Περηφάνεια, πίκρα, οργή και απόλυτη ενδυνάμωση σε όλα τα επίπεδα!

Περηφάνεια, πίκρα, οργή και απόλυτη ενδυνάμωση σε όλα τα επίπεδα!

Περηφάνεια, πίκρα, οργή και απόλυτη ενδυνάμωση σε όλα τα επίπεδα!

bet365

Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για το άδοξο φινάλε στη φετινή πορεία πρωταθλητισμού του Παναθηναϊκού και για την υποχρέωση της διοίκησης του συλλόγου στην επόμενη ημέρα του Τριφυλλιού.

Τα χρόνια της υπομονής συνεχίζονται. Ο ποδοσφαιρικός Γολγοθάς δεν έφερε Ανάσταση ούτε και φέτος και ο Παναθηναϊκός αν και έφτασε μια ανάσα, λίγα βήματα μοναχά μακριά, δεν κατάφερε να πατήσει στη γη της Επαγγελίας. Είναι από τις στιγμές που το μόνο που δεν θέλεις είναι να έχεις μία οθόνη απέναντί σου και να πρέπει να γράψεις. Να πρέπει να βάλεις σε μια σειρά τις σκέψεις σου και να είσαι όσο το δυνατόν πιο δίκαιος απέναντι σε όλους, όταν η ψυχή σου καίγεται και τα συναισθήματα μοιάζουν αρκετά με εκείνα το βράδυ της 11ης Μαϊου του 2003, μετά τη ζούγκλα της Ριζούπολης.

Ένα άδειασμα ολοκληρωτικό αλλά και μία ατελείωτη σιχαμάρα για αυτό που αποκαλούμε ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο θα βρει τον τρόπο στο τέλος να σου θυμίσει ποιο πραγματικά ήταν, είναι και θα είναι και με ποιον τρόπο ανταμείβει εκείνους που το σέβονται και δεν του συμπεριφέρονται σαν τσιφλίκι και παραμάγαζό τους. Πάντα γελαστοί και γελασμένοι που λέει και ο ποιητής αλλά αυτό είναι το μεγαλύτερο τίμημα του να υποστηρίζεις αυτόν τον τεράστιο σύλλογο.

ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΒΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ

Το όνειρο μπορεί να έσβησε το βράδυ της Δευτέρας στο Φάληρο αλλά στο τέλος της ημέρας το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σου είναι όλη αυτή η σεζόν, η οποία από την αρχή της μέχρι και χθες είχε τον Παναθηναϊκό στη κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Οι στιγμές, οι υπέροχες κερκίδες στη Λεωφόρο, οι εκδρομές, τα κρίσιμα γκολ, οι διαιτητικές αδικίες, τα 15 δοκάρια! Όλο αυτό το καρδιοχτύπι για τον τίτλο, το οποίο ο οργανισμός είχε να το ζήσει πάρα πολλά χρόνια και η επιστροφή στη κανονικότητα ήταν ευεργετική και ας είναι το φινάλε ποδοσφαιρικά δυσβάσταχτο. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο.

Με τον ΚΥΡΙΟ Ιβάν Γιοβάνοβιτς το Τριφύλλι το πάλεψε μέχρι το τέλος. Με το τέταρτο μπάτζετ της κατηγορίας και μακριά από κάθε είδους παρασκήνιο, ο σύλλογος μεγάλος έφτασε μια ανάσα από την απόλυτη υπέρβαση κόντρα σε όλους και σε όλα. Αυτό που έζησε φέτος το οφείλει σε αυτόν τον τεράστιο προπονητή, ο οποίος με τα καλά του και τα στραβά του, ξαναέφερε την ελπίδα στον Παναθηναϊκό, τον ξαναέκανε μεγάλο πάνω στο χορτάρι και μέχρι στιγμής εκπληρώνει κάθε υπόσχεσή του.

 

Δεν έχει κανέναν λόγο να σιχαίνεται τον εαυτό του, όπως είπε για την απόφασή του σχετικά με το ντέρμπι στο Καραϊσκάκη. Κάποιες φορές σε αυτή την ζωή είσαι αναγκασμένος να κολυμπήσεις για λίγο στον βούρκο όχι για να διακριθείς, όχι για να κάνεις την διαφορά αλλά για να σωθείς. Μόνο όταν παίζεις την ''ζωή'' σου. Δεν είχε άλλη επιλογή και έκανε αυτό που όπως είπε ήταν για τα όνειρα των παικτών του.

Παίκτες οι οποίοι σε επίπεδο προσπάθειας και αυταπάρνησης(άλλο το καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι και θα μιλήσουμε για αυτό όταν τελειώσει το πρωτάθλημα) έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να επαναφέρουν τον Παναθηναϊκό στη κορυφή. Κανείς δεν συζήτησε ούτε λεπτό να μείνει έξω από το τελευταίο ματς και σε επίπεδο διάθεσης και νοοτροπίας δεν μπορεί να υπάρχει παράπονο από κανέναν. Τα έδωσαν όλα. ''Μην ντραπείς αν έπαιξες καλά και έχασες. Να ντραπείς αν έπαιξες κακά και κέρδισες''...

ΠΙΚΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ

Μαζί με την περηφάνεια, δεν γίνεται να μην υπάρχει και η πίκρα. Δεν γίνεται. Και πως να μην υπάρχει όταν χάνεται ένα πρωτάθλημα, στο οποίο στις αρχές Ιανουαρίου είσαι στο +7 έχοντας ήδη κάνει δύο μεγάλες γκέλες με Ιωνικό και ΟΦΗ και χάνεις όλη την διαφορά σε αυτό τον μήνα λόγω της έλλειψης λύσεων και άμεσων μεταγραφικών κινήσεων;

Πως να μην υπάρχει πίκρα όταν στα play-offs νίκησες στη Λεωφόρο μόνο τον Ολυμπιακό και ήσουν ο μόνος που έχασε βαθμούς από τον Βόλο! Πως να μην υπάρχει πίκρα όταν όλο τον χρόνο είσαι πρώτος και θες μία νίκη σε τρία σούπερ κομβικά ματς για να το σηκώσεις(με ΑΕΚ και ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο και με Ολυμπιακό στο Φάληρο) και δεν παίρνεις κανένα από αυτά; Πως να μην υπάρχει πίκρα όταν ο απίθανος Νταμπάνοβιτς σε... πιστόλιασε στην Opap Arena, πως να μην τρελαίνεσαι όταν το πέναλτι που δεν έδωσε χθες στον Σπόραρ ο Μπριχ είναι πεντακάθαρο και σίγουρα... περισσότερο πέναλτι από αυτό που πήρε στην ίδια περιοχή ο Βίντα;

Είναι τεράστια η στεναχώρια αλλά ο Παναθηναϊκός ο φετινός έκανε υπερβατική χρονιά. Από κάθε άποψη. Παρά το δύσκολο του πράγματος, η ευκαιρία που δημιούργησε στον εαυτό του και εντέλει την έχασε, ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Σαν χαμένο πέναλτι στις καθυστερήσεις, σαν εκείνο το καταραμένο του Σπόραρ που έπιασε ο Κλέιμαν. Το ζητούμενο για τον σύλλογο μετά από όσα έχει περάσει δεν πρέπει να είναι μόνο το φετινό πρωτάθλημα αλλά η συνέχεια, το πως θα συνεχίσει να κάνει σεζόν σαν την φετινή, χωρίς αυτό να αποτελεί εξαίρεση αλλά τον κανόνα τον ίδιο.

ΟΡΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΩΜΙΚΗ ΑΝΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ

Πάμε παρακάτω. Γιατί μέσα στη πίκρα, στη περηφάνεια, υπάρχει και η οργή. Πάμε να μιλήσουμε για την πιο άδικη απόφαση που θα μπορούσε να πάρει η Super League και οι ομάδες που συμμετείχαν στα play-offs εις βάρος του Παναθηναϊκού. Το αν είχε Covid ή όχι, το αν ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα ή όχι, αυτό το είδε όλη η Ελλάδα το βράδυ της Δευτέρας στο Φάληρο. Καμία ένταση, μακριά όλοι ακόμη και από τα χαμηλότερα στάνταρ τους.

Ο σύλλογος κινήθηκε νόμιμα και ηθικά, δεν απέκρυψε την αλήθεια και ποια ήταν η ανταμοιβή από τους... συνεταίρους του; Μια αναβολή για τα μάτια του κόσμου, μια αναβολή για 24 ώρες με 30 ενεργά κρούσματα. Θα πρέπει να νιώθουν ποδοσφαιρική ντροπή αλλά αυτό το νιώθεις μόνο αν σε ενδιαφέρει το άθλημα και όχι η νίκη με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς μίλησε για ενέργειες της διοίκησης που απέτρεψε ο ίδιος για να υπάρξει μεγαλύτερη παράταση και μίλησε για ευθύνη του. Να πήγαινε Τρίτη η αγωνιστική; Τι θα άλλαζε; Όταν δεν έχεις κάνει προπόνηση αρκετές ημέρες, όταν ο οργανισμός των παικτών είναι ταλαιπωρημένος και οι δήθεν συνέταιροι σου σε υποχρεώνουν να αγωνιστείς σε αυτή την κατάσταση, τι να συζητάμε;

Αυτή η ιστορία πρέπει να γίνει μάθημα στον Παναθηναϊκό, ώστε από εδώ και στο εξής να κοιτάζει μόνο την πάρτη του και κανέναν άλλον. Κανέναν και τίποτα. Μόνο τον Παναθηναϊκό. Όπως κάνουν όλοι οι υπόλοιποι.

