Πόσο δυνατό είναι το μυαλό του ΠΑΟΚ;

Τα play-offs είναι κατά βάση μια μπασκετική διαδικασία. Το άθλημα στο οποίο παραδοσιακά το μυαλό παίζει τεράστιο ρόλο. Το σπορ από το οποίο -ευτυχώς- οι ποδοσφαιρικοί προσπαθούν και παίρνουν- ξεπατικώνουν συνεχώς ιδέες.

Η έξτρα διαδικασία λοιπόν έρχεται κάθε φορά στο τέλος της χρονιάς και περιλαμβάνει πολλά και συνεχόμενα μεγάλα ματς, ας τα ονομάσουμε ντέρμπι. Για εμένα δεν είναι η πιο δίκαιη κατάσταση. Δεν ήταν μπασκετικά, μια και μπορεί σε 26 ματς κανονικής περιόδου να είσαι πρώτος με ρεκόρ 24-2 και σε δύο ματς τον Απρίλιο ή τον Μάϊο να είσαι ντεφορμέ και να χάσεις τα πάντα. Όλα όσα έχτιζες σε έξι μήνες, μπορεί να τα χάσεις σε ένα τριήμερο! Συνηθίσαμε όμως και στο κάτω-κάτω οι δικαιολογίες κάνουν κακό. Για το ποδόσφαιρο είναι διαφορετική η διαδικασία και δύο έξτρα γύροι αγώνων των καλύτερων ομάδων, ίσως φέρνουν μεγαλύτερη δικαιοσύνη.

Αυτό που επίσης ίσχυε -μια ζωή- στα play-offs, το μυστικό της επιτυχίας, είχε να κάνει με το πώς κάθε ομάδα θα μπορούσε να ξεπεράσει γρήγορα το θετικό ή το αρνητικό αποτέλεσμα της μίας βραδιάς για να αφοσιωθεί στην επόμενη αναμέτρηση. Οι αγώνες στην έξτρα διαδικασία γίνονται σε πιο «σφικτά» χρονικά διαστήματα και η διαχείριση συναισθημάτων (θετικών και αρνητικών) παίζει τεράστιο ρόλο. Αυτό τονίσαμε και προχθές μετά το 0-1 της Τούμπας κόντρα στην ΑΕΚ, εδώ είμαστε τώρα και ενόψει του αγώνα Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ.

Από τη μία οι πολύ καλοί παίκτες του Ολυμπιακού, που άλλαξαν προπονητή μετά το σοκ του 2-2 με τον Άρη και από την άλλη η πολύ καλή ομάδα του ΠΑΟΚ, που γνώρισε ήττα μετά από πολλούς-πολλούς μήνες, ακριβώς στο σημείο που θα μπορούσε 100% να αλλάξει στόχους. Και οι δύο ομάδες έρχονται από «σφαλιάρα», σε αγώνα που έγινε λίγα 24ώρα πίσω. Καλό το ποδόσφαιρο της τακτικής, η ποιότητα και η φυσική κατάσταση των παικτών, σε τέτοιες οριακές βραδιές όμως, η δύναμη μυαλού του καθενός, η νοοτροπία και η ψυχολογία του, θα παίξει πολύ πιο καθοριστικό ρόλο. Στο κάτω-κάτω ξέρουμε καλά ότι μεγάλες διαφορές δεν έχουν μεταξύ τους οι τέσσερις πρώτες ομάδες. Κάπως έτσι, μέσα στο γήπεδο και σε καταστάσεις ποδοσφαιρικής ισορροπίας, η νοοτροπία και το μυαλό της κάθε ομάδας, το πόσο πολύ θέλει τη νίκη και τι είναι διατεθειμένη να κάνει για να την κατακτήσει ξεπερνώντας κάθε δυσκολία που μπορεί να βρεθεί μπροστά της, μπορεί να παίξει τεράστιο ρόλο.

Πώς τα λέει αυτά τα «κουραστικά» για πολλούς ο Λουτσέσκου: “Strong Mentality, confidence”. Ξανά και ξανά. Όχι έτσι απλά και ξερά βέβαια. Τα δουλεύει ώρες ατελείωτες μιλώντας σε όλους τους παίκτες μαζί και στον καθένα ξεχωριστά, στα γνωστά τετ α τετ που γίνονται τρώγοντας ψαράκι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Η αυτοπεποίθηση είναι βασική έννοια της δουλειάς του, αυτή τονώνει όσο μπορεί παραπάνω στον κάθε παίκτη και μαζί με την εξαιρετική τακτική του προσέγγιση, πατώντας εκεί κυρίως, πέρα από την φοβερή ανάλυση όλων των δεδομένων, έτσι κυρίως καταφέρνει να φθάνει όλες τις ομάδες του στο… ταβάνι της απόδοσής τους. Και φέτος το ρόστερ του ΠΑΟΚ έπιασε ταβάνι!

