαδέλφειας. Κι αυτή η στιγμή ήταν το αυτογκόλ του Μουκουντί. Ξεκίνησε από το πόδι του Μπιέλ, που ήταν αρνητικός στο πρώτο μέρος, που αποβλήθηκε, αλλά ήταν μέσα στη φάση που άλλαξε όλο το ματς. Έχει χάσει, φέτος, ο Ολυμπιακός από τέτοιες στιγμές. Πλέον, στο καλύτερο σημείο, ήρθε η δική του ώρα.

ΑΕΚ - Ολυμπιακός: Η στιγμή που έκρινε το ντέρμπι

Θα συνέβαινε κάποια στιγμή στην ΑΕΚ, συμβαίνει γενικά στο ποδόσφαιρο. Το ζήτημα είναι η διαχείριση των στιγμών, των κρίσεων, όπως έχουμε ξαναγράψει. Η Ένωση δεν είχε αυτή τη φορά το καθαρό μυαλό για να διαχειριστεί το προβάδισμα του Ολυμπιακού σωστά. Η ομάδα του Αλμέιδα, με την εικόνα της στο πρώτο ημίχρονο, έδειχνε ότι αργά ή γρήγορα θα έβρισκε τον δρόμο για τα δίχτυα. Δημιουργούσε διαδρόμους στους πλάγιους άξονες, έσπαγε την πίεση του Ολυμπιακού στο κέντρο, «χτυπούσε» στα αμυντικά κενά. Και μολονότι αυτή τη φορά οι «ερυθρόλευκοι» αναζήτησαν στοχευμένα τις στιγμές για την πίεση στην πρώτη γραμμή άμυνας, δεν κατάφεραν να αιφνιδιάσουν, αφού στην καλύτερη στιγμή που δημιούργησαν με αυτόν τον τρόπο ο Μπακαμπού δεν πλάσαρε σωστά. Το 0-1, ωστόσο, έφερε το παιχνίδι εκεί που το ήθελαν, «χαλώντας» το μυαλό των γηπεδούχων.

Η Ένωση άργησε να συνέλθει και ο Ολυμπιακός, παρά τα αγωνιστικά του θέματα (στα οποία δούλεψε μεθοδικά μετά το τέλος του πρώτου γύρου), παραμένει μια ομάδα με πολύ μεγάλη ατομική ικανότητα. Ο Φορτούνης έστειλε την μπάλα ακριβώς εκεί που την ήθελε ο Μπακαμπού, που αυτή τη φορά σημάδεψε σωστά. Άμεσο παιχνίδι, άρτια εκφρασμένη αντεπίθεση κι ένα προβάδισμα που νωρίς στο δεύτερο μέρος, στρίμωξε τους γηπεδούχους στα σχοινιά.

Η ΑΕΚ και πάλι, δεν κατάφερε να απαντήσει, ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο τις γραμμές και αφήνοντας χώρους χωρίς αποτέλεσμα. Ο «Φορτού» δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Η ενέργεια που έβγαλε στο τρίτο γκολ, για να κλέψει την μπάλα, να την κουβαλήσει και να τη μοιράσει στον σωστό χρόνο και στο σωστό σημείο, ήταν χαρακτηριστική της διάυγειας και της αποφασιστικότηας του Ολυμπιακού στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Η ΑΕΚ συνήλθε μετά την αποβολή του Μπιέλ, ο Αλμέιδα σωστά έριξε στη μάχη το φετινό σημείο αναφοράς στην επίθεση, τον Λιβάι Γκαρσία, καθώς και τον Ελίασον και τον Τσούμπερ, αλλά ήταν αργά. Η Ένωση κατάφερε μόνο να μειώσει, με το ρίσκο των κενών χώρων να είναι πλέον μικρότερο λόγω του αριθμητικού πλεονεκτήματος. Το τελικό 3-1 βάζει για τα καλά τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι και δείχνει σε όλους τους μονομάχους των πλέι οφ ότι καμία έδρα δεν είναι απόρθητη. Ακόμα κι αν η γηπεδούχος έχει 73% κατοχή, ακόμα κι αν είναι καλύτερη στις περισσότερες στατιστικές κατηγορίες.

