Ο περιπατητής Χάμες και τι ακριβώς άλλαξε σε αυτό το ντέρμπι, ενώ στα άλλα δύο ήταν καλύτερος ο Ολυμπιακός

Για όποιον ακόμη δεν έχει αντιληφθεί τι έγινε προχθές στη Λεωφόρο και πώς ο Παναθηναϊκός επικράτησε του Ολυμπιακού, να εξηγήσουμε ένα βασικό πράγμα, πλέον του οφθαλμοφανούς, δηλαδή των δύο γκολ δώρων των πιο έμπειρων παικτών του πρωταθλητή Ελλάδας.

Το βασικό ερώτημα, σε επίπεδο αγωνιστικής τακτικής, που πρέπει να απαντηθεί είναι πώς από εκεί που ο Ολυμπιακός και στα δύο προηγούμενα φετινά ντέρμπι, τόσο στο 1-1 στη Λεωφόρο, όσο και στο 0-0 στο Καραϊσκάκη, ήταν κατά κοινή ομολογία (βλέπε και παραδοχή του Γιοβάνοβιτς στις δηλώσεις του παραμονή του 2-0) καλύτερος του Παναθηναϊκού, τώρα, στο πιο κρίσιμο παιχνίδι εμφανίστηκε κατώτερος του. Διότι, οκ, είναι μία εξήγηση ότι δεν μπορεί μία ομάδα σε τρία σερί ντέρμπι να είναι καλύτερη της άλλης, ωστόσο πρόκειται για εξήγηση ποδοσφαιρικά εμφανώς μη επαρκής και βασιζόμενη κατά βάση στις πιθανότητες.

Καθαρά ποδοσφαιρικά υπάρχει εξήγηση. Και προέρχεται από την κομβική αλλαγή που παρουσίασε όχι τόσο ο Ολυμπιακός, όσο ο Παναθηναϊκός στο δικό του παιχνίδι. Τι είχε κάνει ο Γιοβάνοβιτς στα δύο προηγούμενα φετινά ντέρμπι εναντίον του Ολυμπιακού, στα οποία εκ τύχης γλίτωσε την ήττα, με το πέναλτι στο 97’ στη Λεωφόρο και με το γκολ-οφσάιντ του Βρουσάι στο 90’ στο Καραϊσκάκη; Είχε παίξει με δύο κεντρικά-αμυντικά χαφ και τον Μπερνάρντ ως 10άρι μπροστά τους. Όπως δηλαδή ο Μίτσελ είχε βάλει τον Χάμες 10άρι στο 1-1 και τον Φορτούνη 10άρι στο 0-0, έτσι είχε κάνει κι ο Γιοβάνοβιτς. Και πολύ απλά είχε χάσει το κέντρο! Γιατί ο Εμβιλά με τον Χουάνγκ είναι και γενικά καλύτεροι παίκτες, αλλά και ειδικά και στα δύο παιχνίδια ήταν καλύτεροι από το αντίπαλο δίδυμο που ήταν Πέρεθ-Τσέριν στο 1-1 και Πέρεθ-Κουρμπέλης στο 0-0.

Ο Γιοβάνοβιτς αντιλήφθηκε το λάθος του και το γύρισε προχθές: επέλεξε να παίξει και με τα τρία του κεντρικά χαφ (Πέρεθ, Κουρμπέλη, Τσέριν) και να περάσει το 10άρι του, τον Μπερνάρντ, στα πλάγια. Έτσι, για πρώτη φορά φέτος σε ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό βρέθηκαν ο Χουάνγκ με τον Εμβιλά να παίζουν αντιμέτωποι με τρεις παίκτες στον ίδιο χώρο και όχι με δύο. Και φυσικά τα βρήκαν πιο σκούρα! Διότι ο Χάμες μάρκαρε με τα μάτια και έτρεχε περπατώντας. Κι έτσι τώρα έχασε τη μάχη του κέντρου ο Ολυμπιακός, που ακριβώς αυτή τη μάχη είχε κερδίσει στα δύο άλλα ντέρμπι με τον ΠΑΟ.

