Θεέ μου τι ζούμε και τι θα ζήσουμε στης Φιλαδέλφειας τα μέρη...

Στην προτελευταία στροφή, λίγο πριν το φινάλε της σεζόν, την απόλυτα κατάλληλη στιγμή, η ΑΕΚ έκανε την προσπέραση που απαιτούνταν στον Παναθηναϊκό (χάρη στην ήττα του από τον Ολυμπιακό) και έφτασε στην πρώτη θέση της βαθμολογίας, με διαφορά μάλιστα ασφαλείας, αφού της αρκεί και ο βαθμός της ισοπαλίας στη τελευταία αναμέτρηση του πρωταθλήματος απέναντι στον Βόλο! Ήταν στο δικό μου κεφάλι το αναμενόμενο να συμβεί και θαρρώ πως αν ο Δικέφαλος δεν είχε τόσα προβλήματα στα δυο προηγούμενα παιχνίδια, ειδικά σε αυτό της Λεωφόρου απέναντι στον Παναθηναϊκό, θα είχε πετύχει αυτή τη προσπέραση στην έδρα του βασικού αντιπάλου της στη διεκδίκηση αυτού του τίτλου...

Μικρή σημασία έχει όμως, τώρα φυσικά, αυτό... Η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα τα κατάφερε. Μπορεί οι «πράσινοι» να είχαν το προβάδισμα, όπως έγραφα μετά το φινάλε του ντέρμπι κορυφής – τίτλου της Αλεξάνδρας μεταξύ του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, αλλά υπογράμμιζα τότε ότι η Ένωση είναι το φαβορί να φτάσει τελικά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Κι αυτό διότι ήταν πασιφανές στο μεταξύ μας παιχνίδι, αλλά και σε όλη τη διάρκεια των play-offs, ότι ο Παναθηναϊκός είχε αρχίσει να... σβήνει και από δυνάμεις, και από επιλογές του ρόστερ, και από ιδέες από τον προπονητή του όταν το ματς δεν του βγαίνει! Η εικόνα του δεν έπειθε ότι θα κερδίσει ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό.

Έτσι κι έγινε... Ευτυχώς που το σημείωνα τότε και δεν έγινα μετά Χριστό προφήτης! Η ΑΕΚ πήγε στην Θεσσαλονίκη για τη νίκη και την πήρε παρά το γεγονός της απουσίας του Λιβάι Γκαρσία, τη θέση του οποίου πήρε ο εξαιρετικός Φαν Βέερτ, αλλά και αφού βρέθηκε πίσω στο σκορ με το πέναλτι που υπέπεσε ο Πινέδα και έδωσε έτσι την ευκαιρία στον Γκρέι να το εκμεταλλευτεί. Το κυριότερο είναι όμως ότι δεν χάλασε το... κεφάλι της Ένωσης. Οι ποδοσφαιριστές του Αλμέιδα που είχαν κυριαρχήσει από το πρώτο λεπτό και είχαν τρεις καλές στιγμές για να σκοράρουν, συνέχισαν με αυτό το σχέδιο και κατάφεραν να γυρίσουν το ματς, προτού φύγει το 45λεπτο και πάνε στα αποδυτήρια...

Δεν θα γράψω άλλα για το ματς. Άλλωστε τα 'χετε διαβάσει όλα... Το μυαλό επιπλέον δεν γίνεται να σταθεί σε αυτό. Είναι 06.15 και μόλις επέστρεψα από την Νέα Φιλαδέλφεια, το αεροδρόμιο (νομίζω σας κάλυψε απόλυτα στο ρεπορτάζ το Gazzetta.gr σχετικά από οποιοδήποτε άλλο Μέσο) και το προπονητικό κέντρο στα Σπάτα. Ακόμη δεν μπορώ να ηρεμήσω, δεν θα κλείσει το μάτι και αυτή τη φορά, έπειτα από μια κάκιστη 4ετία, θα είναι για τους σωστούς λόγους. Γιατί η ΑΕΚ βιώνει μια απόλυτα ονειρική σεζόν σε όλα τα επίπεδα και θα ήταν τέτοια ακόμη και αν δεν ερχόταν το πρωτάθλημα, αλήθεια το γράφω, δεν θα ήταν βέβαια μυθική και δεδομένα η καλύτερη στη νεότερη ιστορία του Συλλόγου.

Από την Νέα Φιλαδέλφεια, στο αεροδρόμιο και στην γιορτή που έρχεται!

Στ' αλήθεια Θεέ μου: τι ζήσαμε, τι ζούμε και τι θα ζήσουμε την ερχόμενη Κυριακή στην Νέα Φιλαδέλφεια; Δεν μπορεί να το χωρέσει ο νους μας ακόμη. Όπως και δεν έχει προηγούμενο αυτό που έγινε στην Νέα Φιλαδέλφεια από τη λήξη των αγώνων και από κει στο αεροδρόμιο και το προπονητικό κέντρο στα Σπάτα... Συγκλονιστικές στιγμές και τούτη τη φορά η γιορτή μπροστά από το ήδη χτισμένο παλάτι της ΑΕΚ, τον ναό των Ενωσιτών, στην πόλη μας, στα πατρογονικά μας εδάφη. Ποιος αλήθεια μπορεί έστω να σκεφτεί να περιγράψει και να καταφέρει να αποδώσει σωστά αυτό που θα ζήσουμε την Κυριακή; Εγώ κι ας έχω ζήσει τις φιέστες από το 1989 στην έδρα μας έως και τα σερί της τριετίας, δεν γίνεται να φέρω ούτε σαν εικόνα όλα όσα θα συμβούν, μέσα, έξω από το γήπεδο και σε ολόκληρη την πόλη!

