Το παρόν και το μέλλον για τα χαφ του Ολυμπιακού

Σε αυτό τον τρόπο παιχνιδιού του Ολυμπιακού, που είδαμε στα ντέρμπι με την ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια και τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη, δηλαδή με τρεις κεντρικούς χαφ, τον Εμβιλά πιο κοντά στα στόπερ και τους Σαμασέκου, Χουάνγκ κάτι σαν εσωτερικούς χαφ, σίγουρα έχει σημαίνοντα ρόλο η παρουσία του Κορεάτη.

Ο Χουάνγκ είναι ο πρώτος παίκτης που πρέπει να «βγει» από τα χαφ σε αυτό το σχηματισμό 4-1-4-1 (μέσα στο παιχνίδι γίνεται και 4-3-3) και να πιέσει ψηλά μαζί με τον Μπακαμπού, αλλά κι ο παίκτης που αφενός μεν θα απειλήσει περισσότερο με κάποιο σουτ ερχόμενος από πίσω, αφετέρου δε θα γυρίσει γρήγορα για αμυντική βοήθεια στους Σαμασέκου κι Εμβιλά. Με τον Παναθηναϊκό έκανε ένα πιο ποιοτικό παιχνίδι απ΄ ότι με την ΑΕΚ κι αυτό έδωσε στον Ολυμπιακό ένα άλλο χρώμα δημιουργικά-επιθετικά.

Δύο μπαλιές που πέρασε ο Χουάνγκ, μία στο α΄ ημίχρονο στον Μπακαμπού και μία στο β΄ στον Φορτούνη, ήταν αυτό που λέμε πάσες για γκολ. Η ατυχία του ήταν ότι δεν μετατράπηκαν ποτέ σε ασίστ, διότι στη μία περίπτωση ο Μπακαμπού απέτυχε χαρακτηριστικά να κάνει κοντρόλ από θέση που θα ήταν ιδανική για να σκοράρει (το πιο μεγάλο του μειονέκτημα είναι ίσως ότι το αριστερό πόδι δεν το χρησιμοποιεί σχεδόν ποτέ!) και στην άλλη περίπτωση ο Φορτούνης ενώ κινήθηκε ωραία στο χώρο και βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση απέναντι στον Μπρινιόλι, επιχείρησε να τον πλασάρει με το χειρότερο δυνατό τρόπο-κάπως έτσι ο μεν Μπακαμπού τέλειωσε το πρωτάθλημα και δεν σκόραρε εναντίον του Παναθηναϊκού, ενώ έβαλε γκολ σε όλες τις άλλες ομάδες με τις οποίες έπαιξε, ο δε Φορτούνης επιβεβαίωσε ότι έχει γυρίσει στα καλά του πάρα πολύ δυνατά, αλλά δεν έχει βρει ακόμη κάτι πολύ σημαντικό, εκείνο το κλικ που είχε και τον έκανε και σκόρερ.

Ο Ασιάτης διεθνής χαφ ήταν, όμως, πρωταγωνιστής και εκτελεστικά για τον Ολυμπιακό στο τελευταίο ντέρμπι, καθώς είχε τρεις τελικές και δη όχι από άσχημες θέσεις. Μόνο το ένα σουτ, όμως, από τα τρία ήταν επικίνδυνο κι αυτό όχι αρκετό για να φτάσει στο γκολ, ενώ θα έλεγα ότι στο πρώτο σουτ ενήργησε και κάπως εγωϊστικά, κάτι που δεν συνηθίζει, εκτός κι αν δεν είδε τον Μπιέλ, που έρχονταν από δεξιά του και θα μπορούσε να του πασάρει την μπάλα. Είναι καλό που σουτάρει ο Χουάνγκ, αφού έχει αποδείξει ότι το έχει, ενώ κατά του Παναθηναϊκού είδαμε επιτέλους για πρώτη φορά τον Εμβιλά να σουτάρει καλά, όπως τον θυμόμασταν από την προηγούμενη διετία κι όχι όπως σουτάρει σχεδόν πάντα φέτος, στο γάμο του Καραγκιόζη.

Ήταν άτυχος ο Γάλλος, αφού η μπάλα σταμάτησε στο αριστερό δοκάρι του Ιταλού γκολκίπερ του ΠΑΟ, όμως βλέπουμε και στα δύο αυτά ντέρμπι τους μέσους του Ολυμπιακού να παίρνουν πρωτοβουλίες και να σουτάρουν από τα 20-25 μέτρα, έτσι όπως άλλωστε πρέπει να κάνουν. Το έκανε κι ο Σαμασέκου στη Φιλαδέλφεια κι από το επικίνδυνο δικό του σουτ και τη δύσκολη επέμβαση του Αθανασιάδη, έχασε ο Μπιέλ την ευκαιρία του αγώνα.

Σε αυτό το νέο σχηματισμό του Ολυμπιακού ο Χουάνγκ έχει τη δυνατότητα να παίζει και πιο μπροστά-κάποια στιγμή τον είδαμε τη Δευτέρα να βγαίνει σε θέση δεξιού εξτρέμ-ενώ από την πλευρά του ο Εμβιλά κάνει πολύ συχνά και δουλειά τρίτου στόπερ, που μοιάζει να την ξέρει αρκετά καλά, γι΄ αυτό εξάλλου κι έχει παίξει και κεντρικός αμυντικός όταν χρειάστηκε. Το συγκεκριμένο ρόλο τον έπαιξε με εκπληκτική επιτυχία στο παιχνίδι εναντίον του Παναθηναϊκού, δίνοντας μεγάλες βοήθειες στους Παπασταθόπουλο και Ντόη, που είχαν καλή απόδοση, αλλά τολμώ να πω ότι θα τα είχαν βρει πολύ πιο σκούρα αν δεν καθάριζε τουλάχιστον τέσσερις φάσεις ο Γάλλος, που παρεμπιπτόντως ήταν κι αυτός που εν τέλει κράτησε το μηδέν με την ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια, διώχνοντας την μπάλα προ της γραμμής της εστίας του Τζολάκη, που είχε νικηθεί στο σουτ του Λιβάι στο 87΄.

Γενικά με το δυναμισμό που βγάζει ο Εμβιλά κάνει τη διαφορά παρά τα 33 χρόνια του (έστω κι αν στα πρώτα λεπτά έκανε πάλι την «γνωστή» για φέτος βλακεία του, με τη λάθος πάσα προς τα πίσω). Κι αν τελικά φύγει από τον Ολυμπιακό θα μας λείψει, αφού επί μία τριετία ήταν η καρδιά της «κόκκινης» ενδεκάδας-όπερ σημαίνει ότι το κενό του πρέπει να καλυφθεί με λύση πρώτης γραμμής κι όχι με «καμένους» παίκτες, που έχουν κάνει τα χιλιόμετρα τους και είναι πια αποκαμωμένοι. Το θέμα δε, γίνεται πιο σοβαρό από την στιγμή που ο Σαμασέκου είναι δανεικός από τη Χόφενχαϊμ κι άρα άγνωστο αν θα συνεχίσει. Υπήρξαν δε δύσκολα παιχνίδια, όπως τα τελευταία, στα οποία ο Αφρικάνος έδειχνε να «κουμπώνει» σε σχήμα με τρία κεντρικά χαφ.

Είναι αλήθεια ότι ο Σαμασέκου εσχάτως εμφάνισε ένα πρόσωπο πιο ώριμο και στο κομμάτι της διαχείρισης του αγώνα, με καλύτερη κυκλοφορία μπάλας, με σωστές πάσες και γενικά με μεγαλύτερη ποιότητα-μέχρι που έκοψε με…τακουνάκι μία πάσα. Τον είδαμε όχι απλά να κόβει και να κλέβει, όπως τον ξέραμε, αλλά να σταματάει την αντίπαλη επίθεση και να βγάζει και αντεπίθεση με ωραία μπαλιά, να προωθείται, να αλλάζει όμορφα το παιχνίδι. Λες και είχε βρει μία άλλη αυτοπεποίθηση. Έστω κι αν είμαι υποχρεωμένος να θυμίσω ότι σε μία τέτοια ακριβώς στιγμή, ενώ βγήκε από την περιοχή του Τζολάκη κι έκλεψε έξοχα την μπάλα, σαν να σάστισε και την έχασε από τον έλεγχο του, με τον Μπερνάρντ να μπαίνει και να σουτάρει επικίνδυνα.

Ο μοναδικός άρα από τους τρεις χαφ που έχει συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό είναι ο Χουάνγκ, για τον οποίο δεδομένα θα προκύψουν προσφορές, αλλά δεν νομίζω ότι ο Μαρινάκης έχει την παραμικρή διάθεση να τον πουλήσει, καθώς κατά κοινή ομολογία η ομάδα πρέπει να χτιστεί γύρω από παίκτες με την κλάση και τον χαρακτήρα του Κορεάτη. Είναι αλήθεια ότι ο σύλλογος έχει αρκετούς, για την ακρίβεια πολλούς κεντρικούς χαφ στο ευρύτερο ρόστερ του, δανείζοντας μόλις το Γενάρη τους Μπουχαλάκη και Κούντε, ως συνέχεια του δανεισμού των Μαντί, Κανέ και Πέπε στο τέλος του περασμένου καλοκαιριού, αλλά δεν ξέρω ποιος η, ποιοι από αυτούς τους πέντε θα «κάνουν» στον καινούργιο προπονητή.

Ίσως δε έχει ενδιαφέρον να δούμε ότι ο Φαντιγκά απέδειξε στον Ιωνικό πως δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητος κι ότι ο Αγκιμπού μοιάζει να ξαναείδε ζωή στον Ατρόμητο…

Άσχετο: Αν κάτι μπορούμε να έχουμε υπόψιν μας για τον Φαριόλι είναι ότι αρέσκεται σε φουλ επιθετικό ποδόσφαιρο. Τέτοιο που εγγυάται πολλά γκολ-μπρος, αλλά και πίσω. Όσο ήταν στον πάγκο της Αλάνιασπορ (από τον Ιανουάριο του 2022, έως τον περασμένο Φλεβάρη, οπότε κι έφυγε μετά τον μεγάλο σεισμό), η ομάδα του είχε μία από τις καλύτερες επιθέσεις, αλλά και τις χειρότερες άμυνες στο τουρκικό πρωτάθλημα. Παρεμπιπτόντως, η γνωριμία του Ολυμπιακού με τον νεαρό Ιταλό τεχνικό έγινε με τη μεσολάβηση του Φρανσουά Μοντεστό.