Η κούρσα για δύο είναι η φυσιολογική ποδοσφαιρική εξέλιξη των πραγμάτων

Ηταν καλή η διαιτησία του Μάσα στο Καραϊσκάκη; Όχι, προφανώς και δεν ήταν. Εχασε ο Ολυμπιακός από την διαιτησία του Μάσα ή χάνει γενικά το φετινό πρωτάθλημα από την διαιτησία; Όχι ασφαλώς. Ο Ολυμπιακός χάνει το φετινό πρωτάθλημα για όλα όσα παράλογα έκανε με τον σχεδιασμό του και τους προπονητές του, τον τρίμηνο Ιουλίου – Σεπτεμβρίου. Και παρά το γεγονός ότι με τον Μίτσελ έκρυψε καλά, πολλά από αυτά τα… εγκλήματα και έφτασε να είναι για μήνες αήττητος και να διεκδικεί το πρωτάθλημα μέχρι τέλους, ήρθε το τελειωτικό χτύπημα με την αποχώρηση του Ισπανού και την τοποθέτηση του Ανιγκό στον πάγκο. Ο Γάλλος δεν είναι κακός προπονητής, δεν είναι καν προπονητής. Με όλα αυτά θα ήταν αδύνατο ο Ολυμπιακός να πάρει πρωτάθλημα. Προσέξτε, δεν υποστηρίζω ότι ο Ολυμπιακός με τον Μίτσελ θα έπαιρνε πρωτάθλημα. Υποστηρίζω ότι με τον Μίτσελ θα ήταν σοβαρός μέχρι το τέλος και θα είχε κάποιες λίγες πιθανότητες σε αντίθεση με τις μηδενικές που είχε με τον Ανιγκό.

Στο Καραϊσκάκη η ΑΕΚ επιβεβαίωσε για πολλοστή φορά το ποδόσφαιρό της, το σχέδιό της, τον προπονητή της. Υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στην ομάδα ΑΕΚ και την ομάδα Ολυμπιακός τη φετινή σεζόν και νομίζω ότι δεν υπάρχει φίλος του Ολυμπιακού ή του ποδοσφαίρου γενικότερα, που δεν το βλέπει αυτό. Το πρόβλημα της ΑΕΚ ήταν ότι δεν τέλειωσε το ντέρμπι στο πρώτο ημίχρονο και το άφησε στο 1-0 με αποτέλεσμα την αντίδραση κάποιων παικτών του Ολυμπιακού και όχι της ομάδας Ολυμπιακός, να κινδυνεύσει να την πληρώσει με απώλεια τριπόντου στο δεύτερο ημίχρονο.

Προφανώς και υπάρχουν σφυρίγματα του Μάσα που σηκώνουν κουβέντα ξανά γράφω, όπως το φάουλ του Αμραμπατ στο τρίτο γκολ της ΑΕΚ, τα μαρκαρίσματα του Σιμάνσκι για κίτρινη κάρτα, ακόμη και το όχι και τόσο αθώο μαρκάρισμα του Βίντα στον Μπακαμπού και είναι πρόβλημα που για μία ακόμη φορά στην Ελλάδα άπαντες κρίνουν με τα χρωματιστά γυαλιά τους. Στην προκειμένη περίπτωση είτε τα κίτρινα που δεν είδαν κανένα λάθος και μία τέλεια διαιτησία ή τα κόκκινα που είδαν σφαγές που το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έζησε ποτέ ξανά στο παρελθόν. Αλλά πλέον το ξέρουμε και έτσι είναι στην Ελλάδα. Δεν έχει υπάρξει ποτέ δημοσιογράφος, κόκκινος, κίτρινος, πράσινος, ασπρόμαυρος που να είδε σε ένα, έστω ένα ματς την ομάδα του να ευνοείται από την διαιτησία. Η διαιτησία είναι πάντα τέλεια ή αδικεί την δική του ομάδα. Αυτό όμως είναι το μικρό πρόβλημα και όπως έχω γράψει πολλές φορές τα μάτια σας είναι ο καλύτερος κριτής της διαιτησίας, ούτε τηλεκριτικός, ούτε δημοσιογράφος, ούτε σχολιαστής, ούτε ρεπόρτερ, ούτε κανείς άλλος.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ό,τι συνέβη στο τέλος του ματς στο Καραϊσκάκη. Αν αποφασίσουμε ότι η λύση στην όποια κακή διαιτησία ή στην οποία εμείς θεωρούμε κακή διαιτησία, είναι να τα κάνουν πρώτα «ώπα» οι παράγοντες και μετά να μπαίνουν μέσα οι κάφροι και να τα κάνουν γης μαδιάμ και να τους δικαιολογούμε κιόλας με τον πλέον επίσημο τρόπο, τότε δεν έχει απομείνει τίποτα όρθιο και δεν υπάρχει και ίχνος αξιοπρέπειας και σοβαρότητας. Από μία ομάδα που έχει κατακτήσει 47 πρωταθλήματα αν μη τι άλλο περιμένεις να δείξει σεβασμό ή έστω ανοχή για ένα που χάνει. Και φυσικά περιμένεις την απαραίτητη αυτοκριτική. Αν ο Ολυμπιακός έχει αποφασίσει να πει στον κόσμο του, ότι φέτος η ομάδα ήταν καλή ή έστω ότι ήταν καλύτερη από την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, αλλά το πρωτάθλημα το χάνει από την διαιτησία, νομίζω θα δυσκολευτεί να πείσει ακόμη και τα κατακόκκινα αυτιά.

