Ολυμπιακός: Ο σχεδόν τέλειος, ο μονίμως ντεφορμέ, ο «κρύο-ζέστη» και για ποιόν μετάνιωσε ο Ανιγκό

Αντί προλόγου: Ήμουν ξεκάθαρος από χθες το μεσημέρι, ότι για τον Ολυμπιακό θα ξέραμε από τα πρώτα 10-15 λεπτά. Αφού τα έβγαλε με άνεση, πήγε το παιχνίδι όπως το είχε σχεδιάσει….

Τα 12+1 συμπεράσματα μου από το χθεσινό ντέρμπι.

Ένα. Ο Ολυμπιακός έπαιξε στη Φιλαδέλφεια για την πάρτη του, για το γόητρο του, για τον κόσμο του και έφερε σε μία καυτή έδρα μία ισοπαλία σε ένα ματς το οποίο θα μπορούσε να το είχε κερδίσει, έχοντας τρεις καθαρές ευκαιρίες και ένα ακυρωθέν γκολ με υπόδειξη υπέρ της ΑΕΚ του Έλληνα AVAR (Μωσιάδη), αλλά και να το είχε χάσει, στο τέλος που δέχθηκε μεγάλη πίεση όταν βγήκαν από κράμπες οι Μπακαμπού, Σαμασέκου και κουράστηκαν πολύ οι Φορτούνης, Εμβιλά. Το ίδιο είμαι βέβαιος ότι θα κάνει και την Κυριακή κόντρα στον Παναθηναϊκό και τον περιμένω να είναι και καλύτερος, γιατί θα παίζει στο γήπεδο του, έστω χωρίς τον κόσμο του.

Δύο. Αποδείχθηκε πανηγυρικά πόσο σημαντικό είναι να φέρει ο Μαρινάκης ένα πραγματικά καλό προπονητή. Χθες ήταν το πρώτο παιχνίδι από τότε που έφυγε ο Μίτσελ στο οποίο ο Ολυμπιακός έδειξε να έχει προπονητή στον πάγκο κι αυτό έκανε τη διαφορά σε σχέση με το 1-3 της ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη τις προάλλες. Ο Ανιγκό άφησε επιτέλους τον Βαλμπουενά στον πάγκο και είχε την καλή ιδέα να κάνει πιο συμπαγή την ενδεκάδα του. Προσέξτε με 4-1-4-1, δηλαδή τον Εμβιλά μπροστά από τα στόπερ και μία τετράδα με Μπιέλ, Χουάνγκ, Σαμασέκου, Φορτούνη πίσω από τον Μπακαμπού. Όχι με 4-3-3 που είχε παίξει με τους ίδιους τρεις κεντρικούς χαφ ο Μίτσελ στο 0-3 του Κυπέλλου πάλι στη Φιλαδέλφεια, όταν είχε βάλει τον Χουάνγκ σε ρόλο Νο 10 μπροστά από Εμβιλά και Σαμασέκου. Επιπλέον ήταν κι άτυχος, καθώς έχασε τρεις αλλαγές (!), αφού του ζήτησαν αλλαγή δοαδοχικά Μπα, Σαμασέκου, Μπακαμπού.

Τρία. Ο Τζολάκης εάν είχε καλύτερα διωξίματα με τα πόδια (παρότι έχει βελτιωθεί πλέον και στο αριστερό) θα άγγιζε το τέλειο! Σούπερ και κάτω από τα δοκάρια και όταν έβγαινε, ψηλά η, χαμηλά. Πολύ γρήγορος, σίγουρος, με μπλοκαρίσματα κι όχι αποκρούσεις, αλλά και καμικάζι όταν απαιτούνταν. Εκπληκτικό το στιγμιότυπο να βγαίνει ταχύτατα μακριά από την εστία του, να κόβει με το κεφάλι και να βγάζει κι αντεπίθεση με έξοχη πάσα στο Φορτούνη.

