Ήρθε ο καιρός στον Άρη να πούμε τα πράματα με το όνομα τους

Είχα γράψει σε προηγούμενο blog και το πίστευα ακράδαντα ότι στον Άρη όσο τραβάνε από το 18 και το χαρτί τους βγαίνει (και ήταν πολλές αυτές οι περιπτώσεις) πρόβλημα δεν θα υπάρχει. Όταν όμως στραβώσει η κατάσταση πολύ φοβάμαι ότι η ομάδα θα βρεθεί σε μια περιδίνηση από την οποία πολύ δύσκολα θα ξεφύγει.

Σε αυτή την περιδίνηση βρίσκεται ο Άρης από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου η οποία τελικά τον ρούφηξε όπως αποδείχθηκε στο κομβικότερο παιχνίδι για την ομάδα στην διαδικασία των play offs.

Και όλα αυτά γιατί ο οργανισμός, σε όλους μα όλους τους τομείς, δεν έχει ούτε την στελέχωση, ούτε την υποδομή και κατά συνέπεια την τεχνογνωσία να ξεπερνά τις κρίσεις. Όλα γινόταν στο περίπου και στο κάπως έτσι.

Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον ότι σε πολλές των περιπτώσεων διόρθωνε τα λάθη του με λάθη, λάθη που δεν πλήρωνε και έτσι ακολουθώντας αυτή την πρακτική ο οργανισμός πορευόταν κάτω από την σκέπη και τις εντολές ενός προσώπου. Το πρόσωπο αυτό δεν είναι άλλο από τον πρόεδρο Θόδωρο Καρυπίδη.

Δυο απαραίτητες διευκρινήσεις.

Πρώτη: Ο πρόεδρος έχει δώσει και έχει κάνει πολλά για την ομάδα, όσα κανένας άλλος πρόεδρος τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα – καθόλου τυχαίο – η ομάδα να εμφανίζεται ανταγωνιστική. Διαπίστωση που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει όσο κακοπροαίρετος κι αν είναι. Γιατί υπάρχουν κι αυτοί. Ο πρόεδρος υπερέβαλε εαυτόν ακόμα και στον οικονομικό τομέα και έδωσε παραπάνω κι από αυτά που αντικειμενικά ως μέγεθος μπορούσε. Έπραξε όσα έπραξε και στο σημείο αυτό όφειλε να τραβήξει μια γραμμή! Το επόμενο βήμα ήταν η διαφύλαξη της επένδυσής του και μάλιστα διαχρονικά.

Όφειλε λοιπόν για αυτή την προστασία αλλά και για την ομαλή μετάβαση στην επόμενη μέρα και φάση της ομάδας με αυτόν πάντα στο τιμόνι να στελεχώσει κάθετα τον οργανισμό με στελέχη πάντα σε όλους τους τομείς ικανά να ανταποκριθούν στο μεγάλωμα του. Δεν τα έκανε, υποτίμησε πρόσωπα και καταστάσεις , υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του αλλά και τις επαφές του με αποτέλεσμα τώρα να βρίσκεται μόνος, ολομόναχος ,μπροστά στην επίλυση σοβαρών και χρόνιων προβλημάτων!

Δεύτερη απαραίτητη διευκρίνηση. Επειδή η δημοσιογραφία τα τελευταία χρόνια έχει πάρει δρόμους σκοτεινούς, υπόγειους και δαιδαλώδεις να υπενθυμίσω ότι δουλειά του δημοσιογράφου δεν είναι να στηρίζει την διοίκηση ενός συλλόγου αλλά να την ελέγχει. Αυτός είναι ο ρόλος του αυτή αποστολή του. Η στήριξη της εκάστοτε διοίκησης επαφίεται στα στελέχη επιφορτισμένα με αυτόν τον ρόλο! Αρκεί αυτά τα στελέχη να υπάρχουν να γνωρίζουν τον ρόλο τους να έχουν το κύρος, την δυναμική αλλά και το εκτόπισμα να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους.

Δυστυχώς στον Άρη αυτά τα στελέχη δεν υπάρχουν παρόλο που υπάρχουν στην αγορά. Τον λόγο για τον οποίο απουσιάζουν τον ανέφερα πιο πάνω. Ο Άρης στο κρισιμότερο ντέρμπι των play offs για αυτόν αλλά και για τον αντίπαλο του μετρήθηκε και βρέθηκε ελλιπής. Ελλιπής σε όλους τους τομείς!

Ο οργανισμός έχει κυνηγηθεί ανελέητα τα τελευταία χρόνια. Τιμωρίες, αφαίρεση βαθμών, καταγγελίες από ιστότοπους (το είδαμε, το ζήσαμε κι αυτό), ανύπαρκτα πέναλτι, πρόστιμα ότι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Απέναντι σε όλα αυτά ο Άρης αντέταξε την πολιτική των σκληρών ανακοινώσεων!