Ο Ανιγκό θα έπρεπε να το περιμένει αυτό από τον Γιοβάνοβιτς, γιατί ο προπονητής του Παναθηναϊκού μετά το κάζο που από πλευράς εμφάνισης είχε υποστεί η ομάδα του στο Καραϊσκάκη, παρά το 0-0 με τον Ολυμπιακό, αποφάσισε να το αλλάξει και είχε πάει κι έπαιξε με την ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια (0-0) με τον ίδιο τρόπο, με ίδια τρία κεντρικά χαφ με τα οποία έπαιξε και προχθές-και του είχε βγει μια χαρά, άρα το ίδιο θα έκανε και προχθές.

Ο Ολυμπιακός ήταν σαφές ότι έπρεπε να παίξει με τον Φορτούνη 10άρι η, έστω τον Μπιέλ 10άρι και τον Φορτούνη στα πλάγια, όπως έπαιξε κι ο Μπερνάρντ στα πλάγια. Γιατί έτσι θα είχε κάποια τρεξίματα παραπάνω ο Ολυμπιακός και θα έπαιρναν κάποιες βοήθειες παραπάνω ο Χουάνγκ με τον Εμβιλά, που όλοι ξέρουμε ότι είναι η καρδιά της ενδεκάδας της ομάδας, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είναι…σούπερ μαν. Ο Χάμες όλοι ξέρουμε ότι δεν έχει τρεξίματα, πόσο δε μάλλον τώρα που προερχόμενος από αγωνιστική απραξία λόγω τραυματισμού ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα αδυνατούσε να προσφέρει σε αυτό το κομμάτι.

Στο 1-1 στη Λεωφόρο με τον Χάμες είχε παίξει και τότε ο Ολυμπιακός. Τότε, όμως πρώτον είχε παίξει με τον ίδιο τρόπο ο ΠΑΟ (με 10άρι τον επίσης χωρίς πολλά τρεξίματα Μπερνάρντ) κι άρα δεν υπήρχε υπεραριθμία στο κέντρο και δεύτερον τότε ο Χάμες δεν ήταν στην κατάσταση που είναι τώρα, που επί δύο μήνες προπονείται σπάνια και παίζει πιο σπάνια. Θα έλεγες ότι ήταν στα καλύτερα του, για τα δικά του πλέον δεδομένα. Προχθές, αυτό που είδαμε ήταν τον Κολομβιανό σε ρόλο περιπατητή.

Τέλος πάντων, ο Ανιγκό επέλεξε σε αυτό το παιχνίδι μία εντελώς διαφορετική τακτική απ΄ ότι στο προηγούμενο, εκείνο με τον ΠΑΟΚ. Κι αυτό είχε λογική, γιατί άλλο ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη κι άλλο ΠΑΟ στη Λεωφόρο. Η στόχευση του ήταν να πάει ο Ολυμπιακός να κάνει ό,τι έκανε με την ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια: δηλαδή να αφήσει περισσότερο την μπάλα στον Παναθηναϊκό και να επιχειρήσει να κτυπήσει στις αντεπιθέσεις.

Η ιδέα δεν έμοιαζε άσχημη, μόνο που στη Φιλαδέλφεια ο Ολυμπιακός είχε παίξει με 10άρι τον Φορτούνη (κι όχι τον Χάμες), που είχε βγάλει ταχύτατα μπροστά την ομάδα με δύο πάσες για γκολ, είχε παίξει με σέντερ φορ τον Μπακαμπού (κι όχι τον Ελ Αράμπι), που είχε βγει σαν σφαίρα μπροστά στα δύο γκολ και είχε φτιάξει το πρώτο, αλλά είχε παίξει και με στόπερ τον Ντόη δίπλα στον Μπα κι όχι τον Παπασταθόπουλο. Επίσης είχε παίξει με τον Κανός κι όχι τον Μασούρα και με τον Σαμασέκου κι όχι τον Εμβιλά.

Πώς λοιπόν θα μπορούσε να πετύχει η ίδια συνταγή με άλλα υλικά, με ακριβώς τη μισή ενδεκάδα να έχει αλλάξει; Και με τον Ολυμπιακό να μπαίνει τόσο παθητικά στο παιχνίδι, ατυχέστατα όπως ακριβώς είχε μπει και στη Φιλαδέλφεια τότε, παρά τη νίκη του, αλλά και στην Τούμπα, παρά το 0-0 με τον ΠΑΟΚ; Με τον Παναθηναϊκό να έχει τρεις ευκαιρίες στα πρώτα 15 λεπτά: το φαρμακερό σουτ του Μπερνάρντ που κόντραρε ο Εμβιλά, το σουτ του Σπόραρ πάνω στον Πασχαλάκη και την άστοχη κεφαλιά του Παλάσιος. Κι έτσι να παίρνει την ψυχολογία του αγώνα.

