Η… λευκή κόλλα και τα «πρέπει» του ΠΑΟΚ

Ανέκαθεν οι μεταγραφές είναι μία δύσκολη υπόθεση. Ειδικά όταν «δεν παίζεις μπάλα μόνος σου». Οι μεταγραφές παραμένουν ένα case study για τον ΠΑΟΚ, που γνωρίζει πολύ καλά, ότι αυτό το καλοκαίρι, οι κινήσεις του θα πρέπει να ναι προσεχτικές σε κάθε βήμα τους, χωρίς να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος.

Υπάρχει χρόνος στον ΠΑΟΚ για όλα αυτά; Η κόλλα που αφορά την ενίσχυση της ομάδας παραμένει «λευκή». Μέχρι τώρα, έχουμε δει μόνο αποχαιρετισμούς (Κούρτιτς, Μπίσεσβαρ, Ελ Καντουρί, Ολιβέιρα, Κεντζιόρα), διαβάσαμε κάποια ονόματα υποψηφίων (πχ. Κρμέντσικ, Πούκι, Πόνσε, Πιάτσα, Γκαμπιαντίνι) μεταγραφικών στόχων, μάθαμε πως ο Λούκας Τέιλορ μένει στη Σαχτάρ Ντόνετσκ, ποιοι δανεικοί (πχ. Τσιγγάρας, Βρακάς, Π. Τζίμας) επιστρέφουν, περιμένουμε την απόφαση του Αντρέ Βιεϊρίνια, ενώ υπάρχει μια κινητικότητα γύρω από τον Γιάννη Κωνσταντέλια, που σίγουρα θα μας απασχολήσει αυτό το καλοκαίρι.

Ο ΠΑΟΚ, ως αθλητικός οργανισμός, χρόνια τώρα εκπαιδεύεται στο στρες. Είναι κάτι, ενδεχομένως, που το χρειάζεται. Να ζει με την πίεση. Πέρσι το καλοκαίρι ο «Δικέφαλος» έμοιαζε με μια ενδιαφέρουσα περίπτωση, ωστόσο οι απαιτήσεις της φανέλας, η πίεση του ονόματος-ΠΑΟΚ, δεν τους άφησαν να δουλέψουν δίχως πίεση. Κι όταν τα πράγματα ζόρισαν, απλώς κατάρρευσε.

Την επόμενη του δεύτερου στη σειρά (χαμένου) τελικού, είχαμε σταθεί στο δομικό πρόβλημα που εμφάνιζε ο «ασπρόμαυρος» οργανισμός. Το παράδειγμα με τον Ντιέγκο Μπίσεσβαρ, αλλά και όσα είπε ο Τόμας Κεντζιόρα αναφορικά με τις υποσχέσεις που πήρε από τον αθλητικό διευθυντή (Ζοσέ Μπότο), την ώρα που η ΠΑΕ τον αποχαιρετούσε, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα της κατάστασης.

Πριν από περίπου δύο εβδομάδες ο Γιώργος Σαββίδης ανέλαβε την πρωτοβουλία να μαζέψει όλα τα κομμάτια του οργανισμού, που έχουν άμεση επίδραση στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Ήταν ξεκάθαρη η αγωνία της ιδιοκτησίας να αλλάξει η προσέγγιση του κλαμπ στο κομμάτι των μεταγραφών και του σχεδιασμού της επόμενης μέρας.

Στη (νέα) εκπαιδευτική διαδικασία του φετινού καλοκαιριού δεν είναι οι παίκτες μόνον. Ούτε οι μεταγραφές. Είναι όλοι. Και η διοίκηση, και ο αθλητικός διευθυντής, μπαίνουν στο κάδρο, καθώς πρέπει να μάθουν να ζουν (αφού πρόκειται για αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς) με το κράξιμο που ο οπαδός το 'χει ανά πάσα στιγμή πρόχειρο στην άκρη του ουρανίσκου. Αλλά και ο προπονητής να μάθει ν' αντιμετωπίζει όσα εμφανώς τον ενοχλούν. Νοοτροπίες, ατζέντηδες, ενδεχομένως παλαίμαχους ή προκάτοχους, φορτικό ενδιαφέρον του Τύπου. Ειδάλλως, δουλεύοντας (σε ιδανικό κόσμο) δίχως πίεση, στην καλύτερη περίπτωση θα δημιουργήσουν, σε εργαστηριακές συνθήκες για δεύτερη συνεχή χρονιά, κάτι ωραίο, το οποίο στην πρώτη βροχή θα λιώσει.

Τι σημαίνει στην πράξη το ότι ο ΠΑΟΚ παραμένει τρεις εβδομάδες πριν από την αφετηρία της νέας σεζόν ασχημάτιστος; Οχι πολλά εν όψει του ελληνικού πρωταθλήματος. Αυτό δεν θα κριθεί ούτε στην πρεμιέρα του Αυγούστου, ούτε καν τον χειμώνα.

Στο Europa Conference League, ωστόσο, στο οποίο το περιθώριο στα λάθη είναι εξ ορισμού στενό από την αρχή του καλοκαιριού, το να πηγαίνει κανείς από το σήμερα στο αύριο και από το αύριο στο μεθαύριο μοιάζει εντελώς ριψοκίνδυνο.

Μακάρι άμεσα ο ΠΑΟΚ να μας διαψεύσει όλους. Να φέρει, όχι τον έναν επιθετικό για τον οποίο καίγεται, αλλά δύο επιθετικούς, να φέρει έναν top κεντρικό μέσο, έναν ακραίο, έναν στόπερ και οτιδήποτε άλλο απαιτείται για να καλύψει τα εμφανή κενά που υπάρχουν στο ρόστερ του. Στο χέρι όλων είναι…