Με τη λήξη των αγώνων περισσότεροι από 10.000 φίλοι της ΑΕΚ συγκεντρώθηκαν στην πλατεία του αετού για να γιορτάσουν. Και σε διάστημα μιας ώρας ο κόσμος είχε ξεπεράσει τις 30.000... Μετά δεν γνωρίζω, αναχώρησα νωρίς – νωρίς για το αεροδρόμιο: εκεί κι αν έγινε το απίστευτο! Ημέρα Δευτέρα, η ώρα πλέον 03:00, η ομάδα ακόμη δεν έχει καν προσγειωθεί και περίπου 10.000 οπαδοί της Ένωσης είναι εκεί από τη μία το ξημέρωμα και περιμένουν. Πάρτι στην Αττική οδό έως ότου προσεγγίσουν το αεροδρόμιο, η νύχτα μέρα στο «Ελ. Βενιζέλος» έως ότου έρθει η ομάδα και με τη θέα του πούλμαν: πανικός, αμόκ, φιέστα πριν τη... φιέστα.

Στιγμές μοναδικής αποθέωσης και συγκίνησης. Τέτοιες που ωστόσο μπορεί εύκολα κανείς να περιγράψει. Χαρούμενες φάτσες της κιτρινόμαυρης φυλής παντού, παππούδες, πατεράδες, μητέρες, παιδιά, εγγόνια. Εκεί και να μη φεύγουν. Το ρολόι δείχνει 03:40 και εμφανίζεται το πούλμαν με τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, τον Αλμέιδα και το τεχνικό team: πανζουρλισμός! Προσέξτε: Δευτέρα, βασικά ξημερώματα πλέον Τρίτης, δεν έφυγε κανείς, περίμεναν όλοι καρτερικά, διότι όπως έλεγαν: το αξίζουν ο Ματίας Αλμέδια, τα παιδιά του, η ομάδα, για όσα έχει προσφέρει ήδη. Οι περισσότεροι δε φώναζαν ότι θα ήταν εκεί και αν δεν ήταν μόνη πρώτη η ΑΕΚ μετά το πέρασμα της συγκεκριμένης αγωνιστικής!

• ΑΕΚ: Το χρονικό της κιτρινόμαυρης «τρέλας» σε Φιλαδέλφεια, «OPAP Arena» και «Ελ. Βενιζέλος» (vid

Είναι πραγματικά μαγικό, απίθανο, υπέροχο, μυθικό: να συνδυάζεται η επιστροφή στην πόλη και την έδρα μας, με ένα πρωτάθλημα, που ίσως γίνει και νταμπλ, θα δούμε. Επιβεβαιώνει αυτό που λέγαμε για τη δύναμη της έδρας που ΜΟΝΟ η ΑΕΚ είχε στερηθεί για δυο δεκαετίες, βίωσε μια δεύτερη προσφυγιά, αλλά κανέναν δεν απασχολούσε. Ακόμη και να μην κατακτούσε αυτό το πρωτάθλημα, διότι είχε δυνατό και άξιο αντίπαλο απέναντί της στο χορτάρι, είχε σταλεί σε όλους το μήνυμα της σημασίας της επιστροφής της ΑΕΚ στης Φιλαδέλφειας τα μέρη: εκεί που την Κυριακή θα ζήσουμε μια γιορτή που δεν θα 'χει προηγούμενο (ούτε κι επόμενο φυσικά)...

Υγ: Η δήλωση του Ματίας Αλμέιδα για τον πατέρα του ήταν συγκλονιστική. Την προσπέρασαν πολύ εύκολα... Ας είναι! Δεν υπάρχει λόγος να κακίζουμε κι' άλλο... Αυτά που ήδη έχει ζήσει στην ΑΕΚ και αυτά που έρχονται και δεν τα περιμένει (ούτε τα 'χει φανταστεί σαν προπονητής, έχει ζήσει ίσως σπουδαιότερα ως παίκτης), αλλά τα αξίζει σε απόλυτο βαθμό. Διότι είναι ο καλύτερος προπονητής στη χώρα μας, εκείνος που παρουσίασε δεδομένα την καλύτερη ποδοσφαιρική πρόταση στο πρωτάθλημά μας και ΔΙΚΑΙΑ, αλλά και ΠΑΝΑΞΙΑ, σε λίγες μέρες θα στεφθεί πρωταθλητής! Στην πρώτη του μόλις σεζόν στην ΑΕΚ... Ίσως δε της χαρίσει και το νταμπλ, έπειτα από τόσα χρόνια, διότι υπάρχει Θεός του ποδοσφαίρου και τον αγαπάει!

Υγ2: Στο γήπεδο που σφραγίστηκε η πιο αποτυχημένη σεζόν στη νεότερη ιστορία της ΑΕΚ, εκεί ήρθε το διπλό τίτλου, διότι είναι φοβερή η ζωή και της αρέσει να κάνει τέτοια παιχνίδια. Εκεί η πιο δυνατή στιγμή ήταν τα δάκρυα του Παναγιώτη Κονέ... Θα 'ρθει η ώρα που θα γράψουμε για όλους και θα υποκλιθούμε, διότι θα ήμασταν σκουπίδια αν τους θυμόμαστε μόνο στο... ανάθεμα, απλά όχι ακόμη...

Υγ3: Πατέρα και το χτίσαμε, και εκεί μέσα με το... καλημέρα: θα το σηκώσουμε!