Ακόμη κι υπό αυτές τις συνθήκες, το πλάνο του Ολυμπιακού άρχισε να λειτουργεί κάπως μετά το 15΄με τις ευκαιρίες των Ελ Αράμπι και Χάμες στο δίλεπτο 17’-18’ και τον έλεγχο του παιχνιδιού από πλευράς των «πράσινων» να γίνεται λίγο πιο δύσκολος. Όλα χάλασαν, όμως, από την ακατανόητη ενέργεια του Παπασταθόπουλου, που ήταν το ίδιο ακατανόητη με την απόφαση να παίξει βασικός σε αυτό το ματς ο Παπασταθόπουλος, από την στιγμή που είχε ζητήσει αλλαγή λόγω ενοχλήσεων τέσσερις ημέρες νωρίτερα και είχε βγει με το σκορ 0-1 υπέρ του ΠΑΟΚ και με τον ίδιο τον Παπασταθόπουλο να αποτυγχάνει να βγει πρώτος στην μπάλα και να τον προλαβαίνει ο αντίπαλος φορ, ο Μπράντον. Κι ενώ με το δίδυμο Μπα-Σισέ από το 57’, ο Ολυμπιακός είχε γυρίσει το παιχνίδι από 0-1 σε 3-1. Και με τον Ντόη διαθέσιμο, και βασικό δίπλα στον Μπα στο 3-1 επί της ΑΕΚ, με τιμωρημένο τότε τον Παπασταθόπουλο.

Ο Παπασταθόπουλος συνήλθε μέσα στο παιχνίδι είχε μάλιστα και δύο-τρεις πολύ κρίσιμες επεμβάσεις στο β΄ ημίχρονο, ωστόσο το κακό ήδη είχε γίνει-και θα μπορούσε να έρχονταν και τρίτο γκολ από πλευράς Παναθηναϊκού από άλλη αψυχολόγητη ενέργεια του Παπασταθόπουλου να τραβήξει από τον ώμο αντίπαλο κυνηγό, σε φάση που οριακά δεν ήταν πέναλτι, υπό την έννοια ότι το τράβηγμα δεν ήταν δυνατό. Η απόφαση, όμως, του Παπασταθόπουλου ήταν και σε αυτή τη φάση κακή-αυτό δεν αλλάζει. Κατά δε την προσωπική μου γνώμη κι έτσι όπως έβλεπα εγώ τον διαιτητή σε όλο το ματς να παίζει ξεκάθαρα έδρα (δεν με ενδιαφέρει που σχεδόν όλοι τον είδαν εξαιρετικό, με ενδιαφέρει μόνο τι είδαν τα μάτια μου κι εμένα δεν μπορεί να με ξεγελάσει κανένα «κοράκι»), αν το σκορ δεν ήταν 2-0, αλλά 1-0 η, 0-0, θα έδινε πέναλτι υπέρ του Παναθηναϊκού.

Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός μπορεί και να έχανε από τον ΠΑΟ, ακόμη κι αν έπαιζε με ένα ορθολογικό σχήμα. Αλλά αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα ότι δεν έπαιξε έτσι όπως έπρεπε να παίξει…

Άσχετο: Ρε ξέρουν τι κάνουν αυτοί, την κάθε λεπτομέρεια ψάχνουν. Πάρτε για παράδειγμα ότι ζήτησαν από την ΟΥΕΦΑ Ισπανό διαιτητή για το ντέρμπι στη Λεωφόρο. Όσο ήταν ο Μίτσελ, δεν είχαν ζητήσει ποτέ Ισπανό διαιτητή για αγώνα του Ολυμπιακού, αλλά και γενικά για κανένα παιχνίδι. Μόνο Πορτογάλους έφερναν, τώρα που έχουν φύγει ο Μαρτίνς, ο Σα, ο Σεμέδο, ο Ποντένσε.