O Σάντσες του ντέρμπι λέει πολλά γι' αυτόν τον Παναθηναϊκό

Ξεκίνησε, στα χαρτιά, τη χρονιά ως ο τρίτος δεξιός μπακ του Παναθηναϊκού, πίσω από τον Κώτσιρα και τον Βαγιαννίδη και ως μια «ρεζέρβα» ανάγκης που μπορεί να αποτελέσει λύση και σε άλλες θέσεις της αμυντικής γραμμής. Φέτος, έχει τα «γεμάτα» ματς του στην κανονική διάρκεια του Πρωταθλήματος ήταν μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού: Με τον ΠΑΣ Γιάννινα στη Λεωφόρο, με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, με τη Λαμία, με τον Άρη στη Λεωφόρο, με τον Βόλο σε εκείνη την «πεντάρα» του Πανθεσσαλικού.

Ο Φακούντο Σάντσες κλήθηκε στην 11άδα, στα play-offs της Stoiximan Super League, σε ένα κομβικό ματς. Απέναντι στον Άρη στη Θεσσαλονίκη. Ένα παιχνίδι που η νίκη ήταν επιτακτική, για να σβήσει, τουλάχιστον εν μέρει, την «γκέλα» με τον Βόλο στη Λεωφόρο. Και ανταποκρίθηκε εξαιρετικά. Τελείωσε το ματς με 78% επιτυχημένες ενέργειες, 80% κερδισμένες μονομαχίες (μέσος όρος 51.4%), 100% (3/3) εναέριες μονομαχίες, όταν ο μέσος όρος του είναι 52.5%, τέσσερα κοψίματα και 10 επανακτήσεις μπάλας. Ο Παναθηναϊκός πήρε τη νίκη και έμεινε στην κορυφή, για να συνεχίσει με μια σούπερ εμφάνιση και αποτέλεσμα στο ντέρμπι αιωνίων με τον Ολυμπιακό. Όπου και εκεί, ο Σάντσες ήταν όχι απλά βασικός, αλλά εκ των κορυφαίων στο χορτάρι.

Με χαμηλότερα ποσοστά στις μονομαχίες (56% και 52.5% στις εναέριες), όπως είναι φυσιολογικό απέναντι σε έναν καλύτερο αντίπαλο, αλλά με 7 κοψίματα και 15 επανακτήσεις! Με καλύτερο ποσοστό στις μεταβιβάσεις από ό,τι απέναντι στον Άρη (86% έναντι 83%), με 3/5 επιτυχημένες μακρινές μεταβιβάσεις. Και, το σημαντικότερο, με απόλυτη προσήλωση στον στόχο, ένταση και αυτή την εργατικότητα που εκτιμούν όσο τίποτα οι προπονητές.

Δεν περιμέναμε, φυσικά, τα δύο αυτά ματς για να διαπιστώσουμε ότι ο Σάντσες είναι ένας ποδοσφαιριστής που περιμένει την ευκαιρία του, χωρίς γκρίνιες και προβλήματα στα αποδυτήρια, όμως η επαναφορά του στην 11άδα και οι εμφανίσεις του λένε πολλά για αυτό που έχει χτίσει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου, για τον τρόπο που διαχειρίζεται τους ποδοσφαιριστές του και για τα κερδισμένα, από τον ίδιο, αποδυτήρια. Κι όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά στην πορεία ενός συνόλου μέχρι το φινάλε ενός Μαραθώνιου.

Όπως έλεγε κι ένας Ισπανός αναλυτής, ο κόσμος, οι δημοσιογράφοι, οι αντίπαλοι, βλέπουν την ομάδα μία, άντε δύο φορές την εβδομάδα. Ο προπονητής και το επιτελείο του το κάνουν καθημερινά. Τα εύκολα σχόλια τύπου «γιατί παίζει αυτός κι όχι ο άλλος», τις περισσότερες φορές τα ακούν και γελάνε. Γιατί γνωρίζουν ή τουλάχιστον, εφόσον μιλάμε για ένα υγιές αγωνιστικό τμήμα, οφείλουν να γνωρίζουν το «γιατί» πίσω από τις επιλογές του προπονητή.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να μην υπάρχουν δυσαρεστημένοι ποδοσφαιριστές. Δεν είναι καθόλου εύκολο ένας παίκτης που δεν αγωνίζεται να διατηρήσει την προσήλωσή του, πνευματικά και σωματικά, για να είναι απόλυτα έτοιμος για το επόμενο ματς. Από την άλλη, είναι πολύ εύκολο να «χάσει» ο προπονητής έναν παίκτη. Από την επισήμανση ενός λάθους στην ανάλυση με τον μη ενδεδειγμένο τρόπο, μπροστά στους υπόλοιπους, μέχρι μια δήλωση εν βρασμώ, από τη γκρίνια για το ότι ενώ τα πηγαίνει πολύ καλά στην προπόνηση δεν παίζει βασικός, μέχρι μια αλλαγή που μπορεί να κρίνει ότι δεν ήταν σωστή.

Η προσωπικότητα και η διαχείριση του Γιοβάνοβιτς έχει καταφέρει να ελαχιστοποιήσει αυτά τα θέματα και είναι κάτι που αντανακλάται στον αγωνιστικό χώρο. Ακόμα κι αν έχει περιπτώσεις παικτών με καταβαραθρωμένη ψυχολογία για εξωαγωνιστικούς λόγους, ακόμα κι αν στην πρώτη στραβή τον περίμεναν για την συνηθισμένη, στα γήπεδα αυτού του τόπου, επιφανειακή κριτική. Η ετοιμότητα του Σάντσες, όπως και του Λοντίγκον στο «Βικελίδης», του Μπερνάρντ, που είχε μείνει εκτός στα τελευταία ματς, στο ντέρμπι, του Μάγκνουσον που είχε χάσει στα τελευταία ματς τη θέση του από τον Σάρλια και μπήκε ως αναγκαστική αλλαγή, του Σπόραρ που αντιμετώπισε προβλήματα και «σταυρώθηκε» από αρκετούς.

Είναι πολύ σημαντικό οι ποδοσφαιριστές να αισθάνονται ότι υπάρχει ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, προκειμένου να μην διαταραχθεί το σύνολο. Κι αυτή είναι μια ακόμα μεγάλη νίκη του Ιβάν στο εσωτερικό του Παναθηναϊκού. Μια νίκη, που βοηθά στο «Τριφύλλι» να βρίσκει ψυχικά αποθέματα στα δύσκολα, που του βγάζει λύσεις έτοιμες για όταν χρειαστεί, που βοηθούν το σύνολο να μην αποπροσανατολίζεται και να συνεχίζει να δουλεύει ως τέτοιο. Και φυσικά, να μπαίνει σε ένα κρίσιμο ντέρμπι, όπως ήταν αυτό της Λεωφόρου με τον Ολυμπιακό, με το μάτι να γυαλίζει, αλλά παράλληλα αυτή η γυαλάδα να μην υπερβαίνει τη συγκέντρωση και την προσήλωση στο πλάνο. Κι αυτή η «μαγιά» του φετινού Παναθηναικού, είναι οδηγός για την εξέλιξη ενός κλαμπ που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό.