ΑΕΚ: Με ταπεινότητα, πολλή δουλειά και αποτελεσματικότητα!

• Η δουλειά, η συνεργασία, ο Κουχάρσκι και το scouting team...

Ένα χρόνο πίσω σας πηγαίνω, τέτοιες μέρες ήταν, το μόνο ίδιο για μας -αλλά για διαφορετικούς λόγους- ήταν ότι δεν συμπληρώναμε πολλές ώρες ξεκούρασης, έως καθόλου για να είμαι πιο συγκεκριμένος. Αυτό συμβαίνει και τώρα αλλά οι λόγοι είναι χαράς και όχι λύπης... Πόσο άλλαξε μέσα σε διάστημα ενός έτους η ΑΕΚ είναι συγκλονιστικό, αλλά όχι εντελώς τυχαίο, διότι πάντα θα χρειάζεται και η τύχη στο ποδόσφαιρο και σε κάθε ομαδικό άθλημα, δίχως αυτή δεν πετυχαίνεις τίποτα. Όμως απαιτούνταν και δουλειά, προσπάθεια, ρίσκο, αποφάσεις και τρέξιμο τέτοιο που θα έφερνε σε βάθος χρόνου έστω το αποτέλεσμα που απαιτούνταν. Αυτό συνέβη και στον Δικέφαλο όπως προκύπτει από το αποτέλεσμα και όχι μόνο...

Ένα από τα πρόσωπα, δεν ήταν λίγα, που μας απασχόλησαν αυτό το διάστημα και πέρυσι του είχαμε (όλοι) χρεώσει σε μεγάλο βαθμό την αποτυχία της ΑΕΚ, ήταν ο Παναγιώτης Κονέ, σημείωνα και τότε πως εννοείται πως ευθύνεται, υπογράμμιζα όμως (και για άλλους που επίσης δέχτηκαν επίθεση και τους χρέωσαν και οι οπαδοί), ότι δεν βαράς το σαμάρι συνέχεια, δεν γίνεται να ευθύνεται αυτό. Anyway πάμε παρακάτω γιατί στο ποδόσφαιρο πρέπει να είναι και οι στραβές, θα έρχονται (αν δεν σε έχουν διορίσει μόνιμο πρωταθλητή τα κέντρα αποφάσεων) και τέτοιες αποτυχίες που θα φέρνουν όλο το ανάθεμα πάντα πάνω σε πρόσωπα (ελέγχει τα πάντα δήθεν σύμφωνα με τους μπούφους η ΑΕΚ, αλλά πέρυσι δεν βγήκε Ευρώπη καν, πόσο βλακεία να αντέξουμε).

Η σωστή δουλειά όμως, όσο και να αργήσει, ότι και να γίνει, θα φανεί. Αρκεί να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος: ο Ματίας Αλμέιδα... Σημειώναμε και υπογραμμίζαμε ότι ποτέ -και πέρυσι- το υλικό της ΑΕΚ δεν ήταν για τα ...μπάζα και πως με 20 στα 22 εκατ. ευρώ τότε (φέτος ανέβηκε κι άλλο) δεν γίνεται να μη βγαίνεις ούτε Ευρώπη. Τώρα ο Δικέφαλος έχει ήδη κατακτήσει το πρωτάθλημα, το 'χει γιορτάσει, εστιάζει στο Κύπελλο Novibet και μετά στα... αστέρια του Champions League. Από τους ανθρώπους που μόχθησαν αρκετά για να το καταφέρουν αυτό ήταν ο Παναγιώτης Κονέ που κατάφερε να πανηγυρίσει πρωτάθλημα σαν παίκτης με την ΑΕΚ αλλά και σαν τεχνικός διευθυντής.