Χωρίς τον Λιβάι, η Ένωση, που έκανε σχεδόν όλα τα υπόλοιπα σωστά για ένα 45λεπτο, έδειξε ότι δεν έχει την ίδια αποτελεσματικότητα στην επίθεση. Και πλέον, πριν αρχίσουν τα ματς όπου κάθε απώλεια μετράει, ξεκινά στο -2 από τον Παναθηναϊκό. Δεν, είναι, φυσικά, μια διαφορά που δεν ανατρέπεται, ενώ ο Αλμέιδα και το τεχνικό επιτελείο της ομάδας έχουν δείξει μέχρι στιγμής σωστό μηχανισμό απορρόφησης κραδασμών και διαχείρισης κρίσεων. Μπορεί, τελικά, η ήττα αυτή να λειτουργήσει θετικά πριν την τελική ευθεία; Νομίζω πως ναι, το έχει αποδείξει. Δεν παύει, ωστόσο, να είναι μια σημαντική απώλεια σε ένα σημαντικό ντέρμπι, η οποία ανάβει ξανά τη σπίθα στον Ολυμπιακό, με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Τον πρωταθλητή, που με τρεις αλλαγές προπονητών, με κορμό που άργησε να δημουργηθεί, με παίκτες που ήρθαν τον Ιανουάριο για να γίνουν κομβικοί, με σημαντικές αμυντικές απουσίες στο ντέρμπι, είναι εδώ και κανείς δεν μπορεί πια να το αμφισβητήσει.

Ο Ιωαννίδης, ο Λουτσέσκου και ο Άρης

Το απρόοπτο με τον Σπόραρ έδωσε την ευκαιρία στον Ιωαννίδη να γράψει μια ακόμη όμορφη ιστορία στο φετινό βιβλίο του Παναθηναϊκού και να χαρίσει ηρεμία πριν τις μεγάλες μάχες. Πέτυχε τον στόχο του, ολοκληρώνοντας την κανονική περίοδο στην πρώτη θέση και αναζητά μια πορεία στα πλέι οφ ανάλογη της περσινής. Με περισσότερες επιλογές, με περισσότερη ωριμότητα, αλλά χωρίς τον πιο clutch παίκτη της περσινής διαδικασίας, τον Αϊτόρ. Πλεονέκτημα ότι στον πάγκο του έχει τον άνθρωπο που διαχειρίστηκε και τα πλέι οφ της περασμένης σεζόν, τον άνθρωπο που γενικότερα με το ήθος και την ψυχραιμία του βοήθησε τους ποδοσφαιριστές να επουλώσουν τις πληγές τους και να μπουν με αναπτερωμένες ελπίδες στην τελική ευθεία. Τούτη τη φορά, ωστόσο, μπαίνει στο μίνι πρωτάθλημα με έναν και μοναδικό στόχο: Το πρωτάθλημα. Για μια ομάδα που βρέθηκε ξαφνικά φέτος να κάνει αυτό που επιτάσσει η ιστορία της, δηλαδή πρωταθλητισμό, η πίεση αυτή είναι ίσως το σημαντικότερο που έχει να διαχειριστεί.

Φυσικά, είναι εδώ κι ο ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ που έμαθε γρήγορα από τα λάθη του, που έχει να χάσει στο πρωτάθλημα από τις 30 Οκτωβρίου, των γεμάτων ταλέντο και ενέργεια πιτσιρικάδων και του Λουτσέσκου, που στα ντέρμπι είναι τακτικά και πνευματικά πάντα έτοιμος. Κυρίως στον δεύτερο γύρο. Το απέδειξε στα τρία ματς με τον Παναθηναϊκό για πρωτάθλημα και Κύπελλο, απέναντι στην ΑΕΚ και τον Άρη, ακόμα και απέναντι στον Ολυμπιακό που έμεινε στο 0-0, με τον Πασχαλάκη να είναι ο MVP του αγώνα. Οι επτά βαθμοί από την κορυφή είναι αρκετοί, αλλά για τη συγκεκριμένη ομάδα, με τον συγκεκριμένο προπονητή, κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν θα παλέψει μέχρι τέλους.

Και τέλος, ο Άρης. Που νίκησε τον ΠΑΣ Γιάννινα, για να διορθώσει την ανορθογραφία της Λαμίας. Μια ομάδα που έχει περάσει αρκετά φέτος, με τρομερές μεταπτώσεις στην απόδοσή της. Μια ομάδα που της λείπει η ισορροπία, αλλά μπορεί να κάνει ζημιές. Δεν μπορεί να μην έχει τις δικές του στιγμές σε αυτό το μίνι πρωτάθλημα. Δεν μπορεί να μην «κουμπώσει» σε κάποιους από τους αντιπάλους της. Και δεν μπορεί κανείς να πει ότι δεν έχει κίνητρο, πέραν του να τερματίσει πάνω από τον Βόλο.

Είναι πρωτόγνωρο αυτό που γίνεται στα φετινά πλέι οφ. Μακάρι το ποδόσφαιρο να είναι αυτό που θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον και να μας μείνουν αξέχαστα. Μακάρι...