Καθαρά σημάδια σήψης - όχι μόνο του ελληνικού ποδοσφαίρου

Ο Πρόεδρος του συνδέσμου των αμειβομένων ποδοσφαιριστών δηλώνει ότι ένας ποδοσφαιριστής έφτασε να αποπειραθεί να αυτοκτονήσει λόγω χρεών επειδή το κράτος δεν του έδωσε όσα του υποσχέθηκε, όσα δούλεψε και του οφείλονται ακόμη επειδή γράφτηκαν, από το κράτος, στο χιόνι. Ο δήμαρχος του Βόλου δηλώνει αυτό που όλοι, ακόμη και αν έχουμε περάσει μια φορά από τον Βόλο για ποδοσφαιρικό αγώνα, καταλαβαίναμε - ότι οι κάτοικοι και οι καταστηματάρχες δεν θα άντεχαν έναν τελικό Κυπέλλου με κόσμο και γι’ αυτό ο φετινός τελικός θα διεξαχθεί με άδειες εξέδρες. Ο αλλοδαπός διαιτητής ενός φετινού ελληνικού ντέρμπι δηλώνει ότι δέχθηκε απειλητικά μηνύματα για τη ζωή του μετά από τον αγώνα που σφύριξε. Ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας τρέχει σε κάθε αρχή για να καταγγείλει το ποικιλόμορφο bullying που δέχεται. Τα δελτία ειδήσεων μεταδίδουν με ανατριχιαστική συχνότητα πληροφορίες για επεισόδια οπαδικής βίας, με δράστες και θύματα κάθε ηλικίας. Κι όλοι όσοι ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο τρέμουμε στην ιδέα του τι μπορεί να συμβαίνει στην Superleague τώρα που μπαίνουν στην τελική ευθεία τα play-offs που θα αναδείξουν τον πρωταθλητή.

Όταν τα κοιτάζεις από μακριά ή τα συζητάς με έναν ξένο, συνειδητοποιείς πού έχουμε φτάσει - όχι μόνο στο ποδόσφαιρο φυσικά. Όμως στην υπόθεση που συζητάμε, του ποδοσφαίρου, αναρωτιέσαι τι παραπάνω πρέπει να συμβεί, το οποίο θα αντιληφθούμε ως πάτο ώστε να δημιουργηθεί ένα ρεύμα αλλαγής της επικρατούσας κατάστασης. Έχουμε μπροστά μας καθαρά σημάδια σήψης του ελληνικού ποδοσφαίρου και κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε, ή τα έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ και ζούμε με τόσες εκπτώσεις που έχουν όλα αρχίσει να μας μοιάζουν φυσιολογικά.

Ως κάποιος που έχει συμπληρώσει 30ετία στην καθημερινή ενασχόληση με το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο δυσκολεύομαι αφάνταστα να βρω ένα ρεαλιστικό σενάριο αλλαγής της επικρατούσας κατάστασης στο εγγύς μέλλον. Διότι κοιτάζω γύρω και δεν βρίσκω κανένα μέρος του ποδοσφαίρου πάνω στο οποίο θα μπορούσε να βασιστεί η ελπίδα για την αλλαγή.

Το όραμα κάποιου με την δική μου εμπειρία και επίγνωση είναι το “και μη χειρότερα”. Διότι η ιστορία των τελευταίων δεκαετιών διαρκώς αποδεικνύει ότι υπάρχουν χειρότερα.

Θα ήταν μικρό το πρόβλημα αν οφειλόταν στο ίδιο το ποδόσφαιρο - δηλαδή αν το ποδόσφαιρο αντιστεκόταν και δεν άλλαζε αποτελώντας ένα μαύρο κομμάτι μιας χώρας που λειτουργεί καλά σε όλα τα υπόλοιπα πεδία της ζωής. Δυστυχώς στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και βαθύτερο. Γι’ αυτό μάθαμε όλοι να κάνουμε εκπτώσεις, με συνέπεια να ξεκοιλιάζονται σήμερα στους δρόμους νέα παιδιά με αφορμή τις οπαδικές διαφορές και να ταράζονται ψυχικά μόνο οι αυτόπτες μάρτυρες και όχι όλοι εμείς οι υπόλοιποι.

Καθαρά σημάδια σήψης είναι αυτά που ζει σήμερα το ποδόσφαιρο. Σήψης όχι του ποδοσφαίρου· της χώρας.

Photo by Nilufar Jabrayilbayli on Unsplash