Αλήθεια τώρα σκέφτεστε, να μην πάρετε σέντερ φορ;

Αφού είναι η εποχή της μεταγραφολογίας, ο χρόνος που παλιά οι αθλητικές εφημερίδες πουλούσαν τα περισσότερα φύλλα και οι προπονητές της ξαπλώστρας πιάναμε δουλειά, ας βουτήξω κι εγώ στον ωκεανό των υποθετικών ρόστερ και των «κλεισμένων» παικταράδων για την αγαπημένη μου ομάδα.

Αφού αγαπητέ «Ιβάν χάσαμε» και αποχώρησε με δόξα και τιμή ο αρχηγός και στυλοβάτης του κέντρου Δημήτρης Κουρμπέλης, είναι προφανές πως με τον 35άρη Ρούμπεν Πέρεθ και τον επιστρέψαντα για τιμητική αποστρατεία, Ζέκα, εκεί στο 6 υπάρχει τρύπα τρανή. Κι αυτό πάνω κάτω διαβάζω κι ακούω από όλους τους ειδικούς, πως δηλαδή στον άξονα οι Πράσινοι χρειάζονται έως και τρεις παίκτες. Μαζί σας. Σε μια χρονιά που ξεκινά επιτέλους με προοπτική Champions League είναι παράλογο να μην προκριθούν 3 διαφορετικές περιπτώσεις βασικών επιλογών για το 6, το 8 και το 10. Οι Πέρεθ, Τσέριν και Μπερνάρ αξιοπρεπέστατες εναλλακτικές από τον πάγκο, εκτός κι αν υπάρχει για κάποιον εναλλακτική θέση.

Είναι προφανές επίσης, πως στο κέντρο της άμυνας χρειάζεται προσθήκη βασικού, μια που ο Σένκεφελντ την «κλειδώνει» τη θέση του, ο Μάγκνουσον έδειξε τους τελευταίους μήνες χαρακτηριστική αστάθεια απόδοσης και τέλος πάντων ακόμα και αριθμητικά οι πράσινοι στόπερ είναι λιγότεροι του απαραίτητου.

Στο δεξί άκρο της άμυνας οπωσδήποτε χρειάζεται πρώτη επιλογή με χαρακτηριστικά που να προσφέρει και δημιουργικά στο παιχνίδι του Τριφυλλιού, κάτι σαν ένας φορμαρισμένος Χουάνκαρ από δεξιά, αφού βεβαιωθούμε όμως, ότι και ο κανονικός Χουάνκαρ από τα αριστερά θα ανεβάσει την απόδοσή του ή θα πιεστεί να την ανεβάσει από τον ανταγωνιστή του, σε περίπτωση που η υπόθεση Γκάνεα τραβήξει μακριά, με πρώτο γνώμονα την υγεία του ανθρώπου.

Στην περίπτωση που Μπερνάρ, Μαντσίνι, Παλάσιος παραμείνουν και Αϊτόρ επιστρέψει υγιής, προσωπικά θα προσπεράσω οποιαδήποτε άλλη θέση συζητιέται για ενίσχυση και θα πάω κατευθείαν στον μεγάλο καημό. Κουβέντα δεν ακούω για σέντερ φορ κι ανησυχώ ιδιαιτέρως.

Αν κρίνουμε τους υπάρχοντες Σπόραρ και Ιωαννίδη με το συνολικό ύψος των συμβολαίων τους, μπορεί κάποιος να πει, «καλά είμαστε, αναλογικά του συνολικού μπάτζετ». Έλα όμως που τα κουκιά του σέντερ φορ τα μετράμε με τα γκολ ανά τελική προσπάθεια κι όχι με τα ευρώ. Αν τα γκολ βγαίνουν λειψά, προφανώς υπάρχει αναντιστοιχία απόδοσης κι αμοιβής, οπότε μια αλλαγή ή μια προσθήκη είναι επιβεβλημένη. Μια προσθήκη περισσότερο κατά τη γνώμη μου, γιατί αν πας με τους υπάρχοντες ποιοτικά αλλά και ποσοτικά στην πιο απαιτητική σεζόν των τελευταίων πολλών ετών, τότε θα έχεις εγγυημένο πρόβλημα.

Θαυμάσιοι οι μέσοι που σκοράρουν αλλά μετρήσατε πόσα μπήκαν και πόσα χάθηκαν από τη θέση 9; Θα διεκδικήσουμε είσοδο στο Champions League με σταυρωμένα δάχτυλα, να αποκτήσουν εύκολο γκολ ο Αντράτζ κι ο Φώτης; Γιατί τόσο ρίσκο; Και την ευθύνη αυτού του ρίσκου ποιος την αναλαμβάνει, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο Γιάννης Παπαδημητρίου ή ο ίδιος ο Γιάννης Αλαφούζος;

Πέρα από το ότι βρισκόμαστε στην 5η Ιουνίου και περιμένουμε τις 3 προσθήκες που προανήγγειλε ο ιδιοκτήτης ως τις 15/6 χωρίς ιδιαίτερα νέα. Αν αυτό οφείλεται σε επικοινωνιακά στεγανά και η αποστολή εκτελεστεί, εδώ είμαστε να χειροκροτήσουμε και να πούμε και μια συγγνώμη για την αμφισβήτηση. Αν όμως πάμε πίσω παραπίσω ειδικά σε αυτή τη σεζόν, επιτρέψτε μου μερικές προβλέψεις.

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης με το νέο γήπεδο να γεννάει κέρδη και το hype της φετινής σεζόν, δεν πρόκειται να πατήσει φρένο. Μάλλον γκάζι θα πατήσει για να ανοίξει την ψαλίδα πατώντας στην προοπτική μιας ευρωπαϊκής διάκρισης. Στον Ολυμπιακό τα ίδια φετινά λάθη δεν πρόκειται να τα επαναλάβουν και ήδη ξεκίνησαν τη στελέχωση με ορίζοντα ευρωπαϊκό, με γήπεδο ήδη κερδοφόρο και πρώτο αντίπαλο την ΑΕΚ. Ο ΠΑΟΚ του φιλόδοξου Λουτσέσκου, εκτός από το ότι αδειάζει το ρόστερ από συναισθηματικές εξαρτήσεις – βαρίδια, είναι και η ομάδα με το καλύτερο τμήμα υποδομών, ώστε να ανεβάσει τους πιο έτοιμους 19ρηδες στο ρόστερ της αντρικής.

Σοβαρά τώρα, απέναντι σε όλους αυτούς και τον φιλόδοξο Άρη, ο Παναθηναϊκός σκέφτεται να πορευτεί με τους υπάρχοντες σέντερ φορ, την υπάρχουσα ευστοχία (;) και τη δημιουργία φάσεων προσωπικών αλλά και για τους συμπαίκτες από τη θέση 9, όπως τη βιώσαμε στη σεζόν που μόλις τελείωσε;
Αν ναι, περαστικά μας και καλή επιτυχία. Αν όχι, είμαι πολύ περίεργος τι θα πει «υπέρβαση» στην κοινή γλώσσα που ομιλούν Γιοβάνοβιτς-Αλαφούζος.

Υ.Γ. Για το μπάσκετ, θα μου επιτρέψετε να μην ασχοληθώ μέχρι το τέλος της σειράς των Τελικών. Τότε θα «συζητήσουμε» πολλά κι ενδιαφέροντα.