Παναθηναϊκός: Ιβάν χάσαμε…

• Και του χρόνου;

Η αλήθεια είναι, ότι χαρακτήρες σαν τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς σπανίζουν στον επαγγελματικό αθλητισμό, ειδικά στον ελληνικό ποδοσφαιρικό πολιτισμό και το ήθος του προσωπικά μου ταιριάζει για τον «δικό μου» Παναθηναϊκό. Θα με ρωτήσει εύλογα κάποιος, «δηλαδή το ήθος δεν ταιριάζει στην ΑΕΚ, στον Ολυμπιακό, στον ΠΑΟΚ κλπ ;» Μια χαρά ταιριάζει, απλά εγώ θα εκφέρω την επιθυμία μου για τον Παναθηναϊκό.

Παρά το ότι το τέλος του σεζόν φέρνει τους Πράσινους εκεί που είχε προϋπολογίσει ο προπονητής του ως επιτυχία, δηλαδή στις πρώτες δύο θέσεις, η στεναχώρια και η πικρία των οπαδών του Τριφυλλιού είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Αφού οδήγησε την κούρσα σχεδόν για όλη τη σεζόν, δεν είναι παράλογο, που ο Παναθηναϊκός έθρεψε ελπίδες πρωταθλητή, ακόμα κι αν το υλικό του δεν ήταν απαραίτητα το καλύτερο της κατηγορίας.

Δεν είναι όμως απαραίτητο να κερδίζει το καλύτερο δυναμικό, αρκεί να παρουσιάζεσαι ως η καλύτερη ομάδα, το πιο δεμένο σύνολο και το κυριότερο το πιο αποτελεσματικό ειδικά στα «εύκολα» παιχνίδια. Ξεκινώντας τα play-offs, αν κάποιος έλεγε πως οι Πράσινοι θα πετούσαν 2 βαθμούς σε ματς με τον Βόλο, ήδη τα πράγματα θα κρίνονταν εξαιρετικά δύσκολα. Ε κάπως έτσι έγινε. Άφησες βαθμούς στον Ιωνικό νωρίτερα, στην έδρα σου με τον Βόλο, δεν κέρδισες έστω εντός την ΑΕΚ κι όλα αυτά όχι από την άμυνα σου αλλά από την αποτελεσματικότητα που ανέφερα παραπάνω.

Μια αναδρομή λαθών

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε τη σεζόν με μια νέα μεταγραφή στο 9, τον Αντράτζ Σπόραρ και τον τίμιο Φώτη Ιωαννίδη. Από νωρίς διαφάνηκε, πως εύκολο γκολ δεν θα έρθει από τους προαναφερθέντες. Στην πορεία έχασε και τον ποιοτικότερο επιθετικά παίκτη του, που είτε σκόραρε ο ίδιος είτε δημιουργούσε πολλές καταστάσεις για σκορ στην αντίπαλη περιοχή, τον Αϊτορ. Πέρασε η μεταγραφική περίοδος Ιανουαρίου και οι τρύπες δεν μπαλώθηκαν. Παίκτες ήρθαν αλλά το τι προσέφεραν, το είδαμε.

Νωρίτερα πριν καν ξεκινήσει η σεζόν, οι Πράσινοι έχασαν έναν παίκτη-αναφορά στην περσινή πορεία, τον Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς. Δεν το έχασαν, επειδή ο Σέρβος πήγε στην Μπουντεσλίγκα, στην Πριμέρα ή τη Σέριε Α αλλά κατέληξε στην ΑΕΚ.

Δεν ξέρουμε αν έγινε για 500, 800 χιλιάδες ή 1 εκατομμύριο ετησίως, πάντως όπως αποδείχτηκε από τις μεταγραφές Ιανουαρίου του Παναθηναϊκού και τα πριμ που δόθηκαν φέτος, τα λεφτά υπήρχαν και η ανάγκη για να μείνει ο Γκατσίνοβιτς στον Παναθηναϊκό επίσης υπήρχε. Οι Πράσινοι τον χρειάζονταν πολύ περισσότερο από τους Κιτρινόμαυρους.