Αυτό ήταν το όπλο του! Λες κι ήταν ομάδα δεύτερης γραμμής. Καμία στρατηγική, καμία χάραξη και οργάνωση δυναμικής πολιτικής και παρέμβασης σε υψηλό επίπεδο ώστε το πρόβλημα να λυθεί. Σε επικοινωνιακό δε επίπεδο καμία παρουσία. Φωνή εντόμου η φωνή του! Να σας θυμίσω μόνο μια ευχάριστη στιγμή πέρσι που ο Άρης σε επίπεδο επιτεύγματος επικοινωνιακά δεν την εισέπραξε ποτέ.

Πέτυχε την μεγαλύτερη ανατροπή στις τελευταίες αγωνιστικές των play offs, την μεγαλύτερη ανατροπή σε ντέρμπι, αναφέρομαι στην αναμέτρηση, με την ΑΕΚ και τα μεγαλύτερα αθλητικά δίκτυα στην χώρα αντί να προβάλλουν το κατόρθωμα του Άρη συζητούσαν τους λόγους που έμεινε η “Ένωση” εκτός Ευρώπης! Πάγια τακτική του οργανισμού να συνταχθούμε πίσω από τις θέσεις των άλλων που γνωρίζουν καλύτερα τα κόζια κι έτσι ίσως το πρόβλημα να λυθεί. Αμ δε!

Παραμονές της έναρξης των play offs ορίζουν διαιτητή έναν απίθανο Ιρακινό από την Σουηδία να διευθύνει το κρισιμότερο ματς σε αυτή την διαδικασία για τον Άρη αλλά και για τον αντίπαλο. Δεν έχουν καταλάβει δηλαδή τι πρόκειται να γίνει; Τέταρτος ο Φωτιάς. Ούτε και τότε κατάλαβαν; Ως πότε ο Άρης θα ανέχεται τον Φωτιά και τον κάθε Φωτιά μετά από 5 χρόνια μαστιγώματος ειλικρινά αδυνατώ πλέον να απαντήσω από την στιγμή που δεν ενεργεί η ΠΑΕ!

Αφήνεις όλες τις πρωτοβουλίες στον πρόεδρο της Σούπερ Λίγκα. Μόνο που η ομάδα του προέδρου έπαιζε στον Βόλο! Τώρα που αρχίζουν τα δύσκολα όμως πουρνό πουρνό Δευτέρα πρωί ο πρόεδρος κατέβηκε στην ΕΠΟ και στήθηκε να περιμένει μέχρι να εμφανιστεί ο Μπαλτάκος. Άφησε να γίνουν τα “εγκλήματα” στην πρώτη αγωνιστική και σου λέει κάτσε τώρα που έρχονται τα ντέρμπι να αναλάβουμε δράση!!! Πράμα που σημαίνει ότι ο καθένας κοιτάζει πρώτα την δουλειά του και το μαγαζί! Και καλά κάνει… Το θέμα είναι εσύ τι κάνεις;

Συγνώμη αλλά μετά τα όσα αποκαλυπτικά διαβάσαμε σχετικά με την τηλεφωνική επικοινωνία του Καρυπίδη με τον πρόεδρο της ΕΠΟ ο πρόεδρος της Σούπερ Λίγκα θα έπρεπε να έχει βρει στα γραφεία της Ομοσπονδίας τον ίδιο τον Καρυπίδη να περιμένει πρώτος και πριν από αυτόν τον Μπαλτάκο! Ή κάνω λάθος; Να πάρει το αεροπλάνο, το αυτοκίνητο, να διακτινιστεί δεν ξέρω αλλά ο πρόεδρος του Άρη έπρεπε να ήταν εκεί!

Και για να τελειώνουμε με αυτή την υπόθεση χθες, προχθές θα έπρεπε ο πρόεδρος να ζητήσει εισαγγελική παρέμβαση, άρση τηλεφωνικού απορρήτου ώστε το γεγονός να διαλευκανθεί!

Ποιος επιτρέπει στον Μπαλτάκο και στον κάθε Μπαλτάκο να τηλεφωνεί ο πρόεδρος του Άρη 16 φορές(!!!) κι αυτός να αδιαφορεί να μην απαντά γιατί ήθελε να παρακολουθήσει χωρίς να τον ενοχλούν το ντέρμπι ΑΕΚ-ΠΑΟ; Και μόνο η θρασύτατη αυτή δήλωση του προέδρου της Ομοσπονδίας φανερώνει ότι έχει γραμμένο στα παλιά του τα υποδήματα τον Άρη! Ποιος το επέτρεψε αυτό και ποιος συνεχίζει να το επιτρέπει;

Αυτό το καμάρι της διεθνούς διαιτησίας ο Μοχάμεντ Αλ Χακίμ που δεν πρόκειται να τον ξαναδείτε να διαιτητεύει στην Ελλάδα πηγαίνει να εξακριβώσει στο var αν υπάρχει παράβαση. Είναι κοντά στην φάση άρα έχει εικόνα κατά πόσο υπάρχει επαφή κι αν αυτή η επαφή δικαιολογεί ποινή, σε πιο κοντινή απόσταση από αυτόν ο επόπτης ο οποίος δεν έχει σημειώσει κι αυτός παράβαση και ο διαιτητής επιλέγει να πάει στην οθόνη να δει άραγε τι; Αν ο Μπράμπετς ακούμπησε τον Σβάμπ; Ούτε στο μπάσκετ αυτά! Στο άθλημα που κατ’ εξοχήν οι επαφές τιμωρούνται!

