Κυριαρχεί επί Αλμέιδα στα ντέρμπι, αλλά...

• Επιβάλλεται (και) στα ντέρμπι, αλλά...

Η κουβέντα για τη διαιτησία (όχι μόνο του ΑΕΚ – Παναθηναϊκός αφού η σεζόν δεν ξεκίνησε προ εβδομάδας) δεν θα τελειώσει, εδώ θα είμαστε να τη συνεχίσουμε πάλι στις επόμενες μέρες, αλλά δεν πρέπει να αφήσουμε να περάσουν οι μέρες και να μη θυμηθούμε πως δεν κέρδισε η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα. Διότι και στο ντέρμπι με τους «πράσινους» ο Δικέφαλος κατάφερε να κυριαρχήσει, όχι να επιβληθεί στον βαθμό που το έκανε στα ματς με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ (εντός κι εκτός έδρας), αλλά ήταν η ομάδα που προσπάθησε να παίξει ποδόσφαιρο, είχε τις περισσότερες τελικές προσπάθειες -έστω και αν δεν είχε πάλι από 18 έως 22 όπως μας έχει συνηθίσει) και τα νούμερα αναδεικνύουν ότι ήταν πάνω σε όλα από τον αντίπαλό της.

Είναι δεδομένο ότι τακτικά και ουσιαστικά ο Ματίας Αλμέιδα κυριάρχησε (και) επί του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος στο σχέδιό του δεν κατάφερε να βγάλει τίποτα απ' όσα ίσως (φάνηκε να μην...) να είχε δουλέψει από τη μέση και μπροστά. Διότι μεσοεπιθετικά ο Παναθηναϊκός ήταν μαζί (και μετά αφού προηγήθηκαν τα δικά τους παιχνίδια στην Νέα Φιλαδέλφεια) με τους Λεβαδειακό, Παναιτωλικό και Ιωνικό, η ομάδα που απείλησε ελάχιστα την ΑΕΚ. Οι «πράσινοι» πάτησαν 2.5 φορές στην περιοχή του Αθανασιάδη, κατέγραψαν μια σπουδαία ευκαιρία (στην έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου) και είχαν ακόμη μία καλή προϋπόθεση για ευκαιρία στο πρώτο 45λεπτο με τον Μαντσίνι που κατάπιαν οι αμυντικοί της Ένωσης.

Θα πει κανείς ότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού είχε στόχο να παίξει άμυνα και να εξασφαλίσει τον βαθμό, αν του καθόταν, θα το έκλεβε το ματς με μια φάση. Μετά το τέλος του αγώνα είναι πασιφανές ότι αυτό έγινε. Δεν ξέρω αν ήταν σχέδιο, προφανώς και από το αποτέλεσμα πρέπει να είναι (και πιστέψτε με ήταν) ικανοποιημένοι στο στρατόπεδο του Παναθηναϊκού, αλλά τακτικά στο μεσοεπιθετικό κομμάτι δεν έδειξε τίποτα η ομάδα του Γιοβάνοβιτς. Γεγονός που πιστώνεται ο Ματίας Αλμέιδα ο οποίος μέσω των συνεργατών του είχε εξηγήσει τον τρόπο που θα επιχειρήσουν να παίξουν οι αντίπαλοι και είχε δείξει το πώς θα τους αντιμετωπίσουν... Όπως και έγινε!

Η επιλογή να πάει σε ένα ματς με γιόμες από το ελεύθερο κιόλας του έδινε την επιλογή να έχει έντονο πρέσινγκ στο δεύτερο τρίτο του γηπέδου και να διεκδικεί δεύτερες μπάλες αφού ο Ιωαννίδης δεν ανταποκρίθηκε στο να υποδεχθεί σωστά την μπάλα, ή να πάρει μπάλες στον αέρα με το κεφάλι, είχαν πολύ εύκολο έργο Μήτογλου (που ήταν εξαιρετικός στο ντέρμπι) και Μουκουντί! Γενικά αυτό που ήλπιζε και έπρεπε να πετύχει η ομάδα του στο χορτάρι ο Ματίας Αλμέιδα το κατάφερε και στο ματς των πάγκων ήταν δεδομένα ο νικητής, αλλά οι παίκτες του δεν βρήκαν γκολ και το κενό του Λιβάι Γκαρσία στοίχισε τελικά ακριβά σε αυτά τα δυο ντέρμπι για την Ένωση.