Σε συνδυασμό με τα εγγενή ελαττώματα φιλότιμων αλλά συγκεκριμένων ικανοτήτων μέσων του Παναθηναϊκού στη δημιουργία παιχνιδιού και την πτωτική απόδοση των μπακ του, ο Παναθηναϊκός πήγε να πάρει το Πρωτάθλημα με φοβερό γκολκίπερ, σοβαρή αμυντική λειτουργία και μεμονωμένες δημιουργικές εξάρσεις. Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη.

Η ΑΕΚ από την άλλη μεριά με εμπροσθοβαρή προσανατολισμό πόνταρε στη δημιουργία, στο ατομικό ταλέντο, στις μεγάλες προσωπικότητες. Μαζί με την ύπαρξη του Αλμέιδα και την αύρα του νέου γηπέδου πέτυχε στην ώρα της αυτό που ονειρευόταν, ειδικά για τη σεζόν 2022-23. Δεν μπορώ σε καμιά περίπτωση να χαρακτηρίσω «ανάξιους Πρωταθλητές» τους Κιτρινόμαυρους με την απόδοση που είχαν, το θέαμα που προσέφεραν και την αποτελεσματικότητα που στα κρίσιμα διέθετα

Σε καμία περίπτωση επίσης δεν θα ήταν «ανάξιοι Πρωταθλητές» οι Πράσινοι, που οδήγησαν την κούρσα όλη τη χρονιά κι άντεξαν στην απώλεια του περσινού MVP τους. Δεν έγινε κατά τύχη αυτό.

Το ηθικό πλεονέκτημα

Με απογοήτευση βέβαια παρακολούθησα όλο το μεταξύ Πρασίνων & Κιτρινόμαυρων γαϊτανάκι της διαιτησίας, των πέναλτι, του covid και όλων των υπολοίπων. Φάνηκε, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, πως τα «επικοινωνιακά εργαλεία», οι μηχανισμοί προπαγάνδας, τα χτυπήματα κάτω από τη μέση και όλες οι ελληνικές ομορφιές δεν ήταν προνόμια μιας και μόνο ομάδας. Έχουν διαποτίσει όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν κάποιος νομίζει ακόμα, ότι η ομάδα του κατέχει το ηθικό πλεονέκτημα, είναι επειδή είναι κυρίως οπαδός. Με γεια του με χαρά του αλλά ηθικό πλεονέκτημα σε ανήθικο στίβο μάχης δεν υπάρχει.

Και του χρόνου;

Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς πρέπει να είναι και του χρόνου προπονητής του Παναθηναϊκού και να είμαστε ευτυχισμένοι για αυτό. Επειδή όμως κάθε άνθρωπος κι επαγγελματίας πρέπει να προχωρά διορθώνοντας τα λάθη του, θα ήθελα να αποφασίσει για όλα πιο έγκαιρα. Με την ευρωπαϊκή προοπτική δεν υπάρχει κανένας λόγος να περιμένει πεισματικά τις τελευταίες ώρες της μεταγραφικής περιόδου για ενίσχυση. Δεν χωράει η λογική, «με ξέρετε, έτσι είναι ο Γιοβάνοβιτς» , όταν, εξαιτίας και αυτού του χαρακτηριστικού και άλλων, χάθηκε φέτος πολύτιμος χρόνος και ίσως έδαφος στη διεκδίκηση ενός απολύτως εφικτού Πρωταθλήματος.

Λείπουν πλάγιοι μπάκ, λείπει εξάρι, λείπει σέντερ φορ γκολτζής; Ε τότε πρέπει, όσοι περισσότεροι γίνεται, να είναι παρόντες στην προετοιμασία, με πρόσθετο asset την επιστροφή Αϊτόρ, που είναι πάντα επίφοβη για έναν παίκτη μετά από χειρουργείο. Κυνηγώντας «ευκαιρίες» τελευταία στιγμή κι ενώ οι υποχρεώσεις έχουν ξεκινήσει με τη λογική, «εμπιστεύομαι στην αρχή τον περσινό κορμό», ο Παναθηναϊκός θα κινδυνέψει να κάνει δύο βήματα πίσω αντί για ένα μπροστά. Και τότε θα χαθεί η έξωθεν καλή μαρτυρία ακόμα και για τους πραγματικά άξιους.