Είναι καλύτερα να επιστρέψει στο πρότερο καθεστώς των δανεισμών ο Ολυμπιακός

Καταλαβαίνω ότι είναι ένα δέλεαρ να μπορείς να πάρεις δανεικούς κάποιους καλούς παίκτες, που ως ελληνική ομάδα δεν μπορείς να τους αγοράσεις. Από την άλλη, όμως, νομίζω ότι έχει εν τέλει πιο μεγάλη σημασία τι διαχείριση μπορείς να κάνεις γενικότερα στους δανεικούς παίκτες.

Να υπενθυμίσω ότι ο Ολυμπιακός για χρόνια διακρίνονταν για πολύ έξυπνες κινήσεις σε αυτό το κομμάτι. Έπαιρνε δανεικούς παίκτες, αλλά στη συντριπτική πλειοψηφία τους έβαζε οψιόν αφορές τις οποίες μπορούσε να τις καλύψει. Κάπως έτσι, αγόρασε τον Μιραλάς από τη Γαλλία (Σεντ Ετιέν), τον Μιλιβόγεβιτς από το Βέλγιο (Άντερλεχτ), τον Ρομπέρτο από την Ισπανία (Ατλέτικο Μαδρίτης), τον Σα και τον Χασάν από την Πορτογαλία (Πόρτο και Μπράγκα αντίστοιχα).

Τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός έχει πάει σε ένα άλλο καθεστώς δανεικών. Παικτών που είχαν κοστίσει στις ομάδες τους πάρα πολλά χρήματα, 10-15-20 εκ. Ευρώ, και που για διάφορους λόγους βρέθηκαν στην αγορά. Οι «ερυθρόλευκοι» δελεάστηκαν και τους απέκτησαν. Κι η αλήθεια είναι ότι πήραν πράγματα από τέτοιους παίκτες. Κι από τον Σαμασέκου με τον Κανός φέτος…Κι από τον Λόπες πέρυσι…Κι από τον Μπρούμα πρόπερσι…

Η «λεπτομέρεια» είναι ότι δεν μπόρεσαν να τους αγοράσουν ποτέ. Γιατί τα χρήματα που απαιτούνταν ήταν αντικειμενικά «εκτός πραγματικότητας» ελληνικού ποδοσφαίρου, ακόμη κι όταν μιλάμε για Ολυμπιακό, δηλαδή το σύλλογο που παραδοσιακά ξοδεύει τα περισσότερα χρήματα. Κάπως έτσι, ναι μεν η ομάδα έκανε ως ένα βαθμό τουλάχιστον τη δουλειά της με αυτούς τους παίκτες, αλλά μετά, όταν τέλειωνε το δανεισμός, το καλοκαίρι, έψαχνε πάλι άλλες λύσεις, με συνέπεια να λείπει από τον Ολυμπιακό η συνέχεια.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν πρέπει να απορρίπτεις και τέτοιου είδους κινήσεις. Με τη διαφορά ότι πρέπει να είναι εντελώς επιλεκτικές και να αποτελούν την εξαίρεση κι όχι τον κανόνα. Ο Κάμπελ πράγματι σου είχε κάνει καλή δουλειά. Ο Μαρκάνο στο πρώτο του πέρασμα επίσης.

Ο κανόνας, κατά την γνώμη μου πάντα, πρέπει να είναι οι δανεισμοί παικτών τους οποίους στο τέλος της σεζόν ο Ολυμπιακός να μπορεί να τους αγοράσει. Να δώσει π.χ. δύο, τρία, άντε τέσσερα εκ. Ευρώ και να έχει έτσι τη δυνατότητα να τους κάνει δικούς του. Με δανεικούς χωρίς οψιόν η, με οψιόν 10 εκ. Ευρώ, οι πιθανότητες να κρατήσεις τον παίκτη και την επόμενη σεζόν είναι μία προς δέκα.

Σε αντίθεση με πολύ κόσμο, εγώ πιστεύω πολύ στους δανεισμούς παικτών. Διότι κατ΄ αυτό τον τρόπο έχει μία ομάδα τη δυνατότητα να δοκιμάσει ένα παίκτη, να τον δει αν της κάνει αγωνιστικά, να τσεκάρει και τον χαρακτήρα του, και στο τέλος να πληρώσει κάποια λεφτά και να τον αγοράσει. Οι δανεισμοί είναι πολύ πιο έξυπνοι από το να αγοράζεις τον Πέπε με 3 εκ. Ευρώ, τον Λοβέρα με 4 εκ. Ευρώ, τον Μεριά με 2 εκ. Ευρώ κ.ο.κ.

Απλά εκτιμάω ότι ο Ολυμπιακός είναι καλύτερα να επιστρέψει στο πρότερο καθεστώς των δανεισμών. Όταν έπαιρνε παίκτες που μπορούσε να τους αγοράσει. Να θυμίσω δε ότι από τέτοιους παίκτες ο σύλλογος έβγαλε τελικά και καλά λεφτά (π.χ. Μιραλάς, Σα, Μιλιβόγεβιτς)…

Άσχετο: ο Μαρινάκης ήξερε εδώ και τουλάχιστον τρεις εβδομάδες ότι ο Μέσι δεν θα πήγαινε στην Μπαρτσελόνα, λόγω των οικονομικών θεμάτων του συλλόγου της Βαρκελώνης. Το ήξερε από τότε που συζητούσε με τον Κορδόν και περίμενε την απάντηση του Ισπανού, ο οποίος ήταν σε επαφές και με την Μπάρτσα.