Άρης: Απλά έδειξε πόσο αδίκησε τον εαυτό του

Είναι αδύνατη η διαγραφή των πεπραγμένων επτά-οκτώ μηνών. Από εκεί αντλούνται τα στοιχεία κάθε ομάδας και εξάγονται συμπεράσματα. Αυτό ισχύει για όλους. Στον Βόλο, ο Άρης πέτυχε μόλις την τέταρτη φετινή εκτός έδρας νίκη του. Έφτασε στις μισές σε σχέση με τις προπέρσινες οκτώ, είναι ακόμη λιγότερες από τις περσινές εννιά. Το οξύμωρο για τους «κίτρινους» είναι ότι παρότι δεν κερδίζουν συχνά, μακριά από το «Κλ. Βικελίδης», όταν το κάνουν ο τρόπος είναι εμφατικός. Έχουν δώδεκα γκολ ενεργητικό και μηδέν παθητικό σ’ αυτά τα παιχνίδια απέναντι σε Αστέρα Τρίπολης, ΠΑΣ Γιάννινα, ΟΦΗ και Βόλο. Μάταια θα ψάξει κανείς (ποδοσφαιρική) λογική.

Στο Πανθεσσαλικό Στάδιο η ομάδα του Τόλη Τερζή δεν έπαιξε φανταστικό ποδόσφαιρο κι έγραψε 0-3. Ήταν σοβαρή, διαβασμένη και τακτικά συνεπής. Πίεσε σωστά στο πρώτο ημίχρονο γιατί ήθελε πρωτίστως να μετρήσει υψηλό ποσοστό κατοχής μπάλας καθώς είχε να κρύψει το πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας με τον κατά συνθήκη στόπερ, Μάρβιν Πίρσμαν. Είχε 72% στο πρώτο ημίχρονο, διατήρησε την πρωτοκαθεδρία και στο δεύτερο. Ήξερε ότι ο αντίπαλος θα προσπαθούσε να χτυπήσει στην transition επίθεση με μεγάλες μπαλιές στην επιθετική τριάδα και φρόντισε να είναι μικρές οι αποστάσεις μεταξύ των αμυντικών χαφ και της αμυντικής τετράδας ούτως ώστε να «πνίξουν» τον αντίπαλο, να μην τον αφήσουν να αναπνεύσει. Έγινε και αυτό. Ο Βόλος δεν είναι η ομάδα των Φερνάντεθ, Φαν Βέερτ, πλέον υστερεί σε ποιοτικά χαρακτηριστικά αλλά και η μία τελική σε ροή αγώνα είναι απαράδεκτος αριθμός για γηπεδούχο ομάδα. Δεν μπόρεσε να κάνει άλλη γιατί ο Άρης δεν μπήκε στο γήπεδο για να διασκεδάσει αλλά για να νικήσει. Η νοοτροπία που όφειλε να είχε και σε άλλα παιχνίδια αντίστοιχης δυσκολίας.

Αυτή ήταν η ειδοποιός διαφορά των «κίτρινων». Τα τσαλιμάκια και οι περίτεχνες ενέργειες μπήκαν στην άκρη. Κυριάρχησε η ουσία. Ατομική προσπάθεια με παράλληλη επίδειξη ποιοτικής κατάρτισης έγινε για πρώτη φορά στο 79’, στη φάση του κερδισμένου πέναλτι από τον Ράφαελ Καμάτσο. Μέχρι τότε, η πάσα είχε τον πρώτο λόγο και μάλιστα αποφεύχθηκαν οι μεγάλες μπαλιές. Στα σίγουρα, που λένε. Ο Άρης θα μπορούσε να είχε τελειώσει το παιχνίδι από το πρώτο ημίχρονο αλλά πλην του φανταστικού τέρματος του Βλάντιμιρ Νταρίντα, ο Αμπουμπακάρ Καμαρά είχε δύο κακές αντιδράσεις. Στο δεύτερο ημίχρονο προσπάθησε να ελέγξει την αδυναμία του στα τρεξίματα. Το είπε ξεκάθαρα ο Τερζής εντός της εβδομάδας. Η ομάδα δεν τα έχει σε αφθονία και πρέπει να κάνει διαχείριση δυνάμεων. Στον Βόλο το έκανε, σε άλλα γήπεδα όχι. Η ομάδα δεν ήταν καλή για 20-25 λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο, δεν ένιωσε όμως και τον κίνδυνο. Ευλογία για κάθε προπονητή.

Ο Άρης αδίκησε τον εαυτό του γιατί δεν θα έπρεπε να μπει σε διαδικασία μάχης σώμα με σώμα με τον Βόλο. Με όλο τον σεβασμό στην ομάδα της Θεσσαλίας κι έχοντας ως κριτήριο το brand των συλλόγων και κυρίως τα χρήματα που ξόδεψαν για να φτιάξουν ομάδες, είναι υποτιμητικό για τους «κίτρινους» να έχουν άμεσο αντίπαλο τον Βόλο. Όφειλαν να ήταν ψηλότερα, όπως έγινε την περασμένη διετία όπου τα Playoffs ήταν η ξεχωριστή νότα μιας αγωνιστικής μπαλάντας και όχι η φάλτσα.