Θεωρώ ότι σε αυτό το πνευματικό κομμάτι, την συγκεκριμένη περίοδο και για την πρώτη εξάδα, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός υπερτερούν των άλλων ομάδων. Είναι και οι πιο σταθερές ομάδες σε επίπεδο προπονητών και αγωνιστικής οργάνωσης. Εγώ μάλιστα θα πόνταρα και σε αυτή ακριβώς τη σειρά (ΠΑΟΚ-ΑΕΚ-ΠΑΟ) σχετικά με το ποιος θα κερδίσει τα play-offs. Ποιος δηλαδή θα πάρει τους περισσότερους βαθμούς στις τελευταίες δέκα αγωνιστικές. Έλα όμως που για τον ΠΑΟΚ ούτε αυτό φθάνει αναφορικά με τη διεκδίκηση πρώτης ή δεύτερης θέσης…

Επιστρέφουμε στο αποψινό Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ, το οποίο γίνεται στο Καραϊσκάκης, γιατί και αυτό παίζει έναν ρόλο, αν και ο Δικέφαλος του Βορρά έχει βγάλει πολλά διπλά σε αυτό το γήπεδο. Είναι βέβαιο ότι με Λουτσέσκου, ο ΠΑΟΚ αφιέρωσε πολλές ώρες στην πνευματική προετοιμασία γι αυτό το δύσκολο ματς. Πολλές παραπάνω ώρες από όσες ξοδεύτηκαν για τη σωματική προπόνηση. Εξάλλου τι προπόνηση να κάνεις μέσα στο γήπεδο όταν έχεις ΑΕΚ την Κυριακή και Ολυμπιακό την Τετάρτη; Πιστεύω στον ΠΑΟΚ σήμερα. Πιστεύω πώς ό τι ποδοσφαιρικό και να προκύψει, οι παίκτες θα έχουν τη δύναμη να το ξεπεράσουν.

• - Να μπουν άσχημα στο ματς; Θα το ξεπεράσουν.
• - Να είναι άτυχοι σε κάποια φάση; Κι αυτό ξεπερνιέται, όταν παίζεις τελικό.
• - Να μείνουν πίσω στο σκορ; Μπορούν να το γυρίσουν.
• - Να πιεστούν από την αντίπαλη έδρα; Έχουν συνηθίσει…
• - Να αδικηθούν από ένα-δυο σφυρίγματα; Και αυτό μπορούν να το αντέξουν.

Ξέρετε ποιο είναι το μόνο που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει καλά η ομάδα του ΠΑΟΚ και μεγάλο κομμάτι του Οργανισμού, φυσικά και του κόσμου; Ένα ευνοϊκό σφύριγμα! Και όμως… Επειδή στο κανονικό ποδόσφαιρο υπάρχει και περίπτωση να πάρεις σφύριγμα από λάθος του διαιτητή, θα πρέπει να έχεις τη ψυχραιμία και τον τρόπο να το αντιμετωπίσεις χωρίς ανόητες τύψεις που σε αποπροσανατολίζουν. Και εσένα και τον διαιτητή που μετά θα σε παίξει κόντρα 100-0. Ας μην το αναλύσουμε περισσότερο όμως, όσο και αν παραξενεύει η ωμή αλήθεια που καταγράφω και φυσικά σχετίζεται με όσα ζήσαμε και την Κυριακή. Σε αυτό το κομμάτι (ίσως μόνο σε αυτό) ο ΠΑΟΚ οφείλει να πάρει μαθήματα από τους τρεις της Αθήνας: Πώς διαχειρίζεσαι ένα υπέρ σου σφύριγμα!

Επιστρέφοντας στο αποψινό και όσον αφορά τον ΠΑΟΚ, αν οι παίκτες του βρίσκονται κοντά στο αντίπαλο τέρμα και σουτάρουν συνεχώς προς την κερκίδα ή τη θάλασσα… Οκ! Αυτό είναι κάτι το οποίο ο φετινός ΠΑΟΚ δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει. Ντέρμπι όμως έχει κερδίσει πολλά, ακόμη και χωρίς την ευχέρεια στο σκοράρισμα που έχουν παίκτες άλλων ομάδων.

* Η ΑΕΚ αδικήθηκε από την απόφαση του διαιτητή στο 7΄ του αγώνα της Τούμπας. Να το ξαναγράψω γιατί δεν συνηθίσατε σε τέτοιες παραδοχές; Η ΑΕΚ αδικήθηκε, άσχετα που κανείς δεν θα γράψει ποτέ ότι πριν την κόντρα που έφερε το γκολ Αραούχο, έγινε φάουλ στον Ντόουγκλας. Εδώ δεν παραδέχθηκαν ποτέ, άλλα και άλλα… Μετά από τη φάση του 7΄ όμως, οι εκφράσεις του τύπου: «Το σκάνδαλο του αιώνα» και… «είναι ντροπή να βλέπουμε αυτό το ματς», όλη αυτή η απαξιωτική επίθεση για το παιχνίδι και το πρωτάθλημα που ακριβώς απέβλεπε; Τι ήθελαν ακριβώς να καταδείξουν σε επικοινωνιακό και ουσιαστικό επίπεδο και ενώ το ματς εξελίσσονταν; Όλη αυτή η υπερβολή τι ήθελε να περάσει; Ότι τους «έστησε» ο ΠΑΟΚ; Ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός; Μήπως ο Μπένετ; Ήθελαν να φύγουν από το γήπεδο; Τι ακριβώς; Τι ζητούσαν; Να πέσει η ΕΠΟ; Να αλλάξει η ΚΕΔ; Σε ποιον «φώναζαν»; Που απευθύνονταν; Τι ακριβώς προσφέρουν τέτοιες ακραίες ατάκες, πέρα από… επιχειρήματα και άμυνα σε τυχόν σφυρίγματα εύνοιας που θα πάρουν μετέπειτα, αλλά και σε μία αγωνιώδη προσπάθεια να «αποδείξουν» ότι προκύπτει μία δήθεν ισορροπία στα σφυρίγματα, άρα… «εμείς που έχουμε ευνοηθεί, να… αδικούμαστε, άρα είμαστε ισοπαλία κι αυτό το φωνάζουμε». Τελικά, όλοι χρειάζονται μαθήματα! Και στην αδικία και στην εύνοια… Ελλάδα είσαι!