Φέρτε μας τον ψυχίατρο. Και τον καρδιολόγο...

Ανεξάρτητα από το φινάλε στο μοναδικό ποδοσφαιρικό θρίλερ που ζει φέτος η Ελλάδα με πρωταγωνιστές τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ, όσοι βρέθηκαν το βράδυ της Τετάρτης στη κατάμεστη Λεωφόρο, θα τη θυμούνται για πολλά χρόνια αυτή τη βραδιά. Όπως και τα ηλεκτρονικά ρολόγια που άρχισαν να καταγράφουν 130, 140, 150 παλμούς το λεπτό μόλις ο Άγγλος ρέφερι σφύριξε τη λήξη και όλοι περίμεναν-έστω- την ισοπαλία στη Νέα Φιλαδέλφεια για να ανασάνουν ελεύθερα, να ξεσπάσουν, να γυρίσουν στο σπίτι τους με την ''έχουμε ακόμη έναν τελικό'' σκέψη και όχι με την ''αυτοκτονήσαμε κανονικά'' παραδοχή στο μυαλό τους.

Η κραυγή λύτρωσης που έβγαλε το γήπεδο και ακούγοντάς την απέξω, καθώς δεν υπήρχε κουράγιο να παρακολουθηθούν τα τελευταία λεπτά στην Opap Arena, ήταν κάτι το μοναδικό. Θα έπρεπε να ηχογραφηθεί και να μπει στο Youtube, ως η απόλυτη αντίδραση ανακούφισης, σαν την επιστροφή στη ποδοσφαιρική ζωή από ένα διαφαινόμενο ''τέλος''.

Ήταν ένα βράδυ που σε κάνει να αγαπήσεις λίγο παραπάνω το ποδόσφαιρο για τα μοναδικά συναισθήματα που μπορεί να δημιουργήσει αλλά από την άλλη; Φέρτε μας τον ψυχίατρο που λέει και το γνωστό σύνθημα της ''πράσινης'' κερκίδας. ''Και τον καρδιολόγο'', θα πρέπει να προσθέσουμε.

Θα πάρει τον τίτλο το Τριφύλλι και στη φιέστα αντί για σημαίες, θα μοιράζονται ηρεμιστικά, αγχολυτικά και χάπια για την καρδιά, καθώς ολόκληρη η φετινή σεζόν, με αποκορύφωμα το φινάλε, είναι μία σεζόν για γερά νεύρα και ακατάλληλη για καρδιακούς. Τι ωραίο πράγμα ο πρωταθλητισμός και πόσο μας είχε λείψει.

Η εναλλαγή στα συναισθήματα που έφτιαξε το χθεσινό Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ σε συνδυασμό με το ΑΕΚ-Ολυμπιακός και η έντασή αυτών, δημιούργησε μια αδιανόητη παλέτα ψυχολογικής κατάστασης.

Από το ξέσπασμα στο γκολ του Μαντσίνι στην αρχή του ματς στη χαμένη ευκαιρία του Μπερνάρντ και του Σπόραρ για το 2-0. Από την ισοφάριση του Τόμας που έφερε στα ίσια το παιχνίδι, στην εκρηκτική αντίδραση του Παναθηναϊκού, με το χαμένο τετ α τετ του Μπερνάρντ, στη σαδιστική πορεία της μπάλας προς το πλεκτό στο φάουλ του Βραζιλιάνου που εξουδετέρωσε με σπουδαία επέμβαση ο κίπερ του ΠΑΟΚ.

Από την έκρηξη χαράς μόλις έγινε γνωστό το γκολ του Μπακαμπού, στο... ξενέρωμα της ακύρωσής του. Και από το δοκάρι του Μαντσίνι και την προσδοκία για ακόμη ένα τέρμα στο φινάλε, στην αποβολή του Σένκεφελντ και στην ολική ανατροπή των δεδομένων. Θέλετε κι άλλα; Είχε και άλλα. Από το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή που ήταν λες και πέταξε τον μποξέρ στο καναβάτσο με τα κεφάλια να κρατούν το πρόσωπο, στην ολοκλήρωση του ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια και την επιστροφή της καρδιάς στη θέση της.

Όσο και αν προσπαθούμε να θυμηθούμε, τέτοιο φινάλε στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν έχουμε ξαναζήσει. Φυσικά υπήρχαν χρονιές που κρίθηκαν στο τέλος και σε έναν ''τελικό'', όπως το Ολυμπιακός-ΑΕΚ, 4-3, το 2002, ή την χρονιά της Ριζούπολης(2003) ή το 2005 με την ''αυτοκτονία'' του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ με το γκολ του Νατσούρα και το... buzzer beater του Ριβάλντο στο Καυταντζόγλειο. Τόσο μεγάλη διάρκεια σε θρίλερ και με τους δύο πρωτοπόρους να πηγαίνoυν χέρι-χέρι ακόμη και στις απώλειες λες και δεν θέλει να ξεκολλήσει ο ένας από τον άλλον, δεν έχει ξαναγίνει.

Τι μένει στο τέλος της ημέρας από το χθεσινό βράδυ; Η ουσία. Ο τίτλος παραμένει στα πόδια του Παναθηναϊκού. Για να μην σκεφτόμαστε και πολύ ΤΙ γκέλα έκανε το Τριφύλλι(για το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι θα ακολουθήσει νέο σημείωμα το απόγευμα) απέναντι στον... μισό ΠΑΟΚ και χάσουμε τα μυαλά μας, ας πούμε το εξής. ''Νίκησε ο Παναθηναϊκός, νίκησε και η ΑΕΚ. Μία νίκη ήθελες στο άδειο Καραϊσκάκη ήθελες, μια νίκη θες''. Αυτό δεν ήταν και το πιο πιθανό σενάριο πριν την έναρξη της 8ης αγωνιστικής των play-offs. Αυτό ήταν.

Το ματς της δεκαετίας vol2 έρχεται την Κυριακή. Το σύνολο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς απέτυχε να πάρει τον τελικό με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο, είναι υποχρεωμένο να πάρει αυτόν με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, στο πιο σημαντικό παιχνίδι της δεκαετίας... και βάλε. Το δεύτερο μετά την αναμέτρηση με την Ένωση στη Λεωφόρο.

Υπομονή. Τρεις μέρες έμειναν. Θα περάσουν. Απλά αυτό που πρέπει να γίνει στο Caravel πριν την αναχώρηση της αποστολής για τον Πειραιά, δεν θα πρέπει να έχει προηγούμενο. Και δεν θα έχει προηγούμενο. Γιατί για κάθε έναν ''τι αλλαγές έκανε ο Γιοβάνοβιτς'', υπάρχουν εκατό ''πάμε να το πάρουμε μέσα στο Καραϊσκάκη''...