Υπό την ανοχή της κυβέρνησης, στο ποδόσφαιρο θα γίνει… των Τεμπών

Η ΕΠΟ, λέει, βιντεοσκόπησε τη συνάντηση του Στιβ Μπένετ με τους εκπροσώπους των 6 ομάδων που μετέχουν στα play-offs με την παρουσία της διοίκησης της Ομοσπονδίας.

Αυτό το βίντεο θα έπρεπε να βρίσκεται ήδη στα χέρια του Εισαγγελέα που θα κρίνει αν έχουν τελεστεί αξιόποινες πράξεις προκειμένου να παρέμβει.

Αυτό το βίντεο θα έπρεπε να βρίσκεται ήδη στα χέρια των αρμόδιων στελεχών της κυβέρνησης προκειμένου να απαντήσουν στους Έλληνες τι σκοπεύουν να κάνουν για το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο και τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτό, για να προλάβουν το κακό που πάει να συμβεί.

Αυτό το βίντεο θα έπρεπε να έχει ήδη σταλεί στην UEFA για να τη βάλει αντιμέτωπη με τις ευθύνες της. Διότι εκείνη είχε τοποθετήσει προσωρινή διοικούσα επιτροπή όσο έκρινε ότι η ελληνική ποδοσφαιρική κοινωνία δεν μπορεί να εκλέξει υπό φυσιολογικές συνθήκες μια διοίκηση, και ήταν εκείνη που έδωσε άδεια για να γίνουν εκλογές και να αποχωρήσει η δική της διοίκηση, και ήταν εκείνη που υπέδειξε στην ΕΠΟ πώς θα πρέπει να διοικείται και να λειτουργεί με την περιβόητη ολιστική μελέτη της. Άρα για αυτό που σήμερα ζούμε η UEFA θα έπρεπε να δώσει εξηγήσεις και κυρίως να μας πει τι σκοπεύει να πράξει.

Με αυτό το βίντεο θα μπορούσε να γίνει η αρχή για να λυθούν τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Σε ποια χώρα όμως να συμβούν όλα αυτά; Σε μια χώρα που έχει μονίμως για κυβέρνηση ένα σύνολο ανθρώπων που όχι μόνο δεν τα βάζει με τα επιχειρηματικά συμφέροντα αλλά ντιλάρει διαρκώς μαζί τους; Τη χώρα της οποίας η κυβέρνηση κράτησε για μια ολόκληρη 4ετία υφυπουργό Αθλητισμού τον Αυγενάκη; Την χώρα στην οποία τα συνδικαλιστικά όργανα αφήνουν τους δημοσιογράφους απολύτως απροστάτευτους απέναντι στον Μαρινάκη που τους αποκάλεσε “σκ@τ”, όπως έχουν κάνει κάθε προηγούμενη φορά με κάθε έναν από αυτούς συμπεριφέρονται με την ίδια ασέβεια, και λύνουν τα προβλήματα με αόριστες και αφηρημένες ανακοινώσεις; Τη χώρα της οποίας οι εισαγγελείς και οι ανακριτές ζουν με όραμα να μη τους ανατινάξουν; Τη χώρα που επιτρέπει στο ποδόσφαιρο να λειτουργεί με καταστατικό και διαδικασίες που ευνοούν την εκλογή κάποιου σαν τον Μπαλτάκο στην θέση του προέδρου της ΕΠΟ; Σε ποια χώρα ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας θα έμενε μουγγός την επόμενη μιας φραστικής επίθεσης από τον αντιπρόεδρο μιας ΠΑΕ που του πέταξε φούστα στα μούτρα; Δεν ξέρω τι από τα δύο με σοκάρει περισσότερο.

Θα ήθελα πολύ να έχω τη δύναμη να βάλω αυτό το βίντεο στον Κυριάκο Μητσοτάκη, σε μία ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή, και να ακούσω τα δημόσια σχόλιά του και τις προθέσεις του για το ποδόσφαιρο. Διότι αυτός είναι πρωθυπουργός και από αυτόν έχω ως πολίτης την απαίτηση να ενεργήσει, και όχι από επιχειρηματίες και από μέλη διοίκησης μιας ομοσπονδίας. Ένα τέτοιο βίντεο θα προσέφερε στο ελληνικό ποδόσφαιρο πολύ μεγαλύτερη υπηρεσία από αυτή που προσφέρει το VAR σύστημα. Διότι η εικόνα και ο ήχος δεν αμφισβητούνται. Αλλά ποιο μέλος της κυβέρνησης θα την αποδεχόταν αυτή την πρόσκληση, για δημόσιο σχολιασμό του βίντεο;

Το βράδυ της Δευτέρας βρέθηκα να συζητώ με έναν ποδοσφαιριστή της Εθνικής Ομάδας, που έπαιζε στο ελληνικό πρωτάθλημα και τώρα παίζει μακριά από εδώ. “Σας λυπάμαι, που το ζείτε”, ήταν, για ακόμη μια φορά, η κατάληξη της συζήτησής μας. Κι εγώ μας λυπάμαι, με πρώτο τον εαυτό μου.

Είμαι ανάμεσα σε αυτούς που ζουν αυτό τον καιρό με τον φόβο ότι θα γίνει … των Τεμπών στην διάρκεια των play-offs στο ποδόσφαιρο. Ζούμε με τον κίνδυνο να χάσουν άνθρωποι τη ζωή τους, δηλαδή να σκοτωθούν - κυριολεκτικά. Και δυστυχώς διαπιστώνω για ακόμη μια φορά ότι δεν υπάρχει κυβερνητικός, κρατικός μηχανισμός για να λειτουργήσει, να παρέμβει άμεσα και να προλάβει το κακό. Δεν υπάρχει μηχανισμός που θα κινητοποιηθεί για να προστατέψει τους Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους, που πιθανότατα θα την πληρώσουν. Μέχρι να συμβεί το κακό είμαι υποχρεωμένος να συνεχίσω να λειτουργώ επαγγελματικά σε ένα περιβάλλον γεμάτο από κακοποιούς και μπράβους. Κι όταν συμβεί και αυτό το κακό, ειδικά αν συμβεί προεκλογικά, θα είμαι αναγκασμένος να ζήσω με τις αφηρημένες και αόριστες καταδίκες κάθε μορφής βίας από τον κάθε πικραμένο που θα νιώθει ότι κάτι πρέπει να πει προκειμένου να βγει άβρεχτος από ακόμη μια μεγάλη κρίση. Αυτή ήταν, και αυτή θέλει να παραμείνει η Ελλάδα. Και όλοι εμείς δεν καταφέραμε να την αλλάξουμε.