Τέσσερα. Μακράν πιο επικίνδυνος επιθετικός ο Μπακαμπού, που είναι φανερό ότι την «έχει» την ΑΕΚ. Υποδειγματικό το σπριντ αφήνοντας πίσω τα στόπερ, αλλά και το πλασέ νικώντας τον γκολκίπερ στο ακυρωθέν γκολ του. Επικίνδυνος κι άλλες στιγμές, μαχητής, κέρδισε πολλά φάουλ, βοήθησε αμυντικά στα στημένα και με έξοχη στιγμή εκείνη στο 21’, όταν σε κόρνερ υπέρ της ΑΕΚ, αμύνθηκε και τσίμπησε την μπάλα στον Μπιέλ και παράλληλα ξεχύθηκε μπροστά υποδεχόμενος την πάσα του συμπαίκτη του για να σουτάρει απειλητικά διανύοντας σε χρόνο ντε τε 60 μέτρα.

Πέντε. Πραγματικά δεν βλέπω τον λόγο που μετά τον Μίτσελ επιμένει κι ο Ανιγκό στον ντεφορμέ εδώ και καιρό (είτε από κόπωση, είτε επειδή δεν παίζει στη θέση του, είτε για κάποιο λόγο) Μπιέλ. Και δεν το γράφω γιατί έχασε το σίγουρο γκολ, αλλά για την όλη του εικόνα που είχε ξανά δύο καλές στιγμές σε 64 λεπτά. Εκνευριστικό πραγματικά που τις περισσότερες φορές μάρκαρε με τα…μάτια τον Χατζησαφί-δυστυχώς «κόλλησε» και τον Μασούρα κι έκανε κι αυτός το ίδιο, αλλά γενικά είχε σαφώς καλύτερη συμμετοχή στο παιχνίδι. Θεωρώ ότι αδικείται κι ο Βρουσάι.

Έξι. Ο Φορτούνης αυτή τη φορά βοήθησε πολύ λίγο δημιουργικά-επιθετικά, όμως ήταν πάντα μέσα στη μάχη, κέρδισε οκτώ (!) φάουλ δίνοντας μεγάλες ανάσες στην ομάδα και ακολούθησε απολύτως το πλάνο, κάνοντας με συνέπεια και ανασταλτική δουλειά, έχοντας καλές συνεργασίες μπροστά και πίσω με τον Ρέαμπτσιουκ. Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω γιατί το μοναδικό κόρνερ του Ολυμπιακού δεν το εκτέλεσε αυτός, αλλά ο Μπιέλ.

Εφτά. Ο Σαμασέκου θα έκανε τον Ανιγκό να μετανιώσει που τον είχε στο ψυγείο από τότε που ανέλαβε. Ο Αφρικάνος έκανε καλή δουλειά σε μαρκαρίσματα, κλεψίματα και πήγε να σκοράρει κιόλας. Δυναμικός, με προσωπικές νίκες σε μάχες, με καλές πάσες ακόμη και για φάση, με καθοριστική επέμβαση στην περιοχή του Τζολάκη, με προσφορά και στις στατικές φάσεις. Τι άλλο να ζητούσες από ένα παίκτη που είχε να παίξει βασικός από το 3-0 στο Βόλο, πριν καν φύγει ο Μίτσελ; Αν δεν έκανε κι εκείνο το διώξιμο-τσαρουχιά που υποχρέωσε τον Τζολάκη να βγάλει την μπάλα κόρνερ…

Οκτώ. Ο Ρέαμπτσιουκ νομίζω ότι είναι στην τετράδα των καλύτερων, με Τζολάκη, Μπακαμπού και Σαμασέκου. Έδωσε φοβερές μάχες, είχε τουλάχιστον πέντε (!) εξαιρετικά κρίσιμες επεμβάσεις στην περιοχή, βγήκε και μπροστά κάποιες φορές. Όμως, όταν κουράζεται είναι καλύτερα να γίνεται αλλαγή, εκεί γύρω στο 75’-80’, γιατί είναι παίκτης που στηρίζεται στις δυνάμεις του κι όταν τον αφήνουν υπάρχει πρόβλημα. Κάπως έτσι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μοιραίο, αφού έχασε την κεφαλιά στην μεγάλη ευκαιρία της ΑΕΚ στο 87’ κι η φάση του Λιβάι στο 96’ ξεκίνησε από δική του λάθος πάσα.