Συγνώμη αλλά ο πρόεδρος τότε έπρεπε να κατέβει κι όχι όταν έστησε την “παράσταση” ο Λουτσέσκου! Πάρε την ομάδα και φύγε. Τι μείον 10, τι μείον 6. Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια! Αφού δεν τολμούν οι άλλοι κάντο εσύ! Να δούμε και ποιοι θα σε στηρίξουν! Αλήθεια δεν είχαν καταλάβει στον Άρη ότι η αδικία στην Τρίπολη για την οποία κόντεψαν στον ΠΑΟΚ να φτάσουν μέχρι τον ΟΗΕ – και καλά έκαναν αφού την δουλειά τους κοιτάζουν να κάνουν - θα εξαργυρωνόταν στο παιχνίδι με τον Άρη;

Αλλά ποιος να τα κάνει όλα αυτά; Σίγουρα ένας δεν φτάνει ακόμη πιο σίγουρο ότι ένας μόνος δεν μπορεί!

Όσο για το αγωνιστικό κομμάτι το πράμα μιλά από μόνο του. Ο Άρης στο πρώτο μέρος έπρεπε να έχει πετύχει τρία γκολ να τελειώσει εκεί η ιστορία. Είχε την ποιότητα αλλά δεν είχε τον συγκροτημένο τρόπο να το πετύχει. Δεν ήταν μόνο άτυχος. Το γρήγορο γκολ και η κατάρρευση της μεσαίας γραμμής του ΠΑΟΚ αντί να προσδώσουν στον Άρη ηρεμία να δει το παιχνίδι σφαιρικά τον οδήγησαν σε ένα ανεξέλεγκτο ενθουσιασμό.

Γιατί αν ο Άρης αντιμετώπιζε ψύχραιμα και με καθαρό μυαλό την αναμέτρηση εύκολα θα έβλεπε ότι με ένα χαφ περισσότερο , πχ τον Ντουκουρέ στην θέση του Ιτούρμπε , και τον Νταρίντα πιο μπροστά στην πραγματική του θέση και σε ελεύθερο ρόλο τους Πάλμα και Γκαρσία θα έφτανε ακόμα πιο εύκολα στα αντίπαλα καρέ και το πάρτι δεν θα αργούσε να στηθεί.

Από την άλλη με αυτό το σχήμα θα προλάβαινε και τις διορθωτικές κινήσεις του αντιπάλου στο δεύτερο μέρος. Θα ήταν έτοιμος να τις αντικρούσει.

Αλλά είπαμε! Σε όλους τους τομείς λείπουν πρόσωπα από τον Άρη! Έτσι λείπουν κι από τον πάγκο. Ποιος άραγε, εκτός από ένα προπονητή με κύρος και περγαμηνές, να πιάσει τον εκνευριστικό Ετέμπο να του πει να μην νομίζει ότι είναι ο Ινιέστα, να κόβει και να δίνει την μπάλα στον κοντινότερο συμπαίκτη του; Αυτή είναι η αποστολή του , αυτό μπορεί κι αν δεν του αρέσει ας κάτσει στον πάγκο. Η φλυαρία του και οι άστοχες τοποθετήσεις του αποσυντόνισαν τον Νταρίντα και ανάγκασαν τον Γκαρσία να τρέχει για να καλύπτει!

Όλα αυτά όμως αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά θα λυθούν αν στον Άρη αντιληφθούν βαθιά ότι η βραδιά της Κυριακής ήταν η τελευταία βραδιά του ενός ανδρός αρχή! Πρώτος ο πρόεδρος να καταλάβει ότι αυτή η περίοδος τελείωσε ανεπιστρεπτί και πως καθήκον του είναι να οικοδομήσει τον νέο Άρη σύμφωνα με τα πρότυπα των σύγχρονων ποδοσφαιρικών οργανισμών. Τελείωσαν τα ψέματα, τελείωσαν τα δήθεν. Είναι αδύνατον να συνεχίσει ο πρόεδρος να αδικεί τον εαυτό του και την επένδυση του! Ή αλλάζεις ή αρχίζεις και βουλιάζεις!

Αν το πράξει , τότε πεδίον δόξης λαμπρόν! Αν όχι τότε το “μια από τα ίδια” θα είναι η μόνιμη επωδός που θα συνοδεύει από εδώ και πέρα την ομάδα όχι μόνο ως έκφραση αλλά και ως εικόνα με αποτέλεσμα η στήριξη από τον κόσμο να μεταμορφωθεί σε μια ατελείωτη μουρμούρα και γκρίνια! Σε ένα καθολικό αρνητισμό που θα καλύψει τους πάντες και τα πάντα! Ο κόσμος έχει ανάγκη από όραμα κι όχι από παραμορφωτικούς καθρέφτες!