Επιβάλλεται (και) στα ντέρμπι, αλλά...

Για να μην γράφουμε δίχως να αιτιολογούμε να θυμίσουμε ότι η ΑΕΚ είχε και πάλι την κατοχή (και σε αυτό το παιχνίδι) με μεγάλο ποσοστό για ντέρμπι αφού ολοκλήρωσε στο 62%, είχε 13 τελικές προσπάθειες (διπλάσιες και πάνω από τις 6 του αντιπάλου), 7 κερδισμένα κόρνερ (μόλις ένα ο αντίπαλος) και 9 σουτ και προσπάθειες επιθετικές μέσα στο αντίπαλο κουτί (5 είχε ο Παναθηναϊκός). Στο ποδόσφαιρο όμως τα νούμερα λένε τη μισή αλήθεια αν δεν τα αξιοποιήσεις: η ΑΕΚ δεν βρήκε γκολ στις ευκαιρίες της, ειδικά σε αυτή του Ρότα, εκείνη του Γιόνσον και ξανά (κεφάλια μετά) του ίδιου παίκτη, αλλά και στις πολύ σημαντικές προϋποθέσεις ευκαιριών με τους Γκατσίνοβιτς – Αραούχο και Άμραμπατ αλλά για μένα αυτά δεν πιάνουν!

Αν πάμε δε και σε ειδικές κατηγορίες θα διαπιστωθεί ακόμη περισσότερο η κυριαρχία της και το γεγονός ότι ο Αλμέιδα είδε αυτά που θα έπρεπε, αλλά όχι στον βαθμό που ήθελε και σε διάρκεια, ενώ δεν βρήκε το πιο σημαντικό: γκολ! Αυτό είναι βέβαια κάτι που έχουμε σημειώσει, ξανά και ξανά, σαν πρόβλημα που δεν έχει λυθεί για την ΑΕΚ και της έχει στοιχίσει σε πολλά ματς που ήδη θα την είχαν με ασφάλεια στην κορυφή (ειδικά αν προσθέσουμε και τα διαιτητικά εγκλήματα σε Λεωφόρο, Τρίπολη, Φάληρο, Τούμπα)... Επίσης εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν συνιστά επίτευγμα το γεγονός ότι η Ένωση ανταποκρίθηκε στο... ταμπούρι του Γιοβάνοβιτς και του Παναθηναϊκού. Αντίθετα αν έβρισκαν γκολ οι πράσινοι στη μοναδική τους φάση θα μιλούσαμε για έγκλημα και νέα τιμωρία...

Όμως αυτό δεν αλλάζει το γεγονός: ότι δηλαδή στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, αν και ο Δικέφαλος δεν είχε την εικόνα και τη συντριπτική κυριαρχία που είχε με τον Ολυμπιακό, ήταν και πάλι η ομάδα που επιβλήθηκε και κυριάρχησε (δίχως να είναι απειλητική στο βαθμό που έπρεπε) και ο προπονητής κέρδισε τη μάχη των πάγκων στο τακτικό κομμάτι. Λογικό να αναδεικνύεται νικητής ο Σέρβος προπονητής του Παναθηναϊκού γιατί πήρε σε τέτοιο ματς το Χ, την προηγούμενη φορά στο ίδιο γήπεδο, δεν το 'χε καταφέρει! Είναι γενικά η εικόνα αυτή της ΑΕΚ στα ντέρμπι με όλες τις ομάδες. Κυρίαρχη ήταν σε όλα τα εντός -και με εξαίρεση αυτό με τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο- και εκτός έδρας μεγάλα ματς.