ΝΑ ΧΤΙΣΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ

Το ποδόσφαιρο δεν σταματά, η ζωή δεν σταματά, όλα συνεχίζονται. Μα πρέπει να συνεχίζονται με έναν πρωταρχικό κανόνα. Το πως θα γίνεσαι καλύτερος. Ο Παναθηναϊκός σε αυτή την διετία, έκανε πολλά βήματα μπροστά, προόδευσε, επέστρεψε στον πρωταθλητισμό και στους τίτλους. Αυτό το καλοκαίρι που έρχεται είναι υποχρέωση της διοίκησης του συλλόγου να συνεχίσει να ''χτίζει'' με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς σε αυτό το οικοδόμημα που ανέβηκε ψηλά αυτά τα δύο χρόνια.

Σε αυτό το καλοκαίρι ο οργανισμός του συλλόγου πρέπει να πει με πράξεις ένα ''και τώρα θα το πάρουμε εμείς, ότι και να γίνει'', είναι υποχρεωμένος ο Παναθηναϊκός την σημερινή του στεναχώρια να την κάνει κινητήριο δύναμη και μοχλό για τους στόχους που έρχονται.

Την κατάκτηση του επόμενου πρωταθλήματος και την είσοδο σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Όταν έρθει η ώρα των προκριματικών του Champions League, οι ''πράσινοι'' πρέπει να είναι έτοιμοι να παλέψουν για την υπέρβαση των υπερβάσεων. Ο Παναθηναϊκός πρέπει από σήμερα κιόλας να δουλεύει για να γίνει καλύτερος σε όλα τα επίπεδα. Σε όλα. Ποδοσφαιρικά, οργανωτικά, παντού. Και από ότι διακρίνεται εδώ και καιρό προς αυτή την κατεύθυνση θα κινηθεί...

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Αντί επιλόγου: Η μεγαλύτερη επιτυχία του Παναθηναϊκού αυτή την χρονιά, ακόμη και αν έπαιρνε το πρωτάθλημα, θα ήταν κάτι άλλο. Μεγαλύτερο. Κάτι που έλειψε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό το μοναδικό δέσιμο του κόσμου με την ομάδα, η γεμάτη Λεωφόρος, τα συνεχόμενα sold-out, οι 15.000 στο Πανθεσσαλικό, η χθεσινή τρέλα στο Caravel.

Η επιστροφή στη κανονικότητα και η βεβαιότητα πως ο κανονικός Παναθηναϊκός έχει επιστρέψει, η ελπίδα πως τα καλύτερα είναι μπροστά και όχι πίσω.

Αρκεί, επαναλαμβάνουμε, η φετινή χρονιά να αξιολογηθεί σωστά, όπως να μετρηθούν σωστές και οι ανάγκες σε όλα τα επίπεδα.

Υ.Γ1: Τι έγινε ρε Πουαρό της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας; Το... έδωσε το ματς ο Ολυμπιακός; Είναι αδελφάκια ο Παναθηναϊκός με τον Ολυμπιακό και ο Αλαφούζος με τον Μαρινάκη; Να σας χαίρονται αυτοί που σας διαβάζουν. Ανέκδοτα είστε.

@Photo credits: INTIME

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Αθανασίου
Νίκος Αθανασίου

Από τότε που θυμάται την ύπαρξή του o Νίκος Αθανασίου, λατρεύει τον Παναθηναϊκό και το ποδόσφαιρο. Από το 2008 μέχρι και σήμερα είναι υπεύθυνος για το ρεπορτάζ του Τριφυλλιού στο δεύτερο σπίτι του, στο μεγαλύτερο επαγγελματικό όνειρο που θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα, στο Gazzetta.gr και ενώ είχε προηγηθεί η Αθλητική Ηχώ, το Κανάλι 1(90.4) και ένα πέρασμα από το Leoforos.gr. Στο πέρασμα των χρόνων δεν σταμάτησε ποτέ με την ίδια αγάπη και αφοσίωση να παίζει Football Manager, να ακούει όλων των ειδών τις μουσικές ακόμη και αν μέσα σε δέκα λεπτά μπορεί να συνυπάρξουν ο Μητροπάνος με τον Hoyem και ο Αργυρός με τους Active Member, να θεωρεί ομορφότερο μέρος στο πλανήτη το Αίας Κλαμπ και να μην μπορεί με τίποτα και για κανέναν λόγο να παρακολουθήσει αγώνες από τα μπουθ της Λεωφόρου, βρίσκοντας πάντα εναλλακτικές για να συνδυάζει τη δουλειά με την... τρέλα. Τα τελευταία χρόνια μαθαίνει, αναλύει και παρατηρεί το αγαπημένο του σπορ μέσα από μια σειρά επιμορφωτικών προγραμμάτων και διπλωμάτων management, ανάλυσης, τακτικής και scouting, τα καλύτερα «δώρα» που θα μπορούσε ποτέ να κάνει στον εαυτό του σε σχέση με το ποδόσφαιρο.