Εννιά. Ο Ρόντινεϊ εξακολουθεί να παίζει μεταξύ του κρύου και της ζέστης. Δεν βοήθησε επιθετικά σε άλλο ένα ντέρμπι, αλλά αμυντικά διακρίθηκε κάνοντας τρεις πραγματικά καθοριστικές επεμβάσεις σε φάσεις που θα μπορούσαν να φέρουν γκολ για την ΑΕΚ-το κακό είναι ότι τη μία φάση την προκάλεσε ο ίδιος μένοντας κολλημένος πίσω ενώ όλη η άλλη άμυνα, ορθά, είχε βγει για οφσάιντ. Έπαιξε δυναμικά, έκοψε αρκετές φορές χαμηλά και ψηλά, αλλά όσο το ματς πήγαινε προς το τέλος από την πλευρά του έβγαζε πολλές επιθέσεις η ΑΕΚ και στο τέλος υπέφερε από τον ευέλικτο Φερνάντες.

Δέκα. Ο Εμβιλά έπαιξε περισσότερο με την εμπειρία του (έτσι κράτησε το μηδέν με την σωτήρια επέμβαση του προ της γραμμής), αλλά και τη δύναμη του, καθώς τον εγκαταλείπουν οι δυνάμεις του. Η στραβοκλοτσιά του στη φάση που μπορούσε να κάνει γκολ με ένα καλό τελείωμα, είναι η επιτομή της φετινής παρουσίας του, επιθετικά. Ο Χουάνγκ κι αν παίζει πλέον σε χαμηλές στροφές. Ένα καλό πάσινγκ γκέιμ και το κλέψιμο στο γκολ του Μπακαμπού ασφαλώς δεν αρκούν. Γλίστρησε ανεξήγητα δύο φορές, και τη μία χάλασε πολύ καλή αντεπίθεση.

Έντεκα. Ο Παπασταθόπουλος έδωσε πολλές μάχες, πολύ περισσότερες κερδισμένες. Καλό παιχνίδι, με τουλάχιστον δύο δύσκολες επεμβάσεις και με αρκετές πάσες όχι καλές μπροστά, αλλά με μία που θα μπορούσε να δημιουργήσει γκολ. Ο Μπα μία φορά χρειάστηκε να καθαρίσει στο α΄ ημίχρονο και το έκανε. Ο Ντόη είχε πιο πολύ δουλειά στο β΄ ημίχρονο. Έδωσε λύσεις, χαμηλά και ψηλά, όμως δύο φορές ο Λιβάι του έκανε προβλήματα.

Δώδεκα. Από τις άλλες αλλαγές ο Μασούρας κι ο Ελ Αραμπί ήταν πολύ κινητικοί, βοήθησαν, έφτιαξαν ο μεν φάση γκολ στον Κασάμι, ο δε πιθανή φάση γκολ στον Μασούρα και το πάλεψαν, έστω κι αν σε δύο στιγμές κρίσιμες μπροστά έβγαλαν έλλειψη αποφασιστικότητας και δεν πήραν καλές αποφάσεις. Ο Κασάμι θα μπορούσε να γίνει ο ήρωας, αλλά ενώ έκανε φοβερό σπριντ, καθυστέρησε χαρακτηριστικά απέναντι στον γκολκίπερ. Ο βρουσάι μπήκε δέκα λεπτά πιο πολύ για να αμυνθεί, και το έκανε.

Εν τέλει, η πρωτοπόρος και υποψήφια πρωταθλήτρια ΑΕΚ κέρδισε τον Ολυμπιακό (3-1) μόνο σε ένα παιχνίδι από τα τέσσερα του πρωταθλήματος, με τη βοήθεια ενός Ιταλού διαιτητή-χειρούργου. Στα άλλα τρία, ο Ολυμπιακός είχε κι αυτός νίκη και δη με σκορ 3-1, ενώ τα δύο έληξαν ισόπαλα, με το ίδιο αποτέλεσμα, 0-0.

Άσχετο (;): Τι μπορεί να είπε στο αφτί ο Καραπαπάς στον Αλμέιδα όταν τον αγκάλιασε στο τέλος του αγώνα; Νομίζω κάτι σαν, «και με τον Παναθηναϊκό έτσι θα παίξουμε»…