Η ομάδα του Αλμέιδα επιβλήθηκε στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ενώ για ένα 60λεπτο έπαιζε στα... σχοινιά τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, ενώ το ίδιο κυριάρχησε και στα ματς της Νέας Φιλαδέλφειας για πρωτάθλημα και Κύπελλο άσχετα αν έχασαν το ένα από τα δυο. Ισοπεδωτικά κυρίαρχη ήταν και με τον ΠΑΟΚ στο εντός έδρας ματς ενώ και στην Θεσσαλονίκη και τη Τούμπα επιβλήθηκε αλλά χωρίς αποτέλεσμα... Εδώ είναι και το ζήτημα το σοβαρό αν εξαιρέσουμε τα σκόπιμα σε βάρος της διαιτητικά λάθη (όπως σε Φάληρο και Τούμπα), αφού δεν επιτρέπεται να είσαι πάντα η ομάδα που επιβάλλει ρυθμό και η οποία κυριαχεί ανεξαρτήτως έδρας, αλλά να μην κερδίζεις. Δεν θα τα πάρεις όλα, αλλά δεν γίνεται να μην έχει κερδίσει περισσότερα από τέσσερα που έχει ήδη πανηγυρίσει!

Στην Τούμπα πάει να παίξει με πολύ φορμαρισμένη ομάδα, τον ΠΑΟΚ, πρώτη φορά φέτος: υπερ-τελικό! Για να δούμε τι θα δούμε...

Υγ: Είναι θεμιτό και δικαίωμα κάθε ανθρώπου να 'χει την άποψή του για οτιδήποτε αφορά την εικόνα ενός αγώνα. Οφείλουμε μάλιστα να τη σεβόμαστε... Όμως όχι σχετικά με τον κανονισμό και την απόλυτη απόδοσή του. Το να υποστηρίζει κάποιος ΝΤΑΗΛΙΚΙ ότι είναι δεύτερη κίτρινη στο χέρι του Άμραμπατ όπως έκαναν ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ τόσοι πολλοί αποτελεί προσωπικό πρόβλημα αντίληψης και αναγνώρισης του λάθους. Στο προηγούμενο blog μου χθες το πρωί σας είχα τον κανονισμό στα αγγλικά απ' ευθείας από τη FIFA και στα ελληνικά. Τώρα υπάρχει το βίντεο με το χέρι του Μέσι στο Μουντιάλ και την επεξήγηση στο ματς Ολλανδίας – Αργεντινής όπου και εδώ στην Ελλάδα στις εκπομπές αναγνώρισαν ότι δεν έπρεπε να δοθεί κάρτα για τον ΙΔΙΟ ακριβώς λόγο. Ο κανονισμός είναι ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ και απόλυτος οπότε δεν έχει να κάνει με το «για μένα είναι», ή «εγώ είδα», ή «πάντα ξέραμε», ή «τι είδαν τα μάτια μου». Όχι κυρίες και κύριοι δεν ισχύουν αυτά και δεν απασχολεί ΚΑΝΕΝΑΝ και φυσικά δεν εξυπηρετεί την αλήθεια το «για μένα είναι», ή το «εγώ είδα». Μια είναι πάντα η αλήθεια και σας την παραθέτω (και) με βίντεο τούτη τη φορά με πρωταγωνιστή τον Μέσι και βγείτε να πείτε – γράψετε – σχολιάσετε ότι κακώς δεν έδωσαν κίτρινη στον κορυφαίο όλων επειδή έτσι το βλέπετε εσείς. Η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας και η έπαρση (και το ισχυρό «εγώ») ορισμένων από το χώρο μου οδηγεί σε βιασμό της αλήθειας. Το ίδιο γίνεται όταν κράζουμε μόνο τον ΟΦΗ επειδή κάνει καθυστερήσεις από το πρώτο ημίχρονο όπως και ο Παναθηναϊκός στην Νέα Φιλαδέλφεια, αλλά και σκοπίμως δεν λέμε τίποτα για το γεγονός ότι δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ κάρτα πρώτη στον Άμραμπατ αφού δεν εξυπηρετεί το αφήγημα. Και στ' αλήθεια η φάση που πάει να σπάσει το πόδι του Αραούχο ο Σένκεφελντ και δεν είδε κόκκινη μαρς (ούτε φάουλ δεν πήρε η ΑΕΚ) γιατί δεν συμπεριλήφθηκε από ΚΑΝΕΝΑΝ (αντικειμενικό και μη) στα λάθη του Νταμπάνοβιτς; Εκτίθεστε...