Κοιτάμε την επίθεση και ξεχάσαμε την (ευάλωτη) άμυνα

• Η άμυνα είναι πρωτίστως ζήτημα τακτικής συνέπειας και αυταπάρνησης

Τουλάχιστον μέχρι το πρόσφατο παρελθόν, βασικό αγωνιστικό χαρακτηριστικό του Άρη ήταν η αμυντική συνέπειά του, το ομοιογενές σύνολο, η εικόνα μιας συμπαγούς ομάδας η οποία κινούταν στο γήπεδο σαν απροσπέλαστη μάζα. Εστιάζοντας στο διαχρονικό πρόβλημα του, αυτό της μη μετουσίωσης των στιγμών που παράγει σ’ ένα παιχνίδι με συνέπεια να είναι σταθερά στις κορυφαίες θέσεις στον τομέα των χαμένων ευκαιριών, χάσαμε τελικώς κι αυτό που είχαμε. Αντιλαμβάνομαι ότι οι αριθμοί δεν είναι αναδεικνύουν πάντα την ποδοσφαιρική αλήθεια ή τον παραπλανητικό χαρακτήρα που μπορεί να έχουν σε κάποιες περιπτώσεις, δεν γίνεται όμως να περνούν και στο… ντούκου. Καταλαβαίνω επίσης ότι ως ένα βαθμό θα κουράσω με αυτούς που θα αραδιάσω αλλά πρέπει να γίνει.
Φέτος, στα 11 μεγάλα παιχνίδια που έδωσε ο Άρης (συμπεριλαμβανομένων και των δύο αγώνων του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό) μόλις στο ένα κράτησε ανέπαφη την εστία του. Το ποσοστό είναι εξαιρετικά χαμηλό για κάθε ομάδα, πολλώ δε μάλλον γι’ αυτή που έχει να διαχειριστεί και την επιθετική δυστοκία.

Πέρυσι, στα μισά από τα οκτώ (αντίστοιχα) παιχνίδια των play-offs δεν δέχθηκε γκολ καλύπτοντας έτσι το ίδιο πρόβλημα που είχε στην επίθεση γιατί δεν της κόστισε στο βαθμό που θα μπορούσε να της είχε στοιχίσει. Συνολικά δε, σε 16 αγώνες δέχθηκε 14 γκολ. Δύο λιγότερα δηλαδή συγκριτικά με αυτά που έχει φέτος και μάλιστα σε μικρότερο αριθμό αγώνων. Λίγο πιο πίσω, τη σεζόν 2020-21 η τότε ομάδα του Άκη Μάντζιου είχε παθητικό 16 τερμάτων σε σύνολο 16 αγώνων. Όσα έχει φέτος δηλαδή κι ενώ απομένουν ακόμη πέντε ντέρμπι. Τα δε… clean sheet’s ήταν πέντε.

Μέρος αυτού του προβλήματος δεν είναι ο Χουλιάν Κουέστα καθώς η 5η σεζόν του Ισπανού τερματοφύλακα στην ομάδα (βάσει αριθμών) χαρακτηρίζεται και η καλύτερή του. Για την ακρίβεια έχει δεχθεί επτά λιγότερα τέρματα σε σχέση με τα XGOALS των αντιπάλων του Άρη στο φετινό Πρωτάθλημα. O 31χρονος μάζεψε την μπάλα από τα δίχτυα του 23 φορές κι ενώ κανονικά θα έπρεπε να το είχε κάνει 30. Κι όμως, η εξαιρετική σεζόν του δεν έχει αποτρέψει το πρόβλημα στα μεγάλα παιχνίδια. Επίσης, φέτος ο Κουέστα δεν έχει κάνει το μεγάλο λάθος, σαν αυτά που συνήθιζε να κάνει σε αγώνες κομβικής σημασίας και τα οποία σχημάτισαν την πηγή αμφισβήτησής του.

Η άμυνα είναι πρωτίστως ζήτημα τακτικής συνέπειας και αυταπάρνησης

Φταίει μόνο το κεντρικό αμυντικό δίδυμο των Μπράμπετς-Φαμπιάνο; Προφανώς όχι ή μάλλον, είναι αδιανόητο να επωμισθεί το συντριπτικό μέρος της ευθύνης με κριτήριο τη θέση στην οποία αγωνίζεται. Γενικώς, η προσωποποίηση του προβλήματος στοιχειοθετεί κακή απόφαση και σίγουρα δεν προσεγγίζει ρεαλιστικά το ζήτημα. Γιατί το φετινό πρόβλημα του Άρη δεν αρχίζει και τελειώνει στην ατομική ποιότητα, όσο στην αδυναμία δημιουργίας ομοιογενούς συνόλου, αντιστοίχου μ’ αυτό που είχε την περασμένη διετία. Ίσως να μην δουλεύτηκε όσο θα έπρεπε, σίγουρα έπαιξαν ρόλο οι αλλαγές προπονητών. Επί τούτου μπορούν να μιλήσουν αυτοί που ήταν στην ομάδα και την περασμένη αγωνιστική περίοδο και έχουν το δικαίωμα της σύγκρισης καταστάσεων. Η τακτική συνέπεια και η αυταπάρνηση είναι δύο από τα αδιαπραγμάτευτα στοιχεία που θα πρέπει να έχει ένας ποδοσφαιριστής για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της άμυνας. Αυτά καλλιεργούνται μέσα από το επίπεδο αφοσίωσής του στην ομάδα. Όταν αυτός είναι υψηλός, ξεπερνιέται το έλλειμμα ποιότητας. Στον φετινό Άρη συμβαίνει το αντίθετο.

Συνέπεια της τωρινής κατάστασης είναι η έλλειψη χημείας κι όταν αυτή συνδυάζεται με έντονες μεταπτώσεις στην απόδοση σημαντικών παικτών, τότε το πρόβλημα διογκώνεται. Πολλώ δε μάλλον όταν διαπιστώνεται δυσκολία ανταπόκρισης στις τακτικές απαιτήσεις. Γενικώς, εμπεριέχει ρίσκο η δημιουργία από μηδενική βάση και στην περίπτωση του Άρη, αντί να κυλάει υπέρ του ο χρόνος, οι πιθανότητες επιτυχίας μειώθηκαν προϊόντος αυτού. Γιατί, πέραν του ταιριάσματος των διαφορετικών αγωνιστικών χαρακτηριστικών των παικτών, εξίσου απαραίτητο είναι να συμβεί κάτι αντίστοιχο και στον τομέα των σχέσεων. Αυτές φαίνονται από τη συμπεριφορά μιας ομάδας (κυρίως) στις δύσκολες στιγμές και φέτος υπήρξαν περιστατικά με αντιδράσεις παικτών οι οποίοι διαφώνησαν με την αντικατάστασή τους ή συμπεριφέρθηκαν λανθασμένα στον πάγκο.

Η ουσία είναι ότι φέτος ο Άρης έχασε το κύριο αγωνιστικό χαρακτηριστικό του με αποτέλεσμα να φαίνεται εντονότερα το διαχρονικό πρόβλημά του στην επίθεση κι εν τέλει, να μην καταφέρει να πάρει βαθμούς μέσα από την άμυνά του. Κι αυτό φαίνεται μέσα από το… 1/11 που έχει σε clean sheet’s στα μεγάλα παιχνίδια.