Στην Τούμπα νωρίτερα έγινε ένα διαφορετικό ματς. Προσέξτε, ματσάρα ήταν και στο Καραϊσκάκη και δεν την χαρήκαμε όσο θα έπρεπε, αλλά ματσάρα ήταν και στην Τούμπα με απίστευτο σασπένς. Εκεί δεν υπήρξε κυριαρχία κάποιου, υπήρξε ένα τρομερό ντέρμπι, το οποίο κρίθηκε στη λεπτομέρεια της λεπτομέρειας και ο Παναθηναϊκός το πήρε. Ναι στα εκατοστά αν προτιμάτε! Στα εκατοστά του πατήματος του ποδιού του Ιωαννίδη, στα εκατοστά του οφσάιντ στο πέναλτι που δεν δόθηκε τελικά στον ΠΑΟΚ. Κι εδώ όμως ο ΠΑΟΚ δεν πρέπει να τα βάζει με την ατυχία του, αλλά την αστοχία του, ή την αδυναμία του να διαχειριστεί καλύτερα τις λεπτομέρειες, αδυναμία που την έχει δείξει σε πολλά ματς φέτος. Ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα που έχει χάσει τους περισσότερους βαθμούς σε ματς που ήταν καλύτερος και τους περισσότερους σε ματς που μπορούσε να μην χάσει και τα έχασε, όπως αυτό με τον Παναθηναϊκό. Συμβαίνει συχνά, συμβαίνει σε όλη τη χρονιά και είναι πρόβλημα για τον Δικέφαλο.

Ο δε Παναθηναϊκός είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι η ομάδα «έχω τον τρόπο» σε όλη τη φετινή σεζόν. Τον έχει τον τρόπο, γιατί έχει το πιο καθαρό μυαλό από όλους και την μεγαλύτερη συγκέντρωση από όλους. Ο Παναθηναϊκός έφτασε ως εδώ κι’ αν πάρει το πρωτάθλημα, θα το έχει πάρει, γιατί είναι η ομάδα που μέσα στη σεζόν έκανε τα λιγότερα λάθη από όλους. Και επειδή όπως ξέρετε το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι λαθών, αυτός που κάνει τα λιγότερα συνήθως κερδίζει.

Οσο για τον Αρη και τη μεγάλη νίκη του στον Βόλο, αυτή είναι σίγουρα μία επιτυχία. Επιτυχία γιατί ο Αρης εκτός απρόοπτου θα εξασφαλίσει για μία ακόμη χρονιά ευρωπαϊκό εισιτήριο και αυτό δεν είναι καθόλου μικρό κατόρθωμα. Προσοχή όμως γιατί αυτή η επιτυχία δεν πρέπει να κρύψει τα πολλά προβλήματα του Αρη. Φέτος παίρνει το ευρωπαϊκό εισιτήριο γιατί η χώρα διαθέτει πέντε, τις προηγούμενες χρονιές το έπαιρνε με την χώρα να διαθέτει τέσσερα και άφηνε πάντα έναν «μεγάλο» (πέρυσι την ΑΕΚ, πρόπερσι τον Παναθηναϊκό) εκτός Ευρώπης.

Φέτος αν τα ευρωπαϊκά εισιτήρια ήταν τέσσερα δεν θα το διεκδικούσε καν. Αρα δεν έκανε φέτος ό,τι και τις προηγούμενες χρονιές και αν την επόμενη σεζόν δεν βελτιωθεί σημαντικά θα είναι απλά ένας κομπάρσος (του χρόνου επιστρέφουμε στο καθεστώς των 4 ευρωπαϊκών εισιτηρίων). Επίσης ο Αρης επιτέλους θα πρέπει ένα καλοκαίρι να εμφανιστεί σοβαρός στα ευρωπαϊκά ματς. Το να πανηγυρίζει κάθε άνοιξη που πήρε το ευρωπαϊκό εισιτήριο και κάθε καλοκαίρι να μην το τσεκάρει ποτέ και να μην φτάνει έστω μία φορά σε όμιλο, δεν του προσφέρει απολύτως τίποτα, ούτε τον βοηθά να μεγαλώσει…

Το πιο άδικο όμως για το πρωτάθλημά μας είναι αυτό που συνέβη συνολικά αυτή την Δευτέρα. Αυτό που έγινε τούτο το ΣΚ σε μάχες για την παραμονή και για τον τίτλο, ήταν απολαυστικό, συναρπαστικό, υπέροχο. Αν είχε συμβεί στην Αγγλία πέντε αγωνιστικές πριν το φινάλε όλη η Πρέμιερ Λιγκ θα το «πουλούσε» παγκοσμίως, σαν κάτι που γίνεται μόνο στο δικό της πρωτάθλημα. Εμείς εδώ δεν σκεφτήκαμε καν, να πούμε το απλό, τι ωραίο πρωτάθλημα βλέπουμε…