Κι όμως πάλι βρισκόταν συνέχεια πίσω από τα φώτα. Μακριά και διακριτικά με απόσταση από τους πρωταγωνιστές, τι κι αν δημιούργησε (μαζί με τον Κουχάρσκι και όλους τους συνεργάτες του και τον Παπαδημητρίου έως ότου απομακρυνθεί) αυτό το εξωφρενικά γεμάτο ποιότητα και στοιχεία που απαιτούνταν ρόστερ; Δεν το φώναξε ποτέ, δεν επεδίωξε να μας το... λανσάρει καν, για την ακρίβεια δεν μας... έβλεπε (όχι με ειρωνικό ύφος, μη το παρεξηγήσει κανείς), απλά δούλευε με ένα στόχο, με μια εμμονή, με μία ψύχωση: να δημιουργήσει από τη θέση του τις συνθήκες εκείνες που ήταν απαραίτητες προκειμένου ο Αλμέιδα και οι συνεργάτες του να 'χουν τα πάντα για να φέρουν το πρωτάθλημα στην ΑΕΚ.

Η δουλειά, η συνεργασία, ο Κουχάρσκι και το scouting team...

Πιστέψτε με και όσοι γνωρίζουν πλέον και έχουν κάνει ρεπορτάζ, μόνο τυχαία δεν ήταν η αναφορά στο πρόσωπο του εκτελεστικού διευθυντή στον λόγο που έβγαλε ο Πελάδο στα μπουζούκια (στον Μελισσανίδη και τον Κονέ αναφέρθηκε), αντιθέτως είχε μπόλικο νόημα και παρασκήνιο σχετικά με τις φήμες του ποιος τον έφερε στην ΑΕΚ. Πάμε παρακάτω όμως... Το σημαντικότερο όλων είναι το πώς τα κατάφερε όλα αυτά ο Παναγιώτης Κονέ. Με τι τρόπο και ποιον δρόμο επέλεξε. Πήγε από τον δύσκολο, του μοναχικού, του τύπου που μόνο όσοι ήταν μέσα στην Ένωση γνώριζαν τι δίνει, πόσα επέλεξε να στερηθεί χωρίς να μεμψιμοιρεί και τελικά τι να ανεχθεί και τι όχι από όλους όσοι δεν είχαν (είχαμε) ιδέα στον βαθμό που έπρεπε.

Συνέχισε απλά τη σκληρή και πολλή δουλειά! Με ταπεινότητα και υπομονή – επιμονή στο σχέδιό του και του club. Σε αυτό που είχαν συμφωνήσει να πράξουν με τον Ματίας Αλμέιδα και τον Κουχάρσκι. Η επιτυχία στο τέλος της σεζόν κρίνεται πάντα από τους τίτλους, μα σε τούτη την ποδοσφαιρική έκδοση της ΑΕΚ, είχε αποφανθεί το κοινό όλο: υπόκλιση και αναγνώριση στην καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος. Παράλληλα είχε αναδειχθεί η σπουδαία δουλειά του Παναγιώτη Κονέ και του σούπερ scouting team που δούλεψε σκληρά για αυτό το εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Η ...ετυμηγορία των ΜΜΕ και του κόσμου η μεγαλύτερη δικαίωσή τους, προτού κατακτηθεί το πρωτάθλημα, ίσως και το νταμπλ!

«Η ΑΕΚ είναι η καλύτερη ομάδα, με το μεγαλύτερο βάθος στο ρόστερ της και με ποιότητα που αλλού δεν συναντάς σε όλες τις θέσεις». Αν εξαιρέσουμε τον Πινέδα που ήταν προσωπική επιλογή του Ματίας Αλμέιδα, οι υπόλοιποι που ήρθαν -με τη σύμφωνη γνώμη του Πελάδο- ήταν ΟΛΟΙ επιλογές του Κονέ και του δικού του team. Ποσοστό επιτυχίας προσθηκών περασμένου καλοκαιριού; Το πρωτοφανές: 100%! Είτε πήρε απίστευτα πολλά η ΑΕΚ απ' όσους ήρθαν, είτε λίγα έως σχετικά καλά, είτε ελάχιστα αλλά και πάλι πολλά, δεν υπήρξε μεταγραφή που να ήρθε το περασμένο καλοκαίρι και να μπορεί να χαρακτηριστεί έστω μέτρια επιλογή. Αντιλαμβάνεστε τι γράφω; Ούτε μια επιλογή και ήρθαν κοντά μια 11άδα παικτών (αλλά και το δύσκολο έργο, το πιο δύσκολο, αποδεσμεύσεων)...

Αν συνέβαινε αυτό σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα, τα αφιερώματα, τα κείμενα, οι προσπάθειες για συνέντευξη και όλα τα άλλα κλασικά των ΜΜΕ, θα ήταν το ένα πίσω απ' το άλλο για τον απόλυτο δεύτερο πρωταγωνιστή (πρώτοι πάντα θα είναι προπονητής και παίκτες) της επιτυχίας στο αγωνιστικό, αλλά όχι με τον Κονέ. Δεν θα το επεδίωκε ποτέ, δεν το θέλει, του είναι ξένο και άγνωστο, όχι ότι δεν μπορεί να το εξυπηρετήσει, για πλάκα, αλλά δεν το επιθυμεί. Όπως σημείωσα και παραπάνω: ταπεινότητα... Πίσω από την ομάδα και δίπλα σε αυτή, όχι μπροστά και για να παίρνει από τη λάμψη της, τη στιγμή που πέρυσι στις στραβές έβγαινε εκείνος πιο μπροστά και ο Θεός και ο ίδιος γνωρίζουν τι άκουσε και πόσα. Το ελάχιστο που του αξίζει είναι η αναγνώριση και η εκτίμηση. Την αγάπη των ΑΕΚτζήδων θα την έχει πάντα, την είχε από πάντα, δεν άλλαξε και στις στραβές της ομάδας (απλά είχαν αμφιβολίες αν τελικά το είχε λόγω της συνέχειας -προτού αναλάβει ο Κονέ- των αποτυχιών).

Το σήμερα και το αύριο -και αγωνιστικά- της ΑΕΚ δείχνει μόνο υπέροχο χάρη στη δουλειά τους και πρέπει να το θυμίζουμε και να το υπογραμμίζουμε!

Υγ: Το καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν ένα σίριαλ που μας απασχόλησε... Ο Νορντίν Άμραμπατ ήθελε να φύγει, είχε τα προσωπικά – οικογενειακά του, αν θυμάμαι καλά. Τότε αν ρωτούσε κανείς 100 ΑΕΚτζήδες οι 101 θα έλεγαν να φύγει! Ο Ματίας Αλμέιδα τον ήθελε όμως, αρκεί να ήταν στην ομάδα με όλο του το είναι, αυτό του ζήτησε, να ξεκαθαρίσει τη σκέψη του, το μυαλό του και έπειτα είτε να 'ρθει και να δουλέψει στην προετοιμασία είτε να φύγει. Η σεζόν που έκανε ο Άμραμπατ είναι συγκλονιστική και εκτός από την προσφορά του στο χορτάρι είναι και όσα έφτιαχνε στα αποδυτήρια και γενικά στην καθημερινότητα με τη δουλειά του. Παράδειγμα προς μίμηση και σπουδαία προσφορά στο πρωτάθλημα και το Κύπελλο (εφόσον κατακτηθεί, αλλά και να μην, έχει προσφέρει ήδη). Ο άνθρωπος που τον κράτησε στην ΑΕΚ είναι ο Γιάννης Παπαδόπουλος και αν και γνωρίζω ότι δεν θα ήθελε να γραφτεί ποτέ, όπως πολλά άλλα καλά γύρω από την ομάδα και το ποδοσφαιρικό τμήμα που τον αφορούν, αυτό το βάζω, άλλωστε δεν το έμαθα από εκείνον, ας γκρινιάξει και στραβώσει όσο θέλει! Τότε αν μου το έλεγε κανείς και έβλεπα τον Γιάννη Παπαδόπουλο πουθενά θα του 'λεγα «τρέλα έχεις και θες να κρατήσεις τον παλαβό; Δυο παίρνουμε και καλούς στη θέση του», γι' αυτό και ευτυχώς εμείς δεν έχουμε καμία δουλειά πέρα από το ρεπορτάζ και του να κρίνουμε από το αποτέλεσμα. Μέχρι εκεί είναι τα